က္ အမွတ္တရေလးပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ေပးခ်င္ရင္
ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ပိုၿကိဳးစားလုပ္တယ္…..ေနာက္ မီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕
အနာဂတ္အတြက္ ရွင္သန္ရမယ္႔ဘ၀ပံုစံေလးအတြက္လည္း ေငြေတြႀကိဳစုဖို႔
အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ေလးတစ္ခုေတာင္ မီ႔ကို အသိမေပးဘဲ လုပ္ျဖစ္ေနၿပီ….။
ကၽြန္ေတာ္က လူတစ္မ်ဳိးဗ်…ရရာဘ၀ကို ေရာင္႔ရဲေနတတ္တဲ႔လူေလ….ကၽြန္ေတာ္႔အဖိုး
ဆံုးမခဲ႔ဖူးတဲ႔ စကား(၂)ခြန္းထဲက ကိုယ္ရတာနဲ႔ ေရာင္႔ရဲေနတတ္ရင္
စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ေျမးရဲ႕ ဆိုတဲ႔ စကားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ က်င္႔သံုးခဲ႔တာ…..။
အဲဒီ႔စကားက ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀ကို တကယ္လည္းၿငိမ္းခ်မ္းေစတယ္ေလ….။ ေနာက္ထပ္
ဆံုးမတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းကေတာ႔ ေမ႔ေတ႔ေတ႔ပါပဲ……။မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး….။
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေလးရွိတယ္…..။ လစဥ္၀င္ေငြရႏိုင္မယ္႔
အလုပ္ေလးရွိတယ္……။ ဘာမ်ားလိုအပ္ေသးလို႔လဲ……?
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ႔အခ်ိန္ေတြတုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္
သိပ္ေက်နပ္ေနတဲ႔ ေကာင္ေပါ႔ဗ်ာ…..။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘ၀မွာ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းေတြ
ၾကာၾကာမေနႏိုင္ဘူးထင္တယ္……။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မီရဲ႕ ခ်စ္သူသက္တမ္း ၂ ႏွစ္နဲ႔
၄ လမွာ မီက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လမ္းခြဲစကားဆိုလာပါတယ္……။
မွတ္မိေနပါေသးတယ္…….
ဘာလို႔လဲ မီရယ္ ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေမးကို မီ ေျဖသြားပံုေလးက
ရုိးရုိးေလးပါပဲ….“ေမာင္ မီကေလ ေမာင္႔ကို ခ်စ္တယ္……မီတို႔တြဲလာတာ ၃
ႏွစ္ေက်ာ္ပီ ေမာင္႔ဆီမွာ မီလိုခ်င္တဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြမရွိဘူး…..
ေမာင္႔အလုပ္နဲ႔ ေမာင္ မီ႔ကို ဘယ္လို ျပည္႔ျပည္႔စံုစံုထားႏိုင္မွာလဲ……
မီတို႔ အနာဂတ္အတြက္ေရာ ေမာင္႔ အစီအစဥ္က ဘာမ်ားလဲ…..။ ေမာင္႔ကို မီ
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လက္တြဲလို႔ရပါ႔မလဲ…..” လို႔ မီ ေျဖခဲ႔ဖူးတယ္…..။
(တကယ္ ေျပာရက္ခဲ႔တဲ႔ မီပါပဲ…..ေျပာထြက္ရက္တာကို ကၽြန္ေတာ္က အံ႔ျသတာ…..)
“မီရယ္ မီေျပာၾကည္႔စမ္းပါ မီလိုခ်င္တယ္ဆိုတဲ႕ ဘ၀ပံုစံ မီ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔
ေမာင္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္…..မီ ေျပာလိုက္ပါ……ဒီကေကာင္က ေမာရမွန္းမသိဘဲ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖန္တီးေပးမယ္႔ ေကာင္ပါ ….။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးမားေနပါေစ ေမာင္ ေယာက်ၤားပါ မီ….. ဘ၀ေပးေၾကာင္႔
ခ်က္ခ်င္းမျဖစ္ႏိုင္တာပဲရွိမယ္…….အပတ္တကုတ္ျခစ္ကုတ္ယူရင္
ျဖစ္လာမွာေပါ႔………”
(ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုေတြ မီ႔ကို ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္……။)
မီကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စကားေတြကို မယံုၾကည္သလို မ်က္ႏွာေပးမ်ဳိးနဲ႔
မဲ႔ၿပံဳးေတြထုဆစ္ရင္း တုံ႔ျပန္ရုံကလြဲၿပီး ႏႈတ္ဆိတ္လွ်က္ အေ၀းကို
ေငးၾကည္႔ေနတယ္…….။ (မီ႔ရဲ႕ သက္ျပင္းရွည္ တစ္ခ်က္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ရဲ႕
ခံစားခ်က္ေတြကို တစစီလႈိက္စားေနခဲ႔ၾကတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခုထိ
ေမ႔လို႔မရႏိုင္ေသးပါဘူး……။)
ေနာက္ေတာ႔ မီ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕က ထြက္ခြာဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္ခဲ႔တယ္……။
ကၽြန္ေတာ္အသက္ေလာက္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ မိန္းကေလးမို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ျမင္ကြင္းထဲက
ထာ၀ရေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးေၾကာက္စြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မီ႔လက္ေကာက္၀တ္ေလးကို
အားကိုးတႀကီး ဆုတ္ကိုင္ဟန္႔တားခဲ႔ဖူးတယ္…..။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ခုလို
အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ မီ ရပ္တန္႔ရင္း စကားတစ္ခြန္းကို
တိုးညွင္းေလးဖင္႔စြာေျပာလာပါတယ္…..
“မီ႔အိမ္က သေဘာတူထားတဲ႔ လူနဲ႔ မီလက္ထပ္ရေတာ႔မယ္ ေမာင္
လက္ထပ္ၿပီးရင္ သူ အလုပ္လုပ္တဲ႔ စကၤာပူမွာ မီလိုက္ေနျဖစ္မယ္…..။
မီ သူ႔ကို ဘာလို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ေမာင္ သေဘာေပါက္လာမွာပါ…….မီ
သူ႔ကို လက္ခံသင္႔တယ္ မဟုတ္ဘူးလား ေမာင္ …..” ထို စကားသံအဆံုးမွာ
မီ႔လက္ေကာက္၀တ္က ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ေျပေလွ်ာ႔ရင္း ေလဟာနယ္ထဲ
ေနသားမက်စြာ တည္ရွိသြားခဲ႔တယ္…..။ မီ႔ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို
သိတဲ႔အခါ…..ကၽြန္ေတာ္႔ မီ႔ကို တားပိုင္ခြင္႔ မရွိဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္
နားလည္မိတယ္…..။ မတားလည္း မတားခ်င္ေတာ႔ပါဘူး…….ဒီလို လမ္းခြဲမႈမ်ဳိးအတြက္
ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းေနလို႔လည္း အပို္ပဲေလ……။
ကၽြန္ေတာ္႔ မီ႔ကို ထြက္သြားခြင္႔ေပးလိုက္ပါတယ္…..။ အဲ႔ဒီ႔ေန႔က မီ႔ရဲ ႕
ေက်ာျပင္ကို ေငးစိုက္ၾကည္႔ရင္း…..
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္ၾကား စကားေတြ မ်ားစြာ ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္…..။
ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူမက ဒီလို ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ပဲ ထာ၀ရရွင္သန္သြားလိမ္႔မယ္လို႔
ယူဆထားတဲ႔ မီ႔ကို……ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကေန ေအာ္ေျပာလိုက္မိပါတဲ႔ စကားက
“မီ……မင္း အခုလို ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားေတြေၾကာင္႔ ငါ ဘာေကာင္လဲဆိုတာကို
မင္းေရာ မင္းမိဘေတြပါ တစ္ေန႔သိလာေစရမယ္……”

ဘာလဲဗ် အခ်စ္ဆိုတာ ခုပဲၾကည္႔ေလ….ေမာင္႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ လို႔
တတြတ္တြတ္ေျပာခဲ႔တဲ႔  မီ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပစ္ပစ္ခါခါႀကီး
ခြဲသြားၿပီ…..။ဘာတဲ႔ သူမက ေျပာသြားေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သူလိုခ်င္တဲ႔
အရည္အခ်င္းေတြ မရွိဘူးဆိုပဲ….ဟား ရယ္ရတယ္ေနာ္ ၾကည္႔ၾကေသးတာေပါ႔ မီရာ
မင္းက ငါ႔ကို အထင္ေသးတာပဲ ငါ႔မွာ ေယာက်ၤားမာနရွိတယ္ မီရ……မင္း
ငါ႔အေၾကာင္းကို သိခဲ႔တာ အရင္ကပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္…..အခု ငါဟာ မင္း
သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ႔မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးမီ ဟု
ကိုယ္႔ကိုယ္တုိင္ ေျပာရင္း …..ေယာက်ၤားတန္မဲ႔ မ်က္ရည္ၾကားက
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲခဲ႔ေသးတယ္…..။
ခုမွပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အဖိုး ေျပာခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေနာက္ထပ္ဆံုးမစကားကို သတိရသြားမိတယ္……
တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ရမယ္တဲ႔…….။
ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာ သမၼာအာဇီ၀ က်က် ခ်မ္းသားခ်င္တယ္…..။
ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ ၿပီးေရာ ဥပေဒနဲ႔လြတ္ကင္းတာမွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ္
အကုန္လုပ္မွာပဲ…..။ အခုလုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္အေၾကာင္းကို အတြင္းက်က်
ပိုသိလာေအာင္ေလ႔လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ Car Show Room တစ္ခုမွာ
အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္…..။ အလုပ္ၿပီးရင္ အလုပ္ပဲလို႔ စိတ္ထဲမွာ
ႏွစ္ထားတဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမႈရဲ႕ အသီးအပြင္႔ေတြကို စံစားရဖို႔
မလြဲဧကန္ပါပဲ……။အဲ႕ဒီ႔အလုပ္မွာပဲ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္
Supervisor ျဖစ္လာခဲ႔တယ္……။ မီေရ ငါ Supervisor ျဖစ္ေနၿပီကြ လို႔
ေျပးၾကြားလိုက္ခ်င္ေပမယ္႔ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဒီရာထူးေလာက္ကို သူမက
ထည္႔တြက္ထားမွာ မဟုတ္ဘူးေလ….။ ၿပီးေတာ႔ လူ႔ေလာဘကလည္း
အေတာမသတ္ႏုိင္ဆိုေတာ႔ Car Show Room တာ၀န္ခံဘ၀ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း
နွစ္အနည္းငယ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ ဆႏၵေတြ ျပည္႔၀လာခဲ႔တယ္…..။မီေပးခဲ႔တဲ႔
မခံခ်င္စိတ္ေလးေတြေၾကာင္႔ထင္ပါရဲ႕……ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀က အနည္းငယ္
ေတာက္ပလာၿပီ…..။ကၽြန္ေတာ္႔မီရဲ႕ အထင္ေသးျခင္းခံရတဲ႔ဘ၀ကို
ၿပံဳးျပခ်င္လာခဲ႔ၿပီေလ……ကၽြန္ေတာ္႔၀င္ေငြအားလံုးကို ၿခဳိးၿခံေခၽြတာ
စုေဆာင္းရင္း ကား၀ပ္ေရွာ႔ဖြင္႔ဖို႔ ထပ္ၿပီး
အားသန္လာခဲ႔ျပန္ေတာ႔…..ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္
အတားအဆီးမရွိ……ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႔ အားေပးခဲ႔တယ္……။ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ စပ္တူ ကား၀ပ္ေရွာ႔ေလးတစ္ခု
ဖြင္႔လွစ္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္…..။ ေနရာကပဲ ေကာင္းလို႔လား…..ကၽြန္ေတာ္တို႔ကပဲ
ကံစပ္လို႔လားေတာ႔ မသိပါဘူး…..အဲဒီ႔လုပ္ငန္းက အေတာ္အသင္႔ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔
ေျပာလို႔ရပါတယ္…..။
အဲဒီ႔ကေနတဆင္႔ အျမတ္ေတြစုၿပီး ကားအလွဆင္လုပ္ငန္းပါ
ထပ္တိုးခ်ဲ႔ျပန္ေတာ႔လည္း ခုေခတ္လူငယ္ေတြအႀကိဳက္ Fancy ဒီဇိုင္းေတြ
လုပ္ေပးႏိုင္တာမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ငန္းဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ
လုပ္ငန္းႀကီးျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္…..။ခုဆို ကၽြန္ေတာ္ ခ်မ္းသာလိုက္တာလို႔
ေျပာယူရေလာက္ေအာင္ ပိုက္ဆံေတြရွိေနၿပီ……။ မီ႔ကို သိပ္သနားတာပါပဲ…….သူ
စြန္႔ပစ္ခဲ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ရရွိလာတဲ႔ ကံေကာင္းျခင္းေတြ သူမ
မစံစားရဘူးေနာ္…..။

ကၽြန္ေတာ႔ကို အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ တိုက္တြန္းေနၾကၿပီေလ…..။ သြားစမ္းပါ အရင္က
ကၽြန္ေတာ္ဘ၀နဲ႔ဆိုရင္ေရာ ဘယ္သူကမွ လွည္႔ေတာင္ၾကည္႔ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးေလ…..။
ကၽြန္ေတာ္ ဒိလိုေတြ ေတြးတတ္လာေအာင္ မီက အေတြးေတြထည္႔ေပးခဲ႔တာကိုဗ်…..။
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မီ႔ကို စြဲလန္းေနတုန္းပဲလို႔
ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္…..။ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ မီ႔ကို မေမ႔ပါဘူး…..။
ဒါေပမယ္႔ တသသ လြမ္းေမာရင္းနဲ႔ေတာ႔မဟုတ္ဘူး…..တျမည္႔ျမည္႔
နာက်ဥ္းရင္းနဲ႔…..။ ။ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕လထဲမွာ
စကၤာပူသြားလည္ဖို႔အစီအစဥ္ရွိတယ္……။မီ႔ကို သတိရတယ္ဆိုတာကလည္း သူ
ထားရစ္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အနာဂတ္အေၾကာင္း သူမကို အသိေပးခ်င္လို႔……။
။ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕လထဲမွာ စကၤာပူသြားလည္ဖို႔အစီအစဥ္ရွိတယ္……။ လုပ္ငန္းအတြက္
လိုအပ္တာေလးေတြ ေလ႔လာရင္း အခြင္႔ရွိေသးရင္ဆို တဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔
မီနဲ႔တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုခုကိုမ်ား ကံတရားက ေပးေလမလားဆိုတဲ႔
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔သြားမွာ……။

ကၽြန္ေတာ္ ေလဆိပ္ကို သြားတဲ႔လမ္းမွာ မိုးက ေတာ္ေတာ္
ျပင္းျပင္းရြာေနတယ္….။ မီးပိြဳင္႔တစ္ခုမွာ ကားရပ္ထားတုန္း မိုးေရထဲမွာ
ထီးတစ္ေခ်ာင္းတည္းကို မလံုမလဲ ေစာင္းၿပီး ကားလမ္းျဖတ္ကူးဖို႔ ရပ္ေနတဲ႔
အသက္ ၆၅ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္႔ စံုတြဲဆီ အမွတ္မထင္
ကၽြန္ေတာ္႔အၾကည္႔တို႔ေရာက္သြားမိတယ္…..။
သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကားရွိရာသို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း နီးကပ္လာတဲ႔အခါ…….
မီ႔ရဲ႕ မိဘ(၂)ပါးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ဇေ၀ဇ၀ါ မျဖစ္ေနဘဲ ေကာင္းမြန္စြာ
သိျမင္သြားတယ္…..။သူတို႔ မီရွိရာကို
လိုက္မသြားၾကဘူးလား…..။ဒီေလာက္မိုးရြာႀကီးထဲ ဒုကၡခံၿပီး ဘယ္ကိုမ်ား
သြားဦးမလို႔ပါလိမ္႔……သူတို႔(၂)ေယာက္မ်က္ႏွာမွာလည္း ၀မ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔
ညႈိးငယ္မႈေတြ စြန္းထင္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္…..။ သူတို႔ သြားမယ္႔ခရီးက
ဘယ္ကိုလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိေပမယ္႔ သိပ္မေ၀းဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔
ကားနဲ႔ေခၚတင္ၿပီး လိုက္ပို႔ေပးခ်င္မိတယ္…..။ ဒါေၾကာင္႔ ကားေပၚက
ခဏဆင္းၿပီး သူတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔အခါ……..သူတို႔၂ေယာက္လံုးဟာ အရင္က
ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးတာထက္ မ်ားစြာ ညႈိးႏြမ္းေနရုံမကပဲ အ၀တ္အစားေတြကပါ
သစ္လြင္မႈေတြ အတိ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ႔အျပင္ ေဟာင္းေဆြးေနပံုရတယ္…..။
သမီးတစ္ေယာက္လံုး စကၤာပူမွာရွိေနၿပီး ဒီေလာက္ေလးေတာင္
မေထာက္ပံ႔ရေကာင္းလား မီရာ ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ မီ႔ကို
အျပစ္လွမ္းတင္မိေနတုန္းမွာပဲ မီးပိြဳင္႔က စိမ္းေတာ႔မွာမို႔
“ဦးေလးတို႔ ကၽြန္ေတာ္ မီ႔သူငယ္ခ်င္းပါ……ဦးေလးတို႔
ဘယ္သြားမွာလဲဟင္……ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္….ကားေပၚတက္ေနာ္ ”လို႔
ေျပာၿပီး ကားတံခါး ကို တရုိတေသ ကၽြန္ေတာ္က
ဆြဲဖြင္႔ေပးေတာ႔……….သူတို႔၂ေယာက္လံုး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႔ၿပီး
ေတြေ၀ေနပံုရပါတယ္…..။
ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ထပ္ၿပီး “ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မီက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၉
ႏွစ္ေလာက္တုန္းကတည္းက ခင္ခဲ႔ၾကတာပါ ခုေတာ႔ မေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး…..ဦးတို႔
အိမ္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မီ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရာက္ဖူးပါတယ္…..
မီ႔ ၂၁ ႏွစ္ေမြးေန႔တုန္းကေပါ႔…..။”
ကၽြန္ေတာ္႔စကားဆံုးတဲ႔အခါ….မီးပိြဳင္႔က စိမ္းၿပီမို႔ သူတို႔(၂)ဦး
အားတံု႔အားနာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔လားမသိ….ကၽြန္ေတာ္႔ကားေပၚပါလာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္…..။

သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ကားဒရုိင္ဘာက ကၽြန္ေတာ္႔ကို
အူေၾကာင္ေၾကာင္အၾကည္႔မ်ဳိးနဲ႔ ၾကည္႔လာမွ ကၽြန္ေတာ္ သြားရမယ္႔ခရီးကို
သတိျပန္ရသြားမိတယ္…..။ ဒါေပမယ္႔ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ…..မိုးထဲေရထဲ
သက္ႀကီးရြယ္အို(၂)ေယာက္ ဒုကၡမေရာက္သြားဖို႔က အေရးႀကီးတယ္…။
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ Air ticket canclation fees က ဘယ္ေလာက္မွ
အေရးမႀကီးပါဘူး…….။ ခု သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေျခအေနသိသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္
စကၤာပူသြားမယ္ဆိုတာ သိမွ မီ႔ကို ျပန္ေျပာရင္ မီလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အေၾကာင္း
သိသြားမွာ……။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔ မီ႔အတြက္ လူၿကံဳေပးစရာရွိေနရင္
မီ႔ဖုန္းနံပါတ္ပါရေသးတယ္လို႔ေတြးၿပီး ကိုယ္႔တိုက္ဆိုင္မႈကို တစ္ေယာက္တည္း
ေက်နပ္ေနတုန္း “ ဆရာ ဒါဆို ခု ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ကို ေမာင္းေပးရမလဲ ”ဆိုတဲ႔
အေမးသံၾကားမွ
“ေျသာ္ ဟုတ္သားပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ကို ပို႔ေပးရမလဲခင္ဗ်
ကၽြန္ေတာ္႔ကို အားမနာပါနဲ႔ သြားမယ္႔ေနရာကို ေျပာပါ……”.ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ႔
မီ႔ေမေမျဖစ္သူက
ၿမိဳ႕အစြန္က သခ်ဳိၤင္းေလးကိုပါကြယ္ လို႔ ျပန္ေျဖၿပီး အသံတိတ္သြားပါတယ္…..။
ထိုစကားကို ၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြထသြားမိတယ္…..
စိတ္ထဲကလည္း ငါေတာ႔မွားၿပီထင္တယ္လို႔ ေတြးမိရင္း ဟာကြာ ဘာျဖစ္လဲ ယူတတ္ရင္
ကုသိုလ္ေတာင္ရပါေသးတယ္ ဟု ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ေျဖသိမ္႔ရင္း ေမာင္းကြာလို႔
အမိန္႔ေပးလိုက္မိပါတယ္…..။

သုသာန္ကိုေရာက္ေတာ႔ မိုးက ရြာေကာင္းေနတုန္း…….။
သူတို႔၂ေယာက္ ထီးတစ္ေခ်ာင္းတည္း ေဆာင္းၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားေတာ႔ ကားထဲမွ
ထီးအပိုတစ္ေခ်ာင္းထုတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ဆီ လိုက္ေပးမိပါတယ္…….။
မီ႔ဖခင္က ေက်းဇူးပါ ေမာင္ရင္ရယ္ တခါတည္း မင္း သူငယ္ခ်င္းကိုပါ
၀င္ႏႈတ္ဆက္သြားပါဦးလား ဆိုတဲ႔ စကားကိုၾကားရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ေခါင္းကို
မိုးႀကိဳဳးပစ္ခ်လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္…..။
ကၽြန္ေတာ္က မီရွိတဲ႔ စကၤာပူကို သြားမွာေလ…….
ခု ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာမွာ မီရွိေနတယ္ဆိုတာ
မျဖစ္ႏိုင္စရာ…….ကၽြန္ေတာ္႔ ေျခလွမ္းေတြ သူတို႔ေနာက္ ထပ္ျကပ္မကြာ
လိုက္ႏိုင္သြားေအာင္ ထိုစကားက ညႈိ႕ယူဖမ္းစားသြားပါတယ္…….။
မိုးေရထဲမွာ သိပ္မသည္းကြဲတဲ႔ မီ (၂၂) ႏွစ္ …..၅ ရက္ ၂ လ ၂၀၀၆ တြင္
ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သည္ ဟူေသာ ေက်ာက္သားျဖဴျဖဴေပၚက စာလံုးေတြကို ေတြ႔ေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ ပိုပီးေသခ်ာေအာင္ အေျပးသြားမိတယ္…….။ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္စိကိုု
ကၽြန္ေတာ္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကို တုန္လႈပ္ေနမိဆဲ…..။
ဒါ မီမျဖစ္ႏိုင္ဘူး……လို႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနရင္း
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မီ လမ္းခြဲခဲ႔တဲ႔ 21 DEC 2005 က မီ႔စကားေတြကသာ
အမွန္ျဖစ္ေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတုန္းမွာပဲ…….မီ႔ေမေမရဲ႕ လက္ထဲက
သၾကားလံုးနဲ႔ ေခ်ာက္လက္ေတြ အျပည္႔ထည္႔ထားတဲ႔ ဖန္ဘူးေတြကို
ျမင္လိုက္တဲ႔အခါ………………ကၽြန္ေတာ္ဟာ မိုးေရထဲမွာ…….အသက္မရွိသလို
ေတာင္႔တင္းသြားတယ္……။ မီ႔ေမေမရဲ႕ “သမီးေရ…..ဒီဗူးေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္က
ခုခ်ိန္ေတြထိ မေပၚလာေသးပါဘူးကြယ္……သမီးနဲ႔ပဲ ေမေမတို႔ ခ်န္ထားခဲ႔ပါရေစ
သမီးေလးရယ္ ”လို႔ စို႔နင္႔ေၾကကြဲစြာ ေျပာေနတဲ႔ စကားလံုးတိုင္းဟာ
ကၽြန္ေတာ္႔ ႏွလံုးသားကို ဖိညွစ္ေနသလိုပါပဲ……။
“ေမာင္ရင္မသိေသးဘူးထင္တယ္…..သမီးေလးက ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ဆံုးခဲ႔တာ ခုဆို ၇
ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ…..သမီးေလးရဲ႕ ခ်စ္သူကို သိရင္လည္း
ေျပာေပးပါကြာ……သမီးေလးကို အထင္ေတြ ဆက္မလြဲပါေတာ႔နဲ႔ လို႔………” …………..
…………….. ကၽြန္ေတာ္ ထိုစကားေတြကို တံု႔ျပန္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ႔ပါ…….။ ၇
ႏွစ္လံုးလံုး သူမအေပၚ မုန္းတီး ခံျပင္းေနမိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူမ
ခြင္႔လႊတ္ေစဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ဖို႔ ….ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္လိုေတာင္းပန္စကားမ်ဳးိမွ ရွာေဖြမရေတာ႔ပါဘူး….။
မီက ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မေ၇ာက္ခင္ ၂ လနီးပါးအလိုမွာ
စိတ္နာေစလိုမႈနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ႔ၿပီး…..ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကို
ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔တာတဲ႔ဗ်ာ……။
ကၽြန္ေတာ္……ငိုေနရုံက လြဲၿပီး အတိတ္ေတြကို ဘယ္လို ျပန္ေပးဆပ္ခြင္႔ရႏိုင္မလဲ…..?????

မီ………. သူမရဲ႕အခ်စ္က ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အမြန္ျမတ္ဆံုးပါပဲ…….။
မီဟာ……သူမရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အနာဂတ္ကို လင္းလက္ေစခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလး……။
သူမရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အမုန္းေတြကို ထမ္းပိုးၿပီး
ေလာကႀကီးကို ေက်ာခိုင္းခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလး…….။
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မီဟာ အစားထိုးမရတဲ႔ ခ်စ္သူ ျဖစ္သလို…..မီ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္ထိုက္တဲ႔ ထာ၀စဥ္ျဖစ္တည္ျခင္းတရားပါပဲ…….။
။

(Website တစ္ခုမွ Short Story ေလးကို မွီျငမ္းကိုးကားသည္။)

အလြမ္းေကသရီ