Professional Authors

အတၱနဲ႔ လြမ္းနာက်တဲ့ ည ( သို ႔ … ျမန္မာျပည္ )

                                            ( ၁ )

              ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ စားစရာ ၊ ေနစရာ ၊ ဝတ္စရာ ဖူလံုေနရင္
              သူမ်ားအိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သြားမေနဘူး ။ ဒါရွင္းရွင္းေလးပါ ။
              သူမ်ားအိမ္မွာ သြားေနရၿပီ ဆိုကတည္းက မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။
                            ဒါကုိ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ေျပာမလား ။

          ေျပ ( ေဆး ၂ ) ေျပာသြားတဲ့ စကားေလးကို သိပ္သေဘာက်တယ္ ။

                                            ( ၂ )

                          ေဟာဒါက … သူတစ္ပါး ျမက္ခင္းမွာ
                    ဖုန္တက္စျပဳေနတဲ့ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈ ။

                     ေဟာဒါက … ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကက္ဆူေတာက
                  လွမ္းဖို႔ အားယူရင္း လဲက်စ ျပဳေနတဲ့ ရပ္တည္မႈေပါ့ ။

                                             ( ၃ )

                            ဦးေႏွာက္ေတြ … ဦးေႏွာက္ေတြ
                   ပီတိေတြ ျဖာေန … ေန႔အိပ္မက္ေတြ လွေနရင္းက
                 ေနဝင္တဲ့ အရပ္က လက္ေတြေပၚ ယိုစိမ့္က်ေနတာကို
                     ျမင္ရ ၊ ေတြ႕ရလို႔ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္မေနၾကပါနဲ႔ ။

                        ေျမာင္းဆိုတာ ေဖာက္သူရွိမွ ေပါက္သလို
                      ေရဆိုတာလည္း သြယ္သူရွိမွ ေရာက္တာပါ ။

                          ေဖာက္သလို ၊ သြယ္သလို ျဖစ္ေနတဲ့
                            ေခါင္းတြဲမေရြ႕တဲ့ ရထားေပၚက
                      စိတ္ဓာတ္ ၊ လုပ္ရပ္ နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို
                နားဝင္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ေလွ်ာက္ၾက ၊ တင္ၾကရမလဲ ။

                                            ( ၄ )

                      ပညာေတြ အစီအရီ တတ္ေအာင္သင္ၿပီး
                  ဖိနပ္တစ္ရံလို သူထက္ငါ ေစ်းကြက္တင္ေနရတာ
                       သားေရေစာ္ နံသလို ခံစားေနရတယ္ ။

                                            ( ၄ )

                         ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုေနပါတယ္ဆိုဆို
               ေရႊတိဂံုဘုရား နဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ကိုေတာ့ တမ္းတမိတာပဲ ။

                     သိပ္ေတာ့လည္း အျပစ္မတင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ ။

                  စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ယူမႈနဲ႔ အတူ ျဖစ္တည္လာတဲ့
                       တန္းတူ ညီမွ် အခြင့္ရ လူသားဘဝသို႔
                     စိတ္ႀကိဳက္ ေတာင္ပံ ျဖန္႔ခြင့္မရတဲ့ ဘဝမို႔ပါ ။

                          အေမနဲ႔ ဓမၼ ကို သိပ္သတိရတယ္ ။

                                
                                         လူေမာ္ၿငိမ္း
                              Thursday , March 24 , 2011

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Mar 24, 2011
Comment #1

ေျမာင္းဆိုတာ ေဖာက္သူရွိမွ ေပါက္သလို
ေရဆိုတာလည္း သြယ္သူရွိမွ ေရာက္တာပါ ။

ေဖာက္သလို ၊ သြယ္သလို ျဖစ္ေနတဲ့
ေခါင္းတြဲမေရြ႕တဲ့ ရထားေပၚက
စိတ္ဓာတ္ ၊ လုပ္ရပ္ နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္ေတြကို
နားဝင္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ေလွ်ာက္ၾက ၊ တင္ၾကရမလဲ ။

ပညာေတြ အစီအရီ တတ္ေအာင္သင္ၿပီး
ဖိနပ္တစ္ရံလို သူထက္ငါ ေစ်းကြက္တင္ေနရတာ
သားေရေစာ္ နံသလို ခံစားေနရတယ္ ။
အရမ္းအဓိပယ္ရွိပီး..အားပါတယ္..တစ္ပုဒ္လုံး.. အားေပးသြားပါတယ္..။

commentinfo By: Shwe Ngar at Apr 6, 2011
Comment #2

ကၽြန္ေတာ္ေပးသေလာက္ကို ရသြားတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိပါတယ္ Shwe Ngar ေရ ။

Comment #3

ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုေနပါတယ္ဆိုဆို
ေရႊတိဂံုဘုရား နဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ကိုေတာ့ တမ္းတမိတာပဲ ။

သိပ္ေတာ့လည္း အျပစ္မတင္လိုက္ၾကပါနဲ႔ ။

စဥ္ဆက္မျပတ္ သင္ယူမႈနဲ႔ အတူ ျဖစ္တည္လာတဲ့
တန္းတူ ညီမွ် အခြင့္ရ လူသားဘဝသို႔
စိတ္ႀကိဳက္ ေတာင္ပံ ျဖန္႔ခြင့္မရတဲ့ ဘဝမို႔ပါ ။

အေမနဲ႔ ဓမၼ ကို သိပ္သတိရတယ္ ။
(ဒီအခ်ိန္အတြက္ ဒီကဗ်ာနဲ႕ ဒီစာသားက ေတာ္ေတာ္ခံစားမိတယ္..)

commentinfo By: ငယ္ေလး at May 28, 2011
Comment #4

ကၽြန္ေတာ္က ” ႏိုင္ငံျခားဆိုလို႔ ေလဆိပ္ေလာက္ ေရာက္ဖူးရင္ ကံေကာင္း “ ဆိုတဲ့ လူတန္းစားထဲက ပါ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီ ကဗ်ာကို ငယ္ေလးတို႔ ကိုယ္စား ေရးခဲ့တာ ။ ဒီ Comment အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။

Comment #5

ငယ္ေလးလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုလူေမာ္..
ကဗ်ာေတြအားလံုးဖတ္သြားတယ္ေနာ္…
ေအာင္ျမင္မႈေတြ အၿမဲတမ္းရႏိုင္ပါေစေနာ္…

commentinfo By: ငယ္ေလး at May 28, 2011
Comment #6

ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်ာ …
ငယ္ေလးရဲ႕ ေစတနာေတြ
ကၽြန္ေတာ္ ဘဝမွာ လႊမ္းၿခံဳပါေစ ။

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment