မေျဖသာေအာင္လြမ္းအေနေဝးေတာ့၊
စမ္းေရေအးလဲခမ္းၿပီေမ။

မဆံုသာအလွမ္းခက္၊
လြမ္းရက္တာရွည္။ ‎

လွမ္းလင့္ကာဆံု၊
ပန္းျမင့္ရဂံု ေရႊအတိအဆင္းလည္း၊
ေနထိႏွင္းအိပ္မက္မ်ားလို၊
ပ်က္သြားလုိ႔ ျပယ္ကာေသြ၊
ေလႏွင္တိမ္ပမာေပါ့။

လြင့္ထြက္ကာေဝးကြာတဲ့၊
ပြင့္ရြက္လႊာကံ႔ေကာ္ပန္းကိုျဖင့္၊
လြမ္းမ်က္ရည္ေၾကြကာဝဲပါလို႔၊
ႏြမ္းရက္ရွည္ေႏြကဗ်ာထဲမွာလဲ၊
အၿမဲပူေလာင္ေနာင္တအလြမ္းေတြနဲ႔၊
အသဲဆူေအာင္ေမာင္ကၾကြမ္းေနမင့္၊
လွမ္းခက္ေပ ေသြကာေဝးလို႔၊
မေရရာ ေဝဒနာေတးသီလဲ၊
အေတြးပန္းခီ်မွာ မခ်ိဳလြင္သာ၊
ၿငိဳျငင္ပါ ကိုယ့္အျပစ္မိုက္ေတြေၾကာင့္၊
‎(အခ်စ္ရယ္ … )‎
ေမ့လိုက္ပါေတာ့။ ။
ဟုိး … အရင္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ … ကဗ်ာရြာေဟာင္းမွာ ပထမဆံုးတင္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နဲနဲေလးျပန္လည္ တည္းျဖတ္ၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။

ဟယ္ရီ

In: ကဗ်ာ Posted By: harry Date: Jun 16, 2009  All Time