ျငိမ္သက္စြာကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနသည္။ျငိမ္သက္စြာအေတြးေတြပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ျငိမ္သက္စြာပဲကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရွာေဖြေနမိသည္။ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး။ အ၀ါေရာင္ျမစ္ေရကတသြင္သြင္စီးလ်က္။              စီးဆင္းေသာျမစ္ေရကိုဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ဆိုေသာစကားအားအမွတ္ရမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အသိစိတ္မ်ား       လည္း ျမစ္ေရႏွင့္ေမ်ာပါသြားလ်က္၊ တစ္ခါတစ္ေလျမစ္ေရကိုဆန္တက္ျပန္ေရာက္လာလ်က္။ လူ႔ဘ၀ဆိုသည္            ကလည္း စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္သံသရာခရီးထဲေမ်ာပါလ်က္။ နိဗၺာန္ဆိုသည္က အေျပာလြယ္သေလာက္ ေရာက္ဖို႕          ကမလြယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနသည္ကမေကြးဘက္ျမစ္ကမ္းနံေဘး။ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္မေကြးတံတားၾကီး။      တစ္ဘက္ကမ္းတြင္မင္းဘူးၿမိဳ႕။ တစ္ဘက္ကမ္းတြင္ျမင္ေနရသည္က ျမစ္ကမ္းနံေဘးရိွအ၀ါေရာင္ေျမသား                ကမ္းပါးမ်ား၊ စိမ္းစိမ္းစိုစိုသစ္ပင္အုပ္အုပ္မ်ား၊  ေျပာက္တိေျပာက္က်ား အိမ္ကေလးမ်ား၊ ကုန္းျမင့္ျမင့္မ်ားထက္ တည္ထားေသာ ေစတီပုထိုးမ်ား။ ထင္ရွားသည္ကမင္းဘူးၿမိဳ႕ေပၚမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေရဒီယိုတိုင္မ်ား။           မေကြးတံတားထက္ျဖတ္ေမာင္းသြားေသာကားသံမ်ားကတစ္ခါတစ္ေလအာရံုထဲ၀င္ေရာက္ကာ                   လႈပ္ႏိုးလိုက္သည္။

ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးက ျငိမ္သက္စြာပဲကၽြန္ေတာ့္ကိုအေဖာ္ျပဳေနသည္။ နားလည္မႈရိွစြာကၽြန္ေတာ့္ကိုအေႏွာင့္             အယွက္မေပး။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ကစိမ္းမေန။ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ ငါးေနရာခန္႕မွေက်ာ္ခြသြားဖူးသည္။ ျမစ္ၾကီးနား၊              ပခုကၠဴ၊ မေကြး၊ ျပည္၊ ေညာင္တုန္း ျမိဳ႕မ်ားတြင္ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသလိုသူကလည္း     မွတ္မိပါလိမ့္မည္။ျမစ္လယ္ တြင္တစ္၀က္တစ္ပ်က္ေပၚေနေသာကၽြန္းကေလးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ ယခင္ကထိုကၽြန္းမွာအေတာ္ေလးႀကီးမား   က်ယ္ျပန္႕သည္။ ယခုေတာ့ မိုးကာလမို႕ ျမစ္ေရတက္ကာ          သု႔အပိုင္စားနယ္ေျမ က်ဥ္းသြားရသည္။ ထိုကၽြန္းကေလးအားအမွီျပဳ စိုက္ပ်ိဳး၀မ္းစာရွာ ေနရသူမ်ား၏                     ဘ၀လည္း က်ဥ္းေျမာင္းသြားရသည္။ ျမစ္ၾကီးကေတာ့မသိက်ိဳးကၽြံျပဳလ်က္။ တကယ္က ျမစ္ထဲရိွဘ၀ေတြက        သူ႕နယ္ေျမကိုနယ္ခ်ဲ႕လာျခင္းပင္ မဟုတ္လား။ ေႏြရာသီလိုကာလမ်ားတြင္မူ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ အသက္               ရွင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရေသာ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္ သနားမိသည္။ သူ႕ကို အျပစ္မဆိုမိ။ သူသည္ျမန္မာတို႕၏ ေသြးသားမိတ္ေဆြရင္း။ သူစြမ္းသေလာက္ သူေပးဆပ္ႏိုင္သေလာက္ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူက ေက်းဇူးျပဳလ်က္။ခုေတာ့သူ႕က်န္းမာေရးအတြက္စိုးရိမ္ေနရေၾကာင္း အသံေတြက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္        ၾကားေနရၿပီ။ “ဧရာ၀တီေရ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ” ။  ထူးအိမ္သင္က ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕ သတို႕သမီးတဲ့။                ဧရာ၀တီကို အစဥ္လွပ ႏုပ်ိဳေစခ်င္လိုသည္ ဟု ထင္သည္။ ကိုခင္၀မ္းကလည္း ျပည္ဘက္ကမ္းမွ ေန၍     …ဧရာ၀တီ…ဧရာ၀တီ ..မဟာသဘာ၀ရွင္ ဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚခဲ့ဖူးပါသည္။ ဧရာ၀တီကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့သူတို႔မွာ အႏုပညာသမားမ်ားခ်ည္းေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဧရာ၀တီထဲတြင္ အလွေတြရိွသည္။ ဘ၀ေတြရိွသည္။ အမိေျမကို   ကာကြယ္သူတို႔၏ ၀ိဥာဥ္ေတြလည္းရိွႏိုင္သည္။ ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ တည္ထားခဲ့ေသာ ခံတပ္မ်ားက          ေခါင္းထဲ၀င္လာသည္။ ဓႏုျဖဴ၊ ၀က္ထီးကန္၊ သေျပေခ်ာင္း၊ ျမင္းကြန္း၊ မင္းလွ ခံတပ္မ်ား စသည္ျဖင့္ ။              ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ တြင္ပင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးဦးနာေအာက္က အဂၤလိပ္ပိုင္ ဧရာ၀တီဖလိုတီနာ ကုမၸဏီႏွင့္ အျပိဳင္ သေဘၤာၿပိဳင္ဆြဲခဲ့ဖူးသည္ကိုသမိုင္းစာအုပ္ထဲ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ ဧရာ၀တီကသမိုင္းထဲတြင္ အမိအရေနရာ                 ယူထားသည္။ ဧရာ၀တီ ကိုအစားထိုးႏိုင္မည့္သူ ကၽြန္ေတာ္မျမင္မိေသး။

ခံုတန္းေလးထက္ သက္ေတာင့္သက္သာ အေနအထားမ်ိဳး  ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာေျခဆင္းထိုင္ေနစဥ္ ေရွ႕ဘက္မွကမ္းေဘးကာထားသည့္သံတန္းမ်ားအေပၚအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး အ၀တ္ေတြလာလွမ္းသည္။ ခ၀ါသည္အလုပ္ျဖင့္အသက္ေမြးေနသူမ်ားပင္။ ဧရာ၀တီျမစ္ေရကသူတို႔၏အဓိက အရင္းအႏွီးတစ္ခုပင္။ “ဧရာ၀တီေရ.. အေျခခံလူတန္စားေတြကို မေမ့လိုက္ပါနဲ႔” ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို        ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ားက သိပ္ဂရုထားပံုမေပၚ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုမ်ိဳး တစ္ခါတစ္ေလ ျမစ္ကမ္းနံေဘး ေအးေအးလူလူ လာထိုင္သူမ်ိဳးကို ျမင္ဖူးေနၾက ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျမစ္ထဲတြင္တစ္ခါတစ္ေလျဖတ္သြားေသာသစ္လံုးတင္သေဘၤာႏွင့္      စက္ေလွအခ်ိဳ႕ မွလြဲ၍ အသြားအလာရွင္းေနသည္။ ပို႔ေဆာင္ေရးတြင္ ေရလမ္းကို ယခင္ေလာက္ သိပ္အားမကိုး ၾကေတာ့ဟုေဒသခံမ်ားကဆိုၾကသည္။ ျမင္ကြင္းထဲတံငါေလွေလးတစ္စင္း၀င္လာသည္။ လူတစ္ဦးကေလွဦးတြင္           ထိုင္ကာ ငါးမွ်ားတံေလးကို ေရထဲခ်လိုက္သည္။ ေလွေလးက ေရစီးအတိုင္းေမ်ာပါလ်က္။ ခဏအၾကာ ထိုလူ      လက္ျပန္ေျမွာက္ လိုက္ေတာ့ ငါးမွ်ားတံတြင္ ေငြေရာင္ငါးကေလးတစ္ေကာင္။ ဘ၀တစ္ခုက အျခားဘ၀တစ္ခုကို မွ်ားယူလိုက္ျခင္းပင္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ မွ်ားယူလိုက္သည္။ အတိတ္ကို မေတြးေၾကး၊ အနာဂတ္ကိုမေမွ်ာ္ေၾကး။

အၾကည့္က ျမစ္ထဲမွေကာင္းကင္ထဲ ပ်ံတက္သြားျပန္သည္။ အျပာေရာင္ေနာက္ခံေကာင္းကင္ထက္ ျဖဴလြလြ           တိမ္စိုင္မ်ား။ စိတ္ကူးက လန္းဆန္းသလိုျဖစ္လာသည္။ လက္ရိွအေျခအေနႏွင့္ အပ္စပ္လြန္းသည့္ သီခ်င္း စာသားကို ႏႈတ္ကဆိုညည္းလိုက္မိ၏။.xxxတိမ္ေတြဖြဲ႕စည္းထား xx ျမင္သာ႐ံုအခိုက္အတံ့ေလးမွာ တိမ္ေတြၿပိဳကြဲသြားxxငါထိုင္ေနခဲ့တာအားလံုးေပါင္းၾကည့္ေတာ့xxတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ထက္            မပိုႏိုင္ပါလား xxx the ants အဖြဲ႕၏ပထမဆံုးအေခြေရာင္စံုေခ်ာကလက္ထဲတြင္ထူးအိမ္သင္က၀င္ေရာက္ ကူညီဆိုေပးထားေသာ သီခ်င္း ..။  ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္ ၉ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္က ျဖစ္သည္။             တိမ္ေတြကအခ်ိန္ႏွင့္အမွ်ပံုစံေတြေျပာင္းလ်က္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြကေရာ?xxx မရည္ရြယ္ခဲ့ျခင္းမ်ား                    ရည္ရြယ္ရာအခိုက္အတံ့ေလးမွာေနရာယူၿပီးသြား xxx.။ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲ ျဖစ္လာတာေတြကလည္း ရည္ရြယ္တာေတြေရာ မရည္ရြယ္ထားတာေတြေရာ ပါေနသည္။ အစိုးမရျခင္း မတည္ၿမဲျခင္း အနတၱတရား        အနိစၥတရားေတြ။ ဧရာ၀တီ ေရ..စိတ္မေကာင္းပါဘူး ..ေလာကဓံတရားကို မင္းလည္း ေျပးမလြတ္ဘူးေနာ္။             ဧရာ၀တီကိုကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ လိႈ္က္လိႈက္လွဲလွဲႏွင့္ျဖစ္သည္။ ျမစ္ျပင္တစ္ခုလံုးသိမ္းက်ံဳးၾကည့္                   ကာပံုရိပ္မ်ားကို ဦးေႏွာက္ထဲသိမ္းဆည္းလိုက္သည္။ ဧရာ၀တီကလက္ေဆာင္ေပးသည့္ေလညင္းေလးမ်ားအား              အားရပါးရ ရွဴသြင္း လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သယ္ေဆာင္သြားမည့္ ေျခလွမ္းေတြကဧရာ၀တီႏွင့္ ေ၀းရာ…             သို႕ေသာ္။ ဧရာ၀တီႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္တရေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွေ၀းေနမည္                   မထင္ေတာ့။ ။