မမေရ …
မမေရ …
မမေရ
ကၽြန္ေတာ့္ကို တံခါးဖြင့္ေပးပါ

ေသြး႐ူးေသြးတမ္း
ကိန္းဂဏန္းေတြ ကိုင္ေျမာက္ျပ
အႀကိမ္တစ္ရာ ရွိပါၿပီ။
မဟာစၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုး
နပိုလီယံကလြဲၿပီး
လူသားအားလံုး
စစ္ကိုမုန္းသလို
သေဘာတူၾကတယ္
ဟုတ္တယ္
ဒါ ဖ်ားေနသူရဲ႔အသံပါပဲ
အိုး
ငါဖ်ားေနတာ
ေႏြသံုးခု၊ မိုးသံုးခု
ေဆာင္းသံုးခု
ဒုမဲ့ျဒပ္မဲ့ လက္ပတ္နာရီ
လူနာကုတင္ေပၚ အိပ္ရာျပင္
ပညာရွိမ်ားကို ကန္႔ကြက္ရဲ႕
အသက္ရွင္ျခင္းဆိ္ုတာရင္ခုန္တာပဲ
ဘယ္သူ ျငင္းမလဲေဟ့
ဘယ္သူျငင္းမလဲ။

ဆရာ၀န္ ညႊန္ၾကားခ်က္မွာ
လဖက္ရည္တစ္ခြက္ေပးပါ။
ဒူးယားတစ္လိပ္ ေပးပါ။
မမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါ။
ဒီေကာင္ လက္နက္ခ်ရမယ္တဲ့။

၂။
သမ၀ါယမ ဆန္စားသူမ်ား စကား၀ိုင္း
လိႈင္းလံုးမ်ား ျပင္းထန္လာ
ကက။ ခခ။ ဂဂ။ ဃဃ။ ငင
xxxxxxxxxxxxxxxxxx
၁။ ၂။ ၃။ ၄။ ၅။ ၆။ ၇။ ၈။ ၉။ ၀
လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆိုၾကဆဲၾက
မနက္ ၉ နာရီထိုးပါၿပီ။

၀ဋ္ဒုကၡႀကီးမားစြာ
သူမလာပါၿပီ
၀ဋ္ဒုကၡႀကီးမားစြာ
ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေနပါသည္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိတယ္။
မၾကည့္ပါေလနဲ႔။

မ်က္လႊာခ်ထားပါ
ေရွ႕ႏွစ္လံသာ ၾကည့္ေလွ်ာက္ပါ
ကၽြန္ေတာ္ရွိတာကိုေတာ့ သိမွာေပါ့။

ဟိတ္
ပိုက္ဆံေထာင္ပစ္ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္တို႔
တဆိတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ၾကပါကြာ။

ကင္းတဲက သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနၾကပါကြ
မမေျခလွမ္းပ်က္မွာ စိုးမိတယ္။

သူွဣေျႏၵကို ငါ ဂုဏ္ယူတယ္
သူ႔သိကၡာကို ငါဂုဏ္ျပဳတယ္
ငါကေတာ့ မင္းတုိ႔သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ
ခပ္ပ်က္ပ်က္ ခပ္ရမ္းရမ္းေကာင္းပါပဲ

အားနာစရာေတာင္
ေကာင္းေနပါၿပီေနာ္

၃။
ဆူးခင္းလမ္းပထမပိုဒ္
ၾကားလိုက္မိပါစ
“……….
………..
ေငြဂုဏ္ဆိုတာ ဘယ္မွ မရွိႏိုင္ေပ
ဘယ္သူမွ မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကေခ်”
ညအခါ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္ညည္းမိတဲ့ သီခ်င္းေလ။

လူငယ္ဘ၀
အေပ်ာ္ညမ်ား
“ျပန္လည္တမ္းတျခင္းသည္ ဒုကၡ”
ဒသနဆရာေတြးေခၚဘူးတယ္။

လူငယ္ဘ၀ အေပ်ာ္ညမ်ားမွ
တစ္ည ႏွစ္ည ညမ်ား
ရင္မွ ထန္ျပင္းစြာ ဆိုတဲ့သီခ်င္း
၀ရံတာမွ သူမ ျငင္းဆန္ဟန္ျပခဲ့ရာ
ကိုေစာၿငိမ္းရဲ႕ သစၥာသာ
ကၽြန္ေတာ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။

၄။
“ဂႏၳ၀င္မမ” ေလ
ေရွးက ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ထင္ရဲ႕
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ခုန္တယ္။

ခိုျပာေရာင္ မ်က္ႏွာမွာ
သိပၸံအလွကုန္ ဘာမွမရွိ
သံခင္းတမန္ခင္း အၿပံဳးမရွိ
သူက်ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။

ျမင္ရတုိင္းပါပဲ
ပါတိတ္၊ အခ်ိတ္၊ ဇင္းမယ္ထဘီနဲ႔
အကၤ်ီျဖဴ လက္စကခ်ည္းပဲ ၀တ္တယ္
သူက်ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။

အုန္းဆီနဲ႔ စိုေနတဲ့ဆံပင္
တင္းပိေအာင္ ၿဖီးသင္ထားတယ္
သူ႔က်ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။

စစ္ႀကိဳေခတ္ တစ္ေခတ္လံုး
မမကိုဖံုးေနတယ္
သူ႔က်ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယု္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆံပင္ရွည္တယ္
ေကာ္လံရွည္တယ္
အရစ္ရွည္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္
အၾကာႀကီးစဥ္းစားမိတယ္။

ေန႔စဥ္ ၂၄ နာရီရဲ႕
တစ္မိနစ္မ်ား အလုပ္
၀တ္တာစားတာ ေနတာ ထိုင္တာအစ
ဂႏၳ၀င္မႈမလို
ငါ အဲသလို ဆိုခဲ့ဖူးဆိုကိုး။

၅။
သူမရဲ႕ ကမၻာေလးဟာ
ေအးခ်မ္းမႈ ၿငိမ္သက္ရွည္လ်ား
သီးျခားဆန္ဆန္ေနရာ
စာအုပ္၊ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္း
ေရႊဘိုသနပ္ခါး
အျပစ္မဲ့ အက်ိဳးမဲ့ အခ်ငးအရာ
လရိပ္ေအာက္ ၀ရံတာ
တစ္ခါတစ္ေလ ႐ုပ္ရွင္
ဘုရားစင္၊ ျပည္သူ႔မုန္႔တိုက္ကိတ္
လမ္းထိပ္က ဘတ္စ္မွတ္တိုင္
ႀကိဳးခ်ည္ထားတဲ့ ဖိုင္တြဲ
အလုပ္စားပြဲ
ေခတ္တို႔လဲ သူ႔ဘာသူ ျဖတ္သန္းသြား၏။

တံခါးတစ္ခ်ပ္ဟာ
ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္လာလိုက္
ဖ်တ္ခနဲ ျပန္ပိတ္သြားလိုက္နဲ႔
(တိုက္ဆိုင္မႈ ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္မွာပါ)
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လာေရာက္ခဲ့တယ္
ရင္းႏွီးတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေပါ့
မတ္ေစာက္တဲ့ ေလွကားရင္း
ႏုပ်ိဳျခင္းမီးအိမ္ ကိုင္ေဆာင္ထားပါတယ္။

ခြင့္လႊတ္ပါ
ဒါမွမဟုတ္ ခြင့္ျပဳပါ
ေနမွာ လမွာ၊ ေန႔မွာ ညမွာ
ပန္းပြင့္မွာ၊ ျပကၡဒိန္မွာ
ဘာသာစကား အသစ္တစ္ခုနဲ႔
တံခါးကို ထုေနရဲ႕
လူမႈေရးကိစၥေတြ
စဥ္းစားမေနပါနဲ႔
စဥ္းစားမေနပါနဲ႔။

၆။
တခ်ိဳ႕လူေတြ ထင္ျမင္သလို
မထင္ျမင္မယူဆဖို႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးမွျဖစ္မယ္။

ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုေအာက္မွာ
ဘာမွ အဆင္မေျပသူတစ္ေယာက္ကိုမွ
ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ
တရားမဲ့လြန္းပါတယ္။

ဒီကေကာင္က
ေလာကကို မုန္းတီး

လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား
ထမင္းစားတိုင္း လူမျဖစ္ႏိုင္ပါ
သာမန္ေယဘုယ်လူမ်ား
အ႐ိုးျဖဴေနပါၿပီ
ကမၻာႀကီး ေျခာက္ေသြ႕ေနပါၿပီ
ယံုၾကည္သလိုေတာ့ ေျပာဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ငါ့ရင္ထဲမွာ
နိဗၺာန္ဘံုထက္ ျပည့္စံုတဲ့ ကမၻာရွိတယ္။

သင္တို႔ မစဥ္းစားဘူးတဲ့
ငါ့ စဥ္းစားမႈေတြရွိတယ္။

႐ိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴးလီးယက္
အက္စသာနဲ႔ေပါ့လ္တို႔အတြက္
စြဲခ်က္တင္ဖို႔ ကိစၥရွိတယ္။

တစ္ခါက မီးရထားနဲ႔
ခရီးသြားစဥ္က
နာက်င္ခဲ့ရတဲ့
ပုဆိုးဂြင္းသိုင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးအတြက္
ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ရွိတယ္။

လူမွန္းသိတတ္ကတည္းက
ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ျပသနာတခ်ိဳ႕ေပါ့
ေျပာလို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာေတြလဲ
ရွိပါေသးရဲ႕။

ဒီလိုၾကားက
မမကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့မိတယ္။

ေၾသာ္ ပုဂၢလိက ရင္ခုန္သံ
ေ၀ဖန္သံကို ရင္ဆိုင္ရင္းနဲ႔
အခ်စ္ကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရအံုးမယ္။

၇။
ေနေရာင္အားေကာင္းစြာ က်န္ရွိေသးဆဲ
မိုးဖြဲဖြဲေလးနဲ႔
႐ံုးဆင္းခ်ိန္ေလး လွေနတယ္။

ဟိုမွာ
အလို

ဒါ မမ
မမ
ကုေဋတစ္သန္းတန္ ေျခအၾကြနဲ႔
ဒါ မမပဲ
အို ငါ့ကို ျမင္ေတာ့မယ္
အို ျမင္သြားေခ်ၿပီ
ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္ တန္႔သြားေပမယ့္
ဟန္မပ်က္ခင္ ဆက္ေလွ်ာက္လာရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ မိုးခိုေနတာပါ
ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနတာပါ။

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္နား တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္မိုးခိုေနတာပါ
မမကို ေႏွာက္ယွက္ဖို႔ လာေစာင့္တာ မဟုတ္ပါဘူး
ဘ့ုရားစူး၊ က်မ္းစူး က်ိန္တြယ္ေျပာ၀ံ့ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ေနတာပါ။

သူ႔ကိုယ္သင္းနံ႔ကေလး
နီးနီးကပ္ကပ္ ေမႊးထံေနေပါ့။

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္
သူ႔ဆံေခြစ လႈပ္သြားမယ္။

တံစက္ၿမိတ္တစ္ခုေအာက္မွာ
ဒီလိုႏွစ္ေယာက္ဆံုဖို႔
ဘယ္ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရမလဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရဲစိတ္တင္းတယ္။

ေျပာမယ္ ေျပာမယ္
ငါ့ သူ႔ကို စကားေျပာမယ္
ခင္သန္းႏု ေစ့စပ္ေၾကာင္း သတင္းနဲ႔စ
ေျပာရရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။

ေတြ႕လား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း နာရီမိနစ္ကြက္
အားတက္ၿပီး ထခုန္တယ္။

ေျပာမယ္ ေျပာမယ္
ငါ သူ႔ကို စကားေျပာမယ္
မိုရွိဒါယန္ အတၳဳပၸတိနဲ႔ စတင္
ေျပာရရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။

ဟာ လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ေကာင္မေလး
ခနခ်င္း ေသြးသားဆုတ္
ဘယ္လို ႐ုပ္ႀကီး ေျပာင္းသြားတာလဲ။

ေျပာမယ္ ေျပာမယ္
ငါ သူ႔ကို စကားေျပာမယ္
ဟိုးမားရဲ႕ အက္ပစ္ကဗ်ာကို ရြတ္ျပ
ေျပာရရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။

အား၊ ေရခဲေရ ၁၀ ျပားသံ
ကံေကာင္းပါေစလို႔
ေမတၱာပို႔ေနေပါ့။

ဟုတ္ၿပီ
ဆူးအက္တူးေျမာင္းကိစၥ
၀ါးတားဂိတ္၊ ဆိုက္ပရပ္

ခင္ဗ်ားဘယ္လို ထင္မွတ္ပါသလဲ
ခပ္တည္တည္ ေမးခြန္းထုတ္
ႏႈတ္ဆက္ၿပီး စကားစမယ္
ဟုတ္တယ္၊ ဒါေကာင္းတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္
လြန္ေျမာက္သြားပါၿပီ။
ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေသး
ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးေတာ့ ေမႊးေနေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕မွာ ေက်ာက္႐ုပ္လူ
သူ ရပ္ေနဆဲ။

ရင္မခုန္
မတုန္လႈပ္တတ္
သူရပ္ေနဆဲ။

ၾသ မမ
ေယာက္်ားမာနကို
တုပျပေနတာကိုး။

ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ညံ့တယ္
မိနစ္ႏွစ္ဆယ္၊ နာရီ၀က္
စကားမထြက္ခဲ့
လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေအးလာတယ္။

အိမ္ျပန္အေရာက္မွာ
ဖ်ားတာပါပဲ
ညတစ္ညလံုး စာထိုင္ေရးတယ္။

၈။
တကယ့္ျခေသၤ့
လာၿပီေဟ့

တစ္ေန႔ ေအာင္ပြဲကို သိရွိ
သူရဲေကာင္းတို႔၏ စိတ္ဓါတ္ေျဖ႕
လာၿပီေဟ့
အာဇာနည္တို႔ထံုး ႏွလံုးေမြ႕

လာၿပီေဟ့
လာၿပီေဟ့။

ယခင္၊ မိမိ၏
ရဲဘိအစဥ္အလာမ်ားနဲ႔
လာၿပီေဟ့။

လက္ထဲမွာ စာ
ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စကား
ရင္ထဲမွာ တရား
ငါ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကားမယ္။

ေဟာဒီ ၾသဂတ္စ္ရဲ႕
တစ္မနက္မွာ
ငါ သူနဲ႔ ရင္ဆိုင္လိုက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထပ္႐ံႈးေပါ့
စကားတစ္လံုးက ေခ်မႈန္းတယ္
ငါဟာ မင္းအေမေလာက္ ရွိပါတယ္တဲ့။

ဘာအဓိပၸာယ္ရွိသလဲ
ဘာအဓိပၸာယ္ရွိသလဲ။

ဘာအဓိပၸာယ္ရွိသလဲ။

ေဟာဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့စာ
ဖတ္ၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ
ေနာင္ ျပသနာ အ႐ႈပ္အရွင္းလဲ
ခင္ဗ်ားပဲ အဓိကပါဗ်ာ
ဒါပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

၉။
ခင္ဗ်ား တံခါးထပ္ပိတ္တာပါ
ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။

ႏွလံုးသားဆိုတာ
အေမေမြးတုန္းက ပါလာလို႔သာ
ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ရွိေနတာပါ
ဘာမွ အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘူး။

သိကၡာ
မာန
မိတၱဗလဋီကာ
ေဒကားနက္ဂ်ီ
ပီမိုးနင္း
မ်ဥ္းေျဖင့္ေပၚကလူ
ကြန္ပ်ဴတာလို အသံုးျပဳႏိုင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ အ႐ူးအမူးသမား
ခံစားမႈပဲ ယံုတယ္။
ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ခံစားရသလဲ
ဘုရားပဲသိမယ္။

ကၽြန္ေတာ္မွ မဟုတ္ပါဘူး
ဘယ္သူ႔ကိုမဆို
အခ်စ္မွ မဟုတ္ပါဘူး
ဘယ္အလုပ္မဆို
မမေရ၊ ရင္ခုန္သံကို ခံစားၾကည့္ပါ
ဒုကၡအရသာ ခ်ိဳျမတယ္
ဘ၀ကို ခ်စ္တတ္လာပါလိမ့္မယ္။

အလုပ္မဲ့
ဂုဏ္မဲ့
ရင္းစားမဲ့
အခြင့္ထူးမဲ့
အမဲ့အားလံုးရဲ႕ အရွိ
မြန္ျမတ္ဘိ ႏိုင္ငံေတာ္ ရသ
ေကာင္းကင္ဘံုမွ၊ အိပ္မက္မွ
ဤေျမေပၚသို႔ က်ဆင္း
အသင္းထံုဆံုး ရန႔ံသစ္
အပ်ိဳျဖစ္လာေသာ ပန္းပြင့္မ်ား
ပြဲေတာ္မ်ား
ခံစားတပ္မက္ေစ့ခ်င္ပါတယ္။

ေသျခင္းကို
အခန္းက်ဥ္း ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွ
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေစာင့္စားၾက
မိခင္၀မ္းက ကၽြတ္တာၾကာၿပီမို႔လား။

၁၀။
ဟိုေကာင္
၀င္လာလိမ့္မယ္
ပုဏၰားကြယ္မွ

ကတၲရာလမ္းက ထင္ရဲ႕
သီခ်င္းသံနဲ႔ေလ
စာလံုးေတြထဲ ေလွ်ာက္လာတယ္။

ဘတ္သီးတံခါးပိတ္
ျပတင္းေပါက္ တံခါးပိတ္
လ တံခါးပိတ္၊ ေန တံခါးပိတ္
အိပ္မေပ်ာ္ေသး
ရင္ခုန္ ေႏြးရင္
ေဆးျပားပုလင္းေလးေတြ ရွိတယ္။

မင္းကို ရင္မခုန္ဘူး
မင္းကို မတုန္လႈပ္ဘူး
စူးစူး၀ါး၀ါး တံခါးပိတ္

အို ငါ့အရိပ္ေတြ
အစိပ္စိပ္ အမႊာမႊာ
ဒဏ္ရာနဲ႔ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္
လူျမင္တိုင္း တိုင္တည္ေနေပါ့။

႐ံုးစာေရး စာခ်ီ
ကမ္းနား အလုပ္သမား
သံလမ္း အလုပ္သမား
သေဘၤာသား
ေက်ာင္းသား၊ စစ္သား
ေန႔စား ေဆးလိပ္သမ
ဟင္းရြက္ေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး
ပခံုးထမ္း ေစ်းသည္
အို လယ္လုပ္သူ အေပါင္းတို႔
အေၾကာင္းဆံုလို႔ ေျပာၾကားပါတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို တံခါးအားလံုး ပိတ္ထားတယ္။

တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မခ်စ္ရင္
ရာဇ၀တ္မႈ မမည္ဘူးလားဟင္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာရင္
ပုဒ္မ ၄၂၀ ရွိတယ္
မၿငိစြန္းဘူးလားဟင္။
ကမၻာ့ထိပ္ကိုတက္
အဲဒီ အခ်က္အလက္ေတြ
ငါတင္ျပခ်င္တယ္။

၁၁။
သင္ကတစ္ခါ ၿပံဳးျပ၍
ဘာမွ မေျပာဘဲ ေနေသာအခါ
ကၽြႏ္ုပ္မွာ တစ္သက္တာလံုး
ေစာင့္စားေနရပါေတာ့သည္။
တဂိုး

အသက္ေတြလဲ
ဒီလိုပဲျဖင့္
ႀကီးရင့္ျဖဴဖပ္ သြားလိမ့္မေပါ့။
အင္အားသန္ခိုက္
ပံုေအာလိုက္ၾက။
တစ္ရံတစ္ခါက
မမတိုက္မိတဲ့ ခလုတ္ကေလး
အခုေဆြးေနေပါ့။

ျမစ္တစ္ျမစ္မွာ
ႏွစ္ခါ ေရမခ်ိဳးႏိုင္ဘူးဆို ထင္ပ
ေခါမ အဘိဓမၼာကို သတိရတယ္။

ကမၻာေဟာင္း
ေနရာေဟာင္း
ေနထိုင္မႈ အေဟာင္းဟာ
ထံုးစံ ေက်ာင္းေတြလိုပဲ
ေရနစ္သူကို ေက်ာက္ခဲနဲ႔ ပူးခ်ည္တယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဟန္မေဆာင္ၾကရင္ျဖင့္
ေလာကႀကီး စိမ္းလန္းလာႏိုင္တယ္။

ေသြးသားသန္မာမယ္
ဖ်တ္လတ္ လႈပ္ရွားမႈရွိမယ္
ရယ္တတ္ ၿပံဳးတတ္အံုးမယ္ဆိုရင္
ေနာင္တနဲ႔ ငိုယ္ုမႈ ကင္းျပတ္
အနာဂတ္ ဘုရားပြင့္ပါေတာ့မည္။

ပန္းခ်ီျပခန္း
ပန္းၿခံကေလးမ်ား
ယဥ္ေက်းမႈနန္းေတာ္
သင္တို႔အတြက္ ေခၚသံ
ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္စားေနပါသည္။

ႏိုင္ငံေရး
အခ်စ္၊ ဘ၀
သူမနဲ႔ ေရာေထြးယွက္
နံနက္ ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားရ
အိပ္ရာမွ ထပါေတာ့။

ေမြးရာပါအဖ်ား
ကုစားမယ့္ သမားေျခသံ
ကံၾကမၼာ မဆံုစည္းခိုက္
အ၀ိဇၨာ ေမွာင္မိုက္ဆဲ
အတိုက္စားခံ ျဖတ္သန္း
စကားသံကအစ ၾကမ္းတမ္းေနမယ္
ခြင့္လႊတ္ပါေလာ့ ခ်စ္တဲ့သူရယ္။

၁၂။
ဟက္ဟက္ပက္ပက္
အသံထြက္ေအာင္ကို
ရယ္ေမာမိတယ္။

အဇၥ်တၲကို
ဓါတ္မွန္႐ိုက္လို႔မွ မရတာ
စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ ထင္ရင္
လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၾကေပါ့။

မနက္ ၉ နာရီ
မနက္ ၉ နာရီ

ဤကမၻာေျမေလာက
႐ံုးတက္ၾက ႐ံုုးဆင္းၾက
အဲသလို လွည့္လည္တယ္။

ဂႏၳ၀င္မမ
သူမလာပါၿပီ။

စာတိုက္ပံုးထဲ
စာတစ္ေစာင္ ထည့္လိုက္တယ္။

သူမေဘးမွာ
အေဖာ္ ၁ ေယာက္
၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္
၄ ေယာက္၊ ၅ ေယာက္၊ ၆ ေယာက္
ေခါပဏီ တပ္ရင္တစ္ရင္းစာ
မဟုတ္ပါ၊ တစ္ေယာက္ထဲပါ။

တိုက္ပံုေတြ ဘာေတြ၀တ္လို႔
ေပါင္ဒါေတြ ဘာေတြလိမ္းလို႔
ေသေသ၀ပ္၀ပ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
အခ်ိဳ႕ဖြဲ႕လို႔။

ကုလား႐ုပ္ရွင္ထဲက
စံုတြဲ႐ႈခင္းကေလးႏွယ္
ၾကည့္ရေကာင္းလွပါေပတယ္။

ဤကမၻာေျမ ေလာက
ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

လူသားအားလံုး
အ႐ံႈးဒုကၡ ၊ ကင္းပၾကပါေစ။

ဟက္ဟက္ပက္ပက္
အသံထြက္ေအာင္ကို
ရယ္ေမာမိတယ္။

ေနာင္အႏွစ္တစ္ရာ၊ ႏွစ္တစ္ေထာင္
ဒီေကာင္ရဲ႕ အခ်စ္
ပ်ိဳျမစ္ေနမွာပဲ
မုခ်ယံုတယ္။

အလံုၿခံဳဆံုး တံခါးတစ္ခ်ပ္
ဘယ္ႏွစ္ရာသီ ျဖတ္သန္းႏိုင္သလဲ
ကမၻာထဲ တုန္ခါေနေတာ့တယ္။

ေအာင္ခ်ိမ့္