…. “ၿငိမ္းခ်မ္း” ….

တစ္ကယ္ေတာ့ “လူသားဆိုတာ စဥ္းစားေနတဲ့ က်ဴရိုးတစ္ေခ်ာင္း” သာဆို ငါဟာ မင္းအတြက္ အဲ့ဒီက်ဴရိုးေလးပဲ ျဖစ္ပါရေစ …. သက္ေသျပစရာမလိုတဲ့ အေမးတစ္ပုဒ္နဲ႔ မင္းအတြက္ ရည္ညြန္းထားတဲ့ ဒီအေၾကာင္းအရာကို အစဖြင့္လိုက္ေတာ့မယ္ …. “ၿငိမ္းခ်မ္းဆိုတာ အဘယ္အဂၢိရက္ပညာရွင္က တီထြင္လိုက္တဲ့ ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ျပဒါးရွင္လံုးေလးပါလဲ?” …. ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ သူ႔ေမြးသမိခင္ရဲ႕ ေမတၱာေတြေၾကာင့္သာ ကၽြန္မရဲ႕“ၿငိမ္းခ်မ္း”ကို ဒီလိုအခ်ိန္မွာ  ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့တာပါ …. ဒါေပမယ့္ “ၿငိမ္းခ်မ္း” …. ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္အတိုင္း သဘာ၀ဥပေဒသအရ မင္းကို ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂ သံုးနားမညီညႊတ္တဲ့ အာရံုတရားက ဘ၀ယာယီတန္ဖိုးန႔ဲ အနာဂတ္ကို ႀကိဳးကြင္းစြပ္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ …. လက္ဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အံေခ်ာ္ေနတဲ့ အတိတ္ေမွ်ာ္ အၾကည္႔ေတြက မင္းကိုယ္က်င့္နီတိေပၚ စူးရဲထိုးဆင္းတိုင္း ၿခံဳယူဆင္ျခင္မိတာက ငါဟာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ေလလား? …. ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား မင္းေခါင္းထဲ စိတ္နဲ႔ရုပ္ အိုးစားကြဲေလာက္တဲ့ ငါ့အာရံုေတြ အတင္းရိုက္ထည္႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ရတာလဲ …. “ၿငိမ္းခ်မ္း” ရယ္ …. တစ္ကယ္တမ္း ငါဟာ မင္းအတြက္ ခပ္စြာစြာ ေစတန္တစ္ေကာင္ …. “ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျဖဴေရာင္သတို႔သမီး” လို႔ မင္းတင္စားတတ္တဲ့ “ငါ”ဟာ ….  နတ္ျပည္ပို႔ဖို႔ ၀န္မေလးသလို ငရဲဲျပည္ဆြဲခ်ဖို႔လည္း လက္မရြံ႕သူ …. ဒါေပမယ့္ ပဋိပကၡေတြ တို႔ႏွစ္ဦး ဆြဲအားေၾကာင့္ ဒီေရလိုတက္၊ က်တိုင္း …. အလင္းေရာင္ဆိုတာ အျဖဴသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္းတရားက ငါ့အနာဂတ္ကို ကြပ္ညွပ္ထားတယ္ …. ဒါ့ေၾကာင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းကို သံသယလို႔ မျမင္မိေစနဲ႔ “ၿငိမ္းခ်မ္း” …. ငါ့လို သံစဥ္ေတြရွိမွန္း သိလ်က္နဲ႔ ဆြံ႔အေနတတ္တဲ့ တေယာတစ္လက္အတြက္ မင္းဟာ ပင့္ေျမွာက္ ပြတ္တိုက္ေပးဖို႔ အသင့္ရွိေနတဲ့ ဘိုးတံမွန္း ငါသိတယ္ …. ထြက္လာမယ့္ သံစဥ္ေတြကို အေပါစား စာရြက္နဲ႔ ပံုႏွိပ္ထားတဲ့ ဂႏၱ၀င္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး “ၿငိမ္းခ်မ္း” …. ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ရွဴလိုက္တဲ့ ၀င္သက္၊ ထြက္သက္တိုင္းမွာ မင္းပေယာဂ မကင္းတာ ေသခ်ာေနမွေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဂေယာက္ဂယက္ေတြၾကား ငါတို႔ ရမၼက္ဆန္ဆန္ ဗိမၼာန္ေလးလည္း ေ၀၀ါးမႈန္ျပလာၿပီ …. မိုးပြင့္လို ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႔ရစ္ပတ္ထားလို႔သာ မခိုးမခန္႔နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြေၾကာင့္ ငါဦးစိုက္သြားတုိင္း မင္းအၿမဲ ေထြးေပြ႔ႏွစ္သိမ့္ ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္ …. ခုဆို မ်က္မွန္စိမ္း အၾကည္႔ေတြရဲ႕  ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈေၾကာင့္ ငါလည္း မေၾကာက္မရြံ႕ စိမ္းျမေတာက္ပ လာတတ္ၿပီ …. ငါ့ရဲ႕ စဥ္းစားျခင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕ ျဖစ္တည္ျခင္းက သိပ္ကိုနီးကပ္ေနမွေတာ့ ၾကား၀င္ဆင္ျခင္မႈေတြ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား ၿငိမ္းခ်မ္း? …. က်ိန္စာဆန္တဲ့ စာမ်က္ႏွာ (၇၃) ရြက္ ေက်ာ္ဖတ္ခဲ့ရတာကလြဲလို႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး နပန္းလံုးလာတာ စိတ္နဲ႔ရုပ္ၾကားက ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးကို ဖို႔ဖို႔ႀကိဳးစားျခင္း သက္သက္ပါ …. ႏွစ္ဦးသား ျပဳစုလက္စ ဘ၀က်မ္းတစ္ေစာင္ဟာ အမည္ဆိုးနဲ႔ ထင္ရွားဖို႔မွ မဟုတ္ခဲ့တာေလ …. မင္းနဲ႔ငါၾကားမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ မျခားခ်င္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား “ၿငိမ္းခ်မ္း” ? …. ဒါဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္က အေမးခံရဖူးတဲ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းကို သိပ္ခ်စ္လား?” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေလးကို ေျဖဆိုဖို႔ အေၾကာင္းအရာ လံုေလာက္ေနၿပီမို႔ အခု ရဲရဲတင္းတင္းပဲ ငါေျဖလိုက္ေတာ့မယ္ …. သက္ဆိုင္သူေရ …. “ကၽြန္မ ၿငိမ္းခ်မ္းကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ …. ကၽြန္မကိုသိခ်င္ပါသလား? [email protected] ကိုသာ invite လုပ္လိုက္ပါ” …. ေမးခြန္းရွင္အတြက္ အေျဖျဖစ္ေသာ ထိုစကားလံုးမ်ားကို ေျဖဆိုဖို႔ (၃၆၅) ရက္ထက္ပိုေသာ သံေယာဇဥ္ေတြ ရက္ရက္ေရာေရာ အစာခ်ေကၽြးၿပီး ႏွစ္ဦးသား သံသယေတြကို ဖံုး၊ သြန္၊ လဲ၊ စစ္ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္ …. ေနာက္ေနာင္မ်ားတြင္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ အနားယူေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မည္သည္႔အေျဖကိုမွ် ထပ္မံေျဖဆိုဖုိ႔ ဆႏၵအလ်ဥ္း မရွိေတာ့ပါဘူး …. ဒီေလာက္ဆို တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ထာ၀ရတန္ဖိုးအျဖစ္ တစ္သက္စာ လံုေလာက္သြားမွာပါ ၿငိမ္းခ်မ္းရယ္ ….