လူတိုင္းမွာ က်ိန္စာ တစ္ခု စီပါလာတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ကေလး ဘဝပဲရွိေသးေတာ့ ေသခ်ာ မစဥ္းစားမိဘူး။

ေနာက္ပိုင္း အသက္အရြယ္ေလး နည္းနည္းရ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ စျပီးေတာ့ ျမင္ေတြ႕လာမိတယ္။ 

အခ်ိဳ႕လူေတြက သူ႔အသက္သတ္မွ ေနထိုင္ေကာင္းတယ္…..

အခ်ိဳ႕လူေတြက သူ႔ခ်မ္းသာခိုးမွ ေနထိုင္ေကာင္းတယ္…….

အခ်ိဳ႕လူေတြက မိဘစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မွ ေနထိုင္ေကာင္းတယ္……

ဒါေတြက ျမင္ေတြ႕လာမိတာေတြပါ။

အဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက မိန္းကေလး ခိုင္းတာ လုိက္လုပ္ရမွ ေနထိုင္ေကာင္းတာေတြလည္း ေတြ႕မိလာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ က် ေတာ့ အသစ္မကိုင္ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါကို စေတြ႕မိတယ္။ မွန္၏။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္ ဒုတိယတန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ အေမ က ဖတ္စာအုပ္ တပတ္ႏြမ္းေလး ဝယ္လာေပးဖူးတယ္။

ပထမဦးဆံုး ကိုင္ဖူးတဲ့ အေဟာင္းေလးေပ့ါ။ အေမက အားေပးပါတယ္။ ဖတ္စာအုပ္အသစ္ေတြက ေစ်းေတြအရမ္းမ်ားေနတယ္တဲ့။ ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္က စာအုပ္ပဲ အရမ္းလည္း မေဟာင္းေသးပါဘူး ဆိုျပီး စတင္အသံုးျပဳ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

အဲ့ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ဝမ္းကြဲ အစ္ကိုၾကီး (ကၽြန္ေတာ့ထပ္ ၁ ႏွစ္ၾကီး) က ကၽြန္ေတာ့ တို႔ ရန္ကုန္ကိုလာေနေတာ့ တတိယႏွစ္ကေန စ ဆယ္တန္းျပီးတဲ့ အထိ ဖတ္စာအုပ္ မဝယ္ခဲ့ရ…….. အထူးထုတ္စာအုပ္ဆိုလည္း အစ္ကို သံုးတာေတြပဲ ဆက္သံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ အသံုးၾကမ္းေတာ့ စာအုပ္ေတြက ေတာ့ ျပဳတ္တရြက္ ျပဲတစ္ရြက္ပါပဲ။ လိုအပ္တာေတြကို လက္နဲ႔ လုိက္ကူးရတဲ့ ျပသနာကေတာ့ အေတာ္ၾကံဳလုိက္ရတယ္။

အဲ့မွာ လူအခ်ိဳ႕ က ေမးဖူးတယ္။ မင္း အေဟာင္းၾကီးသံုးရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုသည့္ ေမးခြန္း။

ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဖတ္စာအုပ္အသစ္ (ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း၏ စာအုပ္) ဆိုလွ်င္ ေခါက္ရိုးမက်ိဳးေသးေသာေၾကာင့္ စာဖတ္ကတာအဆင္မေျပ ဟု ကၽြန္ေတာ ျမင္တယ္။ အေဟာင္းက လွန္ရလြယ္ကူျခင္း စာအုပ္ေက်ာင္းမွာ က်န္ခဲ့လည္း မေပ်ာက္ရွျခင္း အစ္ကိုရဲ႕ မွတ္ခ်က္မ်ား ပါရွိေနျခင္း တုိ႔ ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ အေဟာင္း သံသရာမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး က်င္လည္ခဲ့မိ၏။

အေဟာင္းကို စမုန္းမိသည္မွာ ဆယ္တန္း တက္စတြင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ထက္တြင္ ဖတ္စာအုပ္မ်ားသင္ရိုးေျပာင္းေလ၏။ လံုးဝ အစအဆံုးၾကီး ေျပာင္းလဲလုိက္ျခင္း မဟုတ္၊ တစိတ္တေဒသ သာ ေျပာင္းလဲလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ဖတ္စာအုပ္တြင္ စာပိုဒ္ အပိုမ်ား ပါဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ႏွင့္လိုက္မွတ္ရေလျပီ။ 

ကၽြန္ေတာ္ အေဟာင္းကို မုန္းမိသလုိျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း လံုးဝမမုန္းမိေသး….

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဆယ္တန္းအျပီးခ်ိန္တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ အေဟာင္း တစ္လံုးအား ဝယ္ယူခဲ့မိျပန္၏။ ထုိကြန္ပ်ဴတာ မွ ယေန႔ တုိင္ အိမ္တြင္ ရွိေသးသည္။ အထဲမွ ကလီစာမ်ား အသစ္ျဖစ္သည့္တိုင္ သံပံုးၾကီးမွာ အေဟာင္း………….

ဆယ္တန္းျပီးဆံုးခဲ့ျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာ ေကာလိပ္ မွာ သင္ယူခြင့္ရခဲ့သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ေက်ာင္းမွ ဖတ္စာအုပ္ေစ်းမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့ ဝယ္ယူဖို႔ အထိ အခြင့္အခါ မေပးခဲ့။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အေဟာင္းႏွင့္ စခန္းသြားရျပန္သည္။ ဒီ တစ္ၾကိမ္တြင္မူ ကၽြန္ေတာ့ အား အကူအညီေပးသည့္ မိန္းကေလး မွာ စည္းကမ္းရွိေသာေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ားမွာအသစ္အတိုင္းျဖစ္ေနေလသည္။ (စာမလုပ္ေသာေၾကာင့္လားေတာ့ မဆိုတတ္ေပ)

သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ပတ္ ေက်ာင္းတက္ျပီးေသာ္ ေက်ာင္းႏွင့္အိမ္ အလွမ္းေဝးေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့တယ္။ အိမ္အနီးအနားတြင္ရွိေသာ ဒဂံုတြင္ ပညာေရးကို ဆက္လက္ ဆည္းပူခဲ့၏။ အဂၤလိပ္စာ အထူးျပဳျဖင့္။ 

ထိုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ အစိုးရမွ ငါးသိန္းတန္ဖုန္းမ်ားကို ေဖာေဖာသီသီစတင္ျပီးထုတ္ေပးခဲ့ေပ၏။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကဒ္ အသစ္ရရွိေစရန္ မနက္ ၆ နာရီမွစျပီး ဖုန္းရံုးသို႔ သြားေရာက္တန္းစီျပီး ၾကိဳးစားခန္းဖြင့္ခဲ့၏။ ဖုနး္ကဒ္ေလး ရရွိခဲ့ပါေပျပီ။ အသစ္ အသစ္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့၏။ 

မိခင္က လည္း ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ ဟန္းဖုန္း တစ္လံုး ဝယ္ေပးသည္။ (ထုိဟန္းဆက္မွာ အေဟာင္းျဖစ္မွန္းေနာက္မွသိရသည္)။ ကၽြန္ေတာ့ ဖုန္းကဒ္ေလး ထည့္၊ ကဒ္အသစ္ဖုန္းေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ အေပ်ာ္မွာ တာရွည္မခံ။

ေနာက္ တေန႔ မနက္မွစ ျပီး ညေနထိ တိုင္ ဖုန္းမွားဝင္လာျခင္းကို ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႕ရေတာ့သည္။ 

ဖခင္က သိပ္မသကၤာေသာေၾကာင့္ မည္သုိ႔ဖုန္းကဒ္ဝယ္ယူခဲ့သနည္းဟု ကၽြန္ေတာ့အား စစ္ေမးေလေတာ့သည္။

ထိုဖုန္းထုတ္သည့္ေန႔ က…….

အခ်ိန္မွာ မြန္းတည့္ကို ေက်ာ္ျပီး မြန္းပင္လြဲေခ်ျပီ။ ရံုးမသြားသည္မွာလည္း ၂ ရက္ရွိျပီ။ မန္ေနဂ်ာၾကီးလည္း အျမင္ မၾကည္ေတာ့။ ဒီေန႔ ဖုန္းရမွ ျဖစ္မည္။ ၾကိဳးစားတိုးရေပဦးမည္။

သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ ၂ နာရီေနာက္ပိုင္းဖုန္းထုတ္မေပးေတာ့ ဟု ေၾကျငာစာကို ေတြ႔ထားေသာေၾကာင့္ ပိုမိုလန္႔လာ၏။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကယ္တင္ရွင္အားစေတြ႕သည္။ သူက ဖုန္းလုိခ်င္လွ်င္ တန္းမစီပဲ သူ စာခ်ဳပ္ကို ယူေဆာင္ျပီး ကဒ္ထုတ္လုိ႔ရေၾကာင္း အကယ္လုိ႔ ကဒ္ ကို ကိုယ္တိုင္သြားမထုတ္လိုပါက လည္း သူ႔ ကဒ္ကို ယူသြားႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။

ေပ်ာ္ပါ၏။ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါ၏။ အနည္းငယ္ပိုေပးျပီး သူ႔ ကဒ္ေလး ရယူခဲ့သည္။ သူက နာမည္ျဖည့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ အကုန္လံုးျပီးေတာ့ အဆင္ေျပေျပ နဲ႔ တစ္ရက္ကုန္ခဲ့ေပျပီ။

ထုိ အခါ ဖခင္ ရွင္းျပမွပင္ ဇာတ္ရည္လည္ေတာ့သည္။ ထုိဖုန္းကဒ္မွာ သူတို႔ လူအခ်င္းခ်င္း ထုတ္ထားေသာကဒ္ျဖစ္ေၾကာင္း ပြဲစားဖုန္းကဒ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ ယခုကဲ့ သို ဖုန္း ဝင္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ အသံုးမက်ေၾကာင္းကို စံုစီနဖာရွင္းျပခဲ့ေလသည္။ (ေအးေလ ဒါေၾကာင့္လည္း ငါ့ဖုန္းက ေငြမျဖည့္ခင္ ၂၀၀ အပိုဝင္ေနတာကိုး)

ငိုျပီးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ဟန္းဆက္အသစ္ဆိုသည္မွာလည္း ေျမနီကုန္းဆိုင္မွ အေဟာင္း ဖုန္းေလး ျဖစ္ျပန္ေခ်ျပီ။

ကဲ ဒီလုိေနရံုႏွင့္ေတာ့ အေဟာင္းသံသရာမွ မလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပိုသိလာသည္။

ျပည္ပ သို႔ ပညာသြားသင္ရန္ၾကိဳးစားသည္။ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲအတြက္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား မွာ အေဟာင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ထပ္မေျပာလုိေတာ့။ ေထာက္ခံစာမ်ားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေထာက္ခံစာအေဟာင္းမ်ားသာ။

ျပည္ပတြင္ ပညာစသင္ၾကားေခ်ျပီ။ အစစအရာရာ အသစ္ကိုင္ရန္ အခြင့္သင့္ေပေတာ့မည္။ 

ဖတ္စာအုပ္မ်ားမွာ အသစ္(ေက်ာင္းက အလကား Copy ကူးေပးလုိက္သည္ကိုး)။ ဖုန္းကဒ္မွာလည္း အသစ္။ အဲ့ ဟန္းဆက္ကေတာ့ အသစ္မဟုတ္ေသး ကုလားဆိုင္မွ တပတ္ရစ္ကေလးသာဝယ္ထားလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဖုန္းကဒ္ အသစ္မွာလည္း ေနာက္ ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနမွ အငွားကားကို ဖုန္းဆက္ေခၚမွ ျပသနာတက္သည္။

ယခု အခါ ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမ ယူရန္ ၾကံစည္ေနျပန္ေပျပီ။ အတန္တန္လြဲခဲ့ေသာ ကံ သည္ ယခု အခါ မလြဲရန္ က်ိတ္ဆုေတာင္းရံုမွ တပါး အျခား မတပ္ႏိုင္ေတာ့……..