ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္…

ေကာင္းကင္မွာ…ပြင့္ေနပါသည္

ရိုးတံကိုကၽြန္ေတာ္ မျဖတ္လိုပါ

စိမ္းလန္းေသာေျမမွာ

ကြန္ေတာ္ ပြင့္၍ ….

သူအားခ်စ္ခင္လိုပါသည္…

                                                          (၁)

ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ဖက္လွဲတကင္း မငိုခဲ့ၾကပါ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏  ကိုယ္ပိုင္ အတၱမ်ားျဖင့္လည္း တစ္ေယာက္ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ေယာက္ ရိုက္မျဖဳတ္ခဲ့ၾကပါ။ ထို႕ေၾကာင့္…ကၽြန္ေတာ္တို႕ အနား သင္ ရွိ ေနခဲ့မယ္ ဆို လွ်င္ မည္သည့္သစ္စိမ္းခ်ိဳးသံကို မွ ၾကားရလိမ့္မည္မဟုတ္။ သာမာန္ႏႈတ္ဆက္ေနက် ေန႕မ်ားကဲ့သို႕ပင္ ၀တၱရား မပ်က္.. ကၽြန္ ေတာ္ သူ မအား ကားဂိတ္ သို႕ လိုက္ ပိုးေပးခဲ့ပါ ၏။ လမ္းတြင္ စကား၀ါ ပန္း မ်ားက္ု ခူး၍ သူမ ေဆာ့ ကစားရန္ အတြက္ လည္း .လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ေပးခဲ့ ပါ ေသး သည္။

                 “ ငါသြား ျပီ ေနာ္္…”

                  “ေအး…”

     လမ္းခြဲစကားသံက ဤ မွ်သာျဖစ္သည္ ။ တစ္ကယ္ ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ၾကိုက္တည္ေဆာက္ထားေသာ ဘ၀တစ္ခု အတြင္း သို႕  ကုိယ့္ လိုလူတစ္ေယာက္အား ေခၚ မထည့္ လို႕ျခင္း သည္ တရားေသာ နားလည္မႈတစ္ခုဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ ပါ သည္။ စင္စစ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ႏွစ္ ဥိး သည္  အယူအဆတူ၍  လမ္းခြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္…ဤေန ရာေလး ကို ေတာ့  သူ မ မၾကာ မၾကာလာေလ့ရွိေၾကာင္း ကို ေတာ့…..တြန္႕ေၾကလွ်က္ရွိ ေသာ..သစ္ရြက္ စိမ္း ကေလးမ်ား က ကၽြန္ေတာ့္ အား ေျပာ ျပေနပါသည္။ တစ္စုံတစ္ခု အားေတြးေတာ ေနလွ်င္…အနီးအနားရွိ ပစၥည္းတစ္ခုခု အား လုံးေခ်ေနတတ္သည္ မွာ …..သူ မ၏ ျပဳျပင္၍ မရေသာ အမူအက်င့္ တစ္ခု ျဖစ္ ၏။

                                                          (၂)

                                     “ ဒီမယ္ အမိ…ခင္ဗ်ားဒီ စာအုပ္ကို ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္

                                       သဲၾကီးမဲၾကီးဖတ္ ေနရ တာလဲ…”

           ျပဴးေၾကာင္ ေၾကာင္ ႏွင့္ သူမ ခ်စ္ စရာေကာင္းေလာက္ ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့အားၾကည့္ပါ သည္။ထို႕ေနာက္ ဘာ မွ မသိသလို ရယ္ ၍ ..

                                       “အမိဆို တာ ငါ့ၾကီးေတာ္ ၾကီး သမီး နာမည္….ငါ့ နာမည္မဟုတ္ ဘူး

                                         ငါ့နာမည္က “ျမင့္”  ဒီ စာ ကို ဖတ္ ေနရတာ လူေတြရဲ႕ စိတ္နဲ႕တူလို႕”

                                          “ ဆို ပါ ဦး …. ဘယ္လို တူ တာလဲ”

          သူ မ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အား တစ္ ခ်က္ ေဆြ ၾကည့္ ကာ…..

                                          “ ဒီ လို ေလ ဟာ …. သာမာန္ logic မွာ လူ တစ္ ေယာက္ ေကာင္း တယ္ လို႕ ယူ ဆရင္ အဲဒီလူ ဆိုးတယ္ ဆို တဲ့ အယူအဆ ဟာ လုံး၀ မွားတယ္ ။ Fuzzy မွာ က် ေတာ့ လူဆို တာ ဆိုးတယ္ေကာင္းတယ္လို႕ တိတိက်က် ဆုံးျဖတ္ လို႕မရဘူး ။ ဒီေန႕လူတစ္ေယာက္ ဟာ…အေကာင္း ျမင္ ၀ါဒ ၇၀ က်ပ္သားရွိ ျပီး…အဆိုးျမင္ ၀ါ ဒ ၃၀ သားရွိ ေန မယ္ ဆို ပါ ေတာ့ ။ ဒီလူ ကို လူေကာင္း လို႕ ေျပာလို႕ ေျပာ လို႕မရ ေသးဘူး။ အဆိုးျမင္ ၀ါ ဒ ၃၀ သားေၾကာင့္လဲဒီ ေကာင္ ရန္ ထျဖစ္ ခ်င္ ျဖစ္ ေန မွာ။ ဒီ လို ေျပာ တာ ”

     သခ်ာၤ မွာ သုံးေသာ အယူအဆ တစ္ ခု ကို ဤ ကဲ့သို႕ ေပါက္ ေပါက္ ရွာရွာ ေတြးေတာတတ္ ျခင္းသည္…သူမ အေလ့အထ တစ္ ခုျဖစ္ သည္။ ထိုသို႕ျဖင့္ ရန္ ကုန္ ျမိဳ႕ တြင္း က ေခ်ာင္ က်က် လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ တစ္ ခုတြင္  ကၽြန္ေတာ္ ကဲ့ သို႕ .. က် ဆိမ့္ ေသာက္ တတ္ ေသာ ေကာင္ မေလး တစ္ ေယာက္ႏွင့္  ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါ ၏။ သူမသည္ လည္းနယ္မွတက္ လာ သူ တစ္ ဦး ျဖစ္ ကာ ကၽြန္ေတာ္ လို႕ပင္ တိုက္ ခန္း တစ္ ခု တြင္ တစ္ေယာက္တည္းေန ထိုင္ ပါ သည္။ သူမတြင္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားမ်ားစားစား မရွိ ပါ။ စင္ စစ္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဦး တည္း သာ ျဖစ္ သည္။ ဘာကို မွ အေရးတၾကီးတန္ဖိုးထားစရာမလို ဟု  ယူဆထားေသာ သူ မ၏ စိတ္ ဓာတ္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ ေပ လိမ့္မည္။

                                                          (၃)

      သူမ၏တိုက္ခနိးငယ္ ငယ္ေလးတြင္ရွိ ေသာ စာအုပ္မ်ားကသူမ ၏  စာဖတ္ ၀ါ သနာကို ေဖာ္ ျပေန သည္။ စိတ္လိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္အခန္း ကို ရွင္းေပးတတ္ေသာသူမ သည္ သူမ၏ အခန္းကုိေတာ့ရွင္းလင္းမထား ။ beer ပုလင္းတစ္ခ်ိဳ႕၊ စီးကရက္ ဗူးခြံ တစ္ခ်ိဳ႕၊ ျပန္႕က်ဲလွ်က္ ရွိ ေသာ စာအုပ္ ေတာ္ ေတာ္ မ်ားမ်ား ကၾကမ္းျပင္ တြင္ လဲေလ်ာင္းေနပါ သည္။

                                         “ ငါအခန္းမရွင္းတာ ၃လေလာက္ရွိျပီ ဟ …”

                     နီရဲေသာ မ်က္ ျပင္ ကို ရယ္ က်ဲက်ဲ လုပ္ ၍  “ျမင့္” က ေျပာပါ သည္။

                                                     “နင့္အခန္းကေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ရဲကအခန္းနဲ႕တူတယ္ ”

                    လို ႕ကၽြန္ေတာ္ ေျပာ ေသာ အခါ  သူ မရယ္ ပါ သည္။

                                             “ အခန္းေထာင့္ကျခ စားေန တာ ဘာစာအုပ္ ေတြလဲ”

                                               “ရသ စာအုပ္ေတြ ေလ….တမင္ ဒီအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ထားထားတာ”

                                                “ ဘာလို႕….”

                                              “ အဲဒီ စာအုပ္ ေတြထဲ မွာ ငါ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ သိ ခဲံ ရ တဲ့ အသိ ေတြ အေၾကာင္း ပါ တယ္…ဒါ ေတြကို ငါ ျပန္ မဖတ္ ခ်င္ ေတာ့ဘူး. … ငါ ကစိတ္ေပ်ာ့ တယ္ ဟ”

                         ယခု သူမ ဖတ္ ေနေသာ စာအုပ္ မွာ အိုဆို ၏ ဓမၼပဒ ျဖစ္ ျပီး သူမတြင္ လူေျပာ သူေျပာ မ်ားေသာ စာအုပ္ ထူၾကီး မ်ားလည္း  ရွိ ေန၏။ သို ေသာ္ သူမ မည္ သည့္အခါ မွ ဖတ္ လိမ့္မည္ မဟုတ္ ။ အေျဖကရိုးရွင္းပါ သည္ ။ သူမ ေသဆုံး ေသာတစ္ေန႕တြင္ အခန္းရွင္းသူလာ ၍  ရွင္းလင္းေရး လုပ္ ေသာ အခါ အဆို ပါ စာအုပ္မ်ားကို ျမင္ ေတြ႕ ျပီး…သူမ အား အထင္ ၾကီး သြားေစလို ေသာ ရည္ ရြယ္ ခ်က္ ေၾကာင့္ ျဖစ္္ သည္ ဟု…တစ္ ခါ က ကၽြန္ေတာ့္ အားေျပာ ျပဘူးသည္။ ျမင့္ သည္  လူ ေတြ တန္ ဖိုးထားတတ္ ေသာ အရာမ်ားကို  အႏု နည္းႏွင့္ ဖာသိဖာသာ အရြဲ႕ တိုက္ တတ္ သူလည္းျဖစ္ ၏။ 

                                                          (၄)

      ၁၂ ရာသီ စက္၀န္း၏ လူ မသိ သူမသိ ေန႕တစ္ ေန႕တြင္ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ သူျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ ။ မွတ္မွတ္ရရ ထိုေန႕သည္ ေႏြရာသီ ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္…မိုးလုံး၀မရြာပါ….။

                                    “ နင္ ငါ့ကိုခ်စ္လား….”

                                     “ အင္း ….”

    ၀မ္းသာလြန္း၍ လည္း ကၽြန္ေတာ္ ထမခုန္ခဲ့ ပါ။ ဘယ္ လိုမွ Romantic မဆန္ ေသာ စကားလုံးမ်ားက  ကၽြႏ္ေတာ္ႏွင့္“ ျမင့္” အား  လြင့္ ေမ်ာ္ ေနေသာ တိမ္ တိုက္ တစ္ခု အတြင္းသို႕ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့ ပါ ၏ ။ ခ်စ္ သူ၏ ရနံ႕ တို႕သည္ ကၽြန္ေတာ္ အား တစ္ ဆင့္ ကူးစက္ျပီးလွ်င္ အိပ္ မက္ တစ္ ခု ၏ မြန္းတည့္ခ်ိန္၌ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္အတူတူ ေပ်ာ္ ပါးခဲ့ၾကဘူး သည္။ ပတ္ ၀န္းက်င္ တြင္ မွန္ အိမ္ကေလးလင္းမေနပါ ။ သို႕ေသာ္ ျမင့္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ ၾကားရွိ ေမတၱာ တရားသည္ တည လုံးလင္းလက္ လ်က္ရွိ ပါ သည္။ထိုသို႕ျဖင့္ ႏွစ္ဦးၾကားရွိ  သံေယာဇဥ္ အား အခ်စ္ ဆို ေသာ ပန္းျဖင့္ သီ ကုံး ခ်ည္ေႏွင့္ ခဲ့ ၾက ပါ ၏။

                                                          (၅)

          ခ်စ္သူဘ၀တြင္ သူမ ကၽြႏ္ေတာ့္အခန္းသို မၾကာမၾကာလာေရာက္ လည္ ပတ္ ပါ သည္။ သူမလာလွ်င္ ဦး စြာ ပထမ ကၽြန္ေတာ္ လွန္းထားေသာ အ၀တ္ မ်ားကိုရုပ္ ေပလိမ့္မည္.။ ထို႕ေနာက္ ေသေသ သပ္သပ္  ေခါက္  ျပီးလွ်င္  ေသတၱာထဲတြင္ ျဖစ္ ေစ၊ ကုတင္ ေပၚတြင္ ျဖစ္ ေစ သူမထားေပ လိမ့္မည္။ ျပီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေရးလက္ စ စာမ်ားကို ေအးေအးေဆးထိုင္ ဖတ္ ေလ့ရွိ သည္။ ဤ အျပဳအမူ ကို သူ မ မည္ သည့္ အခါ မွ အလွ်င္ စလို လုပ္ေလ့မရွိ ။ ကၽြန္ေတာ္ တန္ ဖိုး ထားေသာအရာ မ်ား ကို ေလးစားတတ္ ျခင္းသည္ သူ မ ၏ ပင္ ကို ဓေလ့စရိုက္ တစ္ ခု ျဖစ္ သည္။ ထို႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ စကားေျပာ မည္။ မေျပာ ခ်င္ လွ်င္ လဲမေျပာ။တစ္ ခါ တစ္ ေလ..သူမ တစ္ ေနကုန္ ေန၍ စကားတစ္ ခြန္း မွ် မေျပာ ပဲ ျပန္ သြားေလ့ရွိ သည္။ သူမ သည္ အခ်စ္ရမၼက္ ထုံးမႊန္းေန ေသာ အႏု အလွ စကားတို႕ကို မည္ သည့္ အခါ မွ မျငင္း ပယ္ ေသာ္ လည္း… အခ်ိန္ ကုန္ ခံ၍ နားေထာင္ ေလ့ မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ လည္း မည္ သည့္ အခါမွ် အခ်ိန္ ကုန္ ခံ၍ မေျပာ။ ထိုကဲ့သို႕ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ႏွစ္ ဦးၾကားတြင္ အေပးအယူ မွ် တလွ်က္ ရွိ ျခင္း ေၾကာင့္ လည္း… မည္သည့္ အခါ မွ ..ျပသနာ မျဖစ္ ခဲံၾကျခင္း ျဖစ္ ၏။ တစ္ ခါ တစ္ ေလ ျမင့္ စိတ္ ညစ္ လွ်င္  ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းတြင္ အရက္ လာေသာက္ ေလ့ ရွိ သည္။ စိတ္ညစ္ရ ေသာ အေၾကာင္းအရင္းမွာ သူ မ ၀ယ္ မစီး ႏိုင္ ေသာ ေဒါက္ ဖိနပ္ မ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္ ။အက်ၤီ တစ္ ထည္ ေၾကာင့္ မဟုတ္။ ေငြေၾကး ေၾကာင့္ မဟုတ္။ တစ္ ခါ တစ္ သူမ ႏွစ္ သက္ ေသာ စာ အုပ္ တစ္အုပ္ အဖုံး ျပဳတ္ သြား လွ်င္ ပင္ ငိုေၾကြး တတ္ ေသာ ကေလး တစ္ ေယာက္ ျဖစ္ သည္။

              တစ္ ခါတစ္ ေလ အမူးလြန္ျပီး မနက္ အထိ ျမင့္ အိပ္ ေပ်ာ္ သြားတတ္ ၏။ ထိုအခါ မ်ိဳး၌ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သူမ အား ေမႊ႕ ယာ ထက္ ၌ အိပ္ ေစျပီး လွ်င္ … ကၽြႏ္ေတာ့္ အတြက္ စားေရးစာပြဲ ခုံသည္ တစ္ ည တာ ၏ ေခါင္းတင္ ေမွးစက္ ရာ အိပ္ ယာ တစ္ ခု ပင္ ျဖစ္ သည္။

              ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ ေသာ ပန္းကေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကာင့္ မႏြမ္းေစလိုပါ။ အပင္ ေပၚမွာ သဘာ၀ အတိုင္း ပြင့္ ဖူးေန ေသာ သူ မအား  အတၱလက္ ေခ်ာင္း မ်ားျဖင့္ ရိုးတံ မျဖတ္ လိုပါ ။  တစ္ရိႈက္ မက္ မက္ ေငးေမာၾကည့္ရႈ ေနရ ျခင္းကပင္  ကၽြန္ေတာ့္ အားကမာၻ ေလာ က နဲ႕ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေအာင္ အဆက္ ျပတ္ သြားေစပါ ၏။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ ပါသည္။ အေရးတၾကီး အသုံး၀င္ စရာမရွိ ဘူးဆို လွ်င္…..ကၽြန္ေတာ္ ဒီ အတိုင္း ပဲထိုင္ ၾကည့္ ေန ခ်င္ ပါ သည္။

                                                          (၆)

    ေဆာင္းရာသီ သည္ ကံၾကမၼာ စက္ ပန္း အား အလွည္႕အေဲ႔ာင္းလုပ္ ရန္ ရန္ အတြက္ သူ မ ၏လက္ ေခ်ာင္း မ်ားအား ျဖန္႕ ထား ၏။ ျမင့္ႏွင့္ကၽြႏ္ေတာ္ ထိုေနရာ ကေလးတြင္ အခ်ိန္ အေတာ္ ၾကာေအာင္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ ခဲ့ၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္ မ်ားျဖင့္တည္ ေဆာက္ထားေသာကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ အတြင္း သို႕ ကၽြန္ေတာိ ့ ပဲ့ ကိုင္ရာသြားႏီုင္ မည့္ ေလွငယ္ ကေလးကို သာလိုခ်င္ ပါ သည္။ ျမင့္သည္ လည္းထိုအတိုင္းပင္။ သူၾကိုးဆြဲရာက ႏိုင္ မည့္ ရုပ္ ေသးရုပ္ကေလးကၽြန္ေတာ့္ မျဖစ္ေစလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လဲ မျဖစ္ ခ်င္ ခဲ့ပါ။ ေလာက၌ ခိုလႈံရာ အိမ္မရွိ။အားကိုးရာ မိတ္ ေဆြ အေပါင္းအသင္း မရွိ။ ဘ၀တစ္ ေလွ်ာက္ လုံး ကိုယ့္ ေျခ ေထာက္ ေပၚ ကိုယ္ ရပ္ ၍ မိမိရပ္ တည္ ႏီုင္ ေရးအတြက္ ခံ ယူခ်က္ ႏွင့္ အတၱကို အားကိုး ခဲ့ ရေသာ လူ တစ္ ဦး အဖို႕ မိ မိ ၏ ယုံၾကည္ ခ်က္ ကို မစြန္႕လႊတ္ ႏိုင္ ျခင္း မွာ အစြန္းေရာက္ ျခင္း မဟုတ္ ။ ထိုနည္း ႏွင့္ ပင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အသက္ ဆက္ကာ ျပသနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ ေထာင္ကို ေျဖရွင္းခဲံရသည္ မဟုတ္ ပါ လား။

       သံေယာဇာဥ္ သည္ စကၠန္႕ ႏွင့္ အမွ် ကၽြန္ေတာ္ တို႕အားရစ္ ပတ္ ပါ သည္။ ထပ္မံ၍ မရစ္ ပတ္ ေစလို ေတာ့ ပါ . ခြဲခြားျဖင္းတစ္ ေန႕ အတြက္ ခံႏိုင္ရည္ ရွိ ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ အေကာင္းဆုံးျပင္ ဆင္ ခဲ့ ၾကပါ သည္။ ကိုယ္ ပိုင္ အတၱ မ်ားေၾကာင့္ တစ္ ေယာက္ ကို တစ္ ေယာက္ ဒုကၡ မေရာက္ ေစ လိုပါ။

          ခ်စ္ ျခင္းသည္ ဘ၀ တစ္ ခု မဟုတ္ ။ ဘ၀ တစ္ ခု တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ တို႕ ျဖတ္ သန္းရမည္း ေသး ငယ္ ေသာ တစ္ စိတ္ တစ္ ေဒသ သာ ျဖစ္ ၏။ ထိုသို႕ပင္ ျမင့္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးတူခဲ့ၾကပါ သည္။ ဒီ ထက္ ပို၍ သံေယာက္ ဇဥ္ မတြယ္ ခင္ မွာ ပင္ ျမင့္ ႏွင့္ ကၽြႏ္ေတာ္  လမ္းခြဲ ျဖစ္ ခဲ့ၾက သည္။ 

                                                          (၇)

                 အခု “ျမင့္” ကို ကၽြန္ေတာ္ လႊမ္း ပါ သည္။ သူမ အားေျပာ ျပ လွ်င္ “ နင္ ကသတိရျခင္း ကို ခံစားခ်က္ နဲ႕ အေရာင္ ဆိုးတာ ကိုး ”  ဟု သူ မ ေျပာ ေပ လိမ့္ မည္။ တစ္ ကယ္ ေတာ့ သူမလည္းလြမ္း လ်က္ ရွိေန ျခင္း ကို ေတာ့ ေျမ ျပင္ တြင္ တြန္႕ ေၾက ေန ေသာ သစ္ ရြက္ စိမ္း မ်ား က ကၽြန္ေတာ့္ အား ေျပာ ျပ ပါ သည္။

                 ကိုယ္ ပိုင္ ခံယူခ်က္ မ်ားအားလုံး အခ်စ္ ကို ရႈံးနိမ့္ ေသာ တစ္ ေန႕ သူမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ ဆုံ ၾကဦး မည္။ ထို ေသာေန႕တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္ သူ သည္ ကမာၻ ေျမ မွ အေကာင္း ဆုံး ေသာ သစ္ သီး မ်ားအတြက္ ကၽြႏ္ေတာ့္ အားေစာင့္ ေမွ်ာ္ ေန ေပလိမ့္ မည္။ထို႕ေနာက္.“ အခ်စ္ တြင္ သံေယာဇဥ္ ၇၀ က်ပ္ သားပါ တာ ကိုး ” ဟု  သူ မ ေျပာ ခ်င္ ေျပာ ပါ လိမ့္ မည္။ သို႕ မဟုတ္  “ နင့္ကို သနားလို႕” ဟု ေျပာ ပါ မည္။ မည္ သို႕ ပင္ ျဖစ္ သူ မႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ၾကားတြင္ ယခု အခ်ိန္ အထိ ခ်စ္ ျခင္းေမတၱာ ရွိ ေနေသးေၾကာင္းကို ေတာ့…တြန္႕ ေၾကေန ေသာ သစ္ ရြက္ စိမ္ းမ်ား ကေျပာ ပါ သည္။ ယခု သူ မ သည္  ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေ၀းဆုံးေန ရာ တြင္ ေန ၍  အနီး ဆုံး ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားတြင္ ၀င္ေရာက္ ေမွး စက္ ေနေၾကာင္း ကို လည္း..တြန္႕ ေၾကာေန ေသာ သစ္ ရြက္ စိမ္း မ်ား က ကၽြန္ေတာ္ အား လူ မသိ သူ မသိ တိုး တိုး ကေလး ေျပာ ေန ပါ ေတာ့ သည္….။

                             …………..။            ။………………..