/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

           “ဘ၀အမွားေရာက္ေတာ႔ ……………….ဘ၀ေမွာက္္”(အပိုင္းတစ္)

 

ျပီးခဲ့တဲ့ ဥပုဒ္ေန႔က ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ မင္းကြန္းဘက္  ကိုေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။

ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ မိဘမ်ားလက္ထက္ကတည္းက ကုိးကြယ္ခဲ႔တဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကုိလည္းု တစ္ဆက္တည္းသြားျဖစ္ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္ဒီေက်ာင္းေလးကို မေရာက္တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ရွိပါျပီ။

အဲဒီမွာ ဟုိအရင္ ငယ္စဥ္ကတညး္က က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ သိကြ်မး္ခဲ႔ရတဲ႔ အသက္ေတာ္ 70 နီးပါးရွိေနတဲ႔ ဖြားသီလရွင္ “ဖြားေခမာ” ကုိလည္း ျပန္ေတြ႔ရေတာ႔ ရင္ထဲမွာ ၀မး္နည္း၀မး္သာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ ကိုးနွစ္ဆယ္ႏွစ္အရြယ္တုနး္ကေတာ႔ ထက္ျမက္ႏုပ်ဳိေသာ ဘ၀ကိုပုိင္ဆုိင္ထားတဲ႔ မယ္သီလရွင္ေလး   “မေခမာ “ေပါ႔။

အခု ျပန္ေတြ႔ၾက ေတာ႔ သိပ္မေကာငး္ေတာ႔တဲ႔ အျမင္အာရုံေၾကာင္႔ က်ေနာ္ကုိ သူ႔အနားမွာလာထုိင္ခုိင္းျပီး  မ်က္နွာကိုစမ္းၾကည္႔ လူကို ကုိင္ၾကည္႔နဲ႔ ပါးစပ္ကလဲ                                                                                        “ကိုေပါက္ ကိုေပါက္ “နဲ႔ တတြတ္တြတ္ေခၚရင္း

“နင္တုိ႕ ငယ္ငယ္က လွဳပ္လွဳပ္ျပီး ေျခြခ်ခဲ႔တဲ႔ ဇီးပင္ေလး မႏွစ္က ေသသြားရွာျပီကြဲ႔”လုိ႔လဲ သတိတရေလးေျပာေနရွာပါတယ္။

ေသးေကြးပိန္လွီေနတဲ႔လက္ကေလးနဲ႔ က်ေနာ္ကုိတစမ္းစမ္း လုပ္ရင္းက တရားေဘာင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူျဖစ္ေပမယ္႔ ၊

၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္လာလုိ႔ သတိမထားမိလုိက္ဘဲ  က်ေနတဲ႔ မ်က္ရည္ေလးကလဲ တစုိစုိ ဆုိေတာ့                                                                                                                                                 က်ေနာ္႔ရင္ထဲမွာလဲ ေဖာ္မျပနုိင္တဲ႔ ခံစားမူ႔နဲ႔ ဆုိ႔နင္႔မူန္မူိင္းလုိ႔လာပါတယ္။

မျမင္ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ဒါဘဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

 

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ဒီေက်ာင္းကုိေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ညီအကိုေမာင္နွမအရင္းေတြေရာ ၊၀မ္းကြဲေတြေရာ၊

အတူပါလာၾကတဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ၊

တစ္စုတစ္ေ၀းၾကီး ၀န္း၀န္းေတာက္ ေမ်ာက္မူးလဲ လက္လက္စင္ေအာင္ကို ေဆာ႔ၾကကစားၾကတာပါ။

ေအးျမတဲ႔အရိပ္ေတြေအာက္မွာ ကစားနည္းတမ်ဳးိျပီးတစ္မ်ဳးိ ကို မရုိးေအာင္ေျပာင္းလုိ႔ေဆာ႔ ၊

ေမာရင္ ဆရာေလးေတြလုပ္ေပးထားတဲ႔ ျမန္မာမုန္႔ေလးေတြစားျပီးဆက္ကစား၊

ဒါနဲ႔တင္  အားမရနုိင္ေသးဘဲေက်ာင္း၀င္းထဲက စားလုိ႔ ရတဲ႔ အပင္က အသီးမွန္သမွ် အကုန္ခူးစားၾကတာပါ။

မာကလာပင္မွာ အသီးရွိျပန္ရင္ လဲ မွည္႔မွည္႔ မမွည္႔မွည္႔ ခူးျပီးစားတာပါဘဲ။

ဇီးသီးေပၚခ်ိန္မွာဆုိရင္ ေက်ာင္းအေနာက္ေတာင္ေဒါင္႔မွာရွိတဲ႔ အပင္ ကို တြန္းလွဳပ္တဲ႔လူက လွဳပ္၊

တုတ္နဲ႔ထုိး သူကထုိး၊ ၀ါးလုံးနဲ႔ရုိက္သူက ရုိက္ခ် ဗရုတ္သုကၡလုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ခဲ႔ၾကတာကို ျပန္ေတြးရင္ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။

က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြအပင္ကုိမ်ား တုတ္နဲ႕ရုိက္ေနတာမ်ား ျမင္ရင္ ဆရာေလး မေခမာ က အပင္နာမွာစုိးလုိ႔လွမ္းေအာ္ေတာ႔ မွ အပင္ေအာက္ကေနထြက္ေျပးၾကတာပါ။

သူမျမင္ေတာ႔ ဘူးဆုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာၾကျပန္တာဘဲ။

ငယ္ငယ္တုံးကေတာ႔ သူ႔ကို က်ေနာ္တုိ႔ကေၾကာက္လဲေၾကာက္လန္႔လဲလန္႔  သလုိ သူ႔ျမင္ရင္ေျပးၾကတာပါ။

သူက လည္း စည္းကမး္ကလနားေတြအရမ္းမ်ားတာကုိး။

ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တုိ႔ကို မုန္႔ေတြတစ္မ်ဳိးျပီး တစ္မ်ဳးိရွာၾကံျပီး လုပ္ေကြ်းတာကလဲ ဆရာေလး မေခမာပါဘဲ။

 

ေနာက္ေတာ႔ စကားေတြ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြကို အေတာ္ၾကာေအာင္ေျပာေနၾကပါတယ္။

“ မင္းတုိ႔နဲ႕ ငယ္ငယ္က တစ္ရပ္ကြက္ထဲ ေနခဲ ဘူးတဲ့ “ကုိေရႊ”ကေတာ႔ တျမန္မႏွစ္က ဆုံးသြားရွာျပီ”လုိ႔ေျပာပါတယ္။

“ဖြားေခမာ”က စကားေျပာရင္းေမာေတာ႔ ရပ္ေနခ်ိန္မွာ “ဖြားေခမာ”ေဘးမွာေနတဲ့မယ္သီလရွင္ေလးကဆက္ျပီး

“ဟုတ္တယ္ အဲဒီ ဦးေလးၾကီးက အဖြားလက္ေပၚတင္ဆုံးသြားတာ။

သူမဆုံးခင္ကတည္းက တစ္ခါတစ္ေလ မိန္းမလုိ ၀တ္တဲ့အခါ၀တ္ ေယာက်္ားလုိ ၀တ္တဲ႔အခါ၀တ္                                                                                                                                                                                                                          တစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြေျပာခ်င္ေျပာ ငုိတဲ႔ အခါငုိနဲ႔ သိပ္စိတ္မမွန္ေတာ႔ ဘူးထင္တာဘဲ။

သူဆုံးတယ္ဆုိေတာ႔ မန္းေလးက သူ႔ အကိုေတြေရာ ညီေတြေရာ လာၾကတယ္ ၊ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင္႔လုိ႔ေတာ႔ ေျပာၾကတာဘဲ“

လုိ႔ သူသိသေလာက္ေလးကိုေျပာျပပါတယ္။

ျပန္ခါနီးေတာ႔ “ဖြားေခမာ”ကို တတ္နုိင္သေလာက္က ေလး ကန္႔ေတာ႔ျပန္ေတာ႔ ဆုေတြအရွည္ၾကီးကုိ အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔ေပးရွာပါတယ္။

စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေနာင္ျပန္မွ အခုလုိ ေတြ႔နုိင္ပါအုံးမလားေတာ႔ ခပ္ေဆြးေဆြး ေတြးမိပါေသးတယ္။

 

က်ေနာ္မင္းကြန္းကအျပန္ ေမာ္ေတာ္ေပၚေရာက္ေတာ႔ ေမာ္ေတာ္ဦးက ထုိးခြဲလုိက္လုိ႔ တဖြားဖြားလြင္႔ေနတဲ႔ ေရမူန္ေရမႊားေတြလုိ က်ေနာ္စိတ္ေတြကလည္း အေတြးေတြနဲ႔လြင္႔လုိေနပါတယ္။

အေတြးထဲကိုေရာက္လာတာကေတာ႔  ဆုံးသြားတယ္ဆုိတဲ႔ “ကုိေရႊ” အေၾကာင္းေလးပါ။

က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အေနာက္က်ဳံးလမ္းက ၀င္းထဲမွာအိမ္ငွားေနၾကတုံးကေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ေနခဲ႔တဲ႔၀င္းေလးကုိ ျမင္ေအာင္ေျပာျပရမယ္ဆုိရင္ တျပပါတ္လည္ရွိတဲ႔ ၀င္းအၾကီးၾကီးကို ေတာင္ေျမာက္ထက္၀က္ပုိငး္ထားပါတယ္။

ေျမာက္ဘက္ျခမ္းက ေတာ႔ ဟုိအရင္ကတည္းကပိုင္ခဲ႔တဲ့ မင္းမ်ဳးိမင္းႏြယ္ အႏြယ္ေတာ္ မိသားစုက သီးသန္႔ေနပါတယ္။

ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ႔ သူတုိ႔ဆီကျပန္၀ယ္ထားတဲ႔ လူေတြရယ္ က်ေနာ္တုိ႔လုိ အိမ္ငွားေတြရယ္ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီထက္၀က္ပုိငး္ထားတဲ႔ ၀င္းကို အေရွ႔ဖက္က ၀င္းတစ္၀င္း အေနာက္ဖက္က ၀င္းတစ္၀င္း ထပ္ပုိင္းလုိက္ပါတယ္။

အေရွ႔ဖက္၀င္းကေတာ႔ သူတုိ႔၀င္း၀င္ေပါက္က က်ဳံးဘက္ကုိမ်က္နွာမူထားတဲ႔ အေရွ႔ဘက္ကေန၀င္ရပါတယ္။

 

က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ႔ အေနာက္ဘက္ျခမး္ကေတာ႔ ေတာင္ဘက္မွာတစ္ေပါက္ထဲေသာအေပါက္ ကိုေဖာက္ထားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕၀င္းအေနာက္ဘက္ျခမး္ မွာေတာ႔ ၀င္းအျပင္ဘက္တန္းကအိမ္ေတြက လမ္းမကိုမ်က္ႏွာလွည္႔ က်ေနာ္တုိ႔ ၀င္းဘက ္ ကုိေက်ာေပးလုိ႔ ေဆာက္ထားၾကပါတယ္။

ေတာင္ဘက္ေပါက္က ၀င္လာရင္ ၀င္းအလယ္ေခါင္မွာေျမကြက္လပ္ၾကီးျဖစ္ေနျပီး အိမ္ေတြက ၀င္းပါတ္ပါတ္လည္မွာ

ေတာင္ဘက္၀င္ေပါက္ကစလုိ႔ ေျမာက္ဘက္၊ေျမာက္ဘက္ေဒါင္႔ဆုံးေတာ႔ အေနာက္ဘက္ ၊

အေနာက္ဘက္ေဒါင္႔ဆုံးေတာ႔ အေရွ႔ဘက္ကုိ ျပန္တက္လုိ႔အစဥ္လုိက္တန္းစီျပီး “ပေစာက္ “ပုံသ႑န္ေလး ျဖစ္ေအာင္ တစ္အိမ္နဲ႔တစ္အိမ္ ခပ္ကပ္ကပ္ေလးေဆာက္ထားၾကပါတယ္။

အားလုံးကကပ္မုိး ထရံကာ ဒါမွမဟုတ္ သြတ္မုိးထရံကာအိမ္ေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။

 

ခက္တာက က်ေနာ္တုိ႔သုံးတဲ႔ေရေတြ  အျပင္ကိုထြက္ဘုိ႔ ေရဆုိးေျမာင္းမရွိပါဘူး။

ပုဂံခြက္ေယာက္ေဆးတာေၾကာတာေလာက္ကေတာ႔ သူ႔ဘာသာသူေျခာက္သြားနုိင္ေပမယ္႔

ကုိယ္႔အိမ္ထဲမွာကိုယ္ ေရခ်ဳိးလုိ႔ကေတာ႔ မရပါဘူး။

“ေရမခ်ဳိးရ”လုိ႔ စည္းကမး္တိတိက်က်ၾကီး သတ္မွတ္မထားေပမယ္႔ အားလုံးက သိတတ္မူ႔နနားလည္မူ႕နဲ႕ ၀င္းထဲမွာဘယ္သူမွေရမခ်ဳးိၾကပါဘူး၊

 ဒီေတာ႔လဲ အရပ္ထဲမွာေနတဲ႔ ကေလးလူၾကီးမက်န္ ေရခ်ဳိးအ၀တ္ေလွ်ာ္မယ္ဆုိရင္

၀င္းအျပင္မွာရွိတဲ႔က်ဳံးေရကန္ကိုထြက္ျပီးေတာ႔ ေရခ်ဳးိၾကပါတယ္။

အိမ္သာၾကျပန္ေတာ႔လဲ ၀င္းရဲ႕အေနာက္ေတာင္႔ေဒါင္႔ ကေျမကြက္လပ္မွာ                             “အမ်ားသုံးအိမ္သာ”ကုိစုေပါင္းလုိ႔ ေဆာက္ထားပါတယ္။

ဒီေတာ႔လဲ  သိပ္သီးသန္႔သန္႔ေနခ်င္လုိ႔ေတာ႔ မရပါဘူး။           

 

“ကိုေရႊ”တုိ႔ က က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာေနပါတယ္။

နာမယ္အရင္း မွတ္ပုံတင္ထဲမွာပါတဲ႔ နာမယ္ကေတာ႔ “မခင္ေရႊ”ျဖစ္ေပမယ္႔ သူနဲ႔ဆက္စပ္ပက္သက္သမွ်သူတုိငး္က ကုိေရႊ လုိ႔ ေခၚမွၾကိဳက္တဲ႔ ေယာက္်ားလွ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

သူအိမ္က ညီအကိုေမာင္ႏွမငါးေယာက္မွာ သူကေလးေယာက္ေျမာက္ျဖစ္ပါတယ္။

သူအထက္ကသုံးေယာက္ဆက္တုိက္ေယာက်္ားေလး သူကမိန္းကေလးသူ႔ေအာက္အငယ္ကလည္းေယာက်္ားေလးပါဘဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူ႔အေဖက မိန္းကေလးဆုိမလုိခ်င္ဘူး ။

ဒီေတာ႔လဲ သူအေမက သူ႔အေဖအလုိက်အတုိငး္ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္လုိအျမဲ၀တ္ေပးထားပါတယ္။

အက်ီၤအ၀တ္အစားဆုိလဲ မိနး္ကေလးလုိမဆင္ဘဲ သူ႔အထက္က အကုိေတြရဲ႕အက်ကိုဘဲဆင္ေပးပါတယ္။

ကိုေရႊ ကိုယ္တုိင္ကလဲ သူ႔အေဖသူ႔ကုိမျငဳိျငင္ေအာင္ေယာက်္ားပုံစံေနျပရင္းနဲ႔ သူကိုယ္တုိင္လဲ သူ႔ကိုယ္သူ ေယာက္်ားေလးလုိထင္လာပါေတာ႔တယ္။  

 

ဒီလုိနဲ႔ဘဲ ကေလးဘ၀ကို ေယာက္်ားေလးပုံစံနဲ႔ျဖတ္သန္းလာခဲ႔တာ ကိုိေရႊ အပ်ုဳိေပါက္မေရာက္ခင္အခိ်န္ထိအဆင္ကုိေျပလုိ႔ပါ။

အိမ္နီးနားခ်င္းက မိန္းမသားေတြ နဲ႔ ကိုေရႊ ပြဲလမး္သဘင္ေတြရုပ္ရွင္ေတြမ်ားအတူသြားၾကရင္ ကိုေရႊက လူမုိက္ပုံဖမ္းလုိ႔ သက္ေတာ္ေစာင္႔တာ၀န္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ထမ္းေဆာင္တာပါ။

ဒါေပမယ္႔ ကိုေရႊ အပ်ဳိေဖာ္၀င္လို႔ အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ျပႆနာတစ္ခုလုိျဖစ္လာတာကေတာ႔ ေရခ်ိဳးတာပါဘဲ။

အရင္ငယ္ငယ္တုံးကေတာ႔ အျပင္ေရကန္မွာထြက္ခ်ဳိးလဲ ျပႆနာမရွိေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔အခါမွာ သူကလဲ လူျမင္သူျမင္ေရမခ်ဳးိရဲေတာ႔ပါဘူး။

ေယာက်္ားလုိေနတယ္ဆုိေတာ႔ အမ်ားသုံးေရကန္မွာ ထမီရွင္ရွားျပီးေရခ်ဳးိဘုိ႔ လဲ သူ႔မွာစိတ္မရဲ ေယာက်္ားလုိခ်ိဳးလုိ႔ကလဲ အဆင္မေျပနဲ႔ သူ႔အတြက္ အေတာ္ကုိ စိ္တ္ညစ္စရာေပါ႔။

ေဆာင္းတြင္းမွာ ေနတုိင္းေရမခ်ဳိးလဲရေပမယ္႔ ေရခ်ဳးိျပန္တယ္ဆုိရင္ ေရကန္မွာ လူမရွိတဲ႔ မနက္အေစာၾကီး မွာ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးထခ်ဳိးရတာက လဲ တစ္ဒုကၡ။

ေႏြအခါက်ျပန္ေတာ႔ ေန႔လည္ေန႔ခင္းပူအုိက္ေပမယ္႔လည္းေရမခ်ဳးိနုိင္ သူမ်ားေတြမထခင္ မုိးလင္းေစာေစာမွာ

ေရခ်ဳးိဘုိ႔ လုပ္မယ္ၾကံလုိက္ျပန္ရင္ လမ္းမွာက  လူသြားလူလာမျပတ္ဆုိေတာ႔လဲ တစ္ဒုကၡ။

ေနာက္အ၀တ္အစား ၀တ္ျပန္ေတာ႔လဲ ပူအုိက္တဲ႔ေႏြဆုိျပန္ရင္လဲ သူမ်ားလုိ ေအးေအာင္အပါးစေလးေတြ၀တ္လုိ႔မရတာကလဲ တစ္ဒုကၡ။

ပိုခက္တာက ရုပ္ရွင္သြားျပီဆုိရင္ အိမ္ကတည္းက အေပါ႔႔ အပါး ကိစၥရွင္းရျပန္ပါတယ္။

ရုပ္ရွင္ရုံ အိမ္သာဆုိတာက လူေပါင္းစုံ သူ႔အေနနဲ႔ ေယာက်္ားအိမ္သာထဲ ၀င္ဘုိ႔ဆုိေတာ႔ သူကလဲ မရဲ ။

မိန္းမအိမ္သာထဲ ၀င္ဘု႔ိဆုိျပန္ေတာ႔လည္း ေယာက်္ားထင္ေတာ႔ အ၀င္မခံ။

သူကုိယ္တုိင္ကလဲ မိန္းမအိမ္သာထဲ ၀င္ရမွာရွက္ပါသတဲ႔။

ဒါနဲ႔ဘဲ ေနာက္ေတာ႔ ရုပ္ရွင္ေတြဘာေတြသြားၾကည္႔တာ တစစ နည္းလာပါတယ္။

 

တစ္ခါေတာ႔ သူတုိ႔မိသားစုလုိက္ မုံရြာဘက္ကို မီးရထားနဲ႔ ခရီးသြားၾကပါတယ္။

လမ္းမွာ လက္မွတ္စစ္တက္လာေတာ႔ လက္မွတ္ေတြျပရင္းမွတ္ပုံတင္ေတြပါေတာငး္စစ္ပါတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္က ခရီးသြားရင္ မွတ္ပုံတင္အျမဲေဆာင္ထားရပါတယ္။

လုံျခဳံေရးအတြက္လုိအပ္လုိ႔ စစ္ေဆးတဲ႔အခါျပနုိင္ဘုိ႔ပါ။

အဲဒီအခါမွာ မသိတတ္တာလား သိရက္နဲ႔ တမင္ရစ္တာလား ေတာ႔ ကာယကံရွင္မွသိမယ္႔ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုနဲ႔ၾကဳံရပါေတာ႔တယ္။

လက္မွတ္စစ္က ကုိေရႊကို မွတ္ပုံတင္နဲ႔လူနဲ႔လြဲေနတယ္ဆုိျပီး လူၾကားသူၾကားမွာေျပာတာပါ။

ကုိေရႊ အေမက တုိးတုိးတိတ္တိတ္ရွင္းျပေပမယ္႔ လက္မွတ္စစ္က ဇြတ္တြန္းျပီး မတူဘူးဘဲေျပာေနပါတယ္။

အဲဒီလုိျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ  ကိုေရႊ မ်က္နွာေတြနီရဲေနျပီး ရွက္လြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ေတာင္စုိ႔ေနသလုိပါဘဲ။

အဲဒီလုိျဖစ္ခဲ႔တာက ကိုေရႊစိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးထိခုိက္သြားပါတယ္။

ဘယ္လုိဘဲဟန္ေဆာင္ေဆာင္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ မာန္တင္းတင္း သူဟာမိန္းမတစ္ေယာက္ဆုိတာ သိသြားသလုိပါဘဲ။

တကယ္တန္းေတာ႔ ဘယ္လုိဘဲ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္လုိေနေပမယ္႔ အေရး ၾကဳံလာရင္ မိန္းမက မိန္းမပါဘဲ။

 

အဲဒီက ျပန္လာကတည္းက ေ၀းေ၀းလံလံခရီးကုိ အငွားကားတုိ႔ မီးရထားတုိ႔နဲ႔သြားရမယ္ဆုိရင္ မလုိက္ေတာ႔ ပါဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ဘဲ ကိုေရႊ  မိသားစုနဲ႔ေရာ ပါတ္၀န္းက်င္နဲ႔ပါ တစ္စထက္တစ္စ ေ၀းကြာလာျပီး နီးလ်က္နဲ႔ေ၀းျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာတာေတြဘာေတြျဖစ္လဲလာေရာ ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပျပီးတုိင္ပင္ၾကရပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္သူသေဘာအတုိငး္ မိန္းမလုိေနေတာ႔မယ္ဆုိျပီး ဆုံးျဖတ္လုိက္ေတာ႔ တစ္ျခား တစ္ျမဳိ႔ မွာေနတဲ႔ သူတုိ႔အမ်ဳးိအိမ္မွာ သြားထားပါတယ္။

နယ္သစ္ပယ္သစ္ သူ႔ကို ဘယ္သူမွ မသိတဲ႔အရပ္မွာ မိန္းမလုိ ၀တ္စားျပီး ဘ၀အသစ္ျပန္စပါတယ္။

အဲဒီမွာ ေျခာက္လေလာက္ေနျပီး သူအိမ္သူ႔အရပ္ကိုျပန္လာေတာ႔ အစကေတာ႔ ဟုတ္သလုိလုိပါဘဲ။

ေနာက္ေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္း ပါတ္၀န္းက်င္က ေ၀ဖန္တာေတြက ကေလးေတြက စၾကေနာက္ၾကတာေတြက          သူ႔အတြက္ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္လာပါတယ္။

ငယ္ကထည္းက ဆက္ဆံခဲ႔သူေတြကလဲ သူကို အရင္လုိ ကိုေရႊေခၚရမွာလား မေရႊဘဲေခၚရမလားဆုိျပီး အေနက်ပ္စရာေတြျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူနဲ႔ အိမ္မွာ အရင္းႏွီးဆုံး မိန္းမသားျဖစ္တဲ႔ သူအေမဆုံးသြားပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ  သူလည္း သူငယ္ကတဲက ရငး္နွီးခဲ႔တဲ႔ မယ္သီလရင္ေတြရွိရာ မငး္ကြန္းကို သြားေနမယ္ဆုိျပီး မင္းကြန္းမွာသြားေနပါေတာ႔တယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

 

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး

(www.kopaukmdy.info)