►►►

တစ္ခုေသာနံနက္၌ ကၽြနု္ပ္ငဟိန္းသည္ အိမ္တြင္ရွိေသာထမင္းေၾကာ္ကိုမစားဘဲ ႏြားပ်င္းေသးေပါက္၊ လူပ်င္းတီးေသာက္ဟူေသာ စကားအရ မိဘပိုက္ဆံျဖဳန္းတီးရာလည္းေရာက္၊ ဗဟုသုတလည္းတိုးပြားေစရန္အလို႔ငွာ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးတြင္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္၊က်ဆိမ့္တစ္ခြက္၊ေဆးလိပ္တစ္ပြဲ၊အၾကမ္းတစ္အိုးျဖင့္ ဒူးတနွန္႔နွန္႔ရွိေနစဥ္သကာလ တစ္ခုေသာ စာမ်က္နွာအေရာက္တြင္ မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားရေလသည္။

                                              ►►►

မွန္ေပ၏။ စာေၾကာင္းမ်ားအား တစ္ေၾကာင္းျပီးတစ္ေၾကာင္း အေလာတၾကီးဖတ္ၾကည္႔မိေနသည္မွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွေသာေၾကာင့္တည္း။ ပို၍ထူးျခားလွသည္မွာ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္း အလြန္ေလးစားလိုက္နာေသာ တရားဥပေဒျဖင့္ ဆက္စပ္ေန၍ျဖစ္ေပသည္။ ဤတြင္ ကၽြန္ုပ္အေၾကာင္းအနည္းငယ္ ေၾကာ္ျငာ၀င္လို၏။ ကၽြန္ုပ္သည္ ဥပေဒအထက္တြင္မည္သူမွ်မရွိ ဟုဆိုေသာ၊ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီသမၼတၾကီး ဘဘဦးသိန္းစိန္နွင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ အလြန္အေရးၾကီးတယ္ ဟုဆိုေသာ ဒီမိုကေရစီလႊတ္ေတာ္အမတ္ၾကီး ၾကီးၾကီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔အား အထူး အရူးအမူးခ်စ္ျမတ္နိုးသူ ျမန္မာနိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္နွင့္အညီ

နိုင္ငံေတာ္၏ တရားဥပေဒအားလြန္စြာမွေလးစားလိုက္နာခဲ့ေလ၏။

ဥပမာအားျဖင့္ထုတ္နုတ္ျပရေသာ္ – ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္မႈသည္ တရားဥပေဒနွင့္မညီဟု ဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမလိုလားသူလည္း မျဖစ္ေစရန္၊ တရားဥပေဒနွင့္လည္းညီေစရန္ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းသည္ ထိုပြဲၾကီးကို ဖင္တရြတ္ဆြဲ၍ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့ေလသည္။ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားအား တရားစြဲဆိုမည္ဆိုေတာ့ကား ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းမွာ ဖင္တရြတ္ဆြဲခဲ့သူျဖစ္၍ တရားစြဲဆိုခံရျခင္းမွ ကင္းလြတ္ခဲ့ေပသည္။ ဤကား ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာျခင္း၏ အက်ဳိးတည္း။ ေနာက္ .. ရွိေသးသည္။ ဖေယာင္းတိုင္မီးျဖင့္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈမ်ားသည္ တရားဥပေဒနွင့္မညီဟု နားစြန္နားဖ်ားၾကားသိလိုက္သည္နွင့္ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းနွင့္အတူ ဥပေဒကိုေလးစားလိုက္နာသူအေပါင္းအသင္းတခ်ိဳ႕သည္ လက္နွိပ္ဓာတ္မီး၊ေလဆာပိြဳင့္တာ အစရွိသည္မ်ားျဖင့္ ထိုးကာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ ဥပေဒႏွင့္အညီ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈသည္ ေနာက္ဆံုး၌ တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးကပါ ” မ်က္စိေတြစူးလွပါျပီ။ ဒီကိုမထိုးၾကပါနဲ႔ေတာ့၊ မိုးနတ္မင္းၾကီးဆီသာ လွမ္းထိုးၾကပါ ” ဟု ေျပာယူရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အသိမ္းခံရေသာလယ္ေျမမ်ားအတြက္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈတြင္လည္း တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးမွ ” နိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဆႏၵျပခ်င္ရင္ ျပ။ အဲ…ထိုင္လို႔ေတာ့ မရဘူး။ ထိုင္တာနဲ႔ ဆြဲမွာပဲ ” … ဟု တန္ဖိုးျဖတ္မရေသာ စကားတစ္ခြန္းအား တရားဥပေဒနွင့္အညီ ျမြက္ၾကားေလရာ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းသည္

မထိုင္ဘဲ လဲွေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနလိုက္ျခင္းျဖင့္ ေလးစားလိုက္နာခဲ့ဖူးေလသည္။ ကၽြန္ုပ္၏ ေရွးယခင္ယခင္ တရားဥပေဒအေပၚ ေလးစားလိုက္နာမႈမ်ားအား ေျပာ၍ကုန္မည္ပင္မထင္။ ယခုအေခါက္တြင္လည္း ေလးစားလိုက္နာရန္ အကြက္ဆိုင္၍ လာေခ်ျပီ။ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာသူတစ္ေယာက္၏ အျပံဳးမ်ိဳးကို မ်က္နွာတြင္တင္ကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ထံ ဂ်ာနယ္ခဏငွား၍ အိမ္သို႔အေျပးကေလးအေသာ့နွင္ခဲ့မိေလသည္။

                                              ►►►

အိမ္သို႔ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းသည္ ပထမဦးစြာ ဂ်ာနယ္ကိုခါးထိုးလ်က္ မီးေသြးခုတ္ေသာဓားမအား ၊ ေနာက္ေဖးတြင္ ထမင္းခ်က္ေနေသာ မိခင္ၾကီးထံမွ လုယူလာခဲ့ေလသည္။ ရုတ္တရက္ ေမြးမိခင္ၾကီးမွာ ” ဟဲ့သား…ဟဲ့သား…” ဟုဆိုကာ  ငါ့သားေလးဘယ္သူနဲ႔မ်ားျပႆနာတက္လာပါလိမ့္ဟု စိုးရိမ္ပူပန္စြာေတြးေတာျပီး လိုက္ဆြဲမည္ဟုၾကံခါမွ သူ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သားၾကီးကၽြနု္ပ္ငဟိန္းသည္ တရားဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာလြန္းေသာ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု စိတ္တြင္သတိရကာ စိတ္ခ်လက္ခ်ေနခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ုပ္သည္ အိမ္ေရွ႕အေရာက္တြင္ ဓားမကိုအသာခ်၊ ဂ်ာနယ္ကိုျပန္လွန္၊ ေသခ်ာစြာျပန္လည္ဖတ္ရႈျပီးလွ်င္ ၊ ဂ်ာနယ္ကို ခါးၾကားျပန္ထိုး၍ အိတ္ကပ္ထဲမွ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကို ထုတ္ကာ ဓားမကိုလက္ျဖင့္ ဆ လိုက္ေလသည္။ ၀ယ္ထားသည္မွာ တစ္လပင္မျပည္႔တတ္ေသးေသာ ဟန္းဆက္ကေလးမွာ နံနက္ခင္းေနျခည္ေႏြးတြင္ ရန္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွပေနေပသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္နိုင္။ တရားဥပေဒနွင့္အညီျဖစ္ရေခ်ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ကိုပိုင္းျဖတ္ကာ ေျမၾကီးေပၚသို႔ခ်၍ ကိုင္းဟာ ကိုင္းဟာ ဟု ဓားမျဖင့္ ပိုင္းလိုက္ေလသည္။ လြင့္စင္ျပဳတ္ထြက္လာေသာ ဘက္ထရီေလးမွာ အေကာင္းအတိုင္းရွိေနေသးသျဖင့္ တံေတြးျဖင့္ေထြးကာ ထပ္ပိုင္းလိုက္မွ ကိစၥျပတ္သြားေပ၏။ ထို႔ေနာက္ အိပ္ယာေဘးတြင္ သီခ်င္းနားေထာင္ေလ့ရွိေသာ၊ ျပင္ပအသံမ်ားအားေလွ်ာ့ခ်ေပးနိုင္ေသာ၊ ေဘစ့္အသံထြက္အလြန္ေကာင္းေသာ နားၾကပ္ကေလးရွိသည္ကို သတိရသည္နွင့္ အေျပးအလႊားသြားယူေလသည္။ ဒင္းကေလးအားလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း မီးေသြးခုတ္ဓားမျဖင့္ ေရာ့ကြာ ေရာ့ကြာ ဟု မျပန္လမ္းသို႔ပို႔ေလရာ နားတြင္တပ္ေသာေနရာတြင္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေစရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာရာဘာျပားကေလးမ်ားမွာ လိမ့္ကာလိမ့္ကာရွိသည္ႏွင့္ အုတ္ခဲေပၚတင္ကာ နုတ္နုတ္စင္းပစ္ရေလသည္။ နားတြင္ခ်ိတ္ထားလွ်င္ အလြန္စတိုင္လ္မိေသာ၊ မီးအျပာေလးမ်ားတဖ်တ္ဖ်တ္ေျပးေနေသာ ဘလူးတုသ္ကေလးသည္လည္း သူ႔ေနာင္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းစဥ္အတိုင္းတေသြမတိမ္းလိုက္သြားရွာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြနု္ပ္ငဟိန္းသည္ ပီတိျဖင့္ထံုမႊမ္းေသာ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကိုခ်လ်က္ ေအးေခ်ျပီဟု ေတြးေတာအေမာေျဖေနစဥ္သကာလ နံနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရာမွ ျပန္လာေသာဖခင္ၾကီးသည္ သူ၏လက္စြဲေတာ္ေရဒီယိုကေလးကို နားတြင္တပ္လ်က္ ကြမ္းကေလးၿမံဳ႕ကာလာေလသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္သည္နွင့္ကၽြန္ုပ္သည္ သားေကာင္န႔ံရေသာမုဆိုးကဲ့သို႔ တစ္ခ်က္ကေလးမွအခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ က်ား….ခနဲ ေအာ္ဟစ္ကီသြင္းကာ ဖခင္ၾကီးအနီးသို႔ ခုန္ပ်ံေရာက္ရွိသြားျပီး မည္သို႔လုပ္မိလိုက္သည္မသိ။ သူ႔ထံမွ ေရဒီယိုုေလးသည္ ကၽြန္ုပ္လက္ထဲေရာက္ရွိလာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ စကၠန္႔မျခားပင္နံေဘးရွိ ဗြက္အိုင္ထဲသို႔နွစ္၍ ဖေနာင့္ျဖင့္ဖိထားလိုက္ေလသည္။ မေသခ်ာမည္စိုး၍ ေျခေထာက္ျပန္ၾကြကာ တစ္ဖက္သို႔လွန္၍ ျပန္ဖိထားျပန္ေလသည္။ ဖခင္ၾကီးမွာ အႏွစ္ႏွစ္အလလ သူခ်စ္ျမတ္နိုးေပါင္းသင္းခဲ့ေသာ ေရဒီယိုေလးအတြက္ တစ္ကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ” မင္း…မင္း….မင္း…” ဟု မည္သည္႔စကားကိုမွ်ဆက္၍ မဆိုင္နိုင္ဘဲ ရွိေလ၏။ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းလည္း ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ အိုက္တင္မ်ိဳးျဖင့္ ခါးၾကားရွိ ဂ်ာနယ္ကိုဆြဲထုတ္ကာ နဂိုေမွးေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ပို၍ေမွးစင္းလ်က္ မထီတရီမပြင့္တပြင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္။      ” စိတ္မရွိပါနဲ႔ … ေဖေဖ ၊ တရားဥပေဒအရ လုပ္လိုက္တာပါ ”

                                              ►►►

အိမ္ေရွ႕တြင္ ပူညံပူညံအသံမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ေဖးရွိမိခင္ၾကီးလည္း သုတ္သီးသုတ္ပ်ာေရာက္ရွိလာျပီး မ်က္လံုးၾကီးျပဴးကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ဖခင္ၾကီးကို ျမင္ရသည္နွင့္ ” အေဖၾကီး…စိတ္ေလွ်ာ့…အေဖၾကီး ေသြးတက္မယ္…စိတ္ေလွ်ာ့..အေဖၾကီး ” ဟု ထပ္ခါထပ္ခါတဖြဖြ ေခ်ာ့ေမာ့ေနရွာေလသည္။ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းသည္ကား ဂ်ာနယ္၏ စာမ်က္နွာ ၂၅ ကိုဖြင့္လ်က္ ဖခင္ၾကီးအား ထိုး၍ျပလိုက္ေပသည္။ စာမ်က္နွာ ၂၅ တြင္ကား – – –

၂၀၁၂ ၊ နို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္လိုက္ေသာ ဆက္သြယ္ေရးဥပေဒမူၾကမ္းဥပေဒပုဒ္မ ၆၄ အရ .. မည္သူမဆို လိုင္စင္ရယူျပီးမွသာ အသံုးျပဳရန္သတ္မွတ္ထားေသာ ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္းတစ္ခုခုကို လိုင္စင္မရွိဘဲလက္၀ယ္ထားရွိျခင္း သို႔မဟုတ္ အသံုးျပဳျခင္းကို က်ဴးလြန္ေၾကာင္းျပစ္မႈထင္ရွားစီရင္ျခင္းခံရလွ်င္ ထိုသူအား ၃ နွစ္ထက္မပိုေသာ ေထာင္ဒဏ္ျဖစ္ေစ ၊ ေငြဒဏ္ျဖစ္ေစ ၊ ဒဏ္နွစ္ရပ္လံုးျဖစ္ေစ ခ်မွတ္ရမည္။ ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္း၏ အဓိပၸါယ္ရွင္းလင္းခ်က္မွာ- တယ္လီဖုန္း ၊ ဖက္စ္ ၊ တဲလက္စ္ ၊ ဆက္သြယ္ေရး ဆိုင္ရာ အျခားပစၥည္းကိရိယာ ၊ ယင္းပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနွင့္ဆက္စပ္အသံုးျပဳသည္႔ ပစၥည္းနွင့္ ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ စမ္းသပ္ပစၥည္းအားလံုး အက်ံဳး၀င္ပါသည္။

                                                ►►►

ကိုင္း…ဘယ့္နွယ့္ရွိစဟု အျပံဳးမ်ိဳးျဖင့္ ကၽြန္ုပ္မွာျပံဳးေနလ်က္ ၊ ဖခင္ၾကီးႏွင့္မိခင္ၾကီးမွာ ဂ်ာနယ္ကိုဖြင့္လ်က္၊ တစ္ခုခုေျပာမည္ဟု ၾကံစည္စဥ္ တရားဥပေဒကို ေလးစားလွေသာ ကၽြန္ုပ္၏မ်က္လံုးေထာင့္တြင္ ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္တစ္ခုအား ဖ်တ္ခနဲျမင္ေတြ႔လိုက္ေပသည္။ မွန္ေခ်သည္။ ေဘးအိမ္မွ ကေလးနွစ္ေယာက္ကား အိမ္ေရွ႕ခ်ဳံပုတ္ေဘးတြင္ စခန္းေဆာက္တမ္းကစားကာေနေလသည္။ ဤထိကားကိစၥမရွိ ။ ဥပေဒနွင့္အညီ ကစားျခင္းျဖစ္ေပ၏။ သို႔ေသာ္ဆိုးသည္က သူတို႔၏ စခန္းနွစ္ခုဆက္သြယ္ေရးအတြက္ နို႔ဆီခြက္နွစ္လံုးကို ဖင္တြင္အေပါက္ေဖာက္ကာ ၾကိဳးျဖင့္တပ္လ်က္ ဆက္သြယ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ုပ္ငဟိန္းသည္ ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ အျခားပစၥည္းကိရိယာမ်ားအားလံုး အက်ံဳး၀င္သည္ဟူေသာ စာသားၾကီးကို ျမင္ေယာင္လ်က္ ” ေခြးေကာင္ေတြ….တရားဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခားမလုပ္ၾကနဲ႔ကြ ” .. ဟု ဆိုျပီး နဘန္တစ္ခ်က္စီအုပ္ကာ အတင္းလုယူခဲ့ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုးျပဴးျမဲ မ်က္ဆန္ျပဴးျမဲ ျဖစ္ေသာ ဖခင္ၾကီး၏ ေရွ႕တြင္ပင္ နို႔ဆီခြက္နွစ္လံုးအား အုတ္ခဲျဖင့္ အားပါးတရ ထိုင္ထုေနေလေတာ့သည္။

                                                    ►►►

ေဆာင္းနွင္းမႈန္ေလးမ်ားျဖင့္ဆင္ယင္စီျခယ္အပ္ေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခု၊ ေသြးတက္ေနေသာဖခင္ၾကီး၊ အံ့ၾသေနေသာမိခင္ၾကီး၊ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနေသာငတိကေလးနွစ္ေကာင္၊ မီးေသြးခုတ္ဓားမတစ္ေခ်ာင္း၊ လိုင္စင္မဲ့ဟန္းဆက္နွင့္ဆက္စပ္ပစၥည္းအေၾကအမြမ်ား၊ လိုင္စင္မဲ့ေရဒီယိုဗြက္နစ္တစ္လံုး ၊ ျပားခ်ပ္ပိန္လိမ္သြားေသာ လိုင္စင္မဲ့နို႔ဆီခြက္ႏွစ္လံုး တို႔သည္ တရားဥပေဒကို လြန္စြာမွ ေလးစားလိုက္နာေသာနုိင္ငံ့သားေကာင္းလူငယ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အင္မတန္မွ က်က္သေရမဂၤလာျဖင့္ျပည္႔စံုခဲ့ဖူးေၾကာင္း ……. ။      ။

ကိုးကား-Weekly Eleven.

No.6.Vol.8.

Nov-14,2012

Page 25

ဟိန္း

14.11.12

3:15AM