===သစၥာတရားရဲ႔ နာမေတာ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေအာင္လို႔…ဆိုၿပီး မင္နီၾကက္ေျခခတ္နဲ႔ အေရးမွတ္ခံရဖူးတ့ဲ ငယ္ဘ၀က ခုံတန္းရွည္ေလးေရ…ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္လည္ ေႏြးေထြးခြင့္ရမွာလဲ။

===အ့ဲသလို အတိတ္ကို ေရစြတ္ၾကည့္ေတာ့ ေၾကကြဲစရာ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ၊ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ၀မ္းနည္းမႈေတြခမ်ာ ဖုန္မႈန္႔နဲ႔ ထုလုပ္ထားတ့ဲ ဒိုင္ယာရီအစုတ္ၾကားမွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာ မႈန္ရီေ၀၀ါး …..အတိတ္ဆိုတာ..ေဗဒင္ဆရာရဲ႕ ယၾတာမွာ အလြယ္တကူေျပာင္းလဲတတ္တ့ဲ နကၡတ္တာရာ ဟုတ္ပါသလားကြယ္။

===ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေနာက္ဆုံး ေနညိဳခ်ိန္မွာ  မ်က္ရည္စိုေနတ့ဲ အေရာင္မွိန္ ေျခလွမ္းေတြသာေနာင္တနဲ႔လိမ္းက်ံေပစြန္း ၊”လူမိုက္”ဆိုတ့ဲစကားဟာ အေဖထြန္းရမယ့္ မီးအိမ္မွမဟုတ္ခ့ဲတာ။

===ခ်စ္သူေရ…ရိုးသားမႈ၊ မခံခ်င္စိတ္၊ကဗ်ာစာအုပ္ေတြနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႔ လက္ညွိဳးတစ္ေထာက္စာ သိမ္ငယ္မႈ….ဒါေတြကလြဲရင္ ဘာေရႊ ေငြမွ မရွိတ့ဲ ေဟာ့ဒီ အေပအေတ ငတိေလးရဲ႔ ရင္ခြင္အပုပ္အသိုးမွာ နင့္အရယ္ အၿပံဳးေလးေတြ အရုပ္မဆိုးေစခ်င္ပါကြယ္။အိုမာခယမ္…ကေတာ့ ”ဒုကၡနဲ႔ တစ္ခါႀကံဳတိုင္ ခ်စ္သူလက္ကို တစ္ခါကိုင္ပါရေစ”တ့ဲ။ငါကေတာ့ အနာတရ ငါ့လက္ေတြနဲ႔ ခ်စ္သူအိပ္မက္ေတြကို အဆိပ္မတက္ေစခ်င္ရိုးအမွန္ပါ။တကယ္လို႔ ငါက ေျခအရင္းက ခုတ္လွဲခံရေတာ့မယ့္ သစ္တစ္ပင္ဆိုရင္ေတာင္ ေသြးသံရဲရဲ ငါ့အကိုင္းအခက္ေတြ မစုတ္ၿပဲခင္အခ်ိန္အထိ ခ်စ္သူအိမ္မိုး ေနမထိုးဖို႔ ျဖန္႔မိုးေစာင့္ေရွာင့္ခ်င္သူပါကြယ္။

===ဒီလိုပါပဲ …အနာဂတ္အပ်က္ကိုမွ ဆြဲဖ်က္ခုတ္ေမာင္း၊ ဇြန္လရဲ႕ အိပ္မက္ေတြလည္း ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီးတ့ဲေနာက္ အမွတ္တမ့ဲ ခုတ္ထြင္မိတ့ဲ ရယ္သံႏုႏုမွာ ငါ့ရင္ဘတ္ ေသြးၾကည္ဥေနတာ ၾကာျပီ။