တခါတုန္းက စိတ္တိုတတ္တဲ့ေကာင္ေလးတေယာက္ရွိတယ္တဲ့။တစ္ေန႕မွာသူ႕အေဖကသူ႕ကိုသံထုပ္
တစ္ထုပ္ေပးျပီး ´သားေရမင္းတစ္ခါစိတ္ဆိုးတိုင္း ေနာက္ေဖးက၀င္းထရံတိုင္မွာသံတစ္ေခ်ာင္းသြားရိုက္ေခ်´ လို႕ေျပာသတဲ့။
ပထမေန႕မွာတင္ သံ ၃၇ေခ်ာင္း ၀င္းထရံတိုင္မွာရိုက္ျဖစ္သြားသတဲ့။ အဲလိုနဲ႕ သူစိတ္တို၊ေဒါသျဖစ္တိုင္း
၀င္းထရံတိုင္မွာရိုက္ရင္း သူ႕စိတ္ကိုသူထိန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ သံရိုက္ခ်က္ေတြကလည္း က်ဲက်ဲလာေတာ့တယ္တဲ့ေလ။
အဆံုးမွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ လံုး၀ကိုစိတ္မတိုေတာ့၊ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘဲ ေနႏိုင္တဲ့ေန႕ကိုေရာက္
လာပါေတာ့တယ္။ ျပီး သူ႕ဖခင္ကိုအေျပးကေလးနဲ႕ ´အေဖေရသားေတာ့စိတ္ကိုထိန္းႏိုင္ျပီဗ်` လို႕ေျပာျပသတဲ့။
သူ႕အေဖကေနာက္တမ်ိဳးခိုင္းျပန္ပါတယ္။ ´မင္းစိတ္ထဲေဒါသမျဖစ္ေအာင္ထိန္းႏိုင္ျပီဆိုရင္ သားေရ ရိုက္
ထားတဲ့သံေလးေတြကိုျပန္ႏႈတ္လိုက္ပါဦးကြာ။ တစ္ေန႕တစ္ေခ်ာင္းက်ေပါ့`လို႕ေျပာျပန္သတဲ့။
အဲလိုနဲ႕ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ သူ႕အေဖကို `အေဖေရ သားရိုက္ခဲ့တဲ့သံေတြ ကုန္ေအာင္ႏႈတ္ျပီးပါျပီ` လို႕ေျပာျပန္သတဲ့ေလ။
ထိုအခါမွာဖခင္က သူ႕သားကို၀င္းထရံေရွ႕ေခၚသြားျပီး `ေတာ္တယ္သား၊ ဒါေပမယ့္ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္
စမ္းပါသားေရ၊ ၀င္းထရံတိုင္မွာအေပါက္ေတြ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အရင္က၀င္းတိုင္ကေခ်ာေခ်ာေလး
ပါသား၊ ခုေတာ့အရင္လိုမေခ်ာေမြ႕ေတာ့ဘူးေလ၊ အဲလိုပါပဲ သားကစိတ္တိုတုိင္း ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႕ သူတပါးကို
ပါးစပ္နဲ႕ တစ္လံုးေျပာခ်လိုက္တိုင္း ၀င္းထရံနဲ႕တူတဲ့သူတပါးမွာ အခုလိုပဲ အမာရြတ္ေတြ ထင္က်န္ရစ္တယ္။
ဒီလိုပါပဲ သူတေယာက္ကို သားကဓားနဲ႕ထိုးျပီး ျပန္ႏႈတ္လိုက္ကာေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ဒဏ္ရာကေတာ့
က်န္ေနမွာပါပဲသား။ ထိုနည္းတူစြာပါပဲ ႏႈတ္နဲ႕သူတပါးကို ထိုးႏွက္တဲ့အခါမွာလည္း ဓားနဲ႕ထိုးသလိုပဲ အနာတရ
ျဖစ္တတ္၊ အမာရြတ္က်န္ေနတတ္စျမဲပဲ သား ´လို႕ သားကိုဆံုးမသတဲ့ကြယ္၊
ကဲက်ြန္ေတာ္တို႕ေတြလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြပီပီ ခ်ိဳသာေသာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားနဲ႕ သူတပါးကိုမထိခိုက္
ေအာင္ ´မေျပာမီ၊ ေျပာေနစဥ္၊ ေျပာျပီး´ အမွားပါ၏မပါ၏ သတိနဲ႕ေတြးဆကာ ေျပာၾကပါစို႕။။။။
(အတၱေက်ာ္ ၏ ေမာဟေျပပံုတိုပတ္စမ်ား မွကိုးကားပါသည္)