သတိရဖို႕လဲ………..မေမ့ဘူး….ေမ့ဖို႕လဲ…..သတိမရဘူး

 

မာယာေကာ့ဗ္စကီးေရးတဲ့……….စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းကို..ကၽြန္မ..မွတ္မိေနခဲ့ဘူးတယ္…

အခ်စ္ဆိုတာ…ျပဒါးနဲ႔တူတယ္တဲ့…..ဒီအတိုင္းၾကည္႔ေနရင္…ျမင္ေနရေပမဲ့…ဖမ္းယူဆုပ္ကိုင္လိုက္ဖို႕

ႀကိဳးစားတဲ့အခါ….ေလ်ာက်ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္တဲ့……

ဟုတ္တယ္……ခ်စ္စံုးဟာ…ကၽြန္မအတြက္ေတာ့….ျပဒါးနဲ႔တူတဲ့အခ်စ္တခုပဲ…….

အနားမွာအၿမဲလိုလိုရွိေနခဲ့ေပမဲ့…သူ႕ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔.ကၽြန္မ…ႀကိဳးစားလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့

ကၽြန္မ….အနားကေန…………..သူ…..ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္….။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

မွတ္မွတ္ရရပါပဲ….ခ်စ္စံုး…..အဲဒီေန႔က……မိုးေတြရြာေနတာမွ………အရမ္းပဲ…….

ငါတို႕…….အိ္မ္ေရွ႕တည္႕တည္႕က…အိမ္ေလးကို…နင္တို႕မိသားစုေျပာင္းလာတဲ့ေန႕က

မိုးေတြသည္းေနေအာင္ရြာေနခဲ့တာေပါ့….။

၀ရံတာမွာ…..မိုးေရေတြကိုေငးရင္းေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့..ငါကနင့္ကိုအရင္စျမင္ခဲ့တာ……။

မိုးကာတစ္ထည္နဲ႔…..အိမ္ထဲပစၥည္းေတြသယ္သြင္းေနတဲ့အလုပ္သမားေတြကို…နင္ကႀကီးၾကပ္ေနခဲ့တာ

တကယ့္လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုပဲ…..။

ဟုတ္တယ္ေနာ္….ငါတို႕…အဲ့ဒီတုန္းကမွ….အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိေသးလို႕လဲ……ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကာစ…ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေတြေပါ႔…….။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့…..နင္တို႔အိမ္တက္လာဖိတ္တယ္……ငါမသြားရပါဘူး…အမိုးနဲ႔မမပဲသြားတယ္…။

ေနာက္ေတာ့…နင့္ေမေမနဲ႔ငါ့အမိုးဟာ….ကရင္လူမ်ိဳးခ်င္းတူေတာ့.အရမ္းရင္းႏွီးသြားၾကတယ္ေနာ္….။

ဒါေပမဲ့…နင္ဟာ…ငါ့ကို….နာမည္ေလးေတာင္သိမေနခဲ့ပါဘူး…..

အဲ့ဒီေနာက္…နင္နဲ႔ငါ…ရင္းႏွီးဖို႕ဖန္တီးလာတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့…..နင္တို႕အိမ္မွာ..စာအုပ္အငွားဆိုင္နဲ႔

အင္တာနက္ကေဖး….ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါက်မွေပါ့………..။

တိတ္ဆိတ္တဲ့အေဖာ္ေတြကို…ပိုသေဘာက်တဲ့ငါ့အတြက္……စာအုပ္ေတြဟာအေကာင္းဆံုးအေဖာ္ေတြ

ျဖစ္သလို…အင္တာနက္ဟာလဲ…ငါသေဘာအက်ဆံုး…..လြတ္လပ္တဲ့ကမၻာတစ္ခုပဲ။

ငါဟာ…အိမ္မွာဆို…..အၿမဲတမ္းတကိုယ္ေတာ္သမားပဲေလ………….

သားသမီးငါးေယာက္ထဲမွာ…..တကယ့္ကိုအလည္တည့္တည့္အလတ္ျဖစ္ရတာ….

ေတြးၾကည္႕ရင္….ဘယ္ေနရာမွ…ေက်နပ္စရာမရွိဘူး………။

အႀကီးဆိုၿပီးဦးစားေပးမခံရသလို…အငယ္ဆိုၿပီးေတာ့လဲ.အလိုလိုက္မခံရတဲ့ငါ့အတြက္…

အရာရာဟာ…..စိတ္ပ်က္ညီးေငြ႕စရာေတြခ်ည္းသက္သက္..ျဖစ္လာခဲ့သလိုပဲ….။

ငါ့ထက္ခုႏွစ္ႏွစ္ႀကီးတဲ့….အကို…ေလးႏွစ္ႀကီးတဲ့အစ္မ……ႏွစ္ႏွစ္စီငယ္ၾကတဲ့ေမာင္ႏွစ္ေယာက္

ခပ္ေအးေအးေနတတ္ၾကတဲ့ေဖေဖနဲ႕အမိုး………..

ဘယ္တစ္ေယာက္ကမွ..ငါ့အတြက္…ဂရုစိုက္မႈမရွိဘူး…………..။

ကိုႀကီး.ဆိုတာကလဲ……တခါတေလမွအိမ္ျပန္လာရတဲ့ကမၻာပတ္ေနတဲ့…သေဘၤာသား..

ျပန္လာတာနဲ႔.ခိုင္းမယ္…ဆူမယ္….အာဏာျပမယ္ဆိုတာကလြဲရင္….ညီမေတြအတြက္..

လက္ေဆာင္ဆိုတာေတာင္တစ္ခုမွ…၀ယ္လာမေပးဘူးတဲ့သူ…..။

အိမ္အတြက္….ေငြေၾကးသံုးပံုႏွစ္ပံုဟာ…သူေထာက္ပံ့ရတာဆိုၿပီး…..ၾသဇာျပခ်င္ေနတဲ့သူ..။

ဘာဆိုင္လဲေနာ္…….ငါတို႔လိုပဲ…သူလဲ….ေက်ာငိးသားျဖစ္ၿပီးမွေငြရွာႏိုင္တာမ်ာ…..မိဘပိုက္ဆံသံုးရခဲ့တာခ်င္းတူတူ

ဘာေၾကာင့္မ်ား….ႏွိမ္ခ်င္၇လဲ……ငါမေတြးတတ္ဘူး….။

မမဆိုတာကလဲ………..ဆရာ၀န္မဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႕တူတူ….လွေအာင္ပေအာင္ျပင္တတ္ဆင္တတ္လြန္းလို႕….

ရုပ္ေခ်ာပညာတတ္ေလးဆိုတဲ့…ပတ္၀န္းက်င္ပင့္လံုးေတြနဲ႔…အလကားေနရင္းဂုဏ္ေမာက္ေနတတ္သူ…..။

ေဟာက္ဆာဂ်င္ဆင္းၿပီးဆရာ၀န္ျဖစ္တာမွတႏွစ္ေလာက္သာရွိေသးေပမဲ့……..အိမ္မွာအလိုလိုအေရးေပးခံရတဲ့ေနရာမွာ….

ေနခ်င္……ဆရာလုပ္ခ်င္အငယ္ေတြဆို…..ေဟာက္စားလုပ္တတ္လြန္းသူ……….။

အိမ္အလုပ္ဆို…….ထမင္းအိုးကိုေတာင္မွ…တခ်က္မေမႊဘူးပဲ….ခ်က္ေပးသမွ်ကို…..ဘယ္လိုက..က်န္းမာေရးႏွင့္မညီညြတ္ဘူး

ဆုိတာကို….ဒိုင္ခံၿငီးၿငဴျပသူ……။

ညီမအရင္းက…..အဆင္သင့္မီးပူထိုးေပးထားတဲ့…အ၀တ္ကို…..၀တ္ေနရသေလာက္….

ဘယ္ေနရာကိုေတာ့….ဘယ္လိုတိုက္မထားဘူးလို႕……ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်လြန္းသူ…………။

အဲဒီလိုဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔အစ္မတစ္ေယာက္ကို…ပိုင္ဆိုင္ရတဲ႔အျပင္…..

တခုခုဆို…၀ုန္းဒိုင္းကမူးရွဴးထိုးနေမာ္နမဲ့အဖ်က္သမားေမာင္အငယ္ကတစ္ေယာက္…

အလကားေနရင္းမရအရဆိုးႏြဲ႕ဂ်ီက်……ေအာ့ေၾကာလန္ေမ်ာက္ေလာင္း

အေထြးဆံုးေမာင္…တစ္ေယာက္တို႕ကို…စိတ္အပ်က္ႀကီးပ်က္ေနတတ္တဲ့……

ငါ့အတြက္…စာအုပ္ေတြနဲ႔..အြန္လိုင္းကမၻာဟာ…….အေဖာ္ျဖစ္လာတာအဆန္းတၾကယ္ကိစၥေတာ့

မဟုတ္ခဲ့ဘူး……..။

တေန႔တေန႔….မိုးလင္းလို႕အမိုးအိပ္ယာထတာနဲ႔…..ကိုယ္ပါလိုက္ထ…..

လူမ်ားတဲ့အိမ္အတြက္……..မနက္ခင္းစာတခုခုကို…..၀ယ္စားမဲ့အစား…ခ်က္ျပဳတ္စားဖို႕

၀ိုင္းကူ……ေကာ္ဖီေဖ်ာ္…………….ေဒးမူနဲ႕စားပြဲ…..၀ိုင္းျပင္…..အမိုးေစ်းသြားတုန္း……အရံဟင္းတခ်ိဳ႕နဲ႔..

ေက်ာင္းထမင္းခ်ိဳင့္ေတြအတြက္ျပင္ဆင္ထား…..ေစ်းျပန္တာနဲ႔ခ်က္ျပဳတ္ဖို႕…..လုပ္စရာရွိတာအကုန္လုပ္ထား……

အမိုးေစ်းကျပန္လာတာနဲ႔……..၀ိုင္းၿပီးခ်က္ျပဳတ္…..ေန႔လည္စာအတြက္….ျပင္ဆင္ၿပီး

အမိုးတို႕အခန္းဧည္႕ခန္းနဲ႔….ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ရွင္းလင္း….ေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္ဟာ…11နာရီ…။

အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ…..အမိုးေရခ်ိဳးတယ္…….အမိုးေရခ်ိဳးေနတုန္း……..အေဖနဲ႔အမိုးဆိုင္မွာစားဖို႔

ေန႔လည္စာေတြဖြယ္ဖြယ္ရာရာျပင္ထည္႕ေပး…..။

ဆိုက္ကားေလးနဲ႔အမိုးထြက္သြားေတာ့မွ……..ငါ့အတြက္နားခ်ိန္ရေတာ့တယ္……..။

ေဒးမူနဲ႕အတူ……ထမင္းစားၿပီးမွ……အခန္းထဲ၀င္လွဲရင္း…ေကာ္ဖီတခြက္နဲ႔စာအုပ္ဖတ္ရတယ္…။

တခါတေလလဲ..အျပင္ထြက္ရင္း…….အင္တာနက္သံုးတယ္…….။တခါတခါက်ေတာ့လဲ….မီတာဆာင္တာတို႕….ဖုန္းခြန္တို႕

ငါ….သြားေဆာင္ရတယ္…..။ဒါေပမဲ့…ညေန.ေလးနာရီဆို…ငါျပန္လာရၿပီ….။

အငယ္ေတြ……..ေက်ာင္းကျပန္လာၿပီး…..က်ဴရွင္မသြားခင္စပ္ၾကား……လိုတာေတြလုပ္ေပးဖို႕…

အတြက္နဲ႔…….ပန္းပင္ေတြေရေလာင္းဖို႕ေပါ့……

အဲ့ဒီမမဟာ……သစ္ခြေတြကို….၀ယ္လာစိုက္ၿပီး..ဂရုစိုက္ရေကာင္းမွန္းကိုေတာ့….တစက္ကေလးမွမသိ…

ပန္းပင္ေလးေတြလွလိုက္တာ….ဘယ္သူစိုက္တာလဲ…ေမးရင္ေတာ့.ၾကည္သာစိုက္တာေလလို႕…

ပ႑ာယူေျဖလိုက္ဖို႕…၀န္မေလးတဲ့သူေပါ့……။

သူ႕ပန္းပင္ေတြဟာ…စိုက္လာတာနဲ႕အပြင့္ေတြထြက္ၿပီး….ခ်က္ခ်င္းလွလာတာမွတ္လို႕…………

တပတ္မွတခါ…ေရေလးေလာင္းေပးတာေလာက္နဲ႔…သူ႕ပန္းပင္ေတြသိပ္လွေနၿပီ….ထင္တယ္လားေတာ့မသိပါဘူး….။

ေနာက္ကြယ္ကေန…လုပ္ေပးရတာေတာ့မသိ….သူခိုင္းခဲ့တဲ့ေဒးမူဟာျဖင့္……..တအိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔…ပတ္ခ်ာလည္ေနလို႕

အားေတာင္မအားရဘူး….ဒါေတာင္မွ……..ငါ…ကူေပးေနလို႕အေတာ္သက္သာရွာတာ……။

သူ႕ခမ်ာညက်ရင္…အရမ္းေညာင္းတတ္တဲ့…..အေမ့ကိုနင္းႏွိပ္ေပးရေသးသည္…..။

တအိမ္လံုးရဲ႕…..ထမင္းစားခ်ိန္ဟာ…..ခုႏွစ္နာရီမို႕….ကိုရီးယားကားေလးေတာင္မွ…မေမာ့ရရွာပါဘူး……..။

ဒီေလာက္ဇယ္ဆက္ေနေအာင္…..ငါကူညီတာကိုေတာ့……ဘယ္အကိုအမမွ….အေကာင္းမေျပာၾကဘဲနဲ႔…။

ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ျပန္ေတာ့လဲ….နည္းပညာတကၠသိုလ္ကို…အမွတ္မွီေပမဲ့…ေန႔တိုင္းေက်ာင္းကို

ျပင္ဆင္တက္ေနရမွာ…စိတ္မပါလို႕အေ၀းသင္ေလွ်ာက္ျပန္ေတာ့………အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ရင္မိသားစု

ဂုဏ္တက္သြားမွာ…..နင္ကစိုးရိမ္တာမဟုတ္လား….အိမ္အလုပ္ေတြသူခ်ည္းပဲ၀ိုင္းလုပ္ရလို႕….

တမင္တကာအရြဲ႕တိုက္တာလို႕ငါ့ကိုေျပာၾကျပန္တယ္……သိရင္ကူေပါ့…..သူတို႔မွမကူပဲ။

သင္တန္းေတြတက္မယ္ဆိုေတာ့လဲ…နင့္အေ၀းသင္ဘြဲ႕ေလာက္နဲ႕….ဘာမွလုပ္မေနနဲ႔…..

သင္တန္းေတြဆင္းထားတဲ့အလုပ္လက္မဲ့ေတြမ်ား….ပံုေနတာပဲ…..ဆိုၿပီး…ပိတ္ပင္လိုက္ၾကေသးတယ္..။

ဒီလိုနဲ႔….လံုးလည္လည္ေနရင္း…….အထီးက်န္ေနတဲ့ငါ့အတြက္……နင္…ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္

ငါ့ဆီ……..ေရာက္လာခဲ့တယ္…..

စာအုပ္ေတြငွားရင္း…အင္တာနက္သံုးရင္း……နင္နဲ႔ငါ……….ပိုရင္းႏွီးလာတယ္..။

ေနာက္……တက္ရတဲ့ေက်ာင္းေရာ….ေမဂ်ာေရာ……အတူတူပဲဆိုတဲ့အခါ……

နင္နဲ႕ငါ႔ရင္းႏွီးမႈဟာ…….ငယ္ေပါင္းေတြလိုကို…ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့…..

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက..ငါတို႕ကိုတြဲေနၿပီ……ထင္ခဲ့ၾကတာလဲ…..နင္အသိပဲမဟုတ္လား…။

နင္က……ငါ့ကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျပဳျပင္ေပးခဲ့တာပါ………ခ်စ္စံုး…

နင့္နာမည္…….ခ်စ္စံု၀င္းကို……….ခ်စ္စံုးလို႕ေနာက္ေျပာင္ေခၚရင္း…အက်င့္ပါေနတဲ့ငါ့ကို..ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး…။

ငါစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္……နင္အၿမဲတမ္းလိုက္ေလ်ာတတ္ခဲ့…..နားလည္ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္..။

ခ်စ္စံုးရယ္…….နင္ဟာငါ့အတြက္….တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့….အဖိုးတန္လက္ေဆာင္တစ္ခုလို႕

ငါေျပာတိုင္း…..ဒီလိုေတာ္ကီေတြနဲ႔ပဲ….ခ်ဳပ္ထား….ဟုတ္လား…ဆိုၿပိး..ငါ့ေခါင္းကိုခ်စ္စႏိုးတြန္းတတ္တဲ့

နင့္ကို……တြယ္တာမိတတ္ခဲ့တာ……ငါ့အမွားလား……

ပတ္၀န္းက်င္ကေရာ…..မိဘေတြရဲ႕ေစာင့္ၾကည္႔မ်က္လံုးေတြကိုပါ…….နင္ဂရုမစိုက္ပဲ…အခ်ိန္တန္ရင္…သူတို႕

သိလာမွာေပါ့ဆိုတဲ့..စကားတစ္ခုနဲ႔ပဲ…..ငါတို႕ဆက္ဆံေရးကို….အစြန္းအထင္းကင္းေစခဲ့တဲ့နင့္ကို

အားကိုးျမတ္ႏိုးမိတာ………..ငါ့အမွားလား………။

သာမန္ရုပ္ရည္အျပင္….မျပင္တတ္မဆင္တတ္လို႕ေရာ…အလွအပကို၀ါသနာမပါလို႕ေရာ…

အဆီတေျပာင္ေျပာင္မ်က္နွာ…ကပိုကရို၀တ္စားပံုေတြနဲ႔….ငါ့ပံုစံကို…..နင္ဘယ္တုန္းကမွ…..

စိတ္မပ်က္တတ္ခဲ့တာေရာ……ငါ့အတြက္မလိုပါဘူး…ငါခင္တာ…နင္တစ္ေယာက္သတ္သတ္ပဲ…

လို႕ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့နင့္ကို……သံေယာဇဥ္ပိုမိတာကပဲ….ငါ့ရဲ႕အမွားလား……….။

သန္႕စင္ေခ်ာေမာၾကည္႕ေကာင္းလြန္းတဲ့နင္နဲ႔………တြဲေလွ်ာက္လာရတိုင္း…..

နင္မိုးေပးတဲ့ထီးရိပ္ေအာက္ကေန………နင့္လြယ္အိတ္ႀကိဳးကိုကိုင္ဆြဲရင္း….ေက်ာင္းထဲကိုလမ္းေလွ်ာက္

ရတိုင္း……..ငါ့ႏွလံုးသားက…..ဂုဏ္ယူမက္ေမာေနတတ္ခဲ့တာ….ငါ့အမွားလား….။

ေနာက္ဆံုး……………………နင့္ကိုငါက…ရုိးသားစြာနဲ႔အခ်စ္ႀကီးခ်စ္မိခဲ့တာကေရာ……….ငါ့အျပစ္ပဲလား…။

ငါ့ဘ၀မွာ…..အမွားယြင္းဆံုးကေတာ့……..နင့္ဆီက…ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို…..အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမဲ့

ငါတို႕ဟာ….တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္….ၾကၿပီးသားမို႕ေျပာစရာမလိုပဲ…….ငါ့အခ်စ္ေတြကို

နင္နားလည္လိမ့္မယ္လို႕….ထင္ထားခဲ့တာရယ္…..

နင္ကိုယ္တိုင္လဲ………..ငါ့ကို…..ဖြင့္မေျပာေပမဲ့ခ်စ္ေနလိမ့္မယ္လို႕ယံုၾကည္ေနမိခဲ့တာရယ္………

တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ…..နင္ဖြင့္ေျပာျပလိမ့္မယ္လို႕….ရင္ဘတ္တခုစာအျပည္႕အသိပ္….ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕…ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာရယ္ေပါ့……။

ဒါေပမဲ့……….ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့အထိ…….နင့္ဆီက….ဘာမွဖြင့္ေျပာမလာခဲ့ဘူး

ဒီလိုနဲ႔…..နင္က…လုပ္လက္စစီးပြားေရးဆက္လုပ္……ငါလဲ…ငါ၀ါသနာပါတဲ့

အလွျပင္သင္တန္းကို….ဆက္တက္ေနခဲ့တယ္…….

မွတ္မွတ္ရရ……..အဲ့ဒီေန႔က…

နင့္ကိုစေတြ႕တုန္းကလို……….မိုးေတြအရမ္းရြာေနတယ္…..။မိုးေတြရြာလို႕……ငါ..သင္တန္းမသြားဘူး..။

မိုးေရေတြကို………ငါအရမ္းခ်စ္တာပဲ…..ဆိုတဲ့…ငါ့စကားကို…နင္မေမ့ခဲ့တဲ့အတိုင္း….ငါတို႕

မိုးရြာထဲမွာ……စက္ဘီးစီးဖို႕……နင္လာေခၚတယ္………..။

ငါ့စက္ဘီးက…….ဘီးေပါက္ေနတယ္…ဆိုေတာ့……….နင္က…….နင့္စက္ဘီးနဲ႕ပဲသြားမယ္…

ေျပာစရာေတြရွိတယ္တဲ့……………

ဒီေလာက္မိုးေတြရြာေနတာ………….နင္ကအျပင္ကိုေခၚတယ္ဆိုေတာ့…နင္ေျပာမဲ့စကားဟာ…

ငါအေမွ်ာ္လင့္ဆံုးစကားပဲ……….ျဖစ္မယ္လို႕………ငါထင္ေနခဲ့တယ္……ခ်စ္စံုး….။

အဲ့ဒီေန႕ဟာ…………ငါ့အသည္းႏွလံုးေတြကို…….ခ်ိဳးဖ်က္ေခ်မြပစ္လိုက္မဲ့ေန႕ဆိုတာ..ငါမသိခဲ့ဘူး……။

နင္ေျပာလိုက္တာက…….နင္……….ငါ့မမနဲ႔….လက္ထပ္ေတာ့မယ္တဲ့………..

ငါ့အေပၚကို………….ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးၿပိဳက်လာသလိုပဲ….။

ငါ့မွာ…………ငိုဖို႕ကိုေတာင္ေမ့ေလ်ာ့သြားေအာင္….အႀကီးအက်ယ္ရူးသြပ္ေျခာက္ျခားေနခဲ့တာပါ

ခ်စ္စံုးရယ္…..။

 

ဟုတ္တယ္………သိလႅာ……ငါနဲ႔….မ……..လက္ထပ္ေတာ့မယ္….မက.ငါ့ထက္အသက္ႀကီးေတာ့…

ငါတို႕………ကေလးယူေနာက္က်မွာစိုးလို႕…..

ၾကည့္စမ္းပါဦး…ငါ…….တံုး,အခဲ့လိုက္ပံုမ်ား….ဒီေလာက္အထ ိplan ႀကီးႀကီးခ်ထားခဲ့ၿပီးတာေတာင္

မသိတတ္ခဲ့ဘူး……….နင္ငါ့ကိုခ်စ္ေနမွာပဲလို႕ပဲ……ယံုၾကည္ေနမိခဲ့တာ….ဘုရားဘုရား…

ေက်ာက္ရုပ္တခုလို….ျဖဴေဖ်ာ့ေအးခဲသြားတဲ့ငါ့ကို….နင္က………

Sorry သယ္ရင္းရာ……ငါနင့္ကိုဘယ္ေတာ့မွေမ့မသြားဘူးသိလား….နင္က…ငါ့အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါကြာ

ဆိုတဲ့စကားတခြန္းပဲ..ေျပာတယ္ေနာ္………..

နင္သိရဲ႕လားခ်စ္စံုး…………နင့္ဆီက…..အခ်စ္ဆိုတာကို……ငါးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္….

အိမ္မက္မက္ေနခဲ့တဲ့ငါ့အတြက္…………..ေဆာရီးဆိုတာ…………..ႏွစ္သိမ့္ဖို႕လံုေလာက္သြားခဲ့ၿပီလား…။

အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စကားဟာ……….ေခၽြးသိပ္ဖို႕….လံုေလာက္ေနခဲ့ၿပီလား…။

ျပန္မယ္….ဆိုတဲ့စကားတခြန္းကို.ငါအႏိုင္ႏိုင္အားထုတ္ေျပာၿပီး…..စက္ဘီးကိုနင့္လက္ထဲက

ဆြဲယူလိုက္တာ…ငါတခုခုကိုအားစိုက္လိုက္ရင္မ်ား…ရင္ထဲကအနာ.သက္သာမလားလို႕ေပါ့…

နင့္ကို……….ေနာက္မွာတင္ၿပီးနင္းရင္….ငါ့ထက္ႏွစ္ဆေလာက္ေလးတဲ့နင့္ကိုယ္လံုးကို…..အားစိုက္

သယ္နင္းရင္းနဲ႔….အေတာမသတ္က်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို…….နင္မျမင္ႏိုင္ဘူးလို႕.ငါ

တြက္ဆခဲ့တယ္…………….။

ဟုတ္တယ္…………….နင္မျမင္ဘူး…..ငါငိုေနရတာ..နင္ျမင္မသြားဘူး…ကားလာေနတာကိုလဲ….

နင္မျမင္လိုက္ဘူး………………ငါ……..ငါပဲ……ငါေလ…..ျမင္ေနရဲ႕သားနဲ႕…..တမင္တကာကို……………….

ဟုတ္တယ္ေလ…..သိပ္အတၱႀကီးတဲ့ငါ့မမဟာ…နင္ဒုကၡိတျဖစ္သြားရင္….နင့္ကို…သူယူဦးမွာလား………..

ငါ့.သိစိတ္ေတြအေမွာင္ဖံုးေနခဲ့တယ္……..ခ်စ္စံုး…..ငါနင့္ကို….ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြန႕ဲ…အရာအားလံုးကို….

ငါ……………………..

 

ငါသတိရေနခဲ့တဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ဟာ…………….ခပ္ေ၀းေ၀းလြင့္ထြက္သြားတဲ့နင္ကို……….

ျမင္လိုက္ရခ်ိန္ပဲ…………..။

နင္…..ျပန္လာမွာပါေနာ္………….ငါ့ကိုမေမ့ဘူးမဟုတ္လား..ငါသတိေမ့သြားလို႕မျဖစ္ဘူး……

နင္ရွိေနတယလို႕္……ငါသတိရေနမွရမယ္…………။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

ခ်စ္စံုး……………..ခု…ခုေတာ့……….နင္မရွိေတာ့ဘူးလို႕…..ငါ့ကို…သူတို႕ေျပာၾကတယ္….။

နင္ေသသြားၿပီတဲ့…………

ဟားဟား….အဲဒါ…သူတို႕….မသိလို႕ဟ………….နင္ရွိေနတာ…..သူတို႔မွမသိတာ..

ငါ့နားမွာ….နင္ရွိေနတာကို…ေသတာဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ…….ဟားဟားဟား

ဒါေပမဲ့…….ငါအိပ္္လို႕ေရာ….စကားေျပာေနလို႕ေရာမျဖစ္ဘူး……..

အဲလို…..လုပ္လိုက္ရင္ငါနင့္ကို….ေမ့သြားလိမ့္မယ္………

ေမ့သြားလို႕မရဘူး…………ေမ့သြားရင္……….နင္ငါ့အနားကထြက္သြားလိမ့္မယ္………အခု

ငါ…….အရမ္းအိပ္ခ်င္တာပဲ…ဒါေပမဲ့..မျဖစ္ဘူး….အိပ္လို႕မရဘူး….ငါအိပ္ေပ်ာ္တာနဲ႔….နင္က..သြားမွာ….

မအိပ္ဘူး……………ဟားဟား……ေဟာဒီလို…ေဟာဒီလို…….ငါ့ကိုယ္ငါ….နာေအာင္လုပ္လိုက္ရင္……..

အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး……..ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ..ငါမအိပ္ေတာ့……..နင့္ကိုမေမ့ဘူးေပါ့..သိရဲ႕လား

 

ငါ …..နင့္ကို………သတိရဖို႕လဲ…မေမ့ဘူး……… ေမ့ဖို႕လဲ….သတိမရဘူး……ခ်စ္စံုး…………

 

ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္နံရံနဲ႕…တဒုန္းဒုန္းတိုက္ေနတဲ့…သိလႅာ့ကိုၾကည္႕ရင္း….

ၾကည္သာ့မ်က္၀န္းမွ………မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသည္……..။

မမ…….ေတာင္းပန္ပါတယ္……..ညီမေလးရယ္……။

ခဏေနေတာ့….သူမေဘးကေန…..ဆရာ၀န္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔….အမ်ိဳးသားနပ္စ္ႏွစ္ေယာက္..

အမ်ိဳးသမီးနပ္စ္တစ္ေယာက္တို႕……..ေဆးထိုးဖို႕..ေျပး၀င္သြားၾကတယ္……။

စူးစူး၀ါး၀ါးရုန္းရင္းဆန္ခတ္ေတြျဖစ္ၿပီး……ခဏေလာက္အၾကာမွာေတာ့…

သိလႅာတစ္ေယာက္……ၿငိမ္သက္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္…….။

 

 

 

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္…………………လြင့္