လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္း.
လမ္းေပၚမွာလူေတြသြားေနၾကသည္။
သို ့ေသာ္…..
ကေလးေတြမပါ။လူေတြသာျဖစ္သည္။သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြမပါ။အလင္းစက္ေတြမပါ။စမ္းေခ်ာင္းေတြမပါ။လူေတြသာျဖစ္သည္။
—————————
—————————
ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနသည္။သက္တန္ ့ေတြၾကည့္ရင္းထိုင္ေနသည္။ငွက္ေတြပ်ံသန္းသြားၾကတာလသည္။ျမက္ပင္ေတြေပါက္ေနတာ
——————————
ေလာကတစ္ခုပ်က္သြားသည္။အသစ္ျပန္ျဖစ္ဖို ့အားယူေနသည္။ထိုအခိုက္အတန္ ့မွာလူေတြသည္ပါးစပ္ပါေသာ္လည္း
——————————–
လမ္းမေတြေပၚမွာ၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ၊ စက္ဘီးေတြေပၚမွာ၊ ကားေတြေပၚမွာ၊ စူပါမားကတ္မွာ၊ ေက်ာင္းမွာ၊ ပန္းျခံေတြမွာလူေတြအကုန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္းရပ္ေနေနၾကသည္၏။
ကြ်န္ေတာ္အားယူျပီးထရပ္လိုက္သည္။ ထို ့ေနာက္ကြ်န္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ရပ္ေနေသာလူေတြၾကားထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ ေဘးတိုက္ေလွ်ာက္သည္။ေလွ
————————————
ပ်က္ဆီးသြားေသာေလာကတစ္ခုမွအသစ္တစ္ခုသို ့ျပန္လည္ေမြးဖြားလာေခ်ျပီ။
———————————–
” ခုနကလူေတြဘာလို ့ရပ္ေနၾကတာလဲဟင္ “
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကြ်န္ေတာ့္ကိုလာေမးသည္။
“မင္းျမင္လိုက္လို ့လား”
“အင္း”
“မင္းေရာ ရပ္ေနတာလား”
“မဟုတ္ဘူး ေလွ်ာက္လို ့ရတယ္”
ေခါင္းမကုတ္ပါ။ကြ်န္ေတာ္ဒီအတိုင္းစဥ္းစားေနသည္။အတန္ၾကာေတာ့
“ဘာလို ့လဲဟင္”
သူကစိတ္မရွည္စြာေမးသည္။
“လက္စသတ္ေတာ့ မင္းခုနကရပ္မေနတာဘာမွမသိလို ့ပဲကိုး”
ဟုေျပာကာကြ်န္ေတာ္ထရပ္လိုက္သည္။ထို ့ေနာက္သူ ့ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့သည္။
“ငါက ေနာက္ဘက္လည္းလွမ္းလို ့ရတယ္ေရွ ့ဘက္လည္းလွမ္းလို ့ရတယ္”
ဒါပါပဲ။ထိုစကားေျပာျပီးေနာက္ကြ်န္ေတာ္အဲ ့ဒီေနရာမွလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ ့သည္။
ေနာက္ေန ့မွာထိုေကာင္မေလးလည္းရပ္ေနမွာျမင္ေယာင္ေနသည္။
———————————————————————–