အပိုင္း ၂ မွ အဆက္..

ဒုတိယေန ့ရဲ ့ပထမဦးဆံုး အေတြ ့အႀကဳံ
 

ဒီလုိ နဲ ့ပထမေန ့ကေတာ့ ေအာင္ၿမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။ စာေမးပဲြ ခန္းထဲကထြက္လာတဲ့ေက်ာင္းသာ တုိင္းရဲ ့မ်က္ႏွာ ကေတာ့ အၿပံဳးပန္းေတြနဲ ့ေ၀လုိ ့ေပါ့။ တန္းလံုးကြ်တ္ ေအာင္မယ့္ စာေမးပဲြ ဆုိတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။

ဒုတိယေန ့ကေတာ့ နည္းနည္း ခက္တယ္ဗ် . Philosophy လုိ ့ေခၚတဲ ့ဒသနီကေဗဒ..

ကြ်န္ေတာ္လည္း တတ္နို္င္သေလာက္ ႀကိဳးစားေၿဖေပမဲ့ တခ်ိဳ ့စာေတြကေတာ့ ေမ့ တယ္ေပါ့ဗ်ာ.

ေဘးနားက မိန္းကေလးကေတာ့ အလိုက္သိပါတယ္။

အစ္ကို ယူ အံုးမလား တဲ ့ေလ။

စ..စခ်င္းဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က နည္းနည္း မူ ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳး ကို တသက္နဲ ့တစ္ကုိယ္ တခါမွ မလုပ္ဖူးပါဘူး ခင္ဗ်ာ။

သူငယ္တန္းကေန ဆယ္တန္းအထိ ပင္ကုိယ္ ႀကိဳးစားမွူ ့နဲ ့သာ စာေမးပဲြ မွန္သမွ် ႀကိဳးစာခဲ့ရတာပါ။

ဒီေတာ့ . ဒီလို လုပ္ရမွာ ရွက္သလို ။ လုပ္လည္း မလုပ္တတ္ပါဘူး ။

ဒါေပမယ့္ . သူမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္ေတာ့လည္း ကိုယ္လည္း ဘီယာ ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ကြာ ဆုိလုိ ့.အႏွီမိန္းကေလး ေပးတဲ့့ စာရြက္ အပို္င္းအစ ေလးကို ပဲ လက္တုန္တုန္ နဲ ့လွမး္ယူလုိက္မိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မေၿဖႏုိင္တဲ့ ပုစၦၱာ ေလးပါ ပဲ ။

ဒီ တစ္ပုဒ္ မေၿဖလုိ ့လည္း စာေမးပဲြမက် ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူ ့သဘာ၀ အရ . ပို ရ ရင္ေတာ့ ပိုလို ခ်င္မိပါတယ္။

ေက်းဇူးပါပဲေနာ္ မိုး ။

ေနာက္ရက္ေတြ မ်ားမွာလည္း အဂၤလိပ္စာ နဲ ့ပတ္သက္ တာေတြဆုိေတာ့ စာရြက္ၿဖဴ မုိက္ကရုိေလးေတြက ေတြက ပိုမို ပလူပံ်လာပါတယ္။

ထုိ ့ထက္ ပိုမို ဆုိးရြား စြာ ရဲတင္း ႀကသူမ်ားကေတာ့ . ၿပဌာန္း စာအုပ္ႀကီးကို စာေရးစားပဲြ ခံုေအာက္တြင္ ထားကာ ေပၚတင္ႀကည့္ကူးႀကသည္။

သူ တုိ ့ပံုစံ ႀကည့္ရသည္မွာ တစ္ေန ့ကို ေန ့တြက္ခ ငါးရာက်ပ္ ေပးထားသၿဖင့္ ထင္ရာစုိင္း မည့္ ပံုစံမ်ားအတုိင္းသားေပၚလြင္ေနပါသည္။

စာေမးပဲြ ခန္းမ အသြင္ သည္ စာကူးပဲြ ခန္းမ အၿဖစ္ တၿဖည္းၿဖည္း အသြင္ေၿပာင္းလာပါသည္။

စာရြက္မ်ား ၿဗိ ကနဲ ့ၿဖဲသံမ်ား ၊ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စကၠဴလံုးမ်ားၿဖင့္ ပစ္ေပါက္ ေနသည္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အံံ့အားသင့္စရာၿဖစ္မိပါသည။္

မည္သို ့ပင္ ဆုိေစ ေန ့တြက္ခ နားလည္မွူ ့ေႀကးအၿဖစ္ တစ္ေန ့လွ်င္ ငါးရာ ေပး၍ ေၿဖရေသာ စာေမးပဲြ ႀကီး.က ေအာင္ၿမင္စြာၿပီးဆံုးသြားေခ်ၿပီ ။

စာေမးပဲြေၿဖဆုိႀကသည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ တုိင္းသည္ ေက်ာင္းအၿပင္သို ့ေခါင္းကို ေမာ့ ၿပီး ရင္ကို ေကာ့ကာ ထြက္လာႀကသည္။ မိဘမ်ားက စိုးရိမ္တႀကီး ေမးလုိက္သည့္ေမးခြန္းတုိင္းကိုလည္း ၿပံဳရႊင္စြာ ပင္ ၿပန္ေၿဖလိုက္ႀကသည္။

သားေလး ေၿဖႏုိင္ရဲ ့လား ကြယ္။

ေၿဖႏိုင္တာေပါ့ ေမမ ရာ ။

သမီးႀကီး ။ က်က္ထားတာေတြ တုိးရဲ ့လား ဟင္။

ဟာ အေမႀကီးရာ။ အားလံုးကြက္တိပဲ သိလား ။

အားလံုး ေသာေက်ာင္းသာမ်ားက ေပ်ာ္ရႊင္ေနႀကသည္။ တခ်ိဳ ့ကလည္ ေပၚတင္ပင္ ဟစ္ေႀကြးႀကသည္။

ေဟာ့..ေဟာ့…ကူးလုိ ့ရတယ္ကြ…

စာေမးပဲြ ၿပီးဆံုးၿခင္း အထိမ္းအမွတ္ အၿဖစ္ . သန္လ်င္ တံတားေပၚတြင္ မိုက္ကရုိ စာရြက္ငယ္မ်ား ၊ ဘာဂ်ာ စကၠဴေခါက္ ေလးမ်ားက ဟို တစ္စ . ဒီတစ္စ..ေလတြင္ ေကာ့ပ်ံ၀ဲလ်က္ ရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ႏွင့္တကြ အားလံုးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေအာင္စာရင္းႀကည့္ရန္ပင္ မလုိ ပဲ တန္းလံုးကြ်တ္ ကို ေအာင္ၿမင္ႀကသည္။

လူခ်င္း တူေသာ္လည္း ကံခ်င္း မတူ ႀကသူမ်ား

က်ဴရွင္ မွ အခ်ိဳ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ေၿပာသည္။ နင္တုိ ့တာ၀ က ကံေကာင္းလုိ ့အၿပင္ မွာေၿဖရတာ..
ငါတုိ ့ဒဂံု တကၠသိုလ္ က.ေတာ့ စာေမးပဲြကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ၀င္းထဲမွာပဲ . ေၿဖရတာ။

ဒီေတာ ့ အရမ္းႀကပ္တယ္။ လံုး၀ မေခ်ာင္ဘူးတဲ ့..လွူပ္လုိ ့ေတာင္မရဘူး ဆုိပဲ ..

ကြ်န္ေတာ္သည္ အဆိုပါ ဒဂံုတကၠသိုလ္မွ သူငယ္ခ်င္းကို ႀကည့္လုိက္သည္။ သူတုိ ့ေၿပာပံု အရဆုိလွ်င္ သူတုိ ့သည္ စာေမးပဲြကို .စာေမးပဲြႏွင့္တူေအာင္ေတာ့ ေၿဖ ခဲ ့ရသည့္ ပံုပင္ .

ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိ

ေခ်ာင္ သလား ႀကပ္သလား ဆုိတာကေတာ့ ကုသိုလ္ ကံ လုိ ့ပဲေၿပာရမလား ေနာ္။

အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္

အနီးကပ္ ဆယ္ရက္တြင္ မႏွစ္က ေတြ ့ခဲ့ေသာ မိုး ႏွင့္ၿပန္ဆံုသည္။ ခင္မင္ မွူ ့အတုိင္းအတာ ပိုလာသည္။

သူကလည္ . ကုမၼဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္၀င္ေနသၿဖင့္ က်ဴရွင္ မတတ္ အား ။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ပထမႏွစ္ကို ရသလို ေၿဖခဲ့သည္ ဟု ဆုိသည္။

ဒီႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ ကေတာ့ မေခ်ာင္ ဟု ႀကားသည။္ တကၠသိုလ္၀င္းထဲတြင္ ေၿဖရမည္။

ဒီေတာ့ စာ ကို ႀကိဳးစားၿပီး ေသခ်ာ လုပ္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္ စုေပါင္းၿပီး စာက်က္ႀကသည္။ မုန္ ့ေတြ အတူစားႀကသည္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ ကို ရသေလာက္ ႀကိဳးစားၿပီး ေပ်ာ္စရာရွာမိသည္။
သြားအတူ လာအတူ စား အတူ ၿဖစ္လာေသာ မုိး ကို ကြ်န္ေတာ္ ပို ၍ေလ့လာခြင့္ရလာပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ ဆံုးတုိင္း မုိး အေပၚ တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္မ်ား ေၿပာင္းစ ၿပဳလာသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာ ရိပ္မိလာသည္။

ီီူ

ခ်စ္သူ အလွဘဲြ ့

ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ မုိး သည္ တေန ့တၿခား ပို၍လွ လာသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။ ယခင္ က ကတံုး ဆံပင္ေပါက္ႏွင့္ မိုးသည္ ယခု ေတာ့လည္း ဂုတ္ အထိ ၀ဲပ်ံေနေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားက ေလတုိက္လုိက္တုင္း ယမ္း ခါေနပါသည္။ ထုိ ဆံႏြယ္ေလးမ်ား ယိမ္း ကသလုိ ကြ်န္ေတာ္၏ ႏွလံုးသား ေလးလည္း ကရင္ဒုံးယိမ္း က ေနပါေတာ့သည္။

မုိး ၏ အသံသည္ ဆည္းေလး သံေလးမ်ားလုိ သာယာလွပါသည္။ မိုး ၏ မ်က္ႏွာသည္ ေကာင္းကင္တြင္ ညအခါ ထိန္ထိန္သာေသာ လမင္းႀကီးကဲ့သုိ ့ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲတြင္ ၿပည့္လွ်ံထိန္လင္းေနပါသည္။ မုိး သံုးေနက် ေဘာ္ဒီ စပေရး ၊ လုိးရွင္း ႏွင့္ သူ၏ ကုိယ္သင္းရနံေလး မ်ားသည္ စုေပါင္းလုိက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္အဖုိ ့တိ္မး္မူးဖြယ္ရာ ဆဲြေဆာင္မွူ ့ကို ၿဖစ္ေစေပါသည္။

မုိး ဆုိေသာ နာမည္ လုိက္ေအာင္ ေအးခ်မ္းေသာ ၊ သန္ ့စင္ ႀကည္လင္ ေသာ မိန္းကေလး ကို ကြ်န္ေတာ္ အဘယ္ေႀကာင့္ ရင္မခုန္ ပဲ ေနပါအံ့မည္နည္း ။

ကုိယ့္ အေပၚကို ေပါကၠရာ ၀သ မုိးမ်ား ရြာခ်လုိက္ပါေတာ့ လားကြယ္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆိုလွ်င္ အားကိုးရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္တည္း မဆံု ဆံုေအာင္ ဖန္တီးႀကိဳးစားေပးႀကသည္။ အေအးဆုိင္တြင္ အတူထုိင္ႀကၿပီ ဆုိလွ်င္ ဟို ကိစၥ ဒီကိစၥ အေႀကာင္းၿပကာ ေရွာင္ေပးတတ္ႀကသည္။

အေတာ့္ကို ခင္ဖုိ ့ေကာင္းၿပီး အလုိက္သိတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ားပါတကား..

ရင္ခုန္ဖြယ္ရာ ေန ့ရက္ေတြ က ပိုမို ရင္ခုန္ဖုိ ့ေကာင္းလာသည္။

အနီးကပ္ ဆယ္ရက္သာ တတ္ရေသာ ေက်ာင္းကို ဆယ္ရက္ထက္ ပုိၿပီး တတ္ခ်င္စိ္တ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚလာသည္။
ေက်ာင္းက အၿပန္ ဘတ္စ္ကား ေပၚတြင္ သူငယ္ခ်င္းက ေနရာ ဦးထားႀကသည္။ မုိးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္က တခံုတည္းတြင္ ထုိင္လ်က္ ။

လူမ်ား ၿပည့္ႀကပ္ေနေသာ Air-Con ဘတ္စကားႀကီးတြင္ သူေရာကြ်န္ေတာ္ပါ ေခြ်းၿပိဳက္ၿပိဳက္က် ရေလသည္။ မိုး၏ နဖူးတြင္ စို ့ေနေသာ ေခြ်းေလးမ်ားကို တစ္ရွူး စကၠဴၿဖင့္ ႀကင္နာစြြာ သုတ္ေပးခြင့္ ဘယ္ေတာ့ မ်ားမွ ရပါလိမ့္ေနာ္။

အခ်ိန္တစ္နာရီမွ်စီးရေသာ ဘတ္စ္ကားသည္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ လြန္စြာ မွ ၿမန္ေနသလို ။ အခ်ိန္ေတြက ကုန္တာၿမန္လုိက္ေလခ်င္း။

ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသား ေရးကို ထင္သေလာက္ အားမထုတ္ႏုိင္ခဲ့ေပ။

ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပဲြကို ေတာ့ ေက်ာင္းထဲမွာ က်င္းပမည္ဟု ႀကိဳသိရသၿဖင့္ သင္ခန္းစာ မ်ားၿဖင့္သာ နပန္းလံုးေနရသည္။

ပန္းဆိုးတန္း မွ က်ဴရွင္ ဆရာႀကီး ၏ သင္ၿပမွူ ့မ်ားေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ သင္ခန္းစာ မ်ားသည္ အေတာ္ပင္ ေက်ညက္လာပါသည္။

ဒီလုိႏွင့္ ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပဲြႀကီး စတင္ပါသည္။

စာေမးပဲြခန္းတြင္ ေစာင့္ႀကပ္ႀကေသာ တကၠသိုလ္ဆရာမ မ်ားက အေတာ့္ကို တင္းႀကပ္စြာ ေစာင့္ႀကည့္ ႀကပါသည္။

ေအာ္… ပထမ ႏွစ္ ကတည္းက ဒီလုိမ်ိဳး ၿဖစ္သင့္တာေပါ့ ဗ်ာ။

ဒါေတာင္ . မေကာင္းေသာ အက်င့္ဆုိး ကိုဆက္လက္ က်င့္သံုးခ်င္ေသာ ေက်ာင္းသား အနည္းငယ္က မုိက္ကရုိ စကၠဴၿဖဴေလးမ်ား ကိုအားကိုးခ်င္ႀကသည္။

တကၠသိုလ္ ဆရာမ မ်ားကလည္း လင္းယုန္ တုိ ့၏ မ်က္လံုးမ်ိဳးၿဖင့္ ေတြ ့သမွ်ကို လုိက္လံ သိမ္းဆည္းၿခင္း ၊ ေနာက္ေနာင္ မလုပ္ရန္ၿပင္းထန္စြာ တားၿမစ္ၿခင္းမ်ား ၿပဳႀက၏ ။

ဒုတိယႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ စာေမးပဲြ သည္ စာေမးပဲြ ႏွင့္ တူ လာပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရွ ့ဆယ္ခံုေက်ာ္ မွ မုိး ကို လွမး္ႀကည့္လုိက္ပါသည္။ သူမသည္ ယခင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ ေပ။ တည္ၿငိမ္စြာၿဖင့္ ေၿဖဆိုႏုိင္ေလၿပီ ။

သို ့ႏွင့္ . ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၏ နာမည္မ်ား ေအာင္စာရင္းတြင္ ေရးထုိး ႏုိင္ခဲ့ႀကပါသည္။

ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ

ၼဤေနာက္ဆံုးႏွစ္ သည္ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀ ၏ မွတ္တုိင္ ဟု ဆုိလွ်င္လည္း မမွားႏုိင္ ။ က်ဴရွင္ မ်ားတတ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ က အတူတူ တတဲြတဲြ ။

ကြ်န္ေတာ္က အေႏွး ႏွင့္ အၿမန္ ဖြင့္ေၿပာေတာ့မည္ ဟု မုိးကလည္း ႀကိဳတင္ ရိပ္မိေနပံုေပၚသည္။ စကားေၿပာလုိက္လွ်င္ ေရလာေၿမာင္းေပး ပံုစံမ်ား ကို အေႏွာင့္အသြားမလြတ္ ေၿပာတတ္သည္။

ပမာ ဆုိရလွ်င္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ၀တ္ေသာ အက်ီ ၤမ်ား ကို တြန္ ့ေက်ေနလွ်င္ သူမက မႀကိဳက္ ။
အၿမဲလုိလို ၿမည္တြန္ ေတာက္တီးတတ္သည္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မီးပူတုိက္ေပးမည့္သူ မရွိ ေႀကာင္းေၿပာလွ်င္ .

ေနာက္ဆုိရင္ မုိး တုိက္ေပးမွာေပါ့ ဟု မခ်ိဳမခ်ဥ္ေၿပာၿပီး လွ်ာကေလးထုတ္ကာ ေနာက္တတ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေရေမႊး ကို လံုး၀ မႀကိဳက္ေသာ သူၿဖစ္သည္။ ေပါင္ဒါ ေလာက္သာ လိမ္းတတ္သည္။ ကေလးဘ၀ က အေမ က ေရေမႊးဆြတ္ေပးလွ်င္လည္း သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ ။ ေရေမႊးနံ ့သည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေခါင္းမူးသလုိလုိ ခံစားရပါသည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ အသက္အရြယ္ ရ လာေသာအခါ ေယာက်္ားေလး တုိ ့တြင္ ၿဖစ္တတ္သည့္ . ဂ်ိဳင္းပတ္ေစာ္ နံသည့္ ကိစၥ သည္ မိုး ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အႀကားတြင္ အဟန္ ့အတားတစ္ခုၿဖစ္လာခဲ့သည္။

ကြ်န္ေတာ့္ကို အားနာ ၍ ဖြင့္မေၿပာေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ ကားအတူစီးလွ်င္ မိုးအတြက္ အေနက်ံဳ ့ေစပါသည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ .. မုိးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အား ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ အၿဖစ္ . ေဘာ္ဒီစပေရး တစ္ဗူးလက္ေဆာင္ေပးပါေတာ့သည္။ ဒီေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကုိယ့္ရဲ ့Persoanlity ပုိင္းကို ေသခ်ာဂရုစုိက္ရပါေတာ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ့ ေၿပာသည္။ အခ်စ္ႏွင့္ ေတြ ့လွ်င္ လူ တုိင္းသည္ လွ ခ်င္လာႀကသည္ တဲ့။

မွန္ေပသည္။ ကုိယ္ခ်စ္ေသာ မိန္းကေလး ေရွ ့တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သန္ ့ရွင္းေမြးပ်ံေနေသာ ရင္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ေယာက်ာ္းေလး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္လာသည္။ ထုိေန ့မွစ ၍ ကြ်န္ေတာ္ ၏ ေရေမႊးမႀကိဳက္ေသာ မေကာင္းသည့္အက်င့္ ကို စြန္ ့လႊတ္လုိက္ရပါသည္။

ေန ့စဥ္ေက်ာင္းသြားလွ်င္ ေရေမႊး တစ္ပုလင္းလံုး ေမွာက္က် သည့္အလား လြန္စြာ ေမႊးႀကိဳင္လ်က္ .

 

သို ့ေသာ္…

ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမကို ဖြင့္ေၿပာဖုိ ့တြန္ ့ဆုတ္မိေနၿပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ တြင္ ငဲ့ညာ စရာမ်ား က ရွိေလသည္။
မိသားစုတြင္ ကြ်န္ေတာ္က အႀကီး ၿဖစ္သည္။ မိဘကို လုပ္ေကြ်းဖုိ ့ေနေနသာသာ ကိုယ့္ ၀င္ေငြကိုပင္ လခစား ၀န္ထမး္ တစ္ဦးအေနၿဖင့္ ႀကိဳးစား၍ ရုန္းကန္ရွာေဖြေနရသည္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ ကို အားမရ ၿဖစ္ႀကသည္။ ရည္းစား ထားၿခင္းသည္ ပညာတတ္ ဘဲြ ့ရၿပီးမွ ထားရမည္ဟု မဆိုလုိ ။ ေငြ ေႀကး ဓန အင္အား ရွိၿခင္း ၊ မရွိၿခင္းႏွင့္ မသက္ဆုိင္ေပ။
ယေန ့ရည္းစားၿဖစ္ၿပီး မနက္ၿဖန္ လက္ထပ္ ရမည္ဟူ၍လည္း မည္သူမွ ဥပေဒ မထုတ္ထား ေပ။

သို ့ေသာ္ကြ်န္ေတာ္ကမူ စာေမးပဲြ ၿပီးမွ ဖြင့္ေၿပာရန္သာ ရည္ရြယ္ထားသည္။ စိတ္အာရံုမ်ား မပ်ံ ့လြင့္ေစခ်င္။ သူေရာကြ်န္ေတာ္ပါ သင္ခန္းစာထဲတြင္ သာ အာရံုစိုက္ေစရန္ၿဖစ္သည္။

ႏွလံုးသားေရးရာကိစၥမ်ားေႀကာင့္ စိတ္မေလ ခ်င္ ပါ။ စာေမးပဲြ ၿပီး တဲ့အခ်ိန္မွပဲ ခ်စ္သူနဲ ့အတူ လြတ္လပ္စြာေပ်ာ္ခ်င္ပါသည္။

ဒါေပမယ့္ . မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အေႀကာင္းအရာတစ္ခု က ေပၚလာပါသည္။

မုိး ၏ အိမ္မွ မိဘ မ်ားက သေဘာတူထားသူ ဆုိသည့္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးေပၚလာပါသည္။ သူသည္ ႏုိင္ငံၿခား ၿပန္ၿဖစ္ၿပီး စင္ကာပူတြင္ လုပ္ငန္း မ်ားလုပ္ကိုင္ေနသည္ဟု သိရွိရပါသည္။

ငယ္သူငယ္ခ်င္း ၿဖစ္သူ ၿမင့္ထြန္း က ကြ်န္ေတာ့္ကို အားမလိုအားမရ ေၿပာသည္။ ေဟာ့ေကာင္ လၿပည့္ လက္ေႏွး ရင္ ခံသြားရမယ္ေနာ္။ ရပ္ႀကည့္လုိ ့အၿမတ္မရွိဘူး။။ လုပ္စရာရွိတာ ခက္သြက္သြက္လုပ္ထား ။ ဟို က ႏုိင္ငံၿခားၿပန္ ဥစၥာ ေပါ ရုပ္ေခ်ာေနာ္ ။

သမီးရွင္ ဘက္ က ဘာမွ ၿငင္းစရာမလုိ တဲ့သူ ။

ေတာ္ႀကာ. အလာေကာင္းေပမဲ့ အခါေႏွာင္းသြားပါၿပီလုိ ့အေၿပာမခံရေစနဲ ့ကြာ.။။
 

ထုိ သတင္းကုိ ႀကား လွ်င္ ႀကားခ်င္း ကြ်န္ေတာ္သည္ ဦးေခါင္းထက္မွ ဆံပင္မ်ား ေထာင္ လာပါသည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ကုိယ့္အခ်စ္ဆံုးသူကုိ ဆံုးရွံးေတာ့မေယာင္ ထင္လာပါသည္။ ေၿခလက္မ်ားကလည္း ေႀကာက္စိတ္ၿဖင့္ ေရခဲစိ္မ္ထားဘိသကဲ့သို ့ေအးစက္ေနပါသည္။

တခါမွ ရည္းစား မထားဖူးသၿဖင့္ မည္သို ့ဖြင့္ေၿပာရမည္ကိုလည္း မသိပါ။ ကြ်န္ေတာ္သိ သည္ကား မႀကာမီ အခ်ိန္တြင္ မုိး ကို ဆံုးရွံုးရေတာ့မည္။ အခ်စ္ဆံုး မိန္ကေလးအား အၿခားသူတစ္ဦးက သိမ္းပိုက္ေခ်ေတာ့မည္။

ရည္းစား စာ လည္း မေရး ဖူးသၿဖင့္ မေရးတတ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေရးခုိင္္း ရင္ေကာင္းမလား ။ အဘယ္ေႀကာင့္မွန္းမသိ ထုိကိစၥ မ်ိဳးတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ လြန္စြာ ႏွူတ္ဆံြ အ ေနတတ္ပါသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ႀကံရမသည့္အဆံုး ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ . မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ကာ ဖြင့္ေၿပာေတာ့မည္ ဟု သံဓိဌာန္ ခ်လုိက္ပါေတာ့သည္။

က်ဴရွင္မွ အၿပန္ မိုး ေတြ သည္းေနေသာ ေန ့တစ္ေန ့

အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ေလၿပင္းမ်ားတုိက္ၿပီး မိုး သည္ အၿငိဳးႀကီးႀကီးၿဖင့္ သန္းထန္စြာရြာသြန္းေနပါသည္။

က်ဴရွင္မွ အၿပီး အိမ္အၿပန္တြင္ မုိး က TAXI ဌားၿပန္မယ္ဟု ဆုိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က သူ ့ကို လုိက္ပို ့ခြင့္ရပါသည္။ သူတုိ ့လမ္းထိပ္ တြင္ ကားရပ္ၿပီး အဆင္း . ေညာင္ညိဳပင္ေအာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ ့ကို မရဲတရဲ ႏွင့္ ဖြင့္ေၿပာဖုိ ့ႀကိဳးစား ပါသည္။

ေလေရာမုိးပါ သည္းထန္လာသည္။ ေညာင္ ပင္ ေအာက္တြင္ လူ ရွင္းသၿဖင့္ . ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဆင္ေၿပလွသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္ ဒီေလာက္ ခ်မ္းေနလွ်င္ မုိး သည္ မိန္းကေလး ၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ပို ၿပီး ခ်မ္းမွာ အေသအခ်ာပင္ ။

ၿဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ရင္ခြင္ထဲသို ့.ေထြးေပြ ့ထားလုိက္ခ်င္မိပါသည္။

မိုး . ေရ ခဏ . ငါ နင့္ကုိ ေၿပာစရာရွိလို ့..

ဟာ.. လၿပည့္ကလည္း ကြာ ။ မိုးေတြ ဒီေလာက္သည္းေနတာ . အိမ္ကိုပဲ ၿပန္ေတာ့မယ္ ။ ဘာေၿပာမလုိ ့လည္း ၿမန္ၿမန္ေၿပာ ။ အေရးမႀကီးရင္လည္း ေနာက္ေန ့မွ ေၿပာ ပါလား။

 

မဟုတ္ဘူး အေရးႀကီးတယ္။. အရမ္း အေရးႀကီးတယ္။ ဟိုေလ.ဟို… ဟုိဟာေလ…

ငါ နင့္ ကို ခ်စ္တယ္ ဟာ…..

ကြ်န္ေတာ္သည္ အခ်ိန္မရွိသၿဖင့္ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနသည့္ႀကားမွ မုိး ဆုိေသာ မိန္းကေလးကို မုိးေတြ သည္းထန္ေနသည့္ ေအာက္တြင္ ကဗ်ာ မဆန္စြာပင္ ဖြင့္ေၿပာလုိက္မိသည္။

ဘာ..ဘာေၿပာတယ္.. နင္က ငါ့ကို ..

လၿပည့္ရယ္။။ဘယ္လုိ ၿဖစ္တာလဲ .. နင္ က တကယ္လား.. ေနာက္ေနတာလား။။

သူမက သိေနရက္သားႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ကာ ေမးသည္။

ငါ အရင္ကေတာ့ စာေမးပဲြ ၿပီးမွ ဖြင့္ေၿပာမလုိ ့ပါပဲ ဟာ . ဒါေပမယ့္ နင့္ အိမ္က သေဘတူထားတဲ့ ဟုိ စင္ကာပူ ကဆုိတဲ့လူ ေပၚလာလုိ ့ငါ အခုလုိ အရင္လုိ ေနရတာေပါ့ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ မိုးေရ ေႀကာင့္ ခ်မး္တာလား ။ သူမကို ေႀကာက္ ၍ ခ်မ္းတာလားေတာ့မသိ ။ ႏွူတ္ခမ္းမ်ားၿပာကာ . ေမး တုန္လ်က္ သူ ့ကို ႀကိဳးစားၿပီး ရွင္းၿပေနရသည္။

မိုး က မ်က္ေမွာင္ကုတ္လ်က္ .. ေၿပာသည္။

ငါ့ အိမ္က သေဘာတူ ထားတဲ ့လူ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ္ ့.. ေအာ္..သိၿပီ .. သိၿပီ … နင့္ ကို ဘယ္သူေတြကေၿပာလုိက္တာလဲ ။

ဟို အေကာင္ ေတြ ေၿပာတာမဟုတ္လား ။ နင္ေတာ့ေလ မုိးေတြ ရြာေနတာ.. မုိး ႀကိဳးပါ ပစ္ေအာင္လုပ္ေနၿပန္ၿပီ ။
အဲဒါ ငါ့ ရဲ ့၀မး္ကြဲ အစ္ကို စင္ကာပူ ကေန ခဏ ၿပန္လာတာ..သိၿပီလား ဟဲ ့..

ေအာင္မေလး ဗ်ာ…ရင္ထဲ က အပူလံုးႀကီး ေလွ်ာ ခနဲ က်သြားသလုိ ပါပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္နားလည္လုိက္ပါၿပီ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ က ကြ်န္ေတာ့္ကို အခြ်န္နဲ ့မၿပီး . ၿမန္ၿမန္ဖြင့္ေၿပာေအာင္ ဇာတ္လမ္း ဆင္လုိက္ႀကတာေပါ့ ။
ဟုိေကာင္ ၿမင့္ထြန္း ဆုိတဲ့အေကာင္ ေပါ့.. ဒင္းေတာ့လား..
ဒါေပမယ့္ . ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတုိ ့ဆင္ထားတဲ့အတုိင္း ကြက္တိကို ၀င္သြားပါၿပိီ ။ ဖြင့္ေၿပာၿပီးကာမွ မထူးေတာ့ပါဘူး ။ ေခ်ာလဲ ေရာထုိင္ ရင္းနဲ ့ပဲ အေၿဖေတာင္းဖု ိ့စဥ္းစားလုိ္က္ပါတယ္။
အခုလုိ ၿမန္ၿမန္ေၿပာလုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ရင္ထဲ က အပူမီးတစ္ခုေတာ့ ၿငိမး္သြားတာေပါ့။

သူမ ကေတာ့ တည္ၿငိမ္စြာနဲ ့ပဲ မိန္းကေလးတုိ ့ထံုးစံ အတုိင္း စဥ္းစာ ပါရေစအံုးေပါ့ေနာ္။

ဆက္ရန္ .

တခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ…အပိုင္း ၄ တြင္ ဆက္လက္ အားေပးေတာ္မူႀကပါခင္ဗ်ာ

ေမာင္လၿပည့္ (တကၠသိုလ္ ဆယ္ရက္)

 

ဤ ပုိစ့္ကို www.roadtoarabian.blogspot.com တြင္ အၿပည့္အစံု ရွူရန္