လာခဲ့ေလ…. ငါလည္းအရိပ္ပါပဲ…

မေန႔ကလို… အေရာင္ေဖ်ာ့ဆဲ…

အားနည္းဆဲ… ေနာက္ျပီးေတာ့

ေျပာင္းလဲေနျမဲ….

အေကာင္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ျငင္းရဲရင္….

တဆိတ္လြန္လြန္းျပီေပါ့…

စနစ္တက်လဲက်ေနတဲ့မိုင္တိုင္နဲ႔

အိုေဟာင္းေနေသာ မနက္ခင္းတခုမွာ….

ငါ့ရည္ရြယ္ခဲ့ဖူးတဲ့… သူမအတြက္….

အိပ္မက္ေလးတစ္ခုကို… ျဖဴစင္ေပးလိုက္မယ္….

အခ်ိန္လြန္သြားရင္ေတာ့… နားလည္ေပးပါကြယ္…

ျမည္တြန္ေနတဲ့အမွန္တရားေတြၾကားမွာမွ….

ျဖဴစင္ဖို႔တေခါက္ေလာက္ေတာင္ ငါစြန္႕စားဖို႕ခက္လြန္းတယ္ေလ…

အတိတ္ကိုေမ့လိုက္လည္း… အတိတ္ကအဆိပ္လို

အခ်ိန္က်ရင္… ေအးစက္ကိုက္ခဲ…

အသြားအျပန္မလိုအပ္ေလာက္ေအာင္

မင္းနဲ႔ပတ္သတ္ရင္… ငါ့စိတ္ကတိမ္ေတြလိုေပါ့…

ေနာက္ဆံုးၾကည္ႏူးခြင့္ကို ျပန္ေတြးႏိုင္ဖို႔ေလာက္ေတာ့

ငါၾကံ့ခိုင္ေနခ်င္ေသးရဲ႕…။