အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ထလိုက္ရတာ..တအား..အား..နဲ႔ ေအာ္ေနတဲ့  က်ီးစုတ္ေတြေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္…ေဒါသ ေရာက္သြားရတာ… ငါေနာ္…အရင္တုန္းက ကေလး စိတ္နဲ႔ဆို ဒီ က်ီးစုတ္ေတြ ေလးဂြ စာမိေတာ့မယ္… ဟင္း….သက္ၿပင္းခ်..စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳး မလို႔
တံခါး ဖြင့္လိုက္ေတာ့….အံမယ္….ႏွမေစာင္းက အိမ္ေရွ႔မွာေတာင္ ပိတ္အိပ္ေနလိုက္ေသးတယ္…ငါ့ေဒါသေတြ…ဟင္း….ဟင္း…..ကဲကြာ…..ဂိန္…ဂိန္….ေပစုတ္စုတ္ေခြး
ကေတာ့…ငါ့ကိုေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေၿပးေလရဲ႕….ေရခ်ိဳးၿပီးတာ နဲ႔ ထမင္းေပါင္းအိုးေလးနဲ႔ ထမင္းအိုးတည္
ၿပီးေတာ့ ဒိုးမယ္ေပါ့…..ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ plan ခ်လိုက္တယ္..အိမ္ထဲေရာက္ေရာ…ဟင္း….ဆန္ေစ့ေတြ ဟိုနားတန္းလန္း…ဒီနား တန္းလန္း..နဲ႔ မြစ ကိုက်ဲေနပါေလေရာ…..ဟိုက္……ဘယ္လိုၿဖစ္တာပါလိမ့္….ေၾသာ္….လက္စသတ္ေတာ့..ငါ့ဆန္အိပ္ကို ကိုယ္ေရႊၾကြက္ေတြ ၀င္ေမႊထားၿပန္ေပါ့…..ဟင္း…အန္က်ိတ္လိုက္တယ္….မင္းတို႔လဲ ေသပန္းပြင့္ေနၿပီေပါ့….ငါ့ကုိ စမ္းတာေပါ့ေလ…..ကဲကြာ….ေခါငး္ၿပဴတူတူၿဖစ္ေနတဲ့…ၾကြက္စုတ္ကုိ..ဘယ္ရမလဲ…..ဒန္အိုးအဖုန္းနဲ႔ ေကာက္ပစ္လုိက္တာ..သူေတာင္းစားေလး ေၿပးတာ တန္းေနတာပဲ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ….ငါၿမန္ၿမန္ဒိုးေတာ့မယ္…ၾကာရင္ ငါ့ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲကုန္ေတာ့မယ္…ကဲ..ကိုယ္ေရႊေခ်ာ..အ၀တ္အစားလဲ…လမ္းထိပ္ေရာက္ ကားေစာင့္….က်ဴပ္တို႔ ရပ္ကြက္ကေတာ့ ၾကံဳတုန္း ေၿပာလိုက္ဦးမယ္…၀မ္းေရးေတာင္ မနည္းေၿဖရွင္းရတဲ့ သူေဌးရပ္ကြက္ေပါ့ဗ်ာ…..သူေဌးဆိုလို႔ ခ်မ္းသာတယ္လို႔ မထင္လိုက္နဲ႔…က်ဴပ္တို႔ရပ္ကြက္မွာ ရပ္လိုက္တဲ့ ကားေတြက တက္လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔..၂၀၀ ပဲ..
လာမရွင္းၿပနဲ႔…တက္ခ်င္တက္ မတက္ခ်င္ေန…..ေဟာ္….လာပါၿပီ….213ကား..အံမေလး..ေၿပာေတာ့ အထူးကားတဲ့….တင္ထားတဲ့လူေတြကလဲ ထိုင္ခုံ အၿပည့္ …မတ္တပ္ရပ္စီးတဲ့လူေတြကလဲ….
ႏွစ္ေယာက္ထပ္ၿပီးစီးေနသလား ထင္ရတယ္..ေတာ္ေတာ္ေတာ္….205 ပဲ ေစာင့္ စီးမယ္…သူက 100ဗ်..ဟိုနားဒီနား 50 ေပါ့ဗ်ာ…..စီးေပ်ာ္ပါတယ္….ဒီလိုနဲ႔ ဘားလမ္း..ဆူးေလ…သံဗုေဒၶ ဆိုၿပီး  ခၽြတ္ေနာက္ေနာက္အသံနဲ႔အတူ   205 စပါယ္ယာက…ဆင္ႏွစ္ေကာင္ဖင္ေထာင္ၿပီးကလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး အတင္းထိုးတင္ပါေလေရာ ..က်ဴပ္လဲ ငပိ…ငခ်ည္..သိပ္သလို..စပါယ္ယာတြန္းရာေနာက္ေရာက္ေရာေပါ့ဗ်ာ… ဟြန္း…ဒီေလာက္ က်ပ္သိပ္ေနတာကို ဆင္ႏွစ္ေကာင္ဖင္ေထာင္ၿပီးမ်ားေတာင္ ကဦးမယ္တဲ့…အမေလး…ဘုရားဘုရား…ေစာေစာတုန္းကေတာ့…ေရခ်ိဳးထားတဲ့ က်ဴပ္ ခႏၶာကိုယ္
သန္႔လို႔ေပါ့ဗ်ာ..အခုေတာ့ ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္နဲ႔ လူပိမေသေအာင္ စြန္႔စားခန္းရိုက္ေနရၿပီေပါ့…ကုိယ္ပိုင္ကားမစီးႏိုင္တုန္းေတာ့..အားတင္းထားသားေရ႕…….ကဲ..
ကားေပၚလဲေရာက္ေရာ….စ ပါၿပီ…..စပါယ္ယာရဲ႕ ၀ါဒီေတြ….ခရီးသည္ခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာပါ….ေဘးဘယ္ညာတိုးစီးပါဗ်….ကၽြန္ေတာ္တိုးမွ တိုးတယ္မေၿပာနဲ႔ စပါယ္ယာကလဲ..တစ္လမ္းလံုး နားမဒိန္းက်င့္လာတာ…ဘားလမ္းၿမန္ၿမန္ေရာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္…က်ဴပ္က မတ္တပ္ရပ္ေပါ့ဗ်ာ…က်ဴပ္ေရ႔ွမွာေတာ့ ထိိုင္ေနတာကေတာ့ ပြင့္နဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္သလားလို႔ေတာင္ထင္ရတဲ့ ခင္၀၀…လူ႔ဘီလူး အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေပါ့ဗ်ာ….ကဲ …လမ္းေလ းဆယ္ ပန္းဆိုးတန္း..ဘူတာၾကီး..ကုန္တိုက္ ဆင္းမွာၿပင္ထားဆိုတဲ့ စပါယ္ယာ အသံ အဆံုးမွာ….မယ္မဒီ ၀က္မၾကီးက ဆင္းမလို႔ တူတယ္..ထၿပီးတန္းကို ကိုင္ထားၿပီး..ေ၇ွ႔တိုးလာတယ္..မွတ္တိုင္လဲအေရာက္..ဒရိုက္ဘာရဲ႕ ဘရိတ္အုပ္ခ်က္က က်ီြ…..လူေတြ နည္းနည္း ယိုင္ကုန္တယ္…မယ္မဒီကေတာ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕…
အမေလး……ဗ်စ္……ဟင္…ဘာသံပါလိမ့္….ေသခ်ာနားစြင့္ေနေပမဲ့..ေနာက္ထပ္ အသံ ထြက္မလာေတာ့ဘူးဗ်….ဟြန္း….ေ၀ါ့…..ပ်ိဳ တက္လာတယ္….ေတာ္ေတာ္ဆိုးလိုက္တဲ့ smellဗ်ာ..
ေဘးဘီ၀ဲယာက လူေတြကေတာ့ က်ဴပ္ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ..မဟုတ္ဘူး……က်ဴပ္မဟုတ္ဘူး……ဒီ ၀က္မ ေပါက္တာဗ်……ငါ့ႏွဲေနာ္….အားတင္းထား….ေရွ႔ဆို ဘာလမ္းေရာက္ေတာ့မယ္.. ၀က္မကေတာ့
သူမဟုတ္သလိုပဲ……က်ဴပ္လဲ..ခပ္တည္တည္နဲ႔တံခါးနားတိုးသြားလိုက္တယ္…ကဲ..ကဲ..ကဲ…
ဘားလမ္းေရာက္ပါၿပီ….က်ဴပ္လဲ….ဆင္းခ်င္ေဇာနဲ႔ဆင္းလိုက္တာ….အေနာက္က မိန္းမၾကီးက
က်ဴပ္ပုဆိုးစ တက္နင္းထားတာမသိလိုက္ဘူး…..ဟိုက္….သြားၿပီ…..ကၽြတ္ၿပီ…..ကြဲၿပီ….ငါ့အရွက္ေတြ..ေတာ္ေသးတယ္..
ကမန္းကတန္းဆြဲတင္လိုက္တာ..ဘယ္သူမွ မၿမင္ေလာက္ပါဘူး…ဟဲ..ဟဲ…..က်ဴပ္လဲ သုတ္သုတ္နဲ႔…အေၿပးေလွ်ာက္လာလိုက္ေတာ့တယ္….ဟူး….အခုမွပဲ….ေလေကာငး္ေလသန္႔…
အရွက္ေၿပေတာ့တယ္….၀က္မအေၾကာင္းၿပန္စဥ္ိးစားရင္ေတာ့ smell က စြဲေနတုနး္ပဲ…နံလိုက္တာ..အခုေတာ့….က်ဴပ္ ေလေကာင္းေလသန္႔ ရႈေနၿပီ..ဟီးဟီး….ဘယ္သူၿမင္လိုက္လဲမသိဘူး….တစ္ေယာက္တည္းေတြးရင္းနဲ႔……….

ဒဏ္ရာ