ပီ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာေလျပီ။

အေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ ပီ ခံစားခ်က္ေတြ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ ၊ ျမွဳပ္လိုက္ ေပၚလိုက္။

ပီ ကို ပီ လည္း မ သိ ။

မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္း ၊ အလုပ္၊ သင္တန္းးးးးးးးးး အခ်ိန္ေတြက ပီ ကို၀ါးျမိဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳဳ

အသက္ရႈေနတာ ကို ပီ သိ သည္။ လုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ေနတယ္ ဆို တာ ပီ သိ သည္။

ဘာအတြက္ အသက္ရွင္တာ လဲ ? ငယ္ငယ္ က ေမးခြန္း အျဖစ္ သိမ္းထား သည္။  အေျဖ လည္း ေတာ္ေတာ္ ေဟာင္း ေနျပီ။

အမ်ိဳး မ်ိဳး ေသာ သူ ေတြကို သည္းခံရတိုင္း ၊ အံမၾကိတ္ တတ္တာ လည္း ၾကာျပီ။

ဘ၀ က ေပ်ာ္စရာပါ ။ ပီ ေပ်ာ္သည္။ ျပံဳး ရ တာ ကို ပီ ခ်စ္ သည္။

လုပ္ႏိုင္တာ ေတြကို လုပ္ ရင္း မလုပ္ ေပး ႏိုင္တာ ေတြ အ တြက္ ပီ ငို ပါ သည္။

အားလံုးကို ေပ်ာ္ ရႊင္ေစ ခ်င္ သည္။ အခြင့္အာဏာ သည္ မွ်ေ၀ စာသံုး ရ ေသာ အစာ ။

ပီ မစြမ္း ႏိုင္တာ ေတြ အတြက္ အျပစ္တင္သူမရွိ။

သို႕ ေသာ္ တရား မွ် တ မႈ ရွိ ကို ရွိ ရ မည္ ။ မစြမ္း လည္း ပီ ၀င္ ထမ္း သည္။ မ ဆိုင္ လည္း ပီ ၀င္ ပါ သည္။

ေလာက ၾကီး ကို ခ်စ္တဲ့ ပီ ကို ေလာကၾကီး က လည္း ခ်စ္ လိမ္႕မည္။

ပီ ယံု ၾကည္ သည္။