သစ္ေတာ(၁)

သစ္သီးက စိမ္းျမျမ

အေမႊးဖြားေျမေခြးကသစ္သီးကေလးတည္ရွိရာ အကိုင္းဆီေမာ့ၾကည့္ေန

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာခေရပြင့္ကေလးလို ေႂကြက်လာမယ့္ေန႕ကို။

 …………………………………………………………………

သ႔ူဂူေ႐ွ႕မွာသစ္ပင္ခ်ံဳႏြယ္ေတြမွ အမ်ားႀကီး။ ပန္းပြင့္တဲ့ အပင္၊ ပန္းမပြင့္တဲ့ အပင္၊ အသီးေတြအခိုင္အျပြတ္လိုက္ ရာသီမွန္ပြင့္တဲ့ အပင္၊ အျမံဳပင္၊ အမ်ိဳးစံုေပါ့။

အဲသည္သစ္တစ္ပင္ကိုလဲ အမွတ္တမဲ့မို႔ ပန္းပြင့္အသီးသီးတတ္တဲ့ အပင္မ်ိဳးဟုတ္မဟုတ္ သတိမျပဳမိခဲ့။ အဲသည္မိုးေမွာင္က် လွ်ပ္ျပက္ၾကိဳးမုန္တိုင္းတစ္ညကမွ။ ဂူထဲဝပ္ရင္း မိုးမဲေကာင္းကင္နဲ႕ လွ်ပ္ပန္းႏြယ္ခက္ေတြကို ရင္တထိတ္ထိတ္ ေမာ့ၾကည့္မိေနတုန္း အဲသည္႔ သီးကင္းကေလးကို အကိုင္းမွာတြဲလဲကေလး အမွတ္တမဲ့ လွ်ပ္အျပက္မွာ ျမင္လိုက္ရ။

အဲသည္ခဏ ညကစ၊ ေန႔တိုင္း ခဏခဏ သတိရတိုင္း အကိုင္းထက္က သီးကင္းကေလးကို အမွတ္မဲ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေမာ့ၾကည့္မိ။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ ဒီသစ္သီးေက်းငွက္စာ မိႏိုင္မယ့္အျဖစ္ကို သဘာဝအတိုင္းသေဘာေပါက္မိၿပီးသား။

တစ္ကယ္ေတာ့ ေျမေခြးတစ္ေကာင္ရဲ့ အသက္႐ွင္ရပ္တည္မႈနဲ႔ ဒီသစ္သီးနဲ႔ ဘာမွကိုမဆိုင္ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းလည္းမရွိ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း သစ္သီးကေလး ေဘးကင္းကင္းရွိေနေသးတာျမင္မိရင္ စိတ္ထဲေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားမိသလိုလို။

……………

စကားဝိုင္းငယ္ (၁)

Mr. A: အဲဒါ ဘာသီးျဖစ္မတုန္းကြ?

 Me: ကြၽန္ေတာ္လဲမသိဘူးေလ။

 Mr. A: ဟ  မင့္ဇာတ္လမ္းမင္းသိရမွာေပါ့ ကြ။

 Me: ခင္ဗ်ားမနက္ျဖန္ေတြကိုေရာ ခင္ဗ်ားေသခ်ာရဲ့လား? ေနာက္ထပ္ျဖစ္ရပ္ေတြ သူဘာသာသူ တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖစ္ပ်က္ၾကလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္က ျဖစ္ရပ္ေတြကိုမ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနျပီး သူတို႕ဦးေဆာင္တဲ့အတိုင္းဇာတ္လမ္းကိုေရွ႕ဆက္႐ံုပဲ။

 Mr. A: မင္းဟာေလ ငါလိုက္မမီေအာင္တမင္လုပ္ေနတာလား? ဒါမွဟုတ္ တကယ္ပဲလား? ငါနားလည္ရ ခက္တယ္ကြာ။

………

ဒီလူက အမွတ္ကိုမရွိ။ စကားေျပာတိုင္း အျငင္းအခုံျပဳၾကရစျမဲ။ သူကဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ အျဖဴအမဲ ကြဲကြဲျပားျပားသိဖို႕ ၾကိဳးစားတတ္သူ။ ကြၽန္ေတာ္ကမီးခိုးေရာင္နယ္ေျမေတြထဲအသိရခက္မႉကိုေပ်ာ္ေမြ႕သူ။

 …………………………………………………………………

ဇာတ္လမ္း

အစိမ္းေရာင္မိန္းကေလးကို သူသတိျပဳမိခ်ိန္က အစျပဳ၍ သူဒီပုံျပင္ဆန္ဆန္ဇာတ္သြားတစ္ခုဖန္တီးဖို႕ စိတ္ကူးရခဲ့တာျဖစ္သည္။
အဲသည္ေန႕ညေနက သူက်ဴရွင္တက္ဖို႕ကားအစီး အစိမ္းေရာင္သူမႏွင့္ကားေပၚမွာျပန္ဆံုမိတာျဖစ္သည္။
လူထူတူေတာမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ဦးတည္ခ်က္မတူလွပဲ တိုက္ဆိုင္စြာ ကားမွတ္တိုင္တစ္ခုတည္းဆီသို႕ဦးတည္ အသူသြားျဖစ္ခဲ့ၾက
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုခဏေမ့ေလ်ာ့ေလလြင့္ေနမိစဥ္ အမွတ္မဲ့ ဆင္တူလွေသာသူမ၏အေတြ႕အၾကံုအခ်ိဳ႕ကို သတိျပဳမိသည္။

“စာကက်က္လို႕ကိုမရေတာ့တာ။ မက်က္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ က်က္လို႕ကိုမရေတာ့တာ။”

သစ္ပင္ သစ္သီးႏွစ္ ပြင့္သစ္တို႕၏အဆီအေငၚမတည့္ျဖစ္စဥ္အခ်ိဳ႕ကိုသတိျပဳမိသည္။ အိုကိုယ္နဲ႕ဘာဆိုင္တာလိုက္လို႕။
ေတြးေနလ်က္ကပင္ ကိုယ့္ခြၽတ္ယြင္းခ်က္ေတြကိုယ္ျပန္သတိျပဳမိလာသည္။
တိတိက်က်အေၾကာင္းရင္းကိုရွာမေတြ႕ပဲႏွင့္ပင္ ကိုယ္ျမတ္ႏိုးေသာဘာသာရပ္အခ်ိဳ႕မွအဆက္ျပတ္ေလလြင့္ေနမိခဲ့ပါလား!

မွန္တစ္ခ်ပ္မလိုပဲႏွင့္ပင္ကိုယ့္အေျခအေနယိုယြင္းလာမႈကို တျဖည္းျဖည္းသတိျပဳမိလာသည္။

 …………………………………………………………………

စကားဝိုင္းငယ္ (၂)

Mr. A: အဲသည္အစိမ္းေရာင္သစ္သီးရယ္။ ေျမေခြးရယ္။ မင့္အနာဂတ္လမ္းကိစၥ။ သူ႕ကိုမင္းအားမလိုအားမရျဖစ္မိတဲ့ ကိစၥ။ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု အဆက္အစပ္လဲမရွိပါလား?

 Me: ဒါေတြအားလုံးကြၽန္ေတာ့္အာ႐ံုထဲမွာျဖစ္ျပက္ေနၾကတာပဲမဟုတ္လားဗ်ာ

 Mr. A: ဟ  မင့္ဇာတ္လမ္းမင္းသိရမွာေပါ့ ကြ။ ရွုပ္ေထြးေထြျပားတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာေတာ့ငါ့ေထာက္ခံခ်က္လာမေတာင္းနဲ႕ေဟ့။

 Me: ကိုယ့္ဘာသာေအးေအးေနပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလိုက္မမွီတဲ့ကိစၥေတြထဲရွုပ္ရွုပ္ရွုပ္ရွုပ္လာမလုပ္စမ္းပါနဲ႕။ မ်က္စိေနာက္လြန္းလို႕။

 Mr. A: ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ကြာ…

 …………………………………………………………………

ဆက္ရန္….

ဩျမိဳင္