ကၽြန္မရဲ့ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ မလင္းေတာ့ဘူး ေမာင္

ေမာင္ ကၽြန္မလက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႕ ေန႕ရယ္ ညရယ္လို႕ မခြဲျခားတတ္ေတာ့တာ

အခုဆို စြတ္စိုေနတဲ့ နံရံေတြေတာင္ ေျခရာထပ္လွေပါ့

ေႏြေန႕လည္ေတြဟာ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္နဲ႕

လက္လက္ထေအာင္ ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ရဲ့ ေထာင့္တခုမွာ

ကၽြန္မ တေယာက္တည္း ငိုက္ျမည္းေနတတ္ျပီ

ေမာင္ ဖန္ဆင္းေပးမဲ့ နိဗၺာန္ဘံုေလး ဘယ္နားေရာက္ေနသလဲကြယ္

ေသာ့ခတ္သိမ္းထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားဟာ

အေမးအျမန္းအစံုအစမ္းမရွိ ဖိနပ္စင္ေအာက္ကေန ထြက္ေျပးဖို႕ၾကိဳးစားတယ္

စေနေထာင့္မွာ မိုးေတြ ညိဳေနတယ္ ေမာင္

ေမာင္ ေနေကာင္းရဲ့လား

မိုးေလးမစို႕တစိုမိရင္ ႏွာေစးတတ္တဲ့ေမာင္

မိုးကာ၀တ္ဖို႕ အျမဲတမ္းေမ့တတ္တဲ့ေမာင္

အေႏြးထည္ေလး ထူထူ၀တ္ဖို႕ မွာပါရေစလား

ေမာင့္အခန္းျပတင္းကိုလည္း ပိတ္အံုးေနာ္

ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ေရစိုကုန္မယ္

ေမာင့္ဆီလာတဲ့လမ္းကို မမွတ္မိေအာင္ ညိႈ႕ယူလိုက္တဲ့ မာန္နတ္ကို ကၽြန္မ က်ိန္ဆဲမိတဲ့အထိပဲ

အခုေတာ့

ေမာင္ နဲ႕ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုေတြ႕ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္

ေမာင္ရဲ့ ေအးစက္စက္ စကားသံထက္စာရင္

ဘာမွ မေျပာပဲ နာနာက်ဥ္းက်ဥ္း မုန္းပစ္လိုက္တာက ေတာ္ပါေသးတယ္

ဥပကၡာထက္စာရင္ မုန္းစရာရွိလို႕ သတိရေသးတာကို ကၽြန္မ လိုခ်င္တယ္

အရူးမေလး လို႕ ေမာင္ ေခၚပါဦးေနာ္

ကၽြန္မရဲ့ တဘ၀စာကို ေမာင့္ရဲ့ တနပ္စာခ်စ္ျခင္းနဲ႕ လင္းခ်င္းခြင့္ျပဳပါ ေမာင္

ကၽြန္မ တိုးတိုးေလးညည္းေနက်စကားေလး ေမာင္ၾကားေအာင္ ေျပာခြင့္ျပဳပါ

(ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္)^infinity

ေမာင္က ကၽြန္မကို နားလည္ပါသတဲ့လား

ဘ၀ေတြကို နားလည္ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးႏိုင္ပါသတဲ့လား

ဒါျဖင့္ ေမာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႕ ေတြးၾကည့္ပါ

ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနမလဲ လို႕

ကၽြန္မ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနခ်ိန္ေတြ ေမာင္သတိတရ ဖုန္းဆက္ေပးတာ သတိရေသးတယ္

အရင္လိုအခ်ိန္ေတြ ျပန္လိုခ်င္တယ္ ေမာင္

နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္ … နင္ေရာ…..တဲ့

အဲဒီေန႕က ကၽြန္မ ကမၻာၾကီး 24 နာရီတိတိ ရပ္တန္႕သြားတယ္ ေမာင္

ကၽြန္မရဲ့ ၃၆၅ ရက္ ၅ နာရီ ၄၈ မိနစ္ ၄၆ စကၠန္႕ ဟာ ေမာင့္အၾကင္နာလက္နဲ႕ လည္ပတ္ခဲ့ဖူးတယ္

အခ်စ္ကို တန္ဖိုးမထားရင္ အခ်စ္က ျပန္ဒဏ္ခတ္တတ္တယ္တဲ့

ေမာင္ ကၽြန္မကို တကယ္မခ်စ္ဘူးလို႕ ထင္တိုင္း ကၽြန္မ ေျပာေနက် စကား

အခုေတာ့ ေမာင္…..

ေ၀းကြာျခင္းဆိုတဲ့ အျပစ္ဒဏ္

ကၽြန္မဘာလုပ္ရမလဲ ေမာင္

ေမာင္ ကၽြန္မကို လာေခၚပါ

ကၽြန္မ အရမ္းကို မြန္းၾကပ္ေနျပီ (မြန္းၾကပ္လွပါျပီ)

ေမာင္ ၈နာရီဆို အိမ္ျပန္မယ္ မို႕လား

ေကာင္းကင္မွာ ဥကၠာပ်ံေတြ ေၾကြက်ေနတယ္ ေမာင္

မိုက္မည္းမႈေတြ အစင္းစင္းက်ေနတဲ့ ေဟာဒီသက္တန္႕ေအာက္ကေန ေမာင္ ေျပးထြက္သြားပါ

လမ္းတေလွ်ာက္ ေမာင္ ဖတ္သြားတဲ့ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြမွာ

ကၽြန္မရဲ့ အခ်စ္ေၾကျငာစာတမ္းေတြ ေရးထိုးထားတယ္

ေမာင္ ျမင္ႏိုင္ရဲ့လားဟင္….

ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေဆာက္ခဲ့ၾကတဲ့ လိေမၼာ္အိမ္ေလးေတြ အခုထိ ခါးသက္ေနတုန္းပဲ ေမာင္

သုညဆန္လြန္းတဲ့ ကၽြန္မဘ၀ကို တရံေသာအခါက ခ်စ္ျခင္းတရားတခု ေထာင့္မတ္က်ခဲ့ဖူးတယ္

ေမာင္ မွတ္မိေသးလား

အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ ႏွလံုးသားထဲမွာ သစၥာပန္းေတြ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္ခဲ့တာ

အခုဆို သူတို႕ ႏြမ္းဖတ္ေနေပါ့ေမာင္ ကၽြန္မ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ခူးဆြတ္ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေလ

အဆိပ္လူးျမွား ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ေျပာင္း၀ကိုမွ ေခ်ာင္းၾကည့္မိတဲ့

က်ားနာတေကာင္ရဲ့ အထုပၸတၱိဟာ အခုထိ ခမ္းနားေနတုန္းပဲ ေမာင္

ေမာင့္ႏွလံုးေသြးတစက္နဲ႕ ကၽြန္မဘ၀ကို လဲလွယ္ခြင့္ျပဳပါ

ေရေမွ်ာကမ္းတင္ေဗဒါေလးကေတာ့ သူ႕ရဲ့ ညေနၾကယ္ေလးဆီကို တေရြ႕ေရြ႕ ခရီးဆက္ခ်င္တုန္းပဲ

ကၽြန္မ ဆက္ေရးခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ဘူး ေမာင္….