ထိုအခ်ိန္ ငွက္ဆိုးတစ္ေကာင္က ထုိးသြားသည္။ ရာသီက ေန တည့္တည့္ေအာက္ ခစားဝင္လ်က္ရိွသည္။ ေက်းငွက္တို႕လည္း ေတးမသီႏိုင္။ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာေတာ့ အသံေတြက ညံလို႔။ ေက်ာင္းသူေတြကေတာ့ အခ်ဥ္ေပါင္းေတြကို တဝတျပဲႏွင့္ အေပါက္ထဲဇြတ္ထုိးေနသည္။ သီးသူကသီး။ ျဖီးသူကျဖီးလို႕။ သို႕ေပမယ့္ ဟိုးေကာင္းကင္ေနၾကီးက ဟီးထေနေတာ့

သက္ရိွေတြ ခင္မွ်ာ ညည္းေနရသည္။

 

 

 

                    ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကန္တင္းထဲ ဝင္လာေတာ့ အားလံုးက မ်က္ေစာင္းမ်ားစြာ ထုိးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လြယ္အိတ္ထဲမွ စာတစ္အုပ္ကိုထုပ္၍ လိပ္ျပီး ေအာ္လံလုပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္ဇင္ကေတာ့ ဘုမသိဘမသိ မင္းသားျဖစ္မည္ဆို၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာင္စီစီႏွင့္ၾကည့္ေနသည္။ရာသီဥတု က ေန႕လည္စာစားေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္က စကားတစ္ခြန္းႏွင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ဖြင့္လို္က္ေတာ့သည္။

 

 

 

                    ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ေဝမႈိင္းပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဆားလို႕ေခၚပါတယ္။

 

                    ကၽြန္ေတာ္ခုလို ေျပာေနတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္မိတ္ဆက္ခ်င္လုိ႕မဟုတ္ပါဘူး

 

                    အေၾကာင္းရင္းကေတာ့………

 

 

 

                   ေက်ာ္ဇင္ကို ငံုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုမသိဘမသိ ျပံဳးျပေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငါးခူျပံဳးလွလွၾကီး ျပန္ျပံဳးျပလိုက္သည္။

 

                   ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္းေလးကို မိတ္ဆက္ေပးမလို႕ပါ… လာ သူငယ္ခ်င္းဒီနားထိုင္…

 

 

 

                  ကၽြန္ေတာ္က ခံုပုေလးတစ္လံုးယူျပီး ေက်ာ္ဇင္ကိုထုိင္ခုိင္းလုိက္သည္။ သူကလည္း ေယာင္နန ႏွင့္ဝင္ထုိင္သည္။ ျပီးေတာ့ ဘာေတြေတြးျပီးရွက္ေနမွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားျဖဲျပသည္။

 

 

 

                  ဒါကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း ဖတဆိုးေလး ေက်ာ္ဇင္ပါ…

 

                ဟိုေကာင္ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အသာေနဆိုျပီး မ်က္ရိပ္ျပလုိက္မွ ျငိမ္က်သြားသည္။

 

 

 

                  ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဘဝက ခါးပါတယ္ဗ်ာ… သူ႕အေဖကသူ႕အတြက္ဆိုျပီး သူငယ္စဥ္တုန္းက

 

                 လမ္းေဘးခ်ိတ္ထားတယ့္ ထမင္းထုတ္ေလးသြားအျဖဳတ္… ဘရိတ္ေပါက္ေနတယ့္ မိလာကားနဲ႕အေတြ႕…. ျပားျပားကိုဝပ္

 

                 သြားတာမွ … ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ေျပာရင္း ငိုခ်င္လာျပီဗ်ာ…

 

 

 

               ဟိုေကာင္က ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ ကန္တင္းထဲက သူေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စႏွင့္ ဝိုင္းလာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငိုရင္မ်က္ရည္မက်မည္ဆိုး၍ သံေထြးေလးကို မ်က္ႏွာစြတ္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ဟုိေကာင္ပါ စြတ္မည္လုပ္ေတာ့ ေခါင္းခါသည္။ လူေတြၾကည့္ေနတာနဲ႕ပဲ သူ႕ေခါင္းေလးပုတ္တာလိုလိုနဲ႕ တံေထြးကို မ်က္နွာစြတ္ေပးလုိက္သည္။ ဟိုေကာင္ က ရြံျပီး တံေထြးေထြးမယ္လုပ္ေတာ့ သူ႕ပါးစပ္ထဲ ေဘးဆိုင္က ေပါင္မုန္႕ တစ္လံုးသြပ္ထည့္ေပးလုိက္သည္။

 

 

 

                သူ႕အေမဆို၇င္လည္း ခုဒီလို တကၠသိုလ္ၾကီးကို သူတို႕အမ်ိဳးထဲကေနပထမဆံုး တက္ႏိုင္တယ့္သားေလးတြက္ ဂုဏ္ယူလို႕ဆိုျပီး လွန္းထားတယ့္ ပုဆိုးလိုက္ခိုးရင္း … ဝုိင္းအရိုက္ခံရလို႕ ေဆးရံုေရာက္ေနေလရဲ႕ဗ်ာ…

 

 

 

             ေက်ာ္ဇင္က ခုမွ သူ႕ကို အထဲ ဇြတ္ထည့္ေနမွန္းသိေတာ့ ထရုန္းသည္။ ဘယ္ရမလဲ သူ႕ကို သနားလို႕ ပုခုံးဖက္တာလိုလိုႏွင့္ လက္ႏွင့္ ဖိထားလုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕နားနားကပ္၍ ႏွစ္ေသာင္းေနာ္လို႕ ကပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သေကာင့္ သားမ်က္ရည္ဝိုင္းလို႕ ျပန္ျငိမ္သြားသည္။

 

 

 

              အဲဒါခု သူ႕ခမွ်ာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ေျခခ်မယ္ဆိုျပီး ဘတ္စ္ကားခုိးစီးျပီး ေက်ာင္းတက္တက္ေနတာ ေက်ာင္းလခကလည္းမေပးရေသးဘူးေလ… ျပီးေတာ့ သူ႕အေမ… သူ႕အေမ… ဟီးသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မင္းအျဖစ္ဆုိုးလွခ်ည္လား…..

 

 

 

            နည္းနည္းေလာက္ပိုပိုလ်ံလ်ံေလးေအာ္ငိုျပလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို သနားလို႕ ပြတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ဆြဲလိမ္ျပစ္လိုက္သည္… လက္လြန္သြားသည္ထင္ … ခ်က္ခ်င္းပင္နီဲရဲျပီး ေယာင္ကိုင္းတက္လာသည္။

 

 

 

                  ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ သူ႕ခင္မွ်ာ မစားဘူးတယ့္ေပါင္မုန္႕ကိုေတာင္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ရွက္လို႕ လားမသိဘူး မ်က္ႏွာကို

 

                  နီရဲတက္လာျပီ

 

 

 

             ဘယ္လိုလို႕စားႏိုင္မွာလဲ အျပည့္သိပ္ထည့္ထားတာ ဝါးဖို႕မေျပာနဲ႕ ဟလုိ႕ေတာင္မရဘူး… နည္းနည္းေလးလႈပ္မယ္ ၾကံလိုက္ရင္ လက္နဲ႕ေရာ ခႏၵာကိုယ္နဲ႕ဖိထားတာ… အားေတာင္သိပ္သံုးစရာမလိုလုိက္ဘူး… ဒီေကာင္က လူ႕ဖလံေလးေလ။

 

 

 

                 သူ႕ခမ်ာ ပညာေရးကို ဦးစားေပးျပီး တက္ခ်င္တယ့္ ဆႏၵ ေတြနဲ႕ ၾကိဳးစားျပီးေတာင္းစားေနရလို႕ ခုလို… ခုလို

 

                  ပိန္လီေနရတာပါဗ်ာ….

 

 

 

               ေကာင္မေလးတခ်ိုဳ႕က ေက်ာ္ဇင္ၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္ဝဲသြားသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏွာေခါင္းရံႈၾကသည္။ ဟိုေကာင္က ေတာ့ လႈပ္လည္းလႈပ္မရလုိ႕ ေျပာလည္းေျပာမရႏွင့္ မ်က္ႏွာက ရံႈမဲ့ေနသည္။ အဲဒါကိုပဲ ေကာင္မေလးေတြတခ်ိဳ႕ထဲ႕ သနားတတ္တယ့္ သူကေတာ့ ၾကံဖန္သနားေနသည္။

 

 

 

 

 

                ေစတနာ သဒၵါတရားထက္သန္တယ့္ ျမန္မာ ေတြမွန္ရင္ေတာ့ ဒီလုိျဖစ္ေနတယ့္သူကို တတ္အားသေလာက္ကူညီၾကမယ္လို႕

 

             ထင္ပါတယ္ဗ်ာ…

 

 

 

              ကၽြန္ေတာ္လြယ္အိတ္ကေလးကို ခၽြတ္၍ သူ႕ေရွ႕ခ်ထားလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေက်ာ္ဇင္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ရျပီလဲေပ့ါ။ ေကာင္မေလးေတြမ်ား  တခ်ိဳ႕ဆုိ မ်က္ရည္ပါက်တယ္။ ထည့္ထည့္သြားၾကတာ ေထာင္တန္ေတြေတာင္ပါတယ္။ ေဟာေဟာ တခ်ိဳ႕ေယာက္က်ားေလးေတြေတာင္ ႏွစ္ရာတန္ေတြထုတ္လုိ႕။

 

 

 

             ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ အေျခအေနကိုၾကည့္၍ လြတ္အိတ္ကိုျပန္ယူျပီးလြယ္လုိက္သည္။ ဟိုေကာင္က လြတ္အိတ္ကို လွမ္းယူေနေသးသည္။ မင္းကလဲရမွာပါ ဆိုျပီး ေဟာက္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ အားလံဳးဘက္လွည့္၍

 

 

 

              ဒီေလာက္ဆိုရင္ျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေလးတြက္ ႏွစ္လ သံုးလ စာ ဖူလံုပါျပီ ပါဝင္ကုသိုလ္ယူသူေတြကို လည္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္…. ဆိုျပီး ဟိုဟုိဒီဒီေလွ်ာက္ရြီးေပးလုိက္သည္။

 

 

 

                   ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကုိ ခဏၾကည့္ေပးထားၾကပါ… ကၽြန္ေတာ္ ခုပဲ သူ႕တြက္ မၾကည့္ရက္ႏိုင္ေတာ့လို႕ စားဖူးတယ္ ရိွေအာင္ ဒံေပါက္သြားဝယ္ေပးပါဦးမယ္… အားလံုးခဏေလာက္ၾကည့္ေပးပါေနာ္…

 

 

 

               မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေတာင္းဆိုျပီး ေက်ာ္ဇင္ ဘက္လွည့္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေက်ာ္ဇင္မင္းေတာ့ စားဖူးေတာ့မယ္ကြ ဆိုျပီး ဖက္ငိုျပလုိက္သည္။ သေကာင့္သားကေတာ့ မတ္တပ္ထရပ္ဖို႕ၾကိဳးစားေနသည္။ ကိုယ္ကလည္းလစ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ထရုန္းျပီး

 

ေလွ်ာက္ေျပာရင္ ပြဲျပီးျပီ။

 

 

 

              လုပ္ၾကပါဥိး လုပ္ၾကပါဦး ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အေပ်ာ္လြန္ျပီး တက္သြားလို႕ ဝုိင္းဖိထားေပးၾကပါဗ်ာ… လုပ္ၾကပါဦး…

 

 

 

                 ေယာက္်ားေလးေတြတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ တက္တက္ဖိတာ သေကာင့္သား အသံကိုမထြက္ဘူး တန္းျငိမ္သြားတာ

 

။ ရုန္းဖို႕မေျပာနဲ႕ အသက္ရႈလုိက္ရင္ေတာင္ ဗိုက္ေဖာင္းမခံဘူး…။

 

                  ျပီးတာနဲ႕ အေျခအေနၾကည့္ျပီး လူၾကားထဲက မေယာင္မလည္နဲ႕တိုးထြက္လုိက္သည္။  ခပ္ေဝးေဝးေရာက္မွ ေအာ္ေျပာပစ္လုိက္သည္။

 

 

 

                    ခုလိုကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ့္ ပံုျပင္ေတြကို နားေထာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ေငြလွဴဒါန္းၾကတယ့္တြက္

 

                    ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္…

 

 

 

 

 

                         ေက်ာ္ဇင္နားက သူေတြအကုန္ခဏျငိမ္သြားၾကသည္။ ျပီးမွ က်ိန္ဆဲဖို႕သတိရၾကေတာ့သည္။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ ထုေထာငး္ခံေနရေလာက္သည္။ အေတြးနဲ႕ ျပံဳးလာရင္း လမ္းေကြ႕အေရာက္……..အေရာက္………

 

 

 

ဆက္ရန္

 

ဆား