ခိုကိုးစရာ၊ ရွာေသာ္မေတြ႔
ေရြ ႔ေရြ ႔ျဖတ္သန္း၊ သစ္တန္းမျမင္
လြင္ျပင္ခရီး၊ ညည္းညဴပန္းဟိုက္
ပ်ံသန္းလိုက္ႏွင့္၊
အသိုက္မဲ့ေသာ ငွက္ငယ္ပါ။

အထီးက်န္မို႔၊ သည္းထန္ၫိႈးႏြမ္း
အပန္းေျဖလို၊ ေနအညိဳမွာ
ခိုဝင္စရာ၊ အရိပ္ရွာစဥ္
သစ္တစ္ပင္ေတြ႔၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔သည္
ၾကည္ေမြ႔စရာ ျဖစ္မည္ထင္။

သည္အပင္ထက္၊ ေမွးစက္နားခို
ေနညိဳေမွာင္မိုက္၊ အိပ္စက္ခိုက္တြင္
ေကာင္းကင္ထစ္ႀကိဳး၊ သန္ေခါင္မိုးသည္
အျငိဳးၾကီးစြာ၊ ရြာေသာခါမွ
အိပ္ရာႏိုးထ၊ မိုးေရစျဖင့္
ျမရြက္မေဝ၊ ပင္ေျခၿပိဳင္းၿပိဳင္း
အကိုင္းေငါက္ေငါက္၊ ႐ိုးတံေျခာက္မွာ
ကြန္းေထာက္ကြယ္ရစ္၊ သည္အျဖစ္ကို
စင္စစ္နားလည္လိုက္တကား။ ။

ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)