ဟင္း …. ငယ္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ ေျမာက္မွန္းမသိေသာ သက္ျပင္းရွည္ၾကီးကို ခ်မိသည္ …. ဟုတ္သည္ေလ … ဒီခ်ိန္ဆို သူ ရွိေနမည္မွန္း ငယ္ သိသည္ပဲ … ျပီးေတာ့ … ငယ္လဲ အားေနသည္ေလ … အဲဒိထက္ပုိဆိုးတာက .. ငယ္ သူ႔ ကုိ အစိမ္းလိုက္ လြမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္ … ။ သို႔ေသာ္ … ကြန္နက္ရွင္က ယုတ္မာသည္ … ။ ထုံးစံအတိုင္း ကြန္နက္ရွင္ က်ေနသျဖင့္ … ငယ့္မွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ လြမ္းေနရသည္ … သူရွိေနေသာ ေနရာက ငယ္နဲ႔အေ၀းၾကီးလည္းမဟုတ္ … လမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ပင္ ဆယ္မိနစ္အတြင္းေရာက္ႏိုင္သည္ … သို႔ေသာ္ … အခ်ိန္ … အခ်ိန္က ညရွစ္နာရီခန္႔ရွိေနျပီ … ။ ငယ္ သြားဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏို္င္ … ။ အဲ … ငယ္ေတြးလိုက္ျပီးမွ သူ႔ကုိ အားနာသြားျပန္သည္ … ကုိ႔နား ရွိရဖို႔ဆို ငယ္ ဘာပဲ လုပ္ရလုပ္ရ လုပ္မိေတာ့မယ္ လုိ႔ ေျပာခဲ႔ဖူးတာမွ မၾကာေသး .. ။ အခု ေသမတတ္လြမ္းေနပါလ်က္ … မေ၀းလွေသာ အကြာအေ၀း တစ္ခု အတြင္းမွာ ရွိေနပါလွ်က္ႏွင့္ … ငယ္ အခ်ိန္ကုိ လႊဲခ်မိေနသည္ … ။ အိုး … မိငယ္ … နင္ဟာ အေတာ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတဲ႔မိန္းမပါလား … ။

မတတ္ႏိုင္ … ငယ္ တက္မလာရင္ေတာ့ ကြန္က်ေနလို႔ ဆိုတာ သူ သိလိမ့္မည္ … ။ ဒါဆို … သူ ငယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လိမ့္မည္လား … ငယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးေလး ထားမိသည္ …။ သို႔ေသာ္ … ငယ္ခ်စ္ေသာ ကုိသည္ ငယ့္ဆီ အေရးၾကီး ကိစၥ မရွိပဲ ဖုန္းဆက္ေလ႔မရွိ … ငယ္ကသာ သူ႔ အသံၾကားခ်င္လွ၍ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ ဖုန္းဆက္ေလ႔ရွိသူ … ။ ငယ္ ထိုအက်င့္ကုိ ျပင္ရန္ၾကိဳးစားေနပါသည္ … ။ ကုိ က အလုပ္ တစ္ဖက္နဲ႔မလား … ငယ္ဖုန္းဆက္ေသာအခ်ိန္ ကုိ အလုပ္ရႈပ္ေနလွ်င္ .. သို႔မဟုတ္ ငယ့္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနဖို႔ အေျခအေန မေပးလွ်င္ … သူ စိတ္ရႈပ္သြားမွာ .. ငယ္ ေၾကာက္ပါသည္ … ။ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုမစိုက္တတ္ေသာ ငယ္သည္ … ထိုလူတစ္ဦး စိတ္အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္မွာကိုေတာ့ ေသမတတ္ေၾကာက္ေလသည္ … ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလဲ အံ႔ၾသ၍မဆုံး … ။ သူ႔အား အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုမွ် ခ်စ္မိသြားသနည္း .. ငယ္ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစား၍ မရေသးပါ … ။ အို .. ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ေလ … လူတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ဖို႔ဆိုတာ အေၾကာင္းျပခ်က္ မ်ားစြာ မလိုဘူး မလား … ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုခု ရွိေနျပီဆိုလွ်င္ .. ဒါ သန္႔စင္ေသာ အခ်စ္ မဟုတ္ေတာ့ … ။ သမီးရည္းစားမ်ား ေျပာေလ႔ရွိၾကသည္မဟုတ္လား … ေမ႔ မ်က္လုံး လွလွေလးကုိ ခ်စ္တာ တို႔ .. ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ခ်စ္တာ တို႔ … ကဲ .. အာ့ဆို အဲ႔မ်က္လုံးၾကီးေတြ ႏႈတ္ခမ္းၾကီးေတြ မရွိေတာ့ရင္ မခ်စ္ေတာ့ဘူးေပါ့ … အဲ႔လုိ သေဘာၾကီး ျဖစ္မေနဘူးလား … ။ ငယ္က ေတာ့ ကုိ႔ကုိ ငယ့္ ကုိ မို႔လုိ႔ ခ်စ္တာျဖစ္သည္ … ငယ္လဲ ငယ့္ကုိ စူးစိုက္ၾကည္႔တတ္ေသာ ကို႔ ေပေမွး မ်က္လုံးေလးကုိ ခ်စ္ပါသည္ … ငယ့္ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြ ေဆာ့ကစားတတ္ေသာ … ငယ့္ ႏွာတံ တစ္ေလွ်ာက္ တို႔ထိက်ီစယ္တတ္ေသာ ကုိ႔ လက္ေခ်ာင္း ရွည္သြယ္သြယ္ေလးမ်ားကုိလဲ ခ်စ္ပါသည္ … သို႔ေသာ္ … ထို အရာမ်ား မရွိလဲ ငယ္ ကုိ႔ကို ခ်စ္မည္သာ … ငယ္ သူ႔ကုိ ခ်စ္ခဲ႔သည္မွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘူး မဟုတ္လား …. ။

ငယ့္ ဖုန္း ျပားျပားေလး ထံမွ ၀သ္သင္း တမ္ပ္ေတးရွင္း ၏ ယူတိုးပီးယား သီခ်င္းသံ ခပ္သဲ႔သဲ႔ ထြက္ေပၚလာသည္ … ေတာ္ျပီ .. သြားမကုိင္ေတာ့ .. ဒါ ကုိ႔ ဖုန္းသံမဟုတ္ … ကုိဖုန္းလာလွ်င္ … အမ္တူးအမ္ဆိုေသာ တရုတ္မေလး ႏွစ္ေယာက္၏ ‘Oh my pretty pretty boy i love you .. like i never ever loved no one before you … ‘ ဆိုေသာ သီခ်င္းသံ ၾကားရေပလိမ့္မည္ … ။ အဲ … ကုိ အလုပ္က ဖုန္းနဲ႔ မဟုတ္ပဲ .. တျခားဆီကေရာဆက္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား …။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္မွ်င္ထဲျဖင့္ .. မကုိင္ေတာ့ဘူးလုပ္ထားေသာ ဖုန္းဆီသို႔ ငယ္ ေျပးသြားမိသည္ … ။ မဟုတ္ … ကုိ ဆက္တာ မဟုတ္ပါ … ငယ့္သူငယ္ခ်င္း မ်က္ခြက္က ျပဴးျပဴးၾကီး ဖုန္း စခရင္မွာ ေပၚေနသည္ …။

ဟဲလို ဟု ထူးလုိက္သံက နဲနဲမ်ား မာသြားလားမသိ … သူငယ္ခ်င္းမေလး ေျပာစရာရွိတာ ခပ္သြက္သြက္ေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားသည္ … ေဆာရီးဟာ .. ငါေစာင့္ေနတာ နင့္ဖုန္းမဟုတ္ဘူး …. ။

ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနျပီ … ငယ္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထိုင္၍ ဖုန္းေစာင့္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္ … ဟို တေလာကေတာ့ သူသည္ ညကုိးနာရီေလာက္ … ငယ့္ကို လြမ္းလို႔ ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ဖူးသည္ … သူ အလုပ္ရႈပ္ျပီး ဖုန္းမခ်သြားခင္အခ်ိန္ထိ … နင့္ကို လြမ္းလုိက္တာ ငယ္ေလးရာ ဟူေသာ စကားကုိ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနခဲ႔သည္ … ။ထိုရက္မ်ားဆီက ငယ္သည္ စာေမးပြဲေျဖရန္အတြက္ အသည္းအသန္ စာက်က္ေနရခ်ိန္ျဖစ္သည္ … သူ႔ဖုန္းလာေတာ့လဲ ငယ္ စာအုပ္ေရွ႕ခ်၍ ဖုန္းထိုင္ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္ … ။ မ်က္စိထဲတြင္ စာေတြသာ ျမင္ေနသည္ … နားမွာၾကားေနရတာက လြမ္းတယ္ ဆုိတာေတြခ်ည္းသာ … ။ ထိုညက ငယ္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ … အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့လဲ အိပ္မက္ထဲထိ ကုိက လြမ္းတယ္ဟု လာေျပာေနျပန္ေသးသည္ … ။ အဲဒိေန႔က ငယ္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလး ျဖစ္သြားသည္ကုိေတာ့ ၀န္ခံသည္ …။ ကို႔ဖုန္းဆက္လွ်င္ ငယ့္ကုိ လြမ္းတယ္ ဟူေသာ စကား ၾကားရခဲလွသည္ေလ … ။ ငယ္ ထမင္းစားျပီးျပီလား ေမးမည္ … ေနေကာင္းလားေမးမည္ … အဆင္ေျပလားေမးမည္ … ငယ့္ကို မွာစရာရွိတာမွာမည္၊ေျပာစရာရွိတာေျပာမည္ … ငယ္ ဘာမွာဦးမလဲ ေမးမည္ … ျပီးလွ်င္ ငယ္ အင္မတိအင္မတန္ မုန္းတီးေသာ ဖုန္းခ်သြားသည္႔ အသံကိုၾကားရမည္ … ဒါ ကုိ႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ႔ ပရိုဆီဂ်ာ ပဲေလ … ။ အင္း … တခါတေလလဲ … ငယ္ မေမးရပဲနဲ႔ ငယ့္ကုိ လြမ္းတယ္လုိ႔ ၾကားရတာ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းသား … ။ လူတိုင္းသည္ ရွားပါးေသာ အရာမ်ားကိုမွ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား …. ထို႔ေၾကာင့္ ငယ္သည္လဲ ကုိ႔ေျပာေသာ ခ်စ္တယ္ ဟူေသာ စကားႏွင့္ လြမ္းတယ္ ဟူေသာ စကားကို အလြန္တန္ဖိုးထားေလသည္ … ။

ကုိးနာရီ ခြဲသြားျပီ … ကုိ႔ ဖုန္းမလာေသး … သူ ငယ္႔ကုိမ်ားေစာင့္ေနလား … ဒါမွမဟုတ္ .. ဂိမ္းမ်ားေဆာ့ေနလားမသိ … ဒီခ်ိန္က ကုိ႔ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မဟုတ္ေသးသည္ကိုေတာ့ ငယ္သိသည္ … ။ ငယ္ ကြန္ပ်ဴတာ ပိတ္လုိက္သည္ … ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ထားျပီး တက္မလာေသာ ကြန္နရွင္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရတာ ကို႔ဖုန္းေစာင့္ရတာထက္ပင္ပန္းသည္ … ။ ငယ္ ဖုန္းေလးယူ၍ အခန္းထဲ ၀င္ခဲ႔သည္ … ေမၾကီးက .. အေစာၾကီး အိပ္ေတာ့မလုိ႔လား တဲ႔ … ဟင့္အင္း .. စာအုပ္ဖတ္ဦးမယ္လုိ႔ …။ အေမွာင္ထဲ ေခ်ာင္ထဲ တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ ဖုန္းေစာင့္ရတာထက္ စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ရင္း ဖုန္းေစာင့္ရတာက ပုိစိတ္သက္သာသည္မဟုတ္လား …. ။ ဂ်ဴးစာအုပ္ဖတ္မည္ ဟု စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ .. ကုိ႔ကို သတိရသြားျပန္သည္ … ကုိ က ဂ်ဴးကို ငယ့္ေလာက္ တမ္းတမ္းစြဲမၾကိဳက္ … ကို ဖတ္ေလ႔ရွိသည္က လူေန႔ စာအုပ္ေတြ တဲ႔ … ကုိေျပာဖူးသည္ … တာရာမင္းေ၀ ေရးတဲ႔ပုံနဲ႔ ဆင္လုိ႔ ၾကိဳက္တာဟုလည္းေျပာဖူးသည္ …။ ငယ္ တာရာမင္းေ၀စာအုပ္မ်ား ဖတ္ဖူးေသာ္လည္း .. လူေန မဖတ္ဖူး .. ငယ္ ဖတ္ၾကည္႔ဖို႔ လုိက္ရွာပါေသးသည္ … ဘယ္လုိ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ိဳးလဲေတာ့ မသိ … ကုိ လူေန ၾကိဳက္သည္ဟု ေျပာသည္႔ရက္ကတည္းက … စာအုပ္ဆုိင္မ်ားတြင္ လူေန႔ စာအုပ္ ရွာမေတြ႔ေတာ့သည္က ထူးဆန္းလွသည္ … ။ ကုိမ်ား အကုန္ သိမ္းၾကဳံး၀ယ္ေလသလား … ဒါေတာ့ မျဖစ္တန္ရာ … ။

ဟုိေတြး ဒီေတြးနဲ႔ ဆယ္နာရီထိုးသြားျပီ … ဒီခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ငယ္တက္မလာေတာ့တာ ကို သိလိမ့္မည္ထင္သည္ … ။ ဒါဆို ခနေနရင္မ်ား ဖုန္းဆက္မလား မသိ … ေခါင္းအုံးေပၚ အသာခ်ထားေသာ စာအုပ္ကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္ … ခ်စ္သူေရးတဲ႔ က်မရဲ႕ ညေတြ တဲ႔ … အင္း … ဟုတ္သည္ … ဒီညလဲ ခ်စ္သူေရးတဲ႔ က်မရဲ႕ ညပါပဲ … ကိုေရးတဲ႔ ငယ့္ရဲ႕ ညေတြေပါ့ … ။ အဲ႔ ဇာတ္လမ္းထဲက ရတနာ ဆိုသည္႔ ေကာင္မေလး၏ ကာရိုက္တာက ငယ္နဲ႔ အေတာ္ဆင္သည္ … အထူးသျဖင့္ … သူ႔ ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္တဲ႔ပုံစံ … ျပီးေတာ့ ရတနာလဲ သ၀န္တုိတတ္သည္ … ငယ္လဲသ၀န္တိုတတ္သည္ … မတူတာ တစ္ခုကေတာ့ ရတနာက ထူးခြ်န္ထက္ျမက္သည္ … ငယ္ .. ငယ္ကေတာ့ သိပ္မထူးျခားလွတဲ႔ သာမန္ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္သာ … ။ ထို ဇာတ္လမ္းထဲကလိုမ်ား မိမိခ်စ္သူကို အျပီးထားခဲ႔ျပီး အျခားတစ္ေနရသို႔ ထြက္သြားရလွ်င္ … ခ်စ္သူနွင့္ ျပန္မေတြ႔ရေတာ့ဘူး ဟု ေသခ်ာလွ်င္ … ငယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထို အေျခအေနကို လက္ခံႏိုင္ရန္ အင္အားရွိမည္ မဟုတ္ပါ … ကိုနဲ႔အတူေနရဖို႔ ၾကိဳးစားမိမည္ ျဖစ္သည္ … သုိ႔မဟုတ္ .. ကုိ႔ကုိ ငယ္နဲ႔ အတူ လုိက္ခဲ႔ေစမည္ … ။ ရတနာကေတာ့ အေတာ္သတိၱရွိသည္႔ မိန္းကေလး … ေနသန္႔ ကုိ ခ်န္ထားခဲ႔၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လာႏိုင္သည္ … အေတာ္ အသည္းမာတဲ႔မိန္းမ … ။

ဆယ့္ႏွစ္နာရီ … ကုိ ဖုန္းမဆက္ေတာ့ဟု ေသခ်ာသြားသည္႔ အခ်ိန္တစ္ခုျဖစ္သည္ … ။ ငယ္ အိပ္သင့္ေနျပီ … သို႔ေသာ္ … ကုိ ဟုိတေန႔ကလို ငယ့္ကုိ လြမ္းလုိ႔ ဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ … ။ ငယ္ အိပ္ေပ်ာ္သြား၍ ဖုန္းသံ မၾကားလုိက္မွာ ေၾကာက္သည္ … ။ ဖုန္းနဲ႔ အလန္းမ္ေပးေနက် ဆိုေပမယ့္ … မေသခ်ာေသာ အလုပ္ကုိ မလုပ္ႏိုင္ပါ … ငယ္ အိပ္ရင္းနဲ႔ ကုိ႔ဖုနး္ကို မေစာင့္ႏိုင္ပါ … မအိပ္ပဲေစာင့္မည္ … ခု ဆယ့္ႏွစ္နာရီ … တစ္နာရီခြဲထိေစာင့္မည္ … ထို အခ်ိန္သည္ .. ကုိ ကဗ်ာေရးတတ္ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္ … ကို ကဗ်ာေရးရင္းနဲ႔ ငယ္႔ကုိ လြမ္းလို႔ ဆိုျပီး ဖုန္းထ မဆက္ဟု မည္သူ အာမခံႏုိင္ပါသနည္း … ။ ငယ့္ ကုိ သည္ မထင္မွတ္ထားတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြနဲ႔ ငယ့္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတတ္သူမလား … ။ ေစာင္႔ပါမည္ … ။ ငယ္ မီးမွိတ္၍ အခန္းေထာင့္ေလးတြင္ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနရင္း ကုိ႔ကုိ လြမ္းသည္႔စိတ္က မတရားဆိုးရြား လာသည္ …။ ငယ္ ေနာင္တ ရေနသည္ .. ။ ကုိ အလုပ္မွာ ရွိေနမည္ဟု ေသခ်ာေနေသာ အခ်ိန္တုန္းက ငယ္ ဘာလုိ႔ ဖုန္းမဆက္မိတာပါလိမ့္ … ။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ဖုန္းဆက္မိလွ်င္ အနည္းဆုံး ကို႔ အသံေလးေတာ့ ၾကားႏိုင္မည္ မဟုတ္လား … ကုိ အလုပ္ရႈပ္ေနဦးေတာ့ … ငယ္ေရ .. ကို မအားေသးဘူး … ဆိုတဲ႔ အသံေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကားလုိက္ရလွ်င္ … ငယ္ စိတ္ခ်မ္းသာမည္ ထင္ပါသည္ … ။ မိငယ္ … နင္ အေတာ္အသုံးမက်တဲ႔မိန္းမ … ကုိယ့္အျပစ္နဲ႔ကုိယ္ပဲ … ခံေပါ့ … နင့္ သနားမယ့္လူမရွိဘူး … ။

တစ္နာရီ ထိုးသြားသည္ … ငယ့္ ဖုန္းေလးက တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္ … တစ္နာရီခြဲလွ်င္လည္း ငယ္အိပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္မွန္း ကုိယ့္ကုိယ္ကို သိေနသည္ … တစ္နာရီခြဲသြားလွ်င္ ႏွစ္နာရီထိုးရင္ အိပ္ေတာ့မယ္ ဟု ေတြးမည္ .. ႏွစ္နာရီထိုးလွ်င္ ႏွစ္နာရီခြဲ သုံးနာရီ သုံးနာရီခြဲ … ။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ပင္ ဒီညကုိ ငယ္ အိပ္ျဖစ္ေတာ့မည္မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာသြားသည္ … ။ မတတ္ႏိုင္ … သူ ဆက္ဆက္မဆက္ဆက္ ေစာင့္ရမည္က ငယ့္ တာ၀န္မဟုတ္လား … ။ အဲ .. မဟုတ္ .. တာ၀န္ႏွင့္ ၀တၱရား အရ ငယ္ ဖုန္းထုိင္ေစာင့္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ … သူ႔ အသံၾကားခ်င္ရုံ သက္သက္ … သူ႔ ကုိ လြမ္းရုံ သက္သက္ေၾကာင့္သာ … ။ ခ်စ္သူမ်ားသည္ စိတ္ခ်င္း ဆက္ေနသည္ဟု ဆုိၾကသည္မဟုတ္လား … ငယ္လြမ္းသလို သူလဲ လြမ္းရင္လြမ္းေနလိမ့္မည္ … ထိုအခါ .. ည ႏွစ္နာရီ သုံးနာရီလဲ ငယ့္ဆီ ဖုန္းမဆက္ဟု မေျပာႏိုင္ပါ … ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္မွ်င္ေလးပဲရွိရွိ .. ငယ္ ဆုပ္ကုိင္ထားမည္သာျဖစ္သည္ … တညတေလ မအိပ္ရလို႔ေတာ့လဲ ေသမသြားႏိုင္ဘူး မလား … စာေမးပြဲ ေျဖေနတဲ႔ရက္ေတြတုန္းကလဲ မိုးလင္းေပါက္စာက်က္လုိက္ရတဲ႔ ညေတြ ရွိတာပဲ … တစ္ရက္ေလာက္ပုိျပီး မအိပ္လုိက္ရတာနဲ႔ ငယ္ ဆိုးဆိုးရြားရြားၾကီး ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါ …. ။

ငယ္ မလာမည္႔ ဖုန္းကို ေစာင့္ဆဲျဖစ္သည္ … ။ ေနာက္တစ္ေန႔ အြန္လိုင္းေပၚမွာ .. ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းထဲမွာ … ဒါမွမဟုတ္ လူခ်င္းေတြ႔ျဖစ္သည္႔အခါ .. ညတုန္းက မအိပ္ျဖစ္ဟု ေျပာမိလွ်င္ ၊ အိပ္ေရးပ်က္သျဖင့္ နီရဲက်ိန္းစပ္ေနေသာ ငယ့္မ်က္လုံးမ်ားကို ေတြ႔လွ်င္ … ကိုဆူလိမ့္ဦးမည္ … ။ ငယ္ သိပါသည္ … ။ ကုိေရ … ဆူကာမွ ဆူေရာ … ငယ္ ဖုန္းေစာင့္ဦးမယ္ေနာ္ … ငယ္က ကုိ႔ကုိ လြမ္းေနတာကိုး ….. ။ ။