ကြ်န္ေတာ္တုိ.ႏွစ္ေယာက္ တည္းတဲ.အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ.ညေရာက္တဲ.အခါ မီးလွဳံရင္း ေန.လည္က မျပီးေသးတဲ.ဇာတ္လမ္းကုိ ဆက္ေျပာဘို. ကုိၾကီးထိန္ကုိ နားပူပါေတာ.တယ္။
ကဲ ဆက္လုိက္ၾကရေအာင္ေနာ္ ကုိၾကီးထိန္ေျပာတဲ.အတုိင္းနားေထာင္လုိက္ပါေနာ္။
စတုတၳႏွစ္တက္ဖုိ.သူတုိ. လာမယ္.ေန.မွာ ေလယာဥ္ကြင္းကိုထုံးစံအတုိင္းသြားၾကိဳတာေပါ.။
မနက္ေစာေစာကတည္းကေလယာဥ္ကြင္းကုိေရာက္ေနပါတယ္ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ.ေပါ.။
သူတုိ.ေလယာဥ္ဆုိက္လုိ. သူတုိ.အတြက္ ျမင္းလွည္းငွား ပစၥည္းေတြကိုလွည္းေပၚတင္ေပးျပီးလုိ ကြ်န္ေတာ္လည္း
စက္ဘီးနင္းေတာ.မယ္ အလုပ္မွာ ေထြးေထြး က
“ထိန္၀င္း နင္အေဆာင္ထိ မလုိက္နဲ.ေတာ. နက္ျဖန္မွ ေတြ.ရေအာင္ “လုိ.လွမ္းေျပာလုိ္က္ပါတယ္။
” မ”ကုိကြ်န္ေတာ္လွမ္းၾကည္.ေတာ. တဖက္ကုိလွည္.ေနပါတယ္။
ယုငယ္ကလဲ ” မ”လုိပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္.ကုိမၾကည္.ပါဘူး။
ခါတုိင္းဆုိရင္ သူတုိ.က ျမင္းလွည္းေပၚက ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္ကစက္ဘီးနဲ. စကားတေျပာေျပာနဲ.အေဆာင္ထိပုိ.၊
သူတုိ.ပစၥည္းေတြထားျပီးတာနဲ. ကြ်န္ေတာ္.စက္ဘီးကို သူတုိ.အေဆာင္မွာထား ျပီးရင္ေက်ာင္းထဲကုိသြား
ေအာင္မဂၤလာေဆာင္ နားက ေဒၚသန္းဆုိင္မွာ ထမင္းစားၾက ေ၀းေနတဲ.အခ်ိန္က အေၾကာင္းေတြ အလုုအယက္ေျပာၾကနဲ.အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိေတာင္သတိမရနုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
အခုေတာ.တစ္မ်ဳိးၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္။
သူတုိ. စိတ္ဆုိးရေလာက္ေအာင္ ဘာမ်ားလုပ္မိလဲ.လုိ.ျပန္စဥး္စားၾကည္.မိေတာ.လည္း အေျဖမ႐ွိပါဘူး။
သူတုိ.မေရာက္ခင္တပါတ္ကေရာက္လာတဲ. ဘယ္ေန.ေရာက္မယ္ အေဆာင္ငွားထားပါ လာၾကိဳဘုိ.စီစဥ္ထားပါ ဆုိတာေတြကုိတန္းစီျပီးေတြေရးလုိက္တဲ. ” မ” ရဲ.ညႊန္ၾကားစာထဲမွာလဲ
သတိရေၾကာင္းေတြရယ္ ၊ေတြ.ခ်င္လွ စကားေျပာခ်င္လွျပီဆုိတဲ. ခါတုိင္းလုိေရးေနၾက သံေယာဇဥ္ အဖြဲ.
ေလးေတြပါဘဲ။
စိတ္ဆိုးတဲ.အရိပ္အေယာင္လုံး၀ မပါပါဘူး။
စဥး္စားလုိ.မတတ္နုိင္ေအာင္ ႐ွိေနသလုိ ရင္ထဲမွာ၀မ္းနည္းေနပါတယ္။
ဒါနဲ. ေနာက္ေန.မနက္ေစာေစာမွာ သူတုိ.အေဆာင္ကုိကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အေဆာင္ေရာက္လုိ.လွမ္းေခၚေနတုန္းမ်က္မွန္တန္းမိေနတဲ. ကေလးမေလးက သူတို.ထြက္သြားၾကတာၾကာျပီလုိ. ေျပာေပးပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လာတာလဲမနက္(7)နာရီဆုိတာ အေတာ္ေစာပါတယ္။
ခါတုိင္းဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္လာမွ ကြ်န္ေတာ္.စက္ဘီးကုိ သူတုိ.အေဆာင္မွာထားျပီး
ေက်ာင္းထဲကုိ အတူတူလမ္းေလွ်ာက္သြားေနၾကေလ။
ေက်ာင္းေရာက္ရင္ စားေသာက္ျပီးမွ ” မ”နဲ.ကြ်န္ေတာ္က တစ္တြဲ သူတုိ.ႏွစ္ေယာက္က တစ္တဲြ လမ္းခြဲေနၾကပါ။
ေန.လည္ထမင္းစားနားခ်ိန္ျပန္္ဆုံ ညေန ေစာျပီးတဲ.သူက အရင္ျပန္ျပီးအေဆာင္ကေနေစာင္.။
ေနာက္မွ ညစာကုိ ေက်ာင္းနားက တစ္ဆုိင္ဆုိင္မွာ (4)ေယာက္အတူစား ေနာက္ေက်ာင္းထဲသြားေလေပါရင္းစာအတူ
က်က္ ၾကေတာ. ေက်ာင္းထဲကေနျပန္ရင္ ည(11)နာရီသူတုိ.ကုိအေဆာင္ျပန္ပုိ.ျပီးမွ
ကြ်န္ေတာ္ကအိမ္ျပန္တာေလ။ကြ်န္ေတာ္က (25)လမ္းက်ဳံးေဘးမွာေနေတာ.အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ဟာ ညသန္းေခါင္ယံေလ။
အဲေတာ. ေဒၚေလးကေတာင္ အေဆာင္မွာအိပ္လုိက္ရင္ျပီးေရာလုိ.ေျပာပါတယ္။
ဘယ္အိပ္လုိ.ရပါမလဲ သူတုိ.က မိန္းကေလးသီးသန္.အေဆာင္မွာေနတာကိုး။
ဒါနဲ.ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းထဲကုိလုိက္သြားျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.သြားေနက်ေနရာေတြကုိေရာက္ေတာ.လဲမေတြ.ပါဘူး။
ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္နီးေတာ.မွ အတန္းထဲကုိသြားေတာ. ” မ”ကေရာက္ေနပါျပီ။သူ.နားမွာ ဟားခါးက လာတက္တဲ.
ေကာင္မေလး တေယာက္နဲ.ပါ။
ေန.လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ. ” မ” ထြက္လာမဲ. အေပါက္ကသူျမင္သာတဲ.ေနရာကေနျပီး အဆင္သင္.ထြက္ေစာင္.ေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ. အလကားပါဘဲ ခပ္တည္တည္မ်က္ႏွာထားနဲ.မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးဟားခါးကေက်ာင္းသူေလးနဲ.တြဲလုိ.ထြက္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ. စားေနက် ေဒၚသန္းဆုိင္ဘက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္သြားေတာ. ေထြးေထြး တုိ.ႏွစ္ေယာက္နဲ.
” မ”တုိ.ႏွစ္ေယာက္ဆုိေတာ.ေလးေယာက္သာထုိင္လို.ရတဲ.ခုံေလးက
ေနရာလြတ္မ႐ွိေတာ.ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္လဲ မလွမ္းမကမ္း က အလြယ္တကူျမင္သာတဲ.ေနရာမွာ ထုိင္ျပီး ထမင္းသုတ္ကုိ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစားေနလုိက္ပါတယ္။
ခဏေနေတာ. သူတုိ.စားေသာက္ျပီး ေတာ.ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားက ျဖတ္သြားၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ကုိ ဘာလုိ.ဒီလို စိမ္းကားသြားတယ္ ဆုိတာ မသိတတ္နုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
ဒါနဲ.ညေနက်ေတာ. အတန္းမတက္ေတာ.ဘဲ ေစာျပီးဆင္းတတ္တဲ. ယုငယ္တုိ.ဆီသြားေစာင္.ေနလုိက္ပါတယ္။
သူတုိ. အတန္းဆင္းလုိ.ထြက္လာေတာ. တကၠသုိလ္စာၾကည္.တုိက္ေဘးလဲေရာက္ေရာ သူတုိ.ေ႐ွ.က ပိတ္ရပ္လုိ္က္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ” ဘာလုိ. ငါ.ကိုတမင္ေ႐ွာင္ေနၾကတာလဲ”လုိ.ေမးလုိက္ပါတယ္။
ေထြးေထြးက “မျဖစ္နုိင္ေတာ.လုိ.ေပါ. “လုိ. ခပ္ျပတ္ျပတ္ေလသံနဲ.ေျပာပါတယ္။
” နင္တုိ.စိ္တ္ဆုိးေအာင္ငါဘာမ်ားလုပ္မိလုိ.လဲဟာ”လုိ.ခပ္ေဖ်ာ.ေဖ်ာ.ေလသံနဲ.ေမးလုိက္ေတာ.
ေထြးငယ္ကဘဲ “ဒါကေတာ. ” မ”ရဲ.ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဘဲ သူ.ကုိသာေမးၾကည္.ေတာ. အခုလုိေနတာက အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္ဟာ “လုိ.ျပန္ေျဖပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္. ကုိယ္ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတယ္လုိ.ထင္ရေလာက္ေအာင္ကုိ ဟာတာတာၾကီးျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ.ေနာက္ေန.မနက္ေက်ာင္းအေရာက္ ” မ”အတန္းထဲမ၀င္ခင္မွာ ” မ”လုိ.ေခၚလုိ္က္တဲ.အခါ
“ကုိထိ္န္၀င္း “ကြ်န္မနာမည္ ” မ” မဟုတ္ဘူးလုိ. မ်က္နွာထားတင္းတင္းနဲ.ေျပာလုိက္တဲ.အခ်ိန္
ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ႐ွက္သြားပါတယ္ ။
ေဘးမွာလဲ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အျပည္.ကုိး။
ကြ်န္ေတာ္ လည္းစိတ္ညစ္ညစ္နဲ.ေက်ာင္းေတာင္ဘက္အေပါက္က ကုကၠဳိပင္ၾကီးေအာက္မွာ
တစ္ေယာက္ထဲသြားထုိင္ေနလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ. ကြ်န္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်နုိင္ခဲ.ပါတယ္။
” မ”က ကြ်န္ေတာ္.ကုိ မဆက္ဆံဘဲေနမွ သာ သူ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္က သူ.အလုိအတုိင္း႐ွိေအာင္ေနေပးမယ္ဆုိတဲ. ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပါ။
ဒါနဲ.ဘဲ ကြ်န္ေတာ္ ဟာ အတန္းထဲမွာ ေနာက္ဆုံးမွ ၀င္
ျပီးရင္ အရင္ဆုံးထြက္နုိင္ေအာင္ ေနာက္ဆုံးခုံမွာသာထုိင္ပါေတာ.တယ္။
” မ”တုိ.နဲ. ေ၀းနုိင္သမွ်ေ၀းေအာင္ၾကဳိးစားလုိ.ေနပါတယ္။
ဒါေပမဲ. တစ္တန္းထဲဆုိေတာ. လုံး၀မျမင္ေအာင္ေတာ. ဘယ္ေနနုိင္ပါမလဲ.။
တစ္ခါတစ္ေလ တေယာက္ေယာက္က ကုိယ္.ကုိ ၾကည္.ေနသလုိခံစားရလုိ. ႐ုတ္တရက္လွည္.ၾကည္.လုိ္က္ရင္
ဖ်တ္ကနဲ. မ်က္နွာလြဲသြားတတ္တဲ.” မ”ကုိ ေတြ.ရေတာ. ပုိလုိေတာင္နားမလည္နုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
တစ္ခါတစ္ရံ ” မ”ကုိ ဇြတ္ဆြဲေခၚလုိ. ေမးလုိက္ခ်င္တဲ.ဆႏၵက ရင္မွာ ႐ုန္းၾကြလုိ.လာပါတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ. စကတည္းက မဆုံဆည္းျဖစ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလုိ. မၾကာမၾကာေတြးမိပါတယ္။
အၾကင္နာေတြ အယုအယေတြကုိ မသိမျမင္ခဲ.စဥ္က ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ေပမဲ. ကုိယ္အေပၚမွာ ၾကင္နာတာ
ယုယတာေတြကုိ ခံစားတတ္ေအာင္ ေပးျပီးမွ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနျပလုိက္ေတာ. ပုိခံစားရတာေပါ.ဗ်ာ။
တုိတုိေျပာရရင္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြဟာ စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာျဖတ္သန္းခဲ.ရပါတယ္။
ပုိဆုိးတာက အရင္နွစ္ေတြက မခြဲစတမ္းေနခဲ.တဲ.ႏွစ္ေယာက္ က ဒီႏွစ္စကားေတာင္မေျပာဘဲေနတယ္ဆုိေတာ.
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ. စကား၀ိုင္းေလးေတြထဲမွာ “ဘာေၾကာင္.လဲ”ဆုိတဲ.ေမးခြန္းေလးနဲ.အတူ
ထင္ရာျမင္ရာမွတ္ခ်က္ေလးေတြနဲ.ေရာျပီး သနားတဲ.အၾကည္. နားမလည္နုိင္တဲ.အၾကည္. ေလွာင္ခ်င္တဲ.အၾကည္.
စတဲ. အၾကည္.ေပါင္းမ်ားစြာရဲ.သားေကာင္ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။
သိပ္ကုိမသိတတ္လြန္းေသာ လူတစ္ခ်ဳိ.ကေတာ. ဇြတ္ကုိ ၀င္ေရာျပီး”ဘာေၾကာင္.လဲ”ဆုိတာကုိ ေမးေပမဲ.ကြ်န္ေတာ္.အတြက္ ေပးစရာ အေျဖကေတာ. No ပါ။
ကြ်န္ေတာ္မွာ အခုလုိတစ္ေယာက္တည္းေနရေလ ကုိယ္.မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ အေၾကာင္းမဲ.သက္သက္
္ရက္စက္တယ္လုိ.ထင္လာေလ စိတ္ထဲမွာနာက်ည္းလုိ.လာေလပါဘဲ။
ဒီလုိနဲ.ပဲေနာက္ဆုံးႏွစ္ စားေမးပြဲကုိ ေျဖလုိ.ျပီးတဲ.အခ်ိန္ကုိေရာက္လာပါတယ္။
ခါတုိင္းႏွစ္ေတြဆုိရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည္.မယ္ ဟုိသြားမယ္ဒီသြားမယ္ဆုိျပီး အစီအစဥ္ေတြဆြဲၾက လည္ၾကပါတ္ၾကနဲ.
ျပန္ေတြးရင္တကယ္.ကုိလြမ္းစရာပါ။
ဒီႏွစ္ကေတာ. တစ္ေယာက္တည္းဘယ္မွမသြားဘဲအိမ္ျပန္ရုံပါဘဲ။
ဒါနဲ. ရုကၡေဗဒအေဆာင္နားက စက္ဘီးထားတဲ.ေနရာကုိ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်လုိ.လာေနတုံး
” ေကာင္ေလး”လုိ.ေခၚသံၾကားလုိ.ေမာ.ၾကည္.လုိက္ေတာ. “မ” ပါ။
သူကစလုိ.
“ႏုတ္ဆက္ခ်င္လုိ.ပါ၊ေနာင္ေတြ.ၾကဘုိ.ဆုိတာ မေရရာေတာ.ဘူးေလ”လုိ.ေျပာပါတယ္ ဆက္ျပီးေတာ.
“ခုခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလး “မ”ကုိ စိတ္ဆုိးရင္ဆုိးေနမယ္ စိတ္နာရင္လဲနာေနမယ္ ေနာက္ေတာ.နားလည္သြားမွာပါ
ဒါေပမဲ. တုိက္မိတယ္ဆုိရင္ ႏွစ္ဖက္စလုံး နာက်ဥ္ရ ခံစားရတာ အတူတူပါဘဲ”လုိ.ေျပာေပမဲ.ကြ်န္ေတာ္ကေတာ.
စိတ္ခုေနတဲ.သူဆုိေတာ. ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္ပါဘူး။
ထူးဆန္းတာကေတာ. တစ္ေပေလာက္အကြာမွာ ရပ္ျပီးေျပာေနတဲ. “မ”ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမျမင္နုိင္ေအာင္ကုိ
ေ၀၀ါးေနသလုိပါဘဲ။
ကြ်န္ေတာ္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲလွည္.ထြက္လာေတာ. ေနာက္ဘက္မွာက်န္ခဲ.တဲ. “မ”ဆီက ငိုရွုိက္သံ မသဲမကြဲကုိ
ၾကားလုိက္ရပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္.မွာ ေလထဲကုိလြင္.ေမ်ာေနတဲ.သူတစ္ေယာက္လုိခံစားေနရပါတယ္ ဘာကုိ မွလဲနားမလည္နုိင္ေတာ.ပါဘူး။
ဒါေပမဲ. သူထြက္သြားရာဘက္ကုိ လုိက္ၾကည္.လုိက္ေတာ အျမင္မွာ ဘာမွမသဲကြဲဘဲ ေလာကၾကီးဟာ ယာယီေ၀၀ါးလို.သြားသလုိပါဘဲ။
ဒါနဲ.ဘဲ စာေမးပြဲေတြျပီးသြားလုိ. အလုပ္ျပန္၀င္တဲ.တစ္ေန.မွာ ကြ်န္ေတာ္.ဆီကုိဖုန္း၀င္လာပါတယ္။
ေထြးေထြး အသံမွန္းသိတဲ.အခါ ဖုန္းကုိ မေျပာဘဲျပန္ခ်ထားလုိက္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္စိတ္လဲ လုံး၀မရွိလုိ.ပါ။
သူတုိ.ျပန္သြားျပီးဇန္န၀ါရီ လလယ္ေလာက္မွာ ေထြးေထြးဆီက စာေရာက္လာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေဖာက္မဖတ္ဘဲ အံဆြဲထဲကုိထည္.ထားလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းမွာ “မ”ဆီကုိစာေရာက္လာပါတယ္။
ဒါကုိလည္းေထြးေထြးစာတုန္းကလုိဘဲပစ္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ.စာကုိသာေဖာက္မဖတ္တာ အရင္က “မ”နဲ.သြားခဲ.လာခဲ.ဘူးတာေတြကုိ ျပန္သတိရလာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္.စက္ဘီးက ကယ္ရီယာမပါတဲ.ေယာက္်ားစီးပါ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ.ႏွစ္ေယာက္အတန္းအားရင္ “မ”သြားခ်င္တဲ.သူမိတ္ေဆြအိ္မ္တုိ.၊မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားၾကီးတုိ.၊ ညေစ်းတန္းတုိ.၊တရုပ္တန္းေစ်းမွာပိတ္စ၀ယ္ဘုိ.တုိ.ကုိ ခဏခဏသြားတတ္ၾကပါတယ္။
စက္ဘီးေရွ.ဘားတန္းမွာ သူထုိင္ရင္ အလုိလုိကြ်န္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲကုိေရာက္ေနတယ္ဆုိေတာ. “မ”ရဲ.ကုိယ္သင္းနံ.
သနပ္ခါးနံ.ေလးေတြဟာ ဘာဘဲေျပာေျပာ အေမာေျပေဆးေလးပါ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ.ေက်ာင္းတက္တဲ.ႏွစ္မွာလဲ ထီးဆုိင္ရဲ.”ေမာေတာ.ေမာတာေပါ. ဒါေပမဲ.မေမာဘူး “ဆုိတာေလးက ပူပူေႏြးေႏြးေခတ္စားေနတဲ.သီခ်င္းေလးပါ။
ဒါေပမဲ. ရင္ထဲမွာ နာက်ည္းစိတ္ကေတာ. မေပ်ာက္သလုိပါဘဲ။
ဒါနဲ.ဘဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ. မန္းေလးသားေတြရဲ. အေပ်ာ္ရြင္ဆုံးသၾကၤန္တစ္ရက္မွာ ေနာက္ဆုံးႏွစ္တုံးက “မ”နဲ. အျမဲတြဲခဲ.တဲ.ဟားခါးက ခ်င္းမေလး ေမရီနဲ. ေတာင္သမန္အင္းမွာ ျပန္ေတြ.ၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳရုံ သာျပံဳးျပလုိက္ေပမဲ. ေမရီက ကြ်န္ေတာ္တုိ.ထုိင္ေနတဲ. ေနရာထိေရာက္လာျပီး
“မ”နဲ.ပါတ္သက္လုိ.ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးလုိ.ေျပာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က “အားလုံးျပီးသြားပါျပီ” လုိ.ေျပာေပမဲ.လည္းသူက “ေကာင္ေလးမသိတာေတြအမ်ားၾကီးပါ “လုိ.ျပန္ေျပာရင္း နက္ျဖန္ သူတည္းေနတဲ.ေနရာကုိ လာခဲ.ဘုိ.လိပ္စာေပးလုိက္ပါတယ္။
သူနဲ.ေတြ.ေတာ.မွ ကြ်န္ေတာ္မသိတာေတြကုိသိရေတာ. ပုိလုိ.ေတာင္ခံစားရပါတယ္။
“မ”က ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းတက္ဘုိ.အတြက္ သူ.အိမ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နဲ.လုံး၀ မပါတ္သက္ပါဘူးလုိကတိေပးထားခဲ.ရတယ္တဲ.။
ဘာလုိ.လဲဆုိေတာ. မၾကာခင္မွာ အိမ္က လူၾကီးခ်င္းသေဘာတူတဲ.သူနဲ. လက္ထပ္ရမယ္လုိ.သတ္မွတ္ပါသတဲ.။
“မ” ကုိယ္တုိင္ကလဲ ကြ်န္ေတာ္နဲ.ခ်စ္ေနၾကတယ္လုိ.အိမ္ကုိေျပာျပီး လူၾကီးေတြလပ္ထပ္ခုိင္းတဲ.သူကုိ အတင္းျငင္းေတာ.လူၾကီးေတြက ပုိစိတ္ပူတာေပါ.။
ေနာက္သူတုိ.အိမ္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္နဲ.အေၾကာင္းကုိ လည္းအားလုံးကသိေနတယ္ ဒီေတာ.ကတိပ်က္မွာလဲ အားလုံးက စုိးရိမ္ၾကတယ္တဲ.။
ဒါေပမဲ.ေနာက္ဆုံးမွာ “မ” က ေက်ာင္းကုိေတာ.ျပီးေအာင္တက္ပါရေစ လူၾကီးေတြမ်က္နွာပ်က္ေအာင္မလုပ္ပါဘူး
ကြ်န္ေတာ္နဲ.လည္း အရင္လုိေနဘုိ.မေနပါဘူး စကားေတာင္မေျပာပါဘူးလုိ. ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးခဲ.ရပါသတဲ.။
ကြ်န္ေတာ္ကုိရဲ. အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ေတာ. ကြ်န္ေတာ္ကုိ ျမင္ခ်င္တာရယ္ ေနာက္ဆုံး အေၾကာင္းစုံဖြင္.ေျပာျပခ်င္တာပါတဲ.
ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ကဖြင္.မေျပာေပမဲ. ကြ်န္ေတာ္.ရင္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိလဲလုံး၀သိပါသတဲ.။
ဒီေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ဖြင္.ေျပာမယ္ဆုိတာကုိလဲ သူရင္ထဲမွာ အလုိလုိသိေနပါသတဲ.။
ညတုိင္းလဲ ကြ်န္ေတာ္.အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပီး ငုိတတ္ပါသတဲ. ေနာက္ကြ်န္ေတာ္အေပၚမွာ သက္သက္ဒုကၡေပးသလုိျဖစ္သြားတယ္လုိ.လဲ အျမဲေျပာပါသတဲ. အေသခ်ာဆုံးကေတာ.ဘယ္သူ.ကုိယ္မွ
မခ်စ္ဘူးေသာ အခ်စ္နဲ.ကြ်န္ေတာ္ကုိတစ္ဘ၀လုံးအတြက္ေတာင္ ၾကိဳတင္လုိ.စိတ္ကူးေတြယဥ္ထားပါသတဲ.။
စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန.ကြ်န္ေတာ္ကဘာမွျပန္မေျပာဘဲ လွည္.ထြက္သြားတဲ.အခ်ိန္ ငုိက်န္ရစ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ သြားထုိင္ေနက် ကုကၠဳိိပင္ေအာက္မွာ သြားလုိ.ငိုေနခဲ.သလုိ တစ္ညလုံးလဲမအိ္ပ္ခဲ.ပါဘူးတဲ.။
သူနဲ.အတုေရာလုိ.ေထြးေထြးနဲ.ယုငယ္တုိ.ေတာင္ ငုိၾကပါသတဲ. သူနဲ.လက္ထပ္မယ္.သူကေတာ.ေထြးငယ္ရဲ. အကုိနဲ.ပါတဲ.။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေမရီေျပာတာေတြနားေထာင္ျပီးတဲ.အခါ ရင္ထဲမွာ ဆုိ.တက္လာပါတယ္။
ဒါနဲ.ပဲအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ မဖတ္ဘဲ ပစ္ထားလုိက္တဲ. စာေတြကုိ အေျပးအလႊားရွာလုိ.ဖတ္ပါေတာ.တယ္။
“မ” ရဲ.စာကေတာ.
“ေကာင္ေလး “
မင္းဒီစာကုိဖတ္ရမယ္.အခ်ိန္ဟာ “မ” ကေတာ.မိဘသေဘာတူတဲ.သူနဲ.လက္ထပ္ျပီးေလာက္ပါျပီ။
မင္းအေနနဲ.ယုယၾကင္နာမွ.ကုိ မခံစားဘူးတဲ.သူကုိ ခံစားတတ္ေအာင္သင္ေပးျပီးမွ ျပန္သိမ္းသြားေတာ.ခံစားရခက္မယ္ဆုိတာကုိလည္းနားလည္ပါတယ္။
နာက်ည္းေနမယ္ဆုိရင္ေတာင္”မ”က လက္ခံပါတယ္။
မင္းရင္ထဲမွာ ဘာေတြရွိခဲယတယ္ “မ”ရင္ထဲမွာဘာေတြရွိေနတယ္ဆုိတာ ႏွစ္ေယာက္သားဖြင္.ေျပာမွသိရမယ္သူေတြမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေျပာဘုိ.လုိမယ္မထင္ပါဘူး။
“မ” ကသိသိၾကီးနဲ.သည္လုိလုပ္ခဲ.တာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိေတာ. မင္းနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။
“မ” အေနနဲ.ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ျငင္းဆန္ခဲ.ပါတယ္ ဒါေပမဲ. မိဘေက်းဇူးတုိ. မိသားစုတစ္ခုလုံးရဲ.ဘ၀တုိ.ဆုိတဲ.
စကားလုံးေတြကုိမလြန္ဆန္နုိင္ခဲ.တာကုိေတာ.ေပ်ာ.ညံ.တယ္လုိ.မထင္ေစခ်င္ပါဘူး
မိဘရဲ. အခက္အခဲ ကုိ ေျဖရွင္းဘုိ.အတြက္ “မ” စေတးခံလုိက္ရတယ္ဆုိတာကုိလည္း မင္းယုံၾကည္ေစခ်င္ပါတယ္။
မင္းကုိ ေက်ာင္းတက္ေနတုံးက မေျပာခဲ.တာက “မ” တုိ.ႏွစ္ေယာက္လုံးစိတ္မထိန္းနုိင္ပါကုိ သိေနလုိ.ပါဘဲ။
“မ” ကျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ.အတြက္ မင္းကုိ ရင္ထဲက ခ်စ္ေနမွာပါတုိ. ခႏၵာကုိယ္ကုိ သာ သူ.ကုိေပးမွာပါတုိ.ဆုိတဲ. ၀တၱဳေတြထဲကလုိ ကတိမေပးနုိင္ပါဘူး ။
ကုိယ္.နဲ.တစ္သက္လုံးေပါငး္ရမယ.္သူကုိ သစၥာမေဖာက္ပါဘုူး။
ဒါဟာမင္းကုိသိပ္ခ်စ္လြန္းလုိ.ပါေနာ္။
မင္းနဲ.”မ” ရဲ.အေၾကာင္းေတြကုိလည္း သူ.ကုိအကုန္ေျပာျပထားျပီးသားပါ။
သူမ်ားေျပာမွသိရတယ္ဆုိတာကုိ မျဖစ္ေစခ်င္လုိ.ပါ.။
မငး္ရဲ.ဘ၀ကုိလည္းေကာင္းေအာင္ေဆာက္တည္နုိင္ေအာင္ၾကဳိးစားပါေနာ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ “မ” ကမင္းကုိေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ဒါပါပဲ။
ေနာက္ ေထြးေထြးရဲ.စာကုိေဖာက္ဖတ္ေတာ.
“ေကာင္ေလးေရ “
နင္ငါတုိ.ကုိစိတ္နာ စိတ္ဆုိးေနတယ္ဆုိရင္ေတာင္ ငါတုိ.ကေတာင္းပန္ပါတယ္။
ငါတုိ.လည္းနင္.ဘက္က ရပ္တည္ဘုိ.ၾကိဳးစားခဲ.ပါတယ္။
နင္နဲ.မပါတ္သက္ပါဘူးလုိ. ကတိေပးရတဲ.သူေတြထဲမွာ ငါတုိ.ႏွစ္ေယာက္လဲပါပါတယ္။
နင္ငါတုိ.ကုိ လာ စကားေျပာတဲ.ေန. ကအေဆာင္ေရာက္ေတာ.နင္.အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပျပီး
သုံးေယာက္စလုံးငုိၾကတဲ.အခါ မဆုိင္တဲ.ေမရီေတာင္အဆစ္ပါလုိ. မ်က္ရည္ေတြနဲ.ပါဟာ။
ဒါေပမဲ.လူၾကီးေတြက အားလုံးစီစဥ္ျပီး ငါတုိ. “မ” တုိ.က သိရေတာ.ဘယ္လုိမွ မတတ္နုိင္ေတာ.ပါဘူး။
“မ” လက္ထပ္ရမဲ.သူက ငါ.အကုိနဲ.ပါ။”မ” ကေတာ.ငါတုိ.အကုိ ကုိအထင္လြဲေနပါတယ္။
အျဖစ္မွန္ကေတာ. “မ” ေဖေဖက သူ.မိတ္ေဆြ စီးပြားေရးသမားတေယာက္ ေငြ အခက္အခဲရွိေနတုံးမွာ
ခဏပါလုိ.ေျပာတာနဲ. သူ.ရုံးကေငြကုိ ထုတ္ေပးလုိက္မိသတဲ.။
ဘာအေထာက္အထားမွလဲယူမထားလုိက္မိဘူး။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ. အဲဒီလူက “မ” တုိ.အေဖဆီက ေငြယူျပီး မန္းေလးကုိအသြားမွာ ကားေမွာက္တဲ.အထဲပါသြားသတဲ.။
က်န္ရစ္တဲ.မိသားစုဆီက ျပန္ေတာင္းဘို.ကလဲ ဘာအေထာက္အထားမွမရွိေတာ. အခက္ေတြ.ေနပါသတဲ.။
ရုံးက ေငြဆုိေတာ. စုိက္ေလ်ာ္စရာမရွိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ တုိ.ေဖေဖက ေျပလည္ေအာင္ေငြစုိ္က္ေပးလုိက္သတဲ.။
ဒါေပမဲ.တုိ.ေဖေဖက သူစုိက္ေပးတဲ.ေငြကို အစကတည္းက ျပန္ယူဘုူိ.စိတ္ကူးမရွိပါဘူးတဲ.။
ဟုိအရင္ကတည္းက ခင္ခဲ.တဲ.မိတ္ေဆြအေပၚမွာ ေငြက အေရးမၾကီးဘူးလုိ.သေဘာထားပါတယ္။
တုိက္ဆုိင္ခ်င္ေတာ. ေဖေဖကလည္း သူတုိ.ဟုိအရင္ကတည္းက ထားခဲ.တဲ.နွတ္ကတိအတုိင္း
“မ” လည္းေက်ာင္းျပီးျပီသားကလဲ အရြယ္လြန္ေတာ.မယ္ဆုိျပီး ေပးစားၾကဘုိ.အစီအစဥ္ေတြကုိ
တစ္ခါတည္းဆြဲလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ. “မ” စိတ္ထဲမွာေတာ. သူ.ကုိ ေငြနဲ.သိမ္းပုိက္တယ္လုိ ထင္ေနပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းကေလးကေတာ.ဒါပါပဲ။
ဒါဆုိရင္ နင္ခြင္.လႊတ္မယ္လုိ.ယူဆပါတယ္။
လူုိ.ေရးထားပါတယ္။
ကုိၾကီးထိန္ဆက္ေျပာတာကေတာ.
ကြ်န္ေတာ္ပထမဆုံးဓါတ္ပုံဆင္းရုိက္တာက “မ ” နာမည္ပါတဲ. ရုပ္ရွင္ရုံအေဟာင္းပါ
ဒုတိယ ဓါတ္ပုံရုိက္တဲ.ေနရာက “မ “ငယ္ငယ္ကေနခဲ.တဲ.အိမ္ေလ
“မ ” နာမယ္လား “စိန္ေမ၀င္း”တဲ. “မ “ေမြးတာက ေမျမိဳ.မွာ “မ ” ေက်ာင္းလာတက္တဲ.ျမိဳ.က မုိးမိတ္ျမိဳ.ေလ
“မ “ေမေမ ရဲ. ေမြးရပ္ေျမကေတာ. မုိးေမာက္ ပါဗ်ာ “လုိ. ေျပာရင္းစကားကုိလက္စသတ္လုိက္ပါတယ္။
သူမေျပာနဲ. ကြ်န္ေတာ္ေတာင္နားေထာင္ရတာ နဲ.တင္ရင္ထဲမွာ ဆုိ.နင္.လုိ.လာပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ကုိၾကီးထိန္က အခုထိ လူပိ်ဳၾကီး ဘ၀နဲ.ေနတာ “မ “ကုိမေမ့ေသးလုိ.လားလုိ.ေမးေတာ.
“တုိက္ဆုိင္ရင္ေတာ.သတိရတာေပါ. အခုလုိ ဒီဇင္ဘာလတုိ. တစ္ခါတစ္ရံေက်ာင္းဘက္ကုိေရာက္တဲ.အခါတုိ.ဆုိရင္ေတာ.လည္း သတိရမိတာေပါ.။
အသစ္မရွာတာကေတာ. အရင္တစ္ခါလုိ ေပးျပီးမွ ျပန္ ယူသြားမွာကုိ အခုထက္ထိေၾကာက္ေနလုိ.ပါကြာ “
ျပန္ေျဖပါတယ္။

အေျဖေတြကုိလည္းေပးျပီးပါ ျပီ ။
ေအာ္ ေပးမယ္.ဆုလက္ေဆာင္လား
ဆယ္စကၠန္.စီးရီးထဲမွာ ဂ်ယ္နီနဲ.စႏၵီျမင္.လြင္တုိ.ႏွစ္ေယာက္ ဆုိထားတဲ.” ၾကာပါတယ္ကြာ “သီခ်င္းထဲက
မင္းကုိ ??????????????? ေပးမယ္လုိ.ဆုိထားတဲ.အတုိင္းေပးမွာပါခင္ဗ်ာ။
စိတ္မေကာင္းစရာေလးတစ္ခုေတာ.ဆက္ေျပာလုိက္ပါအုံးမယ္။
ဒီဇာတ္လမ္းကုိ ကုိၾကီးထိန္က ကြ်န္ေတာ.ကုိေျပာျပတာ လြန္ခဲ.တဲ.(3)ႏွစ္ေလာက္ကပါ။
ကုိၾကီးထိန္ကေတာ. မႏွစ္က သည္လုိ တပုိတြဲလျပည္.ေန.မွာ ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ျပတ္လုိ.ဆုံးသြားပါျပီ။
သူေလာကၾကီး ထဲမွာ မရွိေတာ.လုိ.လည္း လြန္ခဲ.တဲ.ႏွစ္သုံးဆယ္က ဇာတ္လမ္းေလးကုိ ေျပာျပတာပါ။
ကဲ ပုံျပင္ေလးကေတာ.ဒါပါပဲကြယ္။

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေဆြးပါးပါးေလး