ဒီေန့ မနက္ အိပ္ရာထေတာ့ စိတ္ထဲမွာ လြမ္းသလိုလို ေၾကကြဲသလိုလို ငိုခ်င္သလိုလုိ ၿဖစ္ေနတာ စိတ္လဲမၾကည္လင္ဘူး…
ငါ..ဘာၿဖစ္ေနပါလိမ့္ စိတ္ညစ္စရာရွိလားလို့ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ဘာမွစိတ္ညစ္စရာမရွိေပ…
ရုပ္တရပ္ calender ကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မ်က္လံုးမ်ားက ၆ ရက္ေန့ဆီသို့…. ဘုရားေရ ..ဒီေန့က ၆ ရက္ေန့ပါလား…. စိတ္ထဲမွာ မ္းနည္းသလို အားနားသလို ၿဖစ္မိသြားသည္။ ေဆာရီး ပါ ေမာင္ရယ္.. က်ြန္မ ဒီေန့ ၆ ရက္ေန့ဆိုတာ ေမ့ေနခဲ့တယ္… အခုတေလာ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနတာနဲ့ ရက္စြဲေတြကိုေတာင္ ေမ့ေနခဲ့မိသည္။ေမာင္..ကေတာ့ က်ြန္မ ကိုစိတ္ဆိုးေနမွာပဲေနာ္… စိတ္မဆိုးပါနဲ့ ေမာင္ရယ္.. ေနာက္တခါ က်ြန္မ သတိထားပါ့မယ္.. ဒါေပမယ့္ က်ြန္မ ႏွလံုးသားကေတာ့ ဒီေန့ကို မွတ္မိေနတယ္ေနာ္….
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ တခုခုၿဖစ္ၿပီး ႏွလံုးသားက နာက်င္ေနတာေလ… ေမာင္က ေၿပာခဲ့တယ္ ဒီေန့ကို မေမ့ေၾကးတဲ့.. က်ြန္မ မေမ့ခဲ့ပါဘူး ေမာင္ရယ္…. က်ြန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမာင္ကို ေမ့ခ်င္ေနပါေစ ေမာင္ ..ေၿပာခဲ့တဲ့ ဒီစကားတခြန္းကိုေတာ့ မေမ့ခဲ့ပါဘူး
က်ြန္မရဲ့ အခ်စ္ရဆံုးခ်စ္သူေၿပာခဲ့တဲ့ စကားကို ဘယ္ေမ့ပါ့မလဲ… ေမာင္ ကေရာ သတိရရဲ့လား … သတိမရလဲ ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္..က်ြန္မပဲ သတိရပါ့မယ္ ေမာင့္ကို မခံစားေစခ်င္ဘူးေလ ေမာင့္..ဘ၀ ေပ်ာ္ရြင္ခ်မ္းေၿမ့တာပဲ က်ြန္မၿမင္ခ်င္ပါတယ္… ေမာင္.. ေပ်ာ္ရြင္ရဲ့လားဟင္.. ေမာင္.. ေတာင္းဆိုမွဳေၾကာင့္ က်ြန္မ ကိုယ္တိုင္ ေမာင့္ မဂၤလာပြဲကို တက္ခဲ့တဲ့ အထိ က်ြန္မ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ ေမာင္… က်ြန္မ တို့ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းမွန္ကန္မယ္လို့ ယံုၾကည္ပါတယ္… ကိုယ္ၿဖစ္ခ်င္တိုင္ ၿဖစ္လို့မရတဲ့ေလာက မဟုတ္လား ..က်ြန္မကိုယ္တိုင္ ေမာင္ရဲ့ဇနီး နဲ့ ေမာင့္ကို လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္ၿပီး ဂုဏ္ၿပဳခဲ့ပါတယ္…ေမာင္ ..ေက်နပ္ရဲ့လား က်ြန္မ ႏွလံုးသားေတြ ကြဲေၾကခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ… က်ြန္မရဲ့ အၿပံဳးက အသက္မပါခဲ့ရင္ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္… အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ြနိမ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိတာတာ့ ေသခ်ာတယ္ ၀မ္းနည္းၿခင္းေတြ မနာလိုခ်င္ေတြ မရွိဘဲနဲ့ ေမာင့္ ကိုဆုေတာင္းေပးခဲ့တာပါ ..ဒါကိုေတာ့ ေမာင္..ယံုၾကည္မယ္ ထင္ပါတယ္..ေမာင့္ကို လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ြနိမရဲ့ လက္ေတြ ခံစားမွုမရွိေတာ့ဘူး ေမာင္…. ေမာင္ရဲ့ အရင္က ေႏြးေထြးခဲ့တဲ့ လက္တစံုက အခုေတာ့ ခံစားမွုမ၇ွိတဲ့ တုတ္တေခ်ာင္းလိုပဲ ..အရင္က ေမာင္ရဲ့ လက္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ရင္ ေမာင္..ရင္ထဲက ေႏြးေထြးတဲ့ ခံစားမွုေတြ ရရွိခဲ့တယ္… အခုေတာ့ က်ြန္မတို့ ၂ေယာက္လံုး ခံစားမွု မရွိၾကေတာ့ဘူးနဲ့တူပါတယ္….. က်ြန္မ ရင္ထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးပါပဲ ..ေမာင္… မဂၤလာေဆာင္က ၿပန္လာၿပီး ေမာင့္ကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အခုထိေမာင့္ကို ေက်ာခိုင္းထားေနဆဲပါ…… က်ြနိမ ငိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္… ဒါေပမယ္ မငိုခဲ့ဘူးေမာင္… ေမာင့္ကိုလဲ မငိုေစခ်င္ဘူး…. ေမာင့္ ကို ပူေလာင္မွာစိုးတယိေလ…. ေမာင့္ိကုိ အဲဒီကထဲက ေမ့ေနခဲ့တယိ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေၿပာခဲ့တဲ့ စကားတခုကိုေတာ့ၿဖစ့္ က်ြန္မေရာ က်ြန္မရဲ့ ႏွလံုးသားကေရာ မေမ့ခဲ့ပါဘူး….. ၆ ရက္ေန့ကို မေမ့ေၿကးေနာ္တဲ့   အရာအားလံုးကိုေမ့သြားရင္ေတာင္ အဲဒီေန့ကိုေတာ့ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ဘူး…ေမာင္.သိရဲ့လား ဟိုး..ငယ္ငယ္ကထဲက ေမာင္နဲ့က်ြန္မရဲ့ စိတ္ေတြက ဆက္ႏြယ္ေနတာေလ.. က်ြန္မရဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက ႏွလံုးဆီီက သူ့ဘာသာအလိုလို ေအာင့္ၿပီးနာက်င္လာၿပီးဆိုရင္ေတာ့ က်ြန္မရဲ့ အခ်စ္ဆံုးေမာင္ တခုခုၿဖစ္ၿပီးေပါ့… ေမာင္..ရဲ့ႏွလံုးေရာဂါကို စ သိတဲ့ေန့က အဲဒီေရာဂါကို ေမာင့္ဆီက ယူခဲ့ခ်င္မိတယိ … ဒါေပမယ့္ ယူလို့မရဘူးဆိုတာ သိေတာ့ ေမာင္နဲ့အတူတူ ခံစားခ်င္မိတယိ… အဲဒီ ဆုေတာင္းကၿပည့္လာခဲ့တယ္ က်ြန္မဆီမွာလဲ ေမာင္လို ႏွလံုးေရာဂါတခု ၿဖစ္လာခဲ့တယ္…ေမာင္ကေၿပာခဲ့တယ္ေနာ္ က်ြန္မက ေမာင္ကို နားအလည္ဆံုးလူပါတဲ့ ဟုတ္ပါတယ္ က်ြန္မ ဘ၀ နဲ့ ႏွလံုးသားနဲ့ရင္းၿပီးေတာ့ နားလည္ခဲ့တာပါ…. ဒါေၾကာင့္လဲ ေမင့္ကို စြန္လြတ္ခဲ့တာပါ… အဲဒီ အတြက္ က်ြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္….
ဒီေန့ ၆ ရက္ေန့ ေမာင့္ကို သတိရဖို့ က်ြန္မကို ခြင့္ၿပဳပါကြယ္.. ဒီေန့တေန့လံုး ေမာင္..ကို သတိ၇ခြင့္ေပးပါ… ဒီေန့ တေန့ပါပဲ…