ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ေရးလုိ႕ comment ေရးၾကရင္  ပိုသိသာတယ္။ တစ္ေယာက္က ဒီလို ျမင္ပင္မယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဒီလို ျမင္ခ်င္မွ ျမင္မယ္၊ သူ႕ ရႈ႕ေထာင့္နဲ႕ သူေတာ့ မွန္ေနၾကတဲ့ သူခ်ည္းပါဘဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ညီဖုိ႕ဆိုတာ ခဲယဥ္းပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ ညွိဳႏိႈင္းယူလုိ႕မရပါဘူး။ တကယ္ လက္ေတြ႕ စကား၀ုိင္းဖဲြ႕ၾကရင္ ျငင္းခံုမႈေတြ ျဖစ္ပြားလာမွာပါပဲ။ ကဗ်ာ၊ စာ ဆုိတာ ရင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ ဖတ္တဲ့သူနဲ႕ အေပၚယံ ဖတ္တဲ့သူနဲ႕ ခံစားခ်က္ မတူဘူးဗ်။ ဥပမာဗ်ာ…. ခုေန လူေတြအားလံုးကို စက္၀ိုင္း တစ္၀ိုင္းေလာက္ ဆဲြျပတယ္ဆုိပါစို႕ဗ်ာ။ အေပၚယံ ၾကည့္ရင္ေတာ့ စက္၀ုိင္းေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ အေသအခ်ာေစ့စပ္စြာ ၾကည့္တတ္တဲ့ သူေတြ အတြက္ကေတာ့ အဓိပၸါယ္ေပါင္းစံု ထြက္လာမွာပါဘဲ။ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြကို ဘုရားက တသားတည္းတရားေဟာႏုိင္ဖုိ႕ လြယ္မယ္ မထင္ဘူးဗ်။ ဘာေၾကာင့္ လိုက္ဖက္တဲ့ တရားေတြ ခ်ျပႏုိင္သလဲ? မတူညီမူေတြကို ဘာလုိ႕ တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ ဆံုးမစကားေတြ ေျပာႏုိင္ရသလဲ? ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာေတြအတြက္ ဘာလုိ႕ ဒီလိုလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတြကို သင္ျပေပးႏုိင္ရသလဲ? စဥ္းစားမိတဲ့ သူေတြအတြက္ စဥ္းစားစရာဗ်ေနာ္။
ဘုရား ဒီလုိမ်ိဳးေတြ နားလည္ႏုိင္ခဲ့တာ ဒိဗစကၡဳ ဥာဏ္ရလို႕လို႕ ေျပာၾကတယ္ဗ်။ ဒီဥာဏ္ဘာေၾကာင့္ ရလာလဲ? ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ သူျဖည့္စြတ္ခဲ့တဲ့ ပါရမီေၾကာင့္လုိ႕။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားဟာ လူဆိုးလူမုိက္ဘ၀ေတြမွာလဲ လည္ပတ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ လူေပါင္းစံုရဲ႕ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ေျခရာေကာက္ႏုိင္တာလုိ႕ ထင္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဘတ္တစ္ခုကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏုိင္ဖုိ႕ရာ သူကိုယ္တုိင္ ဒီလို လူလိုမ်ိဳး ခံစားခဲ့ဖူးမွသာလွ်င္ ေ၀ဒနာကို သိၿပီး ဒဏ္ရာအတြက္ သက္သာရာ ရွာေပးႏုိင္မွာပါ။ ဒီလို  ရွာေပးႏုိင္ခဲ့တာ တစ္ဘ၀တည္း ဘုရားျဖစ္ၿပီး ဒိဗစကၡဳဥာဏ္ရသြားလုိ႕ လုိ႕ ထင္ရင္ မွားသြားမွာေပါ့။ လူ႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္၊ ခံစားခဲ့၊ မိုက္ခဲ့၊ ဆိုးခဲ့၊ ေပခဲ့နဲ႕ ပါရမီေတြ ျဖည့္က်င့္ခဲ့လို႕သာ ဒီလုိမ်ိဳး ထပ္တူက်ႏုိင္တာလို႕ထင္တယ္။
စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ နတ္ျပည္မွာ သိၾကားမင္း ျဖစ္တာေတာင္မွ တခ်ိဳ႕ နတ္မင္းႀကီးေတြကို သိၾကားေတြ႕ရင္ ပုန္းေနရတယ္တဲ့ သူတုိ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြက သူ႕ထက္ ေတာက္ပေနလို႕ေတာ့ သိၾကားရုပ္မထြက္လုိ႕တဲ့ဗ်။ ရာထူးသာ ႀကီးေနတာ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုုသိုလ္၊ သမာဓိေတြကေတာ့ သူ႕ထက္ ရာထူးနိမ့္တဲ့ နတ္မင္းႀကီးတခ်ိဳ႕ထက္ မသာလြန္ေတာ့ အရွက္ရလို႕ေပါ့့ဗ်ာ။ ပါရမီ ျဖည့္ခဲ့တာခ်င္း မတူေတာ့ တန္ခိုးနဲ႕လည္း လုိက္တုလုိ႕မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ လူေတြက အေပၚယံ အ၀တ္အစားကိုၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္သလို၊ နတ္ေတြမွာလဲ သူတုိ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါကိုၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္တဲ့ဗ်။ (ေလးနက္မႈကေတာ့ မတူဘူးေပါ့ဗ်ာ)
နတ္ဆိုလို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဗုဒၵဘာသာ ကိုးကြယ္တဲ့သူပဲ နတ္ျဖစ္သလား? တျခားဘာသာေတြ နတ္မျဖစ္ဘူးလား အရင္က ကိုယ့္ဟာကုိယ္ အၿမဲစဥ္းစားေမးမိတယ္။ ကိုးကြယ္မႈမတူတဲ့ သူေတြက အေနအထိုင္ျမင့္ၿပီး ငါတုိ႕ဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား စုတ္ျပတ္ရသလဲ? ဘယ္ကေန ဘယ္လို ဒီလိုလူျဖစ္လာသလဲ?? ငါတုိ႕မွာ နည္းနည္းေလးက်ဴးလြန္တာနဲ႕ ငရဲက်မွာနဲ႕ ဘာနဲ႕ ေၾကာက္ေနရတယ္၊ သူတုိ႕မွာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတာေတာင္မွ လူဦးေရေတြ မ်ားဆဲပဲ၊ ငါတုိ႕ထက္ သာလြန္ဆဲပဲ၊ ခ်မ္းသာဆဲပဲ၊ ဘယ္သူေတြက သူတုိ႕လုိ႕ လူေတြ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး ေခါင္းထဲမွာ ခဏခဏေမးဖူးတယ္ဗ်။
ကဲ သိပ္မ်ားရင္ မေကာင္းဘူးဗ်ိဳ႕……….ေနာက္တစ္ပိုင္းက်မွပဲ ဆက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။

မွတ္ခ်က္ – (တခ်ိဳ႕ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ မွားခ်င္လည္း မွားလိမ့္မယ္ မွန္ခ်င္လည္း မွန္လိမ့္မယ္။ တစ္ခု သတိေတာ့ေပးမယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ခု တင္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္က မွ်ေ၀ျခင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သိတဲ့ဟာေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို မွ်ေ၀တယ္။ မွန္တယ္လုိ႕လည္း မေျပာဘူး၊ ကိုယ္ပိုင္ သံုုးသပ္ၿပီးမွ လက္ခံပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲလိုပဲ လက္ခံတယ္။ သူ႕ ခံယူခ်က္က သူ႕အတြက္ မွန္ခ်င္ပင္မယ့္ ကိုယ့္အတြက္ မွန္ခ်င္မွ မွန္မယ္။ စာေတာ့ ဖတ္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ မျဖစ္ပါေစနဲ႕ဆုိတဲ့မူကို လက္ခံက်င့္သံုးေစခ်င္တယ္။ )

စာဖတ္သူမ်ားအားေလးစားလွ်က္
လိပ္ျပာ
(၉-၁-၂၀၁၁)