ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြျပာထြက္သြားသည္…. ကၽြန္မအိတ္ထဲမွာလဲပ်ံႏွံေနပီဖြရႈပ္ေနပီ… မေတြ႕… ေဂါင္းကိုမိုးၾကိုဳးပစ္ခ်သလိုခံစားလိုက္ရသည္……….ခ်ာခ်ာလည္ေနပီ….
ေဂါင္းေအးေအးထားပီးကၽြန္မေသခ်ာျပန္စဥ္းစားသည္… ဘယ္လိုမွမထြက္…ဘယ္လိုမွျပနစဥ္းစားမရေတာ့သည့္ဆံုးကၽြန္မလက္ေလွ်ာ့ခ်င္လာမိသည္…  ဒါေပမဲ့လက္ေလွ်ာ့လို႕ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွမျဖစ္ႏိုင္ပါ….  ကၽြန္မမေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ရွာရမည္… ေပ်ာက္ဆံုးသည့္ပစၥည္းကလဲကၽြန္မပိုင္ပစၥည္းမဟုတ္ေပ…. ကၽြန္မကိုကုမၸဏီမွေခတၱေပးကိုင္ထားေသာရံုးပိုင္ပစၥည္းျဖစ္သည့္ဖုန္း…
သည္ေတာ့ကၽြန္မမျဖစ္မေနရွာကိုရွာရမည္…. သူမ်ားပိုင္ပစၥည္းကိုအေပ်ာက္မခံႏိုင္ေခ်… ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ျ့ဖစယံုၾကည္လို႔အပ္ႏွံထားသည့္ပစၥည္း… ယံုၾကည္မႈ႕ကိုအလြဲသံုးစားအျဖစ္မခံႏိ္ုင္ေခ်…. တရက္မွႏွစ္ရက္တိူုင္သြားသည္… မရေခ်… ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ကၽြန္မဖုန္းသည္ဘက္ထရီေဒါင္းေနပီ…..

အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားပီးဖုန္းေပါင္းဆံုျဖစ္ေခၚေသာလည္းအခ်ည္းႏွီးသက္သက္ေပ..

ေနာက္တေန႕မနက္မွာေတာ့ကၽြန္မ ၾကိဳးစားပီး..စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ ဆက္တုိက္ကၽြန္မျပန္ေခၚသည္…. ေနာက္ဆံူးမွာေတာ့ကၽြန္မေအာင္ျမင္သြားတယ္….အတိုင္းထက္အလြန္၀မ္းသာသြားသည္…. အရမ္းလဲေပ်ာ္ရႊင္သြားသလို တဖက္လူကိုလဲကၽြန္မေက်းဇူတင္လို႔မဆံုးေတာ့ေပ…. ထိုေၾကာင့္ပင္ေက်းဇူးတင္ေသာစိတ္ေကာ၊ ကၽြန္မဖုန္းအားျပန္လည္ရလိုမႈ႕ေတြေပါင္းပီး ကၽြန္မ သူမအား ခ်ိန္းဆိုလိုက္သည္… တဖက္ကအမ်ိဳးသမီးငယ္ကလဲ ၁၀ နာရီေက်ာ္မွကၽြန္မအိမ္သို႔ သူမကိုယ္တိုင္လာေရာက္ပီး ေပးမည္ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ပိုပီးေတာ့ေက်းဇူးတင္ေနမိျပန္ပါသည္…
ထို႕ေၾကာင့္ကၽြန္မရံုးသို႔ပင္မသြားေတာ့ပဲခြင့္ေန႕တ၀က္ယူကာေစာင့္ေနလိုက္သည္…. သို႕ေသာ္လည္းထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္မွာေရာက္မလာေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မ သူမအားထပ္ပီး ဖုန္းေခၚခဲ့ရေတာ့သည္… ဒီေတာ့တဖက္မွ
သူမမအားလိူ႕မလာႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း… အလုပ္မွာျဖစ္ေသာေၾကာင့္မလာႏိုင္ေၾကာင္းကိုတင္းမာေသာေလသံသို႔အသြင္ကူးပီး
ေျပာဆိုလာေတာ့ကၽြန္မ အလြန္အံ့ၾသခဲံရသည္… ထို႕ေၾကာင့္ကၽြန္မ ဖက္မွပဲေလွ်ာ့ေပးရေတာ့သည္… မေလွ်ာ့လို႕လဲမရေတာ့ ..ကၽြန္မ ပစၥည္းကသူမလက္ထဲမွာ…. ထို႕ေၾကာင့္ပဲ ” ညီမေလးရယ္အစ္မ ဘယ္မွာလာယူရမလဲ ? ” လို႔ေမးလိုက္သည္… တျပိဳင္တည္းသူမကိုအလြန္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းႏွင့္ သူမအားေက်းဇူးဆပ္ပါ့မယ္ဟု ေျပာလိုက္သည္…. သူမအားလဲရွငိ္းျပလိုက္ရသည္… ” ညီမေလးရယ္ ဒီဖုန္းကအစ္မ အပိုင္မဟုတ္ပါဘူး.. အစ္မကိုရံုးကေပးထားတာပါ…. ” လို႔ေျပာလိုက္မိသည္…  ခ်က္ျခင္းပဲ သူမ က ” အစ္မဖုန္းကိုကၽြန္မ တိုူ႕ကလဲေကာက္ရတာမဟုတ္ပါဘူး… ကၽြန္မအေဖရဲ႕တပည့္ေလးတေယာကိ္ကေကာက္ရတာျဖစ္ေၾကာင္… သူမကေျပာလာသည္. တျပိဳင္တည္းမွာပဲ သူမ ကဆိုက္ပီး
ဒီေကာင္ေလးအား မုန္႕ဖိုး ၃၀၀၀၀/- က်ပ္ေပးလိုက္ရေၾကာင္းပါမနားတမ္းဆိုလာေတာ့သည္… ကၽြန္မလဲအဲ့ေတာ့မွသေဘာေပါက္ေတာ့သည္…. သူမေငြေတာင္းေနတာပါ္လားဆိုတာရိပ္မိေတာ့သည္…. ဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္မတြက္အေရးၾကီးဆံူးရာသည္ ဖုန္းရရွိေရးသာအဓိကျဖစ္ေနပီ…..  ဒါေၾကာင့္ကၽြန္မလဲသေဘာတူလိုက္ရေတာ့သည္… ေနာက္ဆံူးေတာ့ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ဘယ္မွာလာယူရမလဲလို႔ေမးလိုက္သည္…
ေနာက္ေတာ့ေနရာသိရပီးမွကၽြန္မ သူမ ထံမွျပန္ရခဲ့တယ္…. ေနာက္ဆံူုးေတာ့ ေငြ ၃၀၀၀၀/-က်ပ္နဲ႔လဲယူလိုက္ရသည္….
ဒီေငြတန္ဖိုးဟာတကယ္ေတာ့ကၽြန္မတို႕တြက္အင္မတန္မွမ်ားပါတယ္…. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေနရာမွာသံုးစြဲလိုရသည္…
ဘာပဲေျပာေျပာကၽြန္မသူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္…. သင္ခန္းစာ ၂ ခု ရခဲ့သည္….
ကၽြန္မရဲ႕နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈ.. ေလာၾကီးမႈ…. ပ်ာယာခပ္မႈ႕ေတြျပင္… တျပိုင္တည္းမွာပဲ လူေတြရဲ႕ အျမတ္ထုတ္တတ္မႈ႕ကိုလဲေကာင္းေကာင္းၾကီး သိလာရသည္…. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တန္ပါသည္….
ကၽြန္မကေတာ့နာမည္ေလးတတ္ေပးလိုက္ပါသည္…. ကမန္းကတန္းေပ့္ါ….
” ၃၀၀၀၀/- က်ပ္တန္ေသာသင္ခန္းစာ” လို႕ေပါ့ …..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္ကိုေက်းဇူးတင္သည္…. ေနာင္လဲတင္ေနအံုူးမွာပါ…..