သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္ ကုိေမာ္နီေရ …

က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာေတြ အခ်ိန္မရတာနဲ႕ မေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနတာ …. ဒီဘက္ေတာင္ သိပ္မလွည့္ျဖစ္ပါဘူး၊ အခု ဒီအထဲမွာ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕လုိက္ရလို႔ အရမ္းကို ဝမ္းသာပါသဗ်ာ …

အေသအခ်ာ စိတ္ဝင္တစားဖတ္ထားပါတယ္ …. အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ေဆြးေႏြးေပးခ်င္ပါေသးတယ္ …

ျမင္တာေလးတခုေတာ့ ကမန္းကတန္းေျပာလိုက္ပါရေစ

“ေျပာလိုရင္းက ကဗ်ာမွာ အသိမလိုပါ။ ပညာမလိုပါ။” ဆိုတာရယ္ “ကဗ်ာဆရာသည္ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွ အသိပညာႏွင့္သာ ကဗ်ာဖြဲ.ပါသည္။ ” ဆုိတာႏွစ္ခုက တခုနဲ႕တခု ဝိေရာဓိ ျဖစ္ေနတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ … စကားလံုးေတြ တူေနတာေၾကာင့္ပါ …

က်ေနာ္ ဆုိလိုတာက ကဗ်ာမွာ အသိမလိုပါ။ ပညာမလိုပါ ဆုိတာ စည္းမ်ဥ္းကန္႔သတ္ခ်က္ေဘာင္ေတြ မလုိဘူးလို႕ ဆုိလိုတယ္လုိ႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္ …

“အသိမ်ားပညာမ်ားသည္တခါတခါ ကဗ်ာဖြဲ.ေရးဖြဲ.ရာတြင္ အကန္.အသတ္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ကဗ်ာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အသိမ်ား၊ပညာမ်ားကို ေမ့ထားသည္ကေကာင္းပါသည္။” ဆုိၿပီး ဆက္ေရးထားတဲ့ စကားေၾကာင့္ပါ ….

ႏွလံုးအိမ္အတြင္းမွ အသိပညာႏွင့္သာ ကဗ်ာဖြဲ.ပါသည္ ဆုိတာကေတာ့ ခံစားခ်က္ကို စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ေတြနဲ႕ အကန္႕အသတ္မခံဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေဖာ္ထုတ္ဖဲြ႕ဆုိျခင္းကို ဆုိလိုတယ္လို႕ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ကိုေမာ္နီ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေလးလံုးစပ္ ဥပမာ ဟာ ေပၚလြင္ပါတယ္ … အဲဒီမွာေတာ့ ကာရန္မႏိုင္ျခင္းကလည္း အေၾကာင္းတခ်က္ျဖစ္ပါတယ္ … ဒါကေတာ့ ပါရမီနဲ႕ဆုိင္ပါလိမ့္မယ္ …

ေနာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရရင္ ဆက္ေဆြးေႏြးပါဦးမယ္ဗ်ာ …

ခင္မင္လ်က္

ဟယ္ရီ

ျမန္မာမိသားစုဖိုရမ္မွကိုဟယ္ရီ၏မွတ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ကဗ်ာတြင္အသိမလိုပါ။ ပညာမလိုပါဟုေျပာခဲ့မိပါသည္။ ထိုစကားသည္ တာ၀န္ယူရမည့္စကားျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုဟယ္ရီတို.လို ျမန္မာ ကာရန္ကဗ်ာဘက္ေရာ၊ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဘက္ေရာ ေမႊေနွာက္ထားသူအတြက္ ရွင္းသင့္ပါသည္။သို.ေသာ္စာေရးသူဘက္မွ စကားကိုမခ်ဲ.ခဲ့မိသည့္အတြက္ နားလည္မွဳလဲြကုန္နိုင္ပါသည္။

အသိမလို၊ပညာမလိုဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ေျပာလိုရင္းသည္ကိုဟယ္ရီေျပာသလို ကဗ်ာေဘာင္(အမ်ားသိထားသလို ကာရန္၊နေဘ ၊စသည္တို. )ေထာက္မေနေစရန္ျဖစ္ပါသည္။ သိထားလွ်င္ေကာင္းပါသည္။ ကဗ်ာဖြဲ.ခ်ိန္တြင္ ထိုအသိ၊ထိုပညာတို.ကကန္.သန္.လိုက္လွ်င္ ကဗ်ာ“အ”သြားနိုင္ပါသည္။

ပန္းပု ဆရာေျပာသလိုေျပာရပါမည္။ ပန္းပုဆရာသည္ သစ္သားတံုးအတြင္းမွယမင္းရုပ္ေလးကိုႀကိဳျမင္ေနပါသည္။ ပီးမွမလိုသည့္ အစမ်ားကိုဖဲ့ခ်ပါသည္။ေဆာက္ခ်က္မွား၍ျဖစ္ေစ၊ ပဲ့သြား၍ျဖစ္ေစ။ ယမင္းရုပ္၊မေပၚလာလွ်င္ ျပန္၍ဆက္ေကာင္းဆက္မည္၊ ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနေသာေမာ္ဒန္ အရုပ္ဆက္ထုခ်င္ထုပါမည္။

ကဗ်ာဆရာသည္လည္း စကားလံုးအပံုႀကီးမွလိုအပ္သည္ကို ဆြဲ၍ ပန္းပုထုပါသည္။တခါတခါ အေတြးစကေခၚ၍ ႀကိဳေတြးထားေသာကဗ်ာမဟုတ္ပဲ တျခားကဗ်ာရခ်င္ရလာပါသည္။ သို.ေသာ္ႀကိဳေတြးမွဳကရိွေနပါသည္။စကားလံုးအစကိုဆြဲေခၚရင္းကာရန္ကဆြဲေခၚသြားနိုင္ပါသည္၊ စကားအဆက္အစပ္ကဆြဲေခၚပါမည္၊နိမိတ္ပံုအသစ္ျဖတ္ကနဲေတြ.ခ်င္ေတြ.ပါမည္။

ေဆာက္ခ်က္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကား အႏၲရာယ္ရိွေနသလို စကားလံုးတစ္လံုးတစ္လံုးအေခၚ၀ယ္အႏၱရာယ္ရိွေနပါသည္။

+++++

ပန္းပုဆရာသည္ မီဒီယမ္အျဖစ္သစ္သားကိုသံုးပါသည္။ သစ္သားသည္ သူအခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ေလ့လာရေသာသေဘာရိွပါသည္။ ကဗ်ာဆရာသည္ ေမြးကတည္းကဘာသာစကားကိုသံုးစြဲလာပါသည္။ ဘာသာစကားကို ထူး၍ေလ့လာလွ်င္လည္းရပါသည္။ေလ့က်င့္လွ်င္လည္းရပါသည္။သို.ေသာ္ေလ့က်င့္တိုင္း ကဗ်ာဖြဲ.ခ်ိန္တြင္(ဆီေလ်ာ္ေသာ၊အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေသာ္)စကားလံုးတို.ထြက္လာခ်င္မွလာပါမည္။

ထိုအခါ ကဗ်ာ စကားလံုးထက္ ၊ ကဗ်ာေဇာေစတနာက ပို၍ အေရးႀကီးသည္ဟုထင္မိပါသည္။(စာေရးသူ၏ အယူျဖစ္ပါသည္။ႀကိဳက္ရင္ယူပါ၊မႀကိဳက္ရင္ပယ္ပါ)

ကဗ်ာတြင္ေျပာလိုရင္း အေၾကာင္း၊ပို.လိုရင္းခံစားခ်က္မပီျပင္ပဲကဗ်ာဖြဲ.လွ်င္ သစ္သားကိုရည္ရြယ္ခ်က္မရိွေဆာက္ရိုက္ေနေသာပန္းပုဆရာျဖစ္ပါမည္။ ကဗ်ာေဇာေစတနာက အားႀကီးခ်ွင္ထိုေဇာေစတနာကကဗ်ာ ကိုေဖၚေဆာင္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

ရြတ္တြႀကီး၊ သက္ၾကားအို၊လင္းတငွက္၊ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ ဟူေသာစကားလံုးမ်ားလူတိုင္းသံုးပါသည္။ သို.ေသာ္ထိုစကားလံုးမ်ား ေနရာတက်စီစဥ္၍ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုကဗ်ာေပၚေပါက္လာျခင္းသည္ ကဗ်ာေဇာေစတနာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

++++++

ဘာသာစကားကိုမီဒီယမ္အျဖစ္သံုးရ၍ အသိပညာမလိုဟုေျပာခဲ့ပါသည္။ အမွန္တရားေရာက္ရန္အတြက္ ျပန္ျပင္ရပါမည္။ စာေရးသူမွားျခင္းဟုလည္း၀န္ခံပါသည္။

ကဗ်ာတြင္ အသိပညာထက္ ေဇာေစတနာက ပို၍ ကဗ်ာကိုပံုေဖၚနိုင္ပါသည္။

++++++++++

ကဗ်ာဆရာ၏ ခံစားမွုကိုေဖၚထုတ္ျခင္း၊ထိုခံစားမွဳကိုမည္သို.မည္ပံုေဖၚထုတ္သည္ဆိုသည္ကို လည္းေကာင္း၊ထိုေဖၚထုတ္မွဳ အတတ္ပညာကို လည္းေကာင္း ဆက္၍ရွင္းရန္ခက္ပါသည္။

စမိလ်ွင္ေတာ ့ရွင္းရပါလိမ့္မည္။  အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးပါသည္။  ပေလးတိုး မွစထားေသာ ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။  စာေရးသူလိုပါမႊားၾကက္သီးထပါသည္။

ကဗ်ာဆရာျဖစ္မွဳသည္ပါရမီေလာ၊ အတတ္ပညာေလာ၊အေလ့အက်င့္ေလာ။

ရာစုအဆက္ဆက္ရွင္းရခက္ေသာ အစေထာင္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဆက္ပါမည္။