ဘဝခ်င္းတူေပမဲ့ သ႑ာန္ကြဲ အတၳဳပၸတၱိ။ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ။
ျဖစ္ပံုက နည္းနည္းရွည္ေတာ့ လူစိတ္ဝင္စားမႈက ခပ္နည္းနည္း။
ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ေနေတာ့ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ဘယ္ျဖစ္သြားလိမ့္မလဲ။
ဒါကိုလည္း အပ္ကေလးပဲ သိတယ္။

ငယ္ငယ္ကသိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ အပ္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္း။
အတူတူထုခံလုိက္။ အတူတူမီးတုိက္ခံလုိက္။ အတူတူခြ်န္ထက္လုိက္။
အေျခအေနျခားလုိ႔ မဆံုတာၾကာလည္း အပ္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက မွတ္မိေနတုန္းပဲ။

တစ္ေခ်ာင္းက…
သူ႕ခံစားခ်က္နဲ႔သူ။
တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္ျဖစ္ခဲ့သည္တုိင္ ေရာဂါပိုးကို လက္မခံခ်င္ခဲ့။
ေရေႏြးပူထဲ ထည့္ျပဳတ္ခံရမလား။ သူ႕ေၾကာင့္ ဘဝေတြေသသြားမလား။ မလုိလား။ ထိတ္လန္႔။
ေသြးလွဴရွင္ရွိရင္ ငါ့ကိုေခၚပါလုိ႔ တဆာဆာေအာ္ေနမိ။ ေမွ်ာ္ေနမိ။
တစ္ေန႔ေတာ့ ငါ့ေၾကာင့္လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ရမယ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဖံုးပိတ္။
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဆရာဝန္ႀကီးေပးတဲ့ အသက္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္တဲ့လား။
အပ္ကေလးက အမႈိက္ပံုးထဲေရာက္ေနတဲ့ မျမင္ကြယ္ရာ။
ေက်းဇူးတင္ဖုိ႔ေဝးေန။ အမႈိက္ပံုးထဲမေရာက္ေတာင္ ေရေႏြးပူထဲထည့္ျပဳတ္ခံရ။
အပ္ကေလးမငိုပါဘူး။ မ်က္ရည္ေတြလည္းမရွိဘူး။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မ်က္ရည္သုတ္ေပးမယ့္လူမရွိဘူး။
အပ္ကေလးေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ဘယ္သူေဆးကုေပးမွာလဲ။ အပ္ကေလးမသိ(ခ်င္)ဘူး။
ေရာဂါပိုးေတြျဖတ္သန္းသြားလာခဲ့သည့္တုိင္ အပ္ကေလးမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။
အပ္ကေလးက အဆင့္အတန္းမခြဲဘူး။ ေရာဂါပိုးျဖစ္ေစ၊ ပင္နီစလင္ျဖစ္ေစ၊ ေမာ္ဖိန္းျဖစ္ေစ၊ HIV ပိုးျဖစ္ေစ၊ နံပါတ္ဖိုးျဖစ္ေစ၊ AB ေသြးျဖစ္ေစ၊
ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ရွိသည္။
(မေျပာမဆုိ၊ ေျပာေျပာဆုိဆုိ၊ မသိလုိက္ အမွတ္တမဲ့၊ တမင္တကာ သက္သက္မဲ့) ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ရွိပါသည္။

တစ္ေခ်ာင္းက တြင္က်ယ္တယ္ေျပာရမယ္။
လက္နက္၊ ခဲ၊ ယမ္း၊ မုိင္း… တုိ႔ေပါက္ကြဲသည့္တုိင္ သူမပါလွ်င္မၿပီးဟု ေၾကြးေၾကာ္။
Detonator ကို သူထုိးေဖာက္လုိက္မွ မုိင္းကြဲတယ္လုိ႔ အပ္ကေလးက အခ်ိန္ကိုက္ၿပံဳးတတ္။
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္ Detonator  ကို အပ္ကေလးေဖာက္လုိက္မွ မုိင္းကြဲတယ္။ Mission Complete!
အပ္ကေလးလူတန္းစားမခြဲျခားတတ္တာကို ဘယ္သူသတိထားမိမလဲ။
စနက္တံျပဳတ္လုိ႔ အပ္ကေလးကို ထိန္းမယ့္လူမရွိရင္ အပ္ကေလးက Detonator ကိုေဖာက္မွာပဲ။
အနားမွာ … ထက္ထက္မုိးဦးပဲရွိရွိ၊ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းပဲရွိရွိ၊ အေမရိကန္ မရိန္းတပ္ပဲရွိရွိ၊ ကဗ်ာဆရာပဲရွိရွိ၊ Justin Bieber ပဲရွိရွိ၊
ဝင္တာမီယာပဲရွိရွိေပါက္ကြဲဖို႔ အပ္ကေလးတာဝန္ယူတယ္။စနက္တံထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္က အပ္ကေလးလြတ္သြားၿပီးေပါက္ကြဲတယ္ဆုိလုိ႔ အပ္ကေလးကို ဒီမုိကေရစီလုိ႔ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ဘူး။
အထိန္းအကြပ္မဲ့လုိ႔ေပါက္ကြဲတာဟာလည္း ဒီမုိကေရစီမဟုတ္ဘူး။
ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲစဥ္းစားၾကည့္ မုိင္းကြဲရင္ အပ္ကေလးလည္း ဘဝပ်က္ၿပီပဲ။ ဒါကို အပ္ကေလးကသိတယ္။
ဒါေပမဲ့သူ႕တာဝန္သူေက်တယ္။ သတၱိရွိတယ္။ စြန္႔လႊတ္ရဲတယ္။
အပ္ကေလးမွာ သုတ္ထားတဲ့ ေဆးေရာင္ေတြကို ၾကည့္ေနမယ့္အစား အပ္ကေလးကိုပဲ ျမင္ေစ့ခ်င္တယ္။
မုိင္းတစ္လံုးက သိန္းခ်ီတန္ခ်င္တန္မယ္။ အပ္ကေလးက တန္ေၾကးေတြမရွိပါဘူး။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္က်ိဳးပ်က္ခံၿပီး ေပါက္ကြဲလုိက္ရတဲ့ အပ္ကေလးဘဝကို ဘယ္သူစာနာေပးမလဲ။

 
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔…။
ပထမအပ္ကေလးဆီေရာက္လာတဲ့လူနာက ဒုတိယအပ္ကေလးရဲ႕ တမလြန္ေတြပဲမုိ႔။

ေနပိုင္