ေက်ာ္ဇင္နားက သူေတြအကုန္ခဏျငိမ္သြားၾကသည္။ ျပီးမွ က်ိန္ဆဲဖို႕သတိရၾကေတာ့သည္။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ ထုေထာငး္ခံေနရေလာက္သည္။ အေတြးနဲ႕ ျပံဳးလာရင္း လမ္းေကြ႕အေရာက္……..အေရာက္………

 

 

                          သူမကို ဒီေန႕မွေတြ႕သည္။ အရင္ေန႕ေတြကလည္း ေတြ႕ဖူးသည္ဟုလည္းမဆိုလိုပါ။ သို႕ေသာ္ ဒီေန႕မွ သူမကို ေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္မည္မထင္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့သူမကို ျမင္မိေအာင္ျမင္ေနပါသည္။ သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တိုက္၍ ေအာက္က်သြားေသာ စာအုပ္မ်ားကိုသာ ျမင္ပါသည္။

 

 

 

                           ဟို… ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္… ဟို…

 

 

 

                         သူမကလွပစြာေတာ့ ျပန္မၾကည့္ခဲ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္တြက္ေတာ့ သူမသည္ မ်က္ေဆာင္းလွလွေလး ေပးသြားပါသည္။သူမဆံႏြယ္ေတြသည္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚသို႕ တြယ္တက္လာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမမသိေအာင္ ခိုးနမ္းမိလိုက္သည္။

 

သူမကေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ စိတ္ဆိုးစြာ ကၽြန္ေတာ့္နားမွ ထြက္ခြာသည္။ ထိုမွ သူမ ရိပ္မိသြားမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိလုိက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕မွ ထြက္ခြာသြားျပီျဖစ္သည္။

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

                                       ငါ့ႏွလံုးသားကို ငါေမးၾကည့္ခ်င္တယ္

 

                                       မင္းဝုိင္ခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခြက္ကို ေသာက္ခ်င္လားလို႕

 

                                       ငါ့ရင္ဘတ္ကို ငါေမးၾကည့္ခ်င္တယ္

 

                                       လံုျခံဳျပီးလားလို႕

 

                                       ေလသာရင္ေတာ့ တံခါးေလးေတြဖြင့္ထားပါရေစ

 

                                       သူမတြက္ေလညွင္းခံဖို႕

 

                                        ကၽြန္ေတာ့္ တံခါးေတြ ဖြင့္ထားပါရေစ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                        (၃)

 

 

 

 

 

                      ေတာင္းလို႕ရတယ့္ပိုက္ဆံက မွန္းတာထက္ပင္မ်ားေနသည္။ သံုးေသာင္းခြဲေလာက္ရိွမည္ထင္သည္။ အႏႈတ္ေတာ္ေတာ္မ်ားကို ကိုၾကက္ၾကီး ကြမ္းယာဆုိင္တြင္လဲပစ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းကို ထုတ္၍ သိမ္းထားလုိက္သည္။

 

 

 

                        ေက်ာ္ဇင္က တစ္ေသာင္းခဲြပဲ ရသည္လို႕ေျပာေတာ့မယံုခ်င္။ မ်က္ႏွာေလးငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ မင္းအဲဒီေန႕က လုပ္ရက္တယ္ကြာေတြ ေျပာေနေသးသည္။ ျပီးေတာ့ မင္းေဝစုဆိုျပီး တစ္ေသာင္းေပးလိုက္သည္။ ကိုယ္ကေတာ့ ငါးေထာင္ပဲယူပါ့မယ္ လုပ္ေတာ့ သူနည္းနည္းဝမ္းသာသြားပံုေပၚသည္… အျဖစ္မွန္သိသြားရင္ေတာ့ မလြယ္… သူကထေတာ့မထိုးတတ္။ သို႕ေသာ္ ထိုင္ေတာ့ငိုတတ္သည္။

 

 

 

 

 

                        ေက်ာ္ဇင္ကေတာ့ သူ႕လက္ထဲမွ ေငြေတြကို ၾကည့္၍ ဘာလုပ္မည္ ညာလုပ္မည္ေတြ ေျပာလ်က္ရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေတြးခန္းမ်ားႏွင့္ နပန္းလံုးေနမိသည္။ မညွာမတာ ခုနေကာင္မေလးကို ရည္းစားလုပ္ပစ္လုိက္သည္။ ေပ်ာ္လို႕ရြင္လို႕ လည္ၾကပတ္ၾကႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေတြးလို႕ေကာင္းသည္။

 

 

 

                         ေဟ့ေကာင္ေဝမိႈင္း  ငါ့ကိုဟုိးကတည္းက ျပံဳးျပေနတာ ခုထိ မျပီးေသးဘူးလား

 

 

 

                       အနားနားကို  ေဂါက္သီး ေရာက္လာမွပဲ အသိစိတ္ကျပန္ဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္ႏွာကိုေျပာင္းျပန္လုပ္၍ သူ႕ကို လိမ္လုိက္သည္…

 

 

 

                          ေၾသာ္ေအး မင္းကၾကည့္ေကာင္းလို႕ကြ… ဒီေန႕မွ ေခ်ာ္မ်ားေနလားလို႕…..

 

 

 

 

 

                        ထိုသို႕ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္က ဆံပင္ေတြကို သေနလိုက္ေသးသည္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေဂါက္သီးဟု သူ႕ကို ေခၚျခင္းျဖစ္သည္… သူ႕နာမည္အရင္းက ရဲထက္ႏုိင္၊ ေနရပ္ကေတာ့ အတူတူပဲ ၊ ေနရပ္တူလို႕ေတာ့ ငယ္ေပါင္းေတာ့မဟုတ္ပါ…

 

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူက အခု ပထမႏွစ္မွ ခင္ျခင္းျဖစ္သည္… ဒီေကာင္က အေျမွာက္ၾကိဳက္သည္… သူ႕ကိုနည္းနည္းေလာက္ပဲ ပင့္ေပးလိုက္ရင္ သူက ေလတံခြန္ထက္ပင္ ဝဲျပခ်င္သည္… ထုိ႕ေၾကာင္ပင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႕က သူ႕ကို ေဂါက္သီး ဟုေခၚၾကသည္။

 

 

 

                           မင္းတို႕ေရာက္ေနတာ ၾကာျပီလား…

 

 

 

 

 

                           မၾကာေသးပါဘူး… မင္းအစ္မ အလွျပင္စာေလာက္ပါပဲ…

 

 

 

 

 

                     ကၽြန္္ေတာ္အဲဒီလုိေျဖေတာ့ မ်က္ႏွာ မဲသြားသည္… သူ႕အစ္မ မိုးထက္ဇြန္က လူကေတာ့ ဆင္ခႏၶာဝက္ကိုယ္လံုးမ်ိဳး… တေနရာရာသြားဖို႕မ်ား သူအလွျပင္တာကို ထုိင္ေစာင့္ျပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီမွာတင္ ထမင္းအိုးႏွစ္ခါခ်က္၍ ေန႕လည္စာထိျပီးသည္။ အေၾကာင္းသိေတြဆိုေတာ့ အဲဒါနဲ႕ပင္ သူ႕ကိုကိုင္ေပါက္ေလ့ရိွၾကသည္…

 

 

 

                            ၾကာျပီဆိုပါေတာ့

 

 

 

                            ဘာလဲမင္းက ေနာက္တစ္ခါ ေျဖတာၾကားခ်င္လို႕လား

 

 

 

                    ေက်ာ္ဇင္ကဝင္ေျပာေတာ့ ဟုိေကာင္ ရွက္သြားသည္။ ေတာ္ျပီကြာ ဆိုျပီးစိတ္ဆိုးသည့္ ပံုလုပ္ျပေနေသးသည္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဂါက္သီး စိတ္ဆိုးေနပံုကို ေအာ့အန္ခ်င္သြားသည္… ခုနကေကာင္မေလးေတာင္ အေတြးထဲဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္…

 

 

 

 

 

                      လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က ထုိင္တာသာၾကာသည္… စကားဝုိင္းထဲကၽြန္ေတာ္ဝင္မပါျဖစ္… ေက်ာ္ဇင္ကေတာ့ေန႕လည္ကအေၾကာင္းေတြကို ေဂါက္သီးကို ရွင္းျပေနသည္… ဟုိေကာင္က ရယ္လုိက္… ဟာလုပ္လိုက္ႏွင့္…

 

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ရမလဲ အခ်ိန္ရတုန္း သူမကို ေတြးတာေပါ့…

 

 

 

 

 

                      လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကျပန္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြကပင္ တအံတေျသာႏွင့္ ခါတိုင္းစကားမ်ားေသာ ကၽြန္ေတာ္က ႏႈတ္ဆိတ္ေန၍ ထီေတြထုိးမည္ ဘာလုပ္မည္ေတြပင္ေျပာေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႕စကားကို မအံ့ျသမိ သူမမ်ား အျပန္လမ္းေတြ႕မလားဆိုျပီး ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးမိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ မ်က္စိက mission fail ဆုိျပီးသတင္းေတြထုတ္လြင့္လ်က္ရိွသည္။

 

 

 

 

 

                          ထိုေန႕ ကားမ်ားယခင္ကထက္ပိုရႈပ္သည္ထင္… လူေတြလည္း ရႈပ္ေနသည္ထင္… ေကာင္းကင္ၾကီးလည္း ရႈပ္လ်က္ရိွသည္… သို႕ေသာ္ မိုးကေတာ့ မရြာပါ… ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေကာင္းကင္ ေနသာေနပါသည္… သိဳ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကီးရႈပ္ေနပါသည္… ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္လည္း ရႈပ္ေနပါသည္… ထို႕ေၾကာင့္အိမ္တြင္ သူမအေၾကာင္းကဗ်ာေရးရန္ပင္စိတ္ကူးမိေသးသည္… သို႕ေသာ္ ရင္ရႈပ္လို႕ ရုပ္ရွင္ပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။

 

 

 

 

 

                            သူမသည္   ကၽြန္ေတာ့္အနား တစ္လွမး္ျခင္းတိုးလာလ်က္ရိွုသည္… ကၽြန္ေတာ္ ညက အိုက္၍ အခန္းတံခါးမ်ားကိုဖြင့္ထားမိသည္… သူမသည္  ျပဳတင္းေပါက္ေဘာက္ကို ေက်ာ္၍ ကၽြန္ေတာ့္အနားတစ္ဖဝါးျခင္း တိုးကပ္လ်က္ရိွသည္… ကၽြန္ေတာ္မွင္သက္ေငးေမာေနခ်ိန္…. သူမသည္…

 

 

 

ဆက္ရန္

 

ဆား