က်ဳပ္နာမည္က ဂဠဳန္.က်ဳပ္ရဲ႕အားအင္ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲမေမးနဲ႔။ ေျပာရရင္ခင္ဗ်ားတို႔အံ့ၾသသြားမယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က ႀကီးလြန္းလို႔ စာကေလးကေတာင္ အေဖေခၚရမယ္။ တကယ္ေျပာတာ လူေကာင္ကေသးေသးေလး နာမည္နဲ႔ဘာဆိုဘာမွ မဆိုင္တာ။ တခ်ိဳ႕ကေျပာတာေတာ့ နာမည္စီးတာတဲ့။ ထားလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒါေတြေျပာေနရင္ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အဲ… ဒီဇာတ္လမ္းေလးကိုေျပာရင္ေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕သတၱိအေၾကာင္းေျပာျပရလိမ့္မယ္။ သည္းခံၿပီးေတာ့ နားေထာင္ေပးဗ်ာ။ က်ဳပ္က ရြာမွာအင္မတန္ သတၱိေကာင္းတဲ့ေကာင္။ လုမႈ၊ ၀ွက္မႈ၊ ဓားျပမႈ၊ လူသတ္မႈ အားလံုး က်ဳပ္လုပ္မယ္ထင္လား။ မလုပ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္လို႔ က်ဳပ္ကခိုးတဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္၀ါသနာႀကီးတဲ့ေကာင္။ မိဘေတြကေတာ့ သူခိုးနကၡတ္နဲ႔ေမြးတာလို႔ေျပာတယ္။ က်ဳပ္လည္းနကၡတ္ပညာရွင္မဟုတ္ေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူးဗ်ာ။ အဲလိုရင္းကိုေျပာရရင္ေတာ့ က်ဳပ္ကတုိလီမုတ္စေတြ႕ရင္မေနႏိုင္ဘူးဗ်။ တစ္ေန႔ေတာ့ဗ်ာ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းၿပီးအခၽြန္နဲ႔မေပးၾကတယ္။ က်ဳပ္ကို သူႀကီးအိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ သူႀကီးေတာင္ ဖိမ့္ဖိမ့္တုန္ေအာင္ေၾကာက္ရတဲ့ သူႀကီးမိန္းမရဲ႕ထမီကုိသြားခိုးခိုင္းတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီလုိခိုးေပးရင္ က်ဳပ္ရဲ႕သတၱိကိုယံုမယ္တဲ့။ မခိုးႏိုင္ရင္ေတာ့ က်ဳပ္ကသတၱိမရွိတဲ့ေကာင္တဲ့။ အဲဒီလို က်ဳပ္ရဲ႕သတၱိကိုလာစမ္းေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕စိန္ေခၚမႈကုိလက္ခံလုိက္တာေပါ့ဗ်ာ။ သူႀကီးအိမ္ကို၀င္ခိုးဖို႔ က်ဳပ္အရင္ဆံုးပလန္ေတြဆြဲတာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္မရွိလမရွိတဲ့ လမိုက္ညမွာ က်ဳပ္သူႀကီးအိမ္ကုိ၀င္ခိုးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔လမိုက္ညကိုေရာက္လာၿပီ။ က်ဳပ္လည္းသူႀကီးအိမ္ကို၀င္ခိုးဖို႔ ႀကိဳတင္စီမံထားတဲ့အတုိင္း သူႀကီးတို႔အခန္းျပတင္းေပါက္ကေန အခန္းထဲကိုေက်ာ္ဝင္လိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၿမိဳ႕မွာၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ သိုင္းကားထဲကလိုခုန္ဝင္လိုက္တာေပါ့။ က်ဳပ္ကပဲကံမေကာင္းတာလား။ ကံတရားကပဲက်ဳပ္ကိုမ်က္ႏွာသာမေပးတာလားမသိဘူး။ က်ဳပ္လည္းအခန္းထဲေရာက္ေရာ သူႀကီးဆီကအသံၾကားရတယ္။ ‘ဘူ’တဲ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သူႀကီးေလလည္တဲ့အသံမို႔လို႔။ က်ဳပ္လည္းလုပ္စရာရွိတာလုပ္ဖို႔ သူႀကီးကေတာ္ရဲ႕အဝတ္ေတြကိုရွာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ…အဲဒီမွစေတြ႕တာေပါ့ဗ်ာ။
“ေဟ့ ငါ့အခန္းထဲမွာ၀င္ေနတာဘယ္အေကာင္လဲ”
သူႀကီးဆီက အဲဒီလို ေမးတဲ့အသံၾကားေတာ့က်ဳပ္လည္းလန္႔သြားတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန္႔ျဖတ္ၿပီးျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္ဗ်ာ။
“ဘယ္သူမွမဟုတ္ဘူး” လုိ႔။
အဲဒီမွာက်ဳပ္ေျဖတာကို ၾကားၿပီးထလာတာက က်ဳပ္ထင္သလို သူႀကီးမဟုတ္ဘူး။ သူႀကီးကေတာ္ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕သူႀကီးကေယာင္ၿပီးေအာ္တာတဲ့။ က်ဳပ္လည္းအဲဒီအခ်က္ကိုေမ့သြားတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သူႀကီးကေတာ္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီး ေၾကာင္လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳေလးလို သနားစရာမ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ ေတာင္းပန္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ သူႀကီးကေတာ္ကလည္း က်ဳပ္ကိုဘယ္အခ်ိန္တည္းကၾကည့္မရလဲ မသိဘူး။ တစ္ခါတည္းကို ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းပို႔ေတာ့တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ဒီထဲကိုေရာက္တာဗ်။ အဲခဏေလးဟိုမွာ ခပ္ေခ်ာေခ်ာရဲသားႀကီး (သူတို႔က အဲဒီလုိဖားေပးရတယ္ဗ်) လာေနလို႔။
“ေဟ့ေကာင္ဂဠဳန္ မင္းကိုလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ႏွင့္ လႊတ္ေပးမယ္။ မနက္ျဖန္ၾကရင္ မင္းျပန္ဖို႔ျပင္ထား” တဲ့။
ဟာက်ဳပ္ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ မေန႔ကမွေထာင္က်တယ္။ မနက္ျဖန္အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္တဲ့။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းကိုမသိဘူး။ အထက္ကလူႀကီးေတြကိုလည္းတကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္သိလား။ သမၼတႀကီးအပါအဝင္ေပါ့။ က်ဳပ္ေလ သမၼတႀကီးကိုဦးထိပ္ပန္ၿပီးေန႔တိုင္း ေမတၱာပို႔ေတာ့မယ္။ တကယ္ဗ်ာ။ သမၼတႀကီးက်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို႔….