ငွက္ေလး တစ္ေကာင္ေလာက္ ျမင္ခ်င္မိလို႔
တိမ္ေတြကို ေငးေနမိတယ္…
မေရရာမွန္းသိေပမယ့္ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းမွာ ရင္ခုန္ေနမိတယ္….
ငွက္ေတြ ေႏြးတဲ့အရပ္ကို ပ်ံသန္းၾကသလို
တိမ္ေတြေကာ ေႏြးတဲ့အရပ္ဆီ ရြက္ခ်ီတတ္ၾကသလား…..
ငါ့ရင္ထဲက ေဆာင္းခိုငွက္ေလးေရ…
မင္းကေတာ့ ေဆာင္းကိုေၾကာက္လို႔
ငါ့ရင္ကို ခဏ၀င္ခုိတာပါပဲ…
ငါကေတာ့~~~~
မင္း၀င္ခုိတဲ့ခဏပဲ ေႏြးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မင္းမွမသိတာ…
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ျပတိုက္တခု ေဆာက္လုပ္လုိ႔ရမယ္ဆို
အဲဒိမွာ မင္းရဲ့ေႏြးေထြးမႈေလးကို ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္နဲ႔ သိမ္းထုပ္ ျပသထားခ်င္တယ္
ေနကြယ္ဘ၀ရဲ့ ေအးစက္မႈေတြမွာ မင္းရဲ့ အေရးပါမႈေတြ
ေႏွာင္းလူေတြ သိေစ့ခ်င္တယ္  ငွက္ေလးရယ္~~~~   ~~~~