အလည္လာခဲ့တာ မဟုတ္
ေျခစုံရပ္ခဲ့တာပါ

ပန္းေတြက မစိမ္းလန္းေတာ့ဘူး
ေနေရာင္ေတြက ေမွာ္၀င္ေနလို႕

တိမ္ေတြ အေရာင္မေျပာင္းေတာ့ဘူး
ညိႈ႕ဓါတ္ေအာက္ တန္ခိုးနိမ့္ခဲ့တာပါ

ရနံ႕ျပယ္လြင့္မေနတတ္ေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္ျခင္းက အားယူဆဲပါ

ေနရာအိမ္ေတြမ်ားပါတယ္
ပ်က္ယိုအိုမင္းမႈက တိုက္စားဖဲ့ေျခြလာေနျပီး

လမ္းေတြက မ်ားပါတယ္
ပုန္းလွ်ိဳးေနတဲ့သူေတြက အတိုင္းအဆအတိရယ္

ေသြးစြန္းေသြးစေတြ ေပက်ံတဲ့ေနရာေတြက
အထပ္ထပ္ရယ္
အခ်င္းခ်င္းစားေသာက္ဗိုလ္လုခက္ရင္းတပ္
အစိမ္းလိုက္ စားေသာက္ေနၾကတယ္
မ်ဳိက်ခဲ့ပါတယ္လို႕ အသံပေလာင္ေတြက
ဆူညံမႈအျပည့္နွင့္ ေထာက္ခံေနခဲ့တယ္

သရဲသဘက္ေတြလည္း ငါမသိခဲ့
မ်က္နွာဖုံးစြပ္ထားတဲ့ လူေတြကလည္း
အသက္အတြက္ စိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္
လက္လြတ္မခံနိုင္ေတာ့တဲ့အထိရယ္

လွ်ပ္စစ္မီးအဖ်က္ခံထားတဲ့ တိုက္နယ္တစ္ခု
အေမွာင္ေတြၾကား ခံနုိင္ရည္အျပည့္နွင့္
သည္လူသားလို႕ ငါကိုယ္ငါ မွတ္ယူေနခဲ့တယ္
ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ လႈပ္ကာလႈပ္ခါ
ငါ အေတြးစနယ္ထဲ…
မနက္မနက္က ကြယ္ေပ်ာက္ေနတယ္

ေတးဆိုဌက္ကေလးေတြ ပ်ံလာမယ့္ရက္ကေလးရယ္
၀ါးမ်ဳိခံရထားတဲ့ လျပည့္ညကေလးေတြရယ္
ိကန္႕လန္႕ကာနံေဘးစက ေပၚထြက္လာမဲ့ ေနျခည္ေႏြးေႏြးေတြကို
အိပ္ေရးအပ်က္ခံထားရတဲ့ ညေတြၾကား ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတစ္စြန္းတစ္စကို နိုးခိုင္းခ်င္တယ္။      ။

နရီထက္
( ၂၇ ၊ မတ္လ ၊ ၂၀၁၁ )