ကဗ်ာဆရာက ကဗ်ာပဲဖြဲ.ခ်င္ပါသည္။ ေ၀ဖန္သူေတြကေ၀ဖန္မည္။သူ.ဘာသာလွေနေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။ မေ၀ဖန္နဲ.ေျပာ၍မရပါ။

    သို.ေသာ္ မ်က္စိမိွတ္ၿပီးေပတံတိုတိုေလးႏွင့္ မေျပာေစခ်င္၍ ေျပာမိသည္။ ဒႆနိကပညာရွင္မ်ား ရွင္း၍မရေသာ အစကိုဆြဲထုတ္မိသလိုျဖစ္သြားသည္။ အနုပညာဆိုတာဘာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ဖြဲ.ၾက၊ဆြဲၾကလဲ။ ကာလၾကာျမင့္စြာကရွင္းမရခဲ့ေသာျပႆနာ။

    ရွင္းဖို.ရန္လည္းမရည္ရြယ္ပါ၊ေျပာရန္အထိတတ္ကၽြမ္းသူလည္းမဟုတ္ပါ။ သို.ေသာ္ ဖတ္ထားသည္မ်ားမွ ကို္ယ္သေဘာတူရာမ်ားကိုျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းပါ။

လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ရိွပါသည္။ႀကိဳက္ရင္ယူပါ။မႀကိဳက္ရင္ပယ္ပါ။
++++++++

ကိစၥတစ္ခုကိုရွင္းရာတြင္ ေနာက္သို.ဆက္၍ရွင္းသြားရန္ထက္ေရွ.က တရားကိုယ္မ်ားကို နားမလည္ ေတာ့ ဟိုးေရွ.အထိျပန္လွန္ေနရသည္။တစ္ၿပီးရင္ ႏွစ္ကိုေျပာရမည့္အစား သုညပါျပန္ေျပာရသည္။ ပညာရွင္မ်ားရီေမာၾကပါေလ။ ေလ့လာလိုသူမ်ားအတြက္ပါ။

ထပ္ေျပာပါမည္။ဆရာႀကီးလုပ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။မဖတ္လိုလ်ွင္ယခုကတည္းကမဖတ္၍ရပါသည္။
+++++++++
အနုပညာတန္ဖိုးကစရပါမည္။ အနုပညာသည္ အသံုးခ်တန္ဖိုးမရိွပါ။ ငတ္ေနသူကိုသစ္သီးတစ္လံုးေပးက အာဟာရျဖစ္ပါမည္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပးကဘာမွလုပ္မရပါ။

သို.ေသာ္ အနုပညာသည္ သူ.တန္ဖိုးနွင့္သူ၊ သူ.ႏွဳန္းစံႏွင့္သူ။ အေရွ.တိုင္းက်မ္းမ်ားအလိုဆိုလွ်င္ေလာကလြန္သေဘာ။ အက်ိဳးမ်ား မေလ်ာက္နိုင္ေသာ္လည္း လမ္းကေတာ့ရိွေနပါမည္။နားေတာ့ခါးပါလိမ့္မည္။ အမွန္တရားျဖစ္ပါသည္။

တန္ဖိုးမရိွပဲႏွင့္ အနုပညာသည္ ပန္းပန္ေနမည္မဟုတ္ပါ။ေ၀ဆာဖြံ.ၿဖိဳးလာမည္မဟုတ္ပါ။ တန္ဖိုးထားသူမ်ားရိွေန၍သာ အနုပညာမ်ား ဤေျမတလႊား ရိွေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တန္ဖိုးထားသူမ်ားရိွေနသည့္အခါ တန္ဖိုးျဖတ္သူမ်ားလည္းရိွလာရပါသည္။
+++++
တန္ဖိုးထားသူသည္ စားသံုးသူျဖစ္သည္။ အနုပညာလက္ရာမ်ားကို ခံစားသည္။ ႀကိဳက္လွ်င္ေကာင္းသည္ေျပာမည္။ မႀကိဳက္လွ်င္မေကာင္းေျပာမည္။ေျပာခြင့္ရိွသည္။

တန္ဖိုးျဖတ္သူ ကေတာ့ သူ.အတြက္မဟုတ္။ သူမ်ားေတြခံစားတတ္ေအာင္ ရွင္းျပတာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ အနုပညာနဲ့ပတ္သက္၍ေတြးဆတာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ.အလုပ္သည္ ေကာင္းသည္မေကာင္းဘူး လြယ္လြယ္ေျပာ၍မရေတာ့။

သူကိုင္စြဲေသာေပတံရိွရမည္။ ဟိုတုန္းကစာေတြႏွင့္ မတူလို.မေကာင္းဘူးေဟ့လို.လုပ္လို.မရ။ ဟိုတုန္းကစာေတြေကာင္း သည္ဆိုလွ်င္လည္း ဘာေၾကာင့္ေကာင္းသည္။ ဘာေၾကာင့္ညံ့သည္။ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာနိုင္ရမည္။

သည္မွာ ေပတံ ျပႆနာ၀င္လာသည္။
++++++
သရက္သီးတစ္လံုး ေကာင္းလွ်င္ဘာေၾကာင့္ေကာင္းသည္ကို အျခား သရက္သီးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ေျပာမွရမည္။ ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ မတူလို.မေကာင္းဆိုလွ်င္မသင့္ေတာ္။

ထိုကိစၥမ်ားႏွင့္ပင္ အစ္ဇမ္ေတြ ခြဲရသည္္။ ေမာ္ဒန္နစ္ဇမ္၊ဘာအစ္ဇမ္၊ညာအစ္ဇမ္။ အေသအခ်ာေျပာပါမည္။ ေ၀ဖန္ေရးဆရာမ်ားထြင္ထားေသာ စကားလံုးမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာဆရာ(အနုပညာရွင္)ကမူ ထိုသို.ကန္.သတ္မထားပါ။

ပီကာဆိုသည္ က်ဴဗစ္ဇမ္ဆြဲလိုက္မဟဲ့လို. မရည္ရြယ္ပါ။ ေစဇန္းသည္ အင္ပရက္ရွင္နစ္ဇမ္လိုက္မယ္ကြာ လို.မေျပာပါ။
အနုပညာရွင္ကို ဘာလုပ္ပါညာလုပ္ပါေျပာမရပါ။ သူတို.ကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပး၍ေရာ၊ခ်ဳပ္ေႏွာင္၍ေရာမရပါ။

ကဗ်ာဆရာသည္ ကိုယ့္လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကိုယ့္ဘာသာ တည္ေဆာက္ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။
++++++
ေနာက္ဆက္ရွင္းရမည္ တို.ကို ဓားထစ္ထားပါရေစ။ ေဖၚအဲဗားနွင့္ ေဖ့စ္ဘုတ္မွ မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
  Pyei Phyo ဗမာမွာလည္း ရွိဖူးသည္။ မၾကာေသးေသာ ကာလမ်ားဆီက ကဗ်ာရြတ္ၾကသည္။ အိမ္ရွင္ အရက္ဖိုးကုန္သည္။ ပါတ္ဝန္းက်င္နားညည္းသည္။ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ရြတ္ခ်င္လို႕ ရြတ္သည္။ နားေထာင္သူမရွိေသာအခါ ရြတ္ျခင္း အဆံုးသတ္သြားသည္။ ကဗ်ာဆိုတာ ဖတ္ဖို႕ဖြဲ႕တာပါ။ ဖတ္သူမရွိလွ်င္ ကဗ်ာ မရွိပါ။ ဖြဲ႕သူရွိလို႕ ရွိေသာ ကဗ်ာ ဖတ္သူမရွိေသာအခါ ေပ်ာက္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကဗ်ာသည္ ဖတ္ဖို႕ျဖစ္သည္။ မိုနာလီဆာကို ႏႈတ္ခမ္းေမြးတပ္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေမြး မိုနာလီဆာ သာ ျဖစ္သည္။ ဒါကို ဝါဒ (ဝါ) အစ္ဇင္ လို႕ နံမည္တပ္ေတာ့ ဝါဒ က်န္ရစ္သည္။ ဖ်က္ဆီးမႈကို အႏုပညာဟုနံမည္တပ္လွ်င္ ေျပာင္းလဲမႈကို မႏုတႏုပညာဟု နံမည္တပ္သင့္သည္။

Thet Ka Moenyo
ကဗ်ာမွာ အနည္းဆံုးဖတ္သူတစ္၇ိွပါတယ္၊ကဗ်ာဆရာပါ၊ကဗ်ာဆရာကကဗ်ာေပ်ာက္တာကို အမွဳမထားပါဘူး.
ေနာက္ဒါဒါ၀ါဒကိုမွန္တယ္မေျပာပါဘူး၊ဒါေပမယ့္ အထင္ကရက်န္ခဲ့တာပါ။
ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က ပို.စ္ေမာ္ဒန္နဲ. ပတ္သက္ရင္စာမ်ားစြာ(သုေတသနလုပ္ပီး) ေရးဘူးပါတယ္၊ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသ…ူဆိုတာထင္ရွားပါတယ္ဆရာ

Pyei Phyo
၁ နံပါတ္ တီဗီတစ္လံုးကို မလုပ္တတ္လို႕ ဝယ္သြင္းသလိုမ်ိဳး ကဗ်ာ့ ဝါဒေတြ ဝယ္သြင္းလာတာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္ပါသလား..။ (၂) နံပါတ္ ဂ်ပန္ကားေဟာင္းကို ေမာ္ဒယ္သစ္ဆိုၿပီး ညာေရာင္းသလို၊ သူမ်ားဆီက စမ္းသပ္ဆဲေဆးေတြကို လူနာေတြအတြက္ ပြဲေတြ႕ေဆးႀကီးဆိုၿပီး လူတိုင္းကို…ေပးသလို၊ ကာလ၊ေဒသ၊ပေယာဂ ညီညီညြတ္ညြတ္ စုစည္းမႈ ေတြကို ဒါေတြဒီလိုရွိတယ္ ဆိုခ်ျပတိုင္း အႏုပညာေဘာင္ခတ္လိုက္တိုင္း.. အႏုပညာလို႕ လက္ခံဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ (၃) တန္ဖိုးဆိုတာနဲ႕ ပါတ္သက္လို႕ ေရးသူ က ကိုယ့္ကဗ်ာကိုယ္ျပန္ဖတ္တာ ကိုယ္ရုပ္ကိုယ္မွန္ၾကည့္သလိုပါပဲ။ မဆန္းပါဘူး..။ သို႕ေသာ္ တစ္သိန္းဖတ္ၿပီး တစ္ေယာက္မွ မေလးစားတဲ့ကဗ်ာနဲ႕.. တစ္ေယာက္ (ကိုယ္မဟုတ္ေသာ) ဖတ္ၿပီး heart ထိသြားတာနဲ႕ တန္ဖိုးမတူပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္မဟုတ္ေသာ ပရိသတ္တစ္ေယာက္လိုပါတယ္။ အႏုပညာဆိုတာ ပရိသတ္မရွိရင္ စမ္းသပ္ခ်က္ အဆင့္မွာပဲရွိပါတယ္။ သိပၸံသာသာပါပဲ။ (၄) ကဗ်ာဆရာဟာ ကဗ်ာေပ်ာက္တာကို အမႈထားကိုထားရပါမယ္။ သူ႔ကဗ်ာကို သူမွ တန္ဖိုးမထားရင္ သူမ်ားတန္ဖိုးထားဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္စရာ မရွိပါဘူး။ ထပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အႏုပညာဆိုတာ ပရိသတ္လိုကိုလိုပါတယ္။ ပရိသတ္မရွိတဲ့ အႏုပညာဟာ ေသေနတဲ့ အႏုပညာ (ဝါ) ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိတဲ့ အႏုပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ခံသူမရွိတဲ့ အႏုပညာလို႕ လြယ္လြယ္ေျပာလို႕ရပါတယ္။ (၅) အႏုပညာကို သိပၸံပညာလို အကန္႕ခြဲ ေဘာင္ခ်ျပ လို႕ ေခတ္မီခ်င္မီသြားပါလိမ့္မယ္..။ အႏုပညာသမား ျဖစ္မသြားပါဘူး။ အႏုပညာသမားစစ္စစ္က ေတာ့ လုပ္ခ်င္လို႕လုပ္လိုက္တာပါပဲ။ အေၾကာင္းေတြ သိပ္မျပပါနဲ႕ဆရာရယ္… အေၾကာင္းျပတာ သိပၸံပညာအလုပ္ပါ.. အႏုပညာအလုပ္ေတြမွာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္တို႕.. ညာေၾကာင့္တို႕ ဆိုရင္ တန္ဖိုးက်သြားပါတယ္ဆရာရယ္…

Thet Ka Moenyo
၀ါဒေတြ မတင္သြင္းပါဘူး၊ဟိုမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့လူမွဳေရးရိုက္ခ်က္ေတြက အခုမွဒီမွာ ျဖစ္လာလို.တူသြားတာကိုေျပာတာပါ။အနုပညာဟာ ဒီေလာက္ဒီေလာက္လို.တန္ဖိုးျဖတ္စရာမလိုတဲ့အတြက္(အသံုးခ်တန္ဖိုးမရိွတဲ့အတြက္) တန္ဖိုးတြက္ျခင္းကိုထည့္မစဥ္းစားပါ။ ဆရာနဲ.ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေၾကာင္းတူသံကြဲေတြေျပာေနၾကသာျဖစ္ပါတယ္၊အဓိကက မ်ိဳးတူစုခြဲပံုမတူတာပါ။ရွဳေထာင့္မတူတာပါ။ကဗ်ာဆရာကကဗ်ာကိုဖြားျမင္ပီးရင္ေက်နပ္ပါတယ္။ဖတ္တာမဖတ္တာက သူ.လက္ထဲမွာမရိွပါ။ မဖတ္လဲသု.ရင္ထဲကေအာင္းေနတာကိုေဖာက္ခြဲပီးပါပီေက်နပ္ပီးပါပီ။ကိုမဟုတ္ေသာပရိသတ္ဟာသူနဲ့မဆိုင္ပါဘူး။ကဗ်ာမွာေက်နပ္သူမ်ားကိုသာဆိုလိုပါတယ္။ကဗ်ာကို ဆရာျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနသူမ်ားကိုမေျပာပါ။

ရုပ္ဆိုး
ေလးလံုးစပ္မွာ ပိုေတြ.ဘူးပါသည္။ ကိုေျပာခ်င္တာကတမ်ိုး၊ကာရန္ကဆြဲေခၚတာတမ်ိုးႏွင့္ ဒုကၡႀကီးပါသည္။ကာရန္ကိုေမ့လိုက္မွ အဆင္ေျပသြားသည္။ ေျပာလိုရင္းက ကဗ်ာမွာ အသိမလိုပါ။ ပညာမလိုပါ။

အရပ္စကားပဲသံုးသံုး၊ပါဠိပဲသံုးသံုး (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေျပာသလို) ရင္ဘတ္ခ်င္းပလပ္ထိုးမိဖို.က အေရးႀကီးပါသည္။
 
ဗဟုသုတအေနနဲ႔ဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ …. ကဗ်ာ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ကြၽန္ေတာ္လည္းေသခ်ာမေျပာတက္ပါဘူး ။ ေဝဖန္ေရးသမားမဟုတ္သလို ကဗ်ာ ဆရာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ မ်က္စိစံုမွိတ္လည္းျငင္းျခင္းမဟုတ္ပါ ။ ဒါေပမဲ႔ အေပၚကစာသားကိုေတာ႔သိပ္ သေဘာမက်ဘူးဗ်ာ ။  ကဗ်ာမွာအသိမလိုပါ  ပညာမလိုပါ ဆိုတာကိုေပါ႔ ။ က်ေတာ္ သိဖူးတာကေတာ႔ ကဗ်ာဆိုသည္ စာေရးဆရာပညာ႐ွိတို႔၏ပစၥည္းဥစၥာ ။ ကဗ်ာလကၤာဆိုသည္ လူမ်ား ေန႔စဥ္ေျပာဆိုသံုးစဲြေနေသာ သာမာန္စကားမ်ားကို ေတးဂီတပမာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာစြာႏွင့္ ခ်ိဳသာၿငိမ့္ေျငာင္းေအာင္ ေရးဖဲြ႔သီကံုးထားေသာ စာျဖစ္ပါသည္။ လို႔  ကြၽန္ေတာ္ မွတ္သားဖူးပါတယ္ ။ ဥပမာတစ္ခုေပါ႔ဗ်ာ
 
 အားလံုးေ=ာက္ရူးပဲ .. လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေရးလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ႔ ။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆိုးစြာ ေရးလိုက္တဲ႔စာကို ဖတ္တဲ႔လူကလည္း ဖတ္ပီး ေဒါသျဖစ္သြားမွာပါပဲ ။ ဒါကို ကဗ်ာလို႔ ေခၚပါသလား ။

ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ဆက္ရပါဦးမည္။