ၾကယ္ေတြ စုံျပီးလား
ေငးၾကည့္စရာ ျပတင္းေပါက္နားေဘး
ျပာျပာလဲ့လဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ
ေနရာယူေလာက္ၾကျပီးရဲ႕
အလွစီျခယ္ သည္ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္
စကားေျပာတတ္ျပီးလား

အကၡရာအစဥ္ေတြနွင့္
အဓိပၸာယ္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ေနသလား
တစ္ခ်ဳိ႕က ေျပာလိုက္ေသးတယ္
အစိုင္အခဲတစ္ခုလား
တစ္ေန႕က်ရင္ ေျပးလြင့္စင့္မယ့္
ဥကၠာပ်ံအလြတ္က်ေလးလား
တည္ျမဲျခင္းကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္
နံပါတ္ေလးေတြေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး

ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္ခံေနၾကတဲ့ဘ၀မွာ
ဘယ္သူကမွ ေဆးအေပမခံၾကဘူးေလး
ဖဲခ်ပ္ေပၚက နံပါတ္ေလးေတြကိုခ်စ္ခဲ့ေပမဲ့
တာေရာ့ေဗဒင္ ဖဲခ်ပ္ေလးေတြကိုေတာ့
ငါ မခ်စ္တတ္ခဲ့ပါဘူး
စစ္တုရင္ ကစားတဲ့ အျဖဴအမည္းကြက္ၾကားေတြကို
မုန္းတီးေနမိေပမဲ့
အနုိင္ရဘူးထားတဲ့ စစ္တုရင္ရုပ္ကေလးေတြကိုေတာ့
တိတ္တခိုးေလး ျမတ္နုိးမိေနတယ္

အရိပ္တစ္ခုကို ၀ိုင္းဖက္တြဲျငိေနစဥ္မွာပဲ
ငါ့တို႕ရဲ႕စိတ္ေတြက….
တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ အရိပ္ေတြ
ေျပာင္းခဲ့တာ ေ၀းမွ သိသလိုပဲ
ပစ္လိုက္တိုင္ ေထာင္ ပစ္တိုင္ေထာင္
တကယ့္တမ္းက် အားယူအစပ်ဳိးခဲ့တဲ့
အခ်ိန္ေတြလည္း မနည္းပါဘူး
စမ္းက်သံကို ၀ိုင္း နားေထာင္ခ်င္ေပတဲ့
ငါ့တို႕တစ္ေတြ…
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း
ငိုသံပါးပါးေလး ရယ္သံခပ္က်ဲက်ဲေလးေတြကိုလည္း
ခံစားတတ္လာၾကပါျပီး

အလင္းေတြက ေနရာယူတဲ့အခါ
ၾကယ္ေလးေတြက ေမွးစက္အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသလား
ကြယ္ေပ်ာက္ ပုန္းလွ်ဳိး ေနတတ္ခဲ့ၾကသလား
တစ္ေနရာရာမွာ
ညအတြက္ အလွပဆုံးျဖစ္ေအာင္
ကိုယ္ေရာင္ေတြကို ေသြးေနၾကသလား

အျပဳံးေတြၾကားမွာ ဟန္ေဆာင္အျပဳံးက
အလွပဆုံးဆိုရင္….
ငါ ၾကယ္ေတြ ေၾကြရင္ ၀မ္းနည္းမေနေတာ့ဘူး။     ။

နရီထက္
( ၂၆ ၊ မတ္လ ၊ ၂၀၁၁ )