မနက္မိုးလင္းကတည္းက. . . လန္းဆန္းျခင္းလတ္ဆတ္ျခင္း ေလေျပက. . . ျပတင္းေပါက္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ ၀င္ေရာက္လာေတာ့. . .
အသိစိတ္က. . . မနက္ဆိုတဲ့ နံနက္ခင္းမုန္႕စားျခင္းကို . . . သတိရေစတယ္. . .။

စြမ္းအင္ျဖည့္တင္းျခင္းလား. . . အဆာခံဓါတ္ျဖည့္ျခင္းလား. . . ရင္ဆိုင္ဖို႕ ခြန္အားအတြက္လား. . . ငါ ဗိုက္ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္လိုက္တယ္. . . မြန္းတည့္ခ်ိန္ေလာက္ထိ အဆာခံနိုင္ေအာင္. . .။

တက္ၾကြတဲ့စိတ္နွင့္ ေထာင့္တစ္ေနရာက . . . ထိုင္ခုံတစ္လုံးမွာ  ေနရာယူလိုက္ေတာ့. . . ျပသနာေတြေျဖရွင္းဖို႕. . . ငါကို အကူအညီလာေတာင္းေနၾကတယ္. . . ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနေသးတယ္. . .။

သူတို႕ အကူအညီေတြက. . . သူတို႕ ကိုယ္တိုင္ မွား ေနၾကတာ. . . သူတို႕ မသိလိုက္တဲ့ အမွားေတြ. . . သူတို႕သိျပီး ၀န္မခံခ်င္ၾကေသးတဲ့ အမွားေတြ. . . ငါကိုယ္တိုင္ ပတ္သက္ျပီး သူတို႕နွင့္္ မွားေနတဲ့ အမွားေတြ. . . အဲဒီအမွားေတြကို . . . ငါကို ေျဖရွင္းခုိင္းၾကတယ္ေလး. . . အင္း စိတ္ၾကည္ေအာင္ ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္ ထပ္ေသာက္ရအုန္းမယ္. . .

ေန႕တိုင္း ဒီအမွားေတြ ေျဖရွင္းရင္းနဲ႕ နံနက္စားရယ္. . . ရြ႕ံမုန္းမိတယ္. . . ဗိုက္ဆာေတာ့လည္း . . . စားလိုက္မိတယ္. . . မနက္ျဖန္. . . မနက္ျဖန္. . ဆိုတဲ့ ေန႕ရက္တိုင္းရဲ႕ နံနက္တိုင္းမွာ ငါေရွ႕မွာ နံနက္ခင္းမုန္႕၀ိုင္းက. . . ေရာက္ေနျပီးထား. . .

နရီထက္
စကားေျပ
( ၂၄ ၊ စက္တင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၀ )