သခ်ၤာေမဂ်ာ အခန္းေပါက္အေရာက္တြင္… သူမကိုေတြ႕ပါသည္… သို႕ေသာ္ သူမကိုေတြ႕ျခင္းမဟုတ္ပါ… ေက်ာက္တံုးေလးေပၚတြင္ ေရးထားေသာ”To မ” ဟူေသာ စာေလးျဖစ္ပါသည္။ စာသားေလးပင္ေျခာက္ေသးပံုမေပၚ… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာက္တံုးေလးကို ေကာက္မလိုက္သည္…အထဲတြင္ စာတစ္ေစာင္… လက္ေရးေလးက ဝုိင္းဝိုင္းေလး… အဆိုေတာ္ ဝုိင္းဝိုင္းေရးထားျခင္းေတာ့မဟုတ္ပါ…

 

 

 

                     နင္က တကယ္ေရာတြက္တတ္ရဲ႕လား

 

 

 

                       စဖတ္ဖတ္ျခင္း  အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္  ေခါင္းပါညိမ့္လို္က္သည္… ျပီးေတာ့ ထပ္ဖတ္လုိ္က္သည္…

 

 

 

 

 

                    နင္တြက္ႏိုင္မွ ငါ့နာမည္မွည့္လုိ႕၇မွာ… ဒါေပမယ့္ ငါနင့္ကို သခ်ၤာမတြက္ခိုင္းပါဘူး…

 

                    စာဖတ္ခုိင္းမွာ…

 

 

 

 

 

                     စာဖတ္ရင္းပင္ရင္ေတြခုန္ေနပါသည္… ဖင္ေတာ့မတုန္ပါ… ရင္ေတာ့ခုန္ပါသည္။ သူမလက္ေရးမ်ားသည္ေတာ္ေတာ္လွပါသည္… သို႕ေသာ္ေနာက္ဆံုးစာသားကေတာ့ သူမ လက္ကမ်င္းႏိုင္လြန္းပါသည္…

 

 

 

                   တကယ္ေတာ့ နင္လည္းႏွာဘူးပဲ… နင္တို႕ေယာက်ား္ေတြပဲေျပာတယ္ေလ

 

                   ဘူးရင္ဘူး မဘူးရင္ ဒူးတယ့္သူဆို… နင္ဂန္ဒူးျဖစ္ခ်င္လို႕လားတယ့္

 

 

 

                     ထုိစာသားေအာက္တြင္ေတာ့ စာရြက္ျဖဴျဖဴေလးသည္ ကၽြန္႔ေတာ့္ကို လွ်ာထုတ္ျပေနပါသည္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမ်ားထြက္လာဦးမလဲဆိုျပီး ေစာင့္ေနပါသည္… သို႕ေသာ္ ျမဝတီလုိေတာ့ သင့္တြက္မနက္ဖန္ပင္မလာေတာ့ပါ…  စာရြက္ျဖဴေလးသာက်န္ပါေတာ့သည္…

 

 

 

 

 

                   ဟင္  ငါ့လညး္ဘာမွ ေမးသြားဘူးဒါသက္သက္ညစ္တာ

 

                    စိတ္ထဲတြင္ေထာင္းသြားသလို ဖင္ကလည္း ေဟာင္းသြားပါသည္… ထိုမွ မနက္အိမ္သာမတက္ရေသးမွန္းသတိရသည္… အလ်င္အျမန္ပင္ အိမ္သာဘက္သို႕ တာထြက္လို္က္သည္… လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ထူးျခားစြာ သူမ ပါမလာပါေခ်… စိတ္တိ္ု႕သည္ကား ယခုမွ ထိန္းရသိမ္းရ ခက္စြာ ဖင္ကို လက္ႏွင့္ပိတ္၍ အိမ္သာကိုပဲ အျမန္လိမ့္ေနမိသည္။

 

 

 

 

 

                   မနက္ခင္း စာသင္ခန္းတြင္လည္း အလြမ္းမ်ား စာသင္ေနပါသည္… ေက်ာင္းကန္တင္းတြင္လညး္ အလြမ္းမ်ား… စကားေျပာေနပါသည္… ေက်ာင္းအိမ္သာထဲတြင္လညး္ အလြမ္းမ်ား… ပ်ံလြင့္ေနပါသည္… ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္လညး္ အလြမ္းမ်ား

 

ငိုေကၽြးေနၾကပါသည္…

 

 

 

 

 

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – x x x x x x x x x x x x x x x – – – – – – – – – – – – – – –

 

 

 

 

 

                                   ညေနခင္းသည္ဘုရားသခင္၏ ေကာငး္ျခင္းမ်ားကို ျမည္တမ္း၍

 

                                   တိတ္ဆိတ္စြာ ဝင္ေရာက္လာမည္မွန္းမသိ၍

 

                                   တံခါးမ်ားကိုပိတ္မလို ျဖစ္ခဲ့သည္

 

                                  အိုအခ်စ္နတ္သမီးေလးေရ

 

                                  ငါ့ကိုေတာ့ မျငိဳျငင္လုိက္ပါနဲ႕ကြာ

 

                                  မင္းကိုခြံဖို႕ ပန္းသီးခူးေနလို႕ပါ…

 

 

 

 

 

 

 

                                                                          (၅)

 

 

 

 

 

                       ကၽြန္ေတာ္ အျပန္လမး္တြင္ ေခါင္းၾကီးငိုက္ဆိုက္၍ ျပန္လာခဲ့သည္… စိတ္ညစ္ေနျခင္းလညး္မဟုတ္ပါ… စိတ္ဓာတ္က်ေနျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ… လမ္းတြင္ အေၾကြေလးဘာေလးမ်ား ေကာက္ရမလား အထင္နွင့္ ေခါင္းငိုက္စုိက္ေလွ်ာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္…

 

 

 

                      ဘာေတြ  ရွာေနတာလဲ မိန္းမအိမ္သာၾကီးရဲ႕……

 

 

 

                          ကၽြန္ေတာ္ထိုမွ သတိထားမိသည္… ေက်ာင္းဝန္းေပါက္ကိုပင္ ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ျပီျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရသည္… တိတိနဲ႕ က်က်ဆိုလွ်င္ သူမေရွ႕… သူမမွ ကၽြန္ေတာ့္ဝွက္ဖဲေလးကိုင္ေဆာင္ထားေသာ သူမျဖစ္သည္…

 

 

 

                   ဟီး… ပိုက္ဆံေလးမ်ားေကာက္ရမလားလို႕…

 

 

 

 

 

                      သူမကေတာ့ ႏွာေခါင္းရႈံျခင္းမရိွပါ… သို႕ေသာ္ လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာပါသည္… ထိုခဏက ကားဂိတ္တြင္ လူမ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္… ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္ေယာင္စံုလင္းလို႕… ေဘးနားတြင္ ပန္းေရာင္စံုပြင့္ဖူး၍…

 

ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခု ကေလးငယ္ပမာ ေဆာ့္ကစားသြားသည္…

 

 

 

                   ရွင္ ကေတာ့ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ…ရွင္…

 

 

 

                   ဟုတ္တယ္ဗ်… ခုထိကို ေျခေပါက္ေအာင္ရွာတာ မေတြ႕ေသးဘူး…..ဟီး…

 

 

 

                  ရွုင္….အယ္္……  ဟီး…ဟီး…

 

 

 

 

 

                     ကၽြန္ေတာ္လညး္ ရွက္ဟန္ျပဳ၍ ရယ္ပစ္လုိ္က္သည္… သူမကလညး္ လုိက္ရယ္ပါသည္… အိမ္ထိလိုက္လာျပီးရယ္ရေအာင္လည္း ခ်စ္သူေတာ့မျဖစ္ေသးပါ… သို႕ေသာ္သူမကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ေမာေနပါသည္။

 

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားသည္ထင္ပါသည္… တခ်ိဳ႕ဆို လွည့္ၾကည့္လုိ႔… ကေလးေတြကေတာ့ အထူးတဆန္းႏွင့္  မုန္႕ေရာငး္္သည္ထင္ေနသည္… ေကာင္မေလးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ကေတာ့ အရူးစံုတြဲဟု ထင္မွတ္သြားၾကသည္…

 

သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာလုိက္ၾကသည္…

 

 

 

                    ဒါနဲ႕ မင္းနာမည္ေျပာဦးေလ

 

 

 

 

 

                  ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ တိတ္ဆိတ္ျခငး္ အိမ္ျပန္လမ္းမကို ကၽြန္ေတာ္ကပဲ စတင္ျဖိဳခြင္းလုိက္သည္။ သူမက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူျပီး

 

မ်က္ေစာင္းေလးထုိးပါသည္… ျပီးမွ ျပံဳးျပပါသည္…

 

 

 

                    ရွင္ သခ်ၤာတြက္ႏိုင္မွ ရမွာေလ…

 

 

 

                  ဟားဟား… ရပါ့ မင္းမေျပာလည္းေန ငါမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုသြားေမးမွာေပါ့…

 

 

 

                   အဲဒါဆိုလညး္ ခုသြားေမး… ကၽြန္မက ရွင့္ကို ေတြးတတ္ေတာမွတ္မယ့္လူမွတ္လို႕… အဲလိုဆို ရွင္နဲ႕ က်မ ခင္မင္မႈက

 

                   ဒီမွာတင္ ရပ္ျပီ….

 

 

 

                 သူမ ေဒါသတကယ္ထြက္သြားပါသည္… အသံေတြပင္တုန္ေနသည္ထင္ပါသည္… ကၽြန္ေတာ္ကေပ့ါေပ့ါ ပဲပဲ စလုိက္ျခငး္ျဖစ္ပါသည္… သူမစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွ ထြက္သြားပါသည္…

 

 

 

                  နင္ကလည္းဟာ … ငါက ဘာလို႕သြားေမးရမွာလဲ… နင့္စတာပါ…

 

 

 

                 သူမသည္ စကားျပန္မည့္ဟန္ျပဳျပီးမွ… မေျပာေတာ့ပဲ မဲ့ျပံဳးေလးႏွင့္ခနဲ႕ သြားပါသည္… ထုိအျပံဳးေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံဳးသားကို ကိုက္စားလုိက္ပါသည္… ေတာ္ေတာ္ေအာင့္ပါသည္…

 

 

 

                တကယ္ေျပာတာပါဟာ… ငါ… အဲလိုသာလုပ္မယ္ဆုိ… အေစာၾကီးကတည္းကသြားေမးမွာေပါ့ဟ…

 

 

 

                ေသခ်ာလို႕လား

 

 

 

                 သူမက ႏႈတ္ခမ္းၾကီးစူ၍ မယံုသည့္ပံုႏွင့္ ေမးသည္… မ်က္ဝန္းအတြင္းတြင္လည္း စသံုးလံုး ကင္းလွည့္ေနလ်က္ရိွသည္…

 

 

 

 

 

                တကယ္ပါဟာ… နင္ကလညး္… အမွန္ေျပာရရင္ … ငါကနင့္ကို…

 

 

 

               ေတာ္ျပီ… မေျပာနဲ႕ေတာ့ … နင္သိခ်င္ရင္ နက္ဖန္ငါ့အတန္းကိုလာခဲ့ အဲဒီမွာ သူမ တစ္ခုထားထားမယ္…

 

 

 

                သူမသည္ လွ်ာေလးတစ္လစ္ထုတ္၍ ေျပာင္ျပကာ  လမ္းေကြ႕ထဲခ်ိဳးေျပးသြားသည္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကည့္တီးေၾကာင္ေတာင္ႏွင့္ သူမေျပာသြားေသာ စကားမ်ားကိုထပ္ခါထပ္ခါ ေရရြတ္ေနမိသည္…

 

 

 

                 နက္ဖန္ သူမ… သူမ နက္ဖန္…

 

                 နက္ဖန္ဆို သူမသည္… သူမကိုေပး၍ သူမနာမည္္ေျပာေတာ့မည္ျဖစ္သည္… ထို႕ေၾကာင့္ သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္… “To မ” ကိုမဟုတ္ပါ… သူမကိုျဖစ္ပါသည္… 

 

 

 

                 ညေရာက္ေတာ့ အိမ္မက္ထဲတြင္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ အနားကပ္လာျပီ လက္ေမာင္းေလးကို တစ္အားဆြဲကိုက္ပါသည္…

 

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ေအာ္ပစ္တာေပါ့… ထုိ႕ေၾကာင့္ အိပ္ရက လန္႕ႏိုးလာသည္… ျပန္ေတာ့ အပ္မရေတာ့ပါ… သူမကိုလြမ္း၍ တမ္း၍ေတာ့မဟုတ္… မနက္လင္းေန၍…

 

 

 

ဆက္ရန္

 

ဆား