ဟိုအရင္က အခ်ိန္
ပုံျပင္ တစ္ပုဒ္ ျပဇတ္တစ္ထုပ္
ဇာတ္လမ္း ဆန္ခဲ့တယ္
လက္ဆင့္ကမ္းပါးစပ္ရာဇ၀င္ထဲမွာ
သူ အေကာင္းသားပါ…

စိတ္ခ်မ္းသာမႈလည္း ေပးခဲ့တယ္
စိမ္းလန္းမႈလည္း ေပးခဲ့တယ္
သက္ရွည္ခြင့္လည္း ေပးခဲ့တယ္
သစၥာတရားကိုလည္း ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္…

ေနထိုင္စရာနွင့္ စားေသာက္ခြင့္က
လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္
ေရာင္ရဲ႕တင္းတိမ္ခြင့္ေတြကို
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေစခဲ့တယ္
စိုးရိမ္စရာမရွိေအာင္
သူေလး… အျမဲ ျပဳံးျပေနတတ္ခဲ့တယ္

အေျခအေနနွင့္ အခ်ိန္အခါက
ေျပာင္းလဲျခင္းတရားလား
ေျပာင္းလဲျခင္းက ဆုံးရႈံးျခင္းလား
တိုးတက္မႈရဲ႕ တန္ျပန္နိယာမက
ပ်က္စီးေစျခင္း ေျခရာေတြလား
တေကာက္တေကာက္နွင့္ ေျခရာေတြ ထပ္ေနတယ္…

ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ေလာကဓံ
ေဖးမမကူ သည္ရာသီက
ကမၻာၾကီးကို ေဆာ္ၾသလိုက္ျပီး
တစ္ဖဲ့ဖဲ့နွင့္ပ်က္စီးေစတုန္ျခင္းကို
(လမ္းစရွာေစသတည္း….)

ရိကၡာျပတ္လပ္ ဆိုး၀ါးတစ္ေထြ
စစ္မက္ေစရာ ေၾကာက္တရားေတြ
ေဒါသရမက္ သည္မီးစေတြ
၀ါးမ်ဳိေနတယ္
ရာသီစက္၀န္း ပ်က္က်ေစလို႕
သဘာ၀ေဘးလို႕ တင္စားလုိက္ေသးတယ္
သူလည္း အနိုင္ယူျပန္တယ္

တည္ျငိမ္ေရျပင္ ၀ဲဂယက္ေၾကာင့္
တုန္ျပန္႕ေရယက္ လာေခ်သည္
အေလ်ာအစားမို႕ …
သူလည္း အနိုင္ယူျပန္ခ်င္တယ္
သူေလး … သည္ကမၻာၾကီးက
ငါတို႕ကိုေလး… စိမ္းကားေနျပီး
သူ… ေနမေကာင္းေတာ့ပါ။     ။

နရီထက္
( ၁၆ ၊ မတ္လ ၊ ၂၀၁၀ )