ခ်စ္သူ!!!
 မေတြ႕ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့
        မဲနက္ေမွာင္မ်က္ခံုးတန္းၾကား
        အျပံဳးတုေတြနဲ႕ေပ်ာ္လို႕..ေ၀လို႕
        ႏွင္းဆီလႊာ..ႏွုတ္ခမ္းတစံုၾကား
        မုသားေတြလွိုင္…….
        စကားလံုးေတြ..ရိတတ္လာလိုက္တာ
        ဘယ္လိုမိန္းခေလးမ်ား……သင္ေပးႏိုင္စြမ္းခဲ့ပါလိမ့္။

        အရင္တခ်ိန္က…ဘီယာတခြက္နဲ႕
        နင္မူးတတ္ခဲ့ေပမယ့္
        အခုေတာ့လည္း……..
        ဘယ္ေလာက္၀င္၀င္….ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံတြင္းလို
        အရည္ခါးခါးေတြ..ႏွစ္ျခိဳက္တတ္ေနျပီ
        ဒါ……တရားခံဘယ္သူပါလိမ့္။
 
ခ်စ္သူေရ…..
       ဘယ္ကဗ်ာ…ဘယ္စာေရးေရး
       နင္မပါ..ပြဲမသိမ္းတတ္တဲ့
       ရင္တြင္းျဖစ္ကေတာ့….ခုခ်ိန္ထိ
       စစ္..ေျပမျငိမ္းေသးပါဘူး။

       ေလာကဓံေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္
       ေမာဟဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္
       အျဖဴေရာင္သာ…..စြဲလမ္းတတ္တဲ့နင္
       ေရာင္စံုမီးေရာင္ေတြၾကား
       ေကာင္းေသာ…အေျပာင္းအလဲေတြသာ
       ဖန္ဆင္းပါ။

       မဆိုင္သလို..မပိုင္ေတာ့ေပမယ့္
       အႏိုင္ယူကာ..ရွံုးနိမ့္ေစလိုတဲ့
       သေဘာထားမ်ိဳး….
       အရင္ကေရာ…အခုနဲ႕ေနာင္အခ်ိန္ေတြထိ
       ငါ့ရင္မွာ..မျဖစ္တည္ႏိုင္တာ
        နင္….ယံုၾကည္ေကာင္းပါရဲ႕။

အသစ္အသစ္ေသာ…..အခ်စ္ရင္ခြင္ေတြၾကား
        အၾကိမ္ၾကိမ္..နင္ေပ်ာ္၀င္ခဲ့လည္း
        ထာ၀ရအိမ္ေလးသာ…ယူမွတ္
        ငါခ်စ္တဲ့နင့္ကို..
        အျပစ္မျမင္…အသစ္မထြင္ခဲ့ပါဘူး။

မျဖစ္ႏိုင္တာထက္…..မျဖစ္သင့္ေတာ့တဲ့
         ဇာတ္ေဟာင္းတြဲလက္တို႕
         ခိုင္ျမဲေစဖို႕
         အိပ္မက္..အျဖစ္မွ်ထည့္မမက္တတ္ေအာင္
         ငါ..ရင့္က်က္ေနျပီမို႕
         ေထြးေပြ႔ကာအေႏြးဓာတ္မေပးျဖစ္ေတာ့ေပမယ့္
         အေရာင္စံုစံု……ကာလာခ်ယ္မ်က္၀န္းေတြနဲ႕
         နီယြန္မီးေရာင္ေတြၾကား
         နင္…ရုန္းထြက္လို႕..အဆံုးသတ္ႏိုင္ပါေစလို႕
ထာ၀ရအတြက္..ငါ…
         ဆုေတာင္းမျပတ္ပါဘူး……
         ဒါ…..ဒီတဘ၀စာ
         နင္..ျပန္မသိႏိုင္ေတာ့တဲ့
         တဖက္သတ္…ခိုင္ျမဲေနမယ့္…ငါ့ကတိေပါ့။