ေလထဲက တိုက္အိမ္ ……. တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေၾကြမွာပါ ကဗ်ာ…..
တမ္းတလို႔လြမ္းရလည္း …….. ငါမွန္းဆျပီးေနခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ္မက္ထဲမွာ …..
နင္သာလွ်င္အရွင္ ……. နင္သာလွ်င္ဘုရင္မ …………..
သခင္မ အမည္ေတာ္နာမ ….. အကၽြန္ ခပ္ဖြဖြမွ မေခၚ၀ံ့ပါဘူး …….
လွမ္းေတြ႔တိုင္းျပံဳး … လူေတြ႔တိုင္းေျပာမဆံုးတဲ့ …….
… “တခါတုန္းက” ……. “တခါတုန္းက” လို႔ေျပာ ……. ငါ … ျပံဳးလွ်က္ … ရယ္ပါ…..ကဗ်ာ….။
အခန္းတံခါးေသာ့ပိတ္ … နင္နဲ႔ေတြ႔တိုင္း တိတ္တိတ္ေလးအိပ္သြားတတ္တာ ….
မာနနဲ႔အတၱ ….. င့့ါ အတြက္ ခပ္ပါးပါးေလးေတာ့ ျပံဳးေပးပါ…..။
ခ်န္ရစ္ထား…..ငါက်န္ရစ္သြားလည္း
အေရာင္ခပ္မြဲမြဲေလးေတာင္ မစြန္းထင္းရက္သူ …
ခ်ဴကာခ်လို႔…ေၾကြကာက်လည္း
ခပ္ဖြဖြေျခသံတစ္စံုအတြက္ ရင္ဘတ္ကိုလမ္းခင္းတတ္သူ …
ငါ…သက္ရွိလူ ပါကဗ်ာ…….
..မာယာ….၊..ဒဏ္ရာ…၊….ေနရာ….. တေနရာရာမွာေပါ့…ဟာ…..
နင္ရယ္၊ငါရယ္….နင္ရယ္..၊ငါရယ္……..ေနာက္ နင္ရယ္..၊ငါရယ္….
တေန႔ေန႔ေတာ့…ေရာက္မွာပါ…အဲ့ကမာၻ….ေနာ္…ကဗ်ာ….
ကဗ်ာေရ…တကယ္ေတာ့ ငါဆိုတာ အေတြးထမွာတင္ (၄)ၾကိမ္ေျမာက္ေသဆံုးခဲ့တာ…..
တကယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့ နင္အသိဆံုးပါ…ခ်စ္ေသာကဗ်ာ