ေမ်ာလြင္႔ေနတဲ႔စိတ္ကူးေတြကို
ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ဖို႔
သန္မာတဲ႔လက္ေခ်ာင္းေတြမရွိဘူး …
ခ်ည္႔နဲ႔ေနတဲ႔ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြဟာလည္း
ပ်က္ၿပယ္သြားတတ္တဲ႔
ေဆာင္းအိပ္မက္လိုပါပဲ …
တစ္စံုတစ္ရာကိုပို္င္ဆိုင္ႏိုင္ဖုိ႔ဆိုၿပီး
သက္ၿပင္းေတြကို အေလ်ာ္အစားလုပ္
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုငါခ်ခဲ႔တရ္ …
ေရရာေနတဲ႔ ပစၥဳပန္အတြက္ေတာ႔
ငါ႔ၾကိဳးစားမႈေတြက ဟားတိုက္ခ်င္စရာ
ၿဖစ္ေနခဲ႔တရ္ …
အတိတ္အရိပ္က ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါလည္း
တခါတခါ ရြ႔ံမုန္းတရ္ …
ခက္ၿပန္တာက မေ၀းေတာ႔တဲ႔အနာဂတ္အတြက္
အစီအစဥ္တက် စိတ္ကူးမရွိခဲ႔တာပဲ …
တခါတေလေတာ႔
ေလာကၾကီးကို ကိုယ္ကဦးေအာင္
ဟားတိုက္ပစ္ခ်င္ခဲ႔တရ္ …
ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ
ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္စံုတစ္ရာမရွိလည္းပဲ
ကမၻာေၿမၾကီးက နင္းေလွ်ာက္ခြင္႔ေပးမွာပါပဲ …
အဲဒီလို … ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔
အဆံုးအစမဲ႔ မိုးကုပ္စက္၀န္းထဲ
ငါေပ်ာ္၀င္ခဲ႔တရ္ …