ေမာင္လူေခ်ာ
က်ဳပ္ကို ဘယ္သူသံပတ္ေပးထားသလဲ
ဒါဟာ..ေဟာဒီေႏြဦးမွာ
ရပ္တန္႔သင့္ခဲ့ၿပီ
မိန္းကေလးေရ
မင္းေၿပာခဲ့သမွ်ေတြ အားလံုးမွားရဲ႕
ဒါေပမယ့္
မင္းမေၿပာတာေတြအားလံုး
အမွန္ေတြခ်ည္းၿဖစ္ခဲ့တယ္။

ကိုလူညိဳ
ငါ
သဘာဝတရားဆီ အေရာက္သြားခ်င္ရဲ႕
ငါ့ထိုင္ခံုေတြကို ငါၿငီးေငြ႕လွၿပီ
ေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီ
မိဝင္းကငါ့ကိုေလာင္ၿမိဳက္ေနၿပီ
မိဝင္းေၾကာင့္ ငါေလာင္ေနၿပီ။

ေမာင္လူေခ်ာ
ေသမင္းႏွင့္ရင္ဆုိင္ရန္
အဆင္သင့္ ၿဖစ္ၿခင္းသည္ပင္
အသက္ရွင္ေနရသည့္ဘဝ
ေနထိုင္တတ္ၿခင္းၿဖစ္သည္…ဟု
အက္ဒီက ယံုၾကည္သတဲ့ေလ။

ကိုလူညိဳ
စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ အတိတ္တေစၦေတြနဲ႔
ေနာင္တတရားမပါတဲ့ ႏွလံုးသားအေၾကာင္း
ငါေရးဖြဲ႕ခ်င္ရဲ႕။

ေမာင္လူေခ်ာ
ေဆာင္းရက္ေတြကုန္ဆံုးသြားၿပီ
ေႏြရဲ႕အလင္းေတြ သိပ္သည္းဆမ်ားၿပား
ႏြားမရဲ႕ေအာ္သံဆူညံ
တိမ္တိုက္ေတြ အေဝးသို႔လြင့္ပါး…

ကိုလူညိဳ
ေလာင္ၿပီ ဆိုမွေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားပဲၿဖစ္ရမွာေပါ့
မီးကို ငါစတင္ေတြ႕ရွိခဲ့တယ္
လာၿပီေဟ့ ၿခေသၤ့ ဆိုၿပီး
လူတစ္ေယာက္ထြက္ေၿပးသြားရဲ႕။

ေမာင္လူေခ်ာ
မင္းဟာ
က်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္လွည့္ဆရာမေလးပါ
အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ
အံၾသသထက္အံ့ၾသစရာေတြ
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုထုတ္ၿပ
ေနာက္ဆံုး
က်ဳပ္ရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ
မင္းလက္ထဲမွာ ဘာမ်ားၿဖစ္သြားဦးမလဲ
မ်က္လံုးမ်ားကို မဖြင့္ရဲ
ကဲ..အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔
က်ဳပ္ရင္ဘတ္နားကပ္ၿပီးေၿပာလုိက္စမ္းပါ
ဘာၿဖစ္သြားသတဲ့လဲ။

ကိုလူညိဳ
ေဟာဒီမွာ
တစ္စံုတစ္ရာရွိရဲ႕
ကဲ..မင္းတို႔အားလံုး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ၾကစမ္း
ထင္းရႉးေတာၾကီးကို ဘယ္သူမွ မတားဆီးႏိုင္သလုိမ်ိဳးေပါ့
ငါသိပ္ခ်စ္ခဲ့။

ေမာင္လူေခ်ာ
အလိုေလး…ဘုရား..ဘုရား
ခင္ဗ်ားဟာ လူသားတစ္ေယာက္မဟုတ္
စကၠဴေတြအထပ္ထပ္
ရစ္ပတ္ၿပီးထုပ္ထားတဲ့
မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ခုပါလား
က်ဳပ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
မင္းရဲ႕လည္ကိုဆြဲလို႔ဆင္ရင္
က်ဳပ္တစ္ကိုယ္လံုးဟာ
မင္းရဲ႕လည္ဆြဲေပါ့
ေလးလြန္းတဲ့အခါက်ေတာ့
ခပ္နက္နက္တြင္းတစ္ခုထဲ ပစ္ခ်လိုက္ေပါ့
ဒါဟာ
က်ဳပ္ေပးႏိုင္တဲ့ၾကာဆစ္ၾကိဳးေလးပါ။

ကိုလူညိဳ
အလွဆံုး အႏုပညာဟာ
အသိမ္ေမြ႕ဆံုး ဒုစရိုက္တစ္ခုပါ
အခ်ိဳေပါ့တဲ့ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေတြထဲ
ကၽြန္ေတာ္ကူးခတ္ခဲ့
အစ္ကိုၾကီးေရ
ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ
ေတာေက်းလက္ရြာေလးတစ္ရြာက
အိမ္ကေလးတစ္လံုးမွာ
အတူတူေမြးဖြားခဲ့ၾက
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး
ေနာက္ဆံုး လမ္းခြဲၿဖစ္တဲ့ သခၤ် ိဳင္းကုန္းေတြက
မတူၾကဘူးေနာ္။

ေမာင္လူေခ်ာ
ဗဲရီးအီးဇီးဒက္ တဲ့
မင္းရဲ႕အမ်က္ေၾကာင့္
က်ဳပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္
ခက္ခက္ခဲခဲ ၿဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ
ညညေတြမွာ
မင္းရဲ႕အိပ္မက္ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ဳပ္က်င္လည္ႏိုင္ဖို႔…။

ကိုလူညိဳ
ေမေမေရ..
ေတာင္တန္းေတြဆီ ကၽြန္ေတာ္မပ်ံသန္းႏိုင္ဘူး
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲ
ပ်ံဝဲတဲ့ လင္းတတစ္ေကာင္ပါ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာၿဖစ္ခဲ့သလဲ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာၿဖစ္ခ်င္ခဲ့သလဲ
လြဲမွားမႈကို ေနာင္တနဲ႔ေပးဆပ္လုိ႔မရ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္မႈဟာ
အနာဂါတ္ဝါဒ ထူေထာင္ႏိုင္ပါ့မလား။
မင္းနဲ႔ငါ
အနာဂါတ္မရွိတဲ့ဟင္းလင္းၿပင္ေတြဆီ
သြားၾကစို႔။
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေသာ အဆံုးသတ္မႈမ်ိဳးဟာ
လံုးဝ အဆံုးမသတ္တာနဲ႔စာရင္
ေကာင္းေသးတယ္
အမွန္တရားရဲ႕အနားက
တစ္ဖဝါးမွ မခြာေတာ့ဘူးတဲ့
ဂ်ဴးမေလး အင္နာ
ေရးခဲ့ဖူးပါေရာလား။

ေမာင္လူေခ်ာ
ဘုရင့္ ဘုန္းတန္ခိုးမွာ
ဒီေရကို တားဆီးဖို႔ အမိန္႔မေပးႏိုင္ေၾကာင္း
ေၿမွာက္ပင့္ေၿပာဆိုတတ္ေသာ မွဴးမတ္မ်ားကို
ကႏြတ္ ဘုရင္ၾကီးက သက္ေသၿပခဲ့။

ကိုလူညိဳ
အိပ္မက္ထဲမွာ
ရထားတစ္စင္းထြက္ခြာသြား
ေက်ာက္စရစ္ကုန္းေၿမေတြၾကားက
တေငြ႕ေငြ႕အူထြက္လာတဲ့ႏွင္းၿမဴေတြရယ္
အဲဒီမသာရထားဟာ
လူတိုင္းကို လက္ၿပႏႈတ္ဆက္သြားရဲ႕
လက္မွတ္မရေသးတဲ့ကၽြန္ေတာ္စာ
လူတကာကိုေငးၾကည့္ေနရ။

ေမာင္လူေခ်ာ
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေက်းေတာသီေခါင္ဟာ
တိတ္တိတ္ေလးလဲေလ်ာင္းေနေတာ့တယ္။

ကိုလူညိဳ
အၿပံဳးနဲ႔ ဝွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္
ၿပဇာတ္ရဲ႕နိဂံုးပိုင္းမွာ
သူဟာ ၾသညီဂင္ ပါပဲတဲ့
မိန္းကေလးေရ
မင္းအတြက္ ငါ မီးကိုခိုးယူခဲ့
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီက မီးကိုခိုးယူခဲ့။
ငါ
ေဘာရစ္ပစတာညက္ နဲ႔ ေၿမြတစ္ေကာင္အေၾကာင္းေတြးမိ
အနက္ဆံုးတြင္းဟာ
ငါ့အေရၿပားေပၚမွာပဲရွိရဲ႕။

ေမာင္လူေခ်ာ
ကဲ..စာရြက္ေတြလုပ္စမ္းပါဦး
မကုန္စမ္းပါရေစနဲ႔
သူမနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ဒုကၡေတြ
က်ဳပ္ေရးစမ္းပါရေစဦး
အဲဒီ ခါးသက္မႈေတြကို
မ်ိဳခ်ၿပီး ေၾကညက္ပါရေစဦး။

ကိုလူညိဳ
ေဟာဒီ အနာဒိ အနႏၱစက္ဝန္းထဲမွာ
မင္းနဲ႔ငါ ေတြ႕ၾကရၿပန္ေပါ့
ဒုကၡေတြကို
တို႔ခ်ိဳၿမိန္ေစဖုိ႔ေပါ့။

ေမာင္လူေခ်ာ
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ၿပီမို႔
အနမ္းနဲ႔ပဲခြဲခြာၾကစို႔
မိုက္ကယ္ဒေရတန္ကို
အၾကိမ္ၾကိမ္ငါရြတ္ဆိုမိ။

ကိုလူညိဳ
တကယ့္အၿဖစ္ေတြကိုေက်ာခိုင္းလို႔
မင္း ထြက္ခြာသြားၿပီဆိုပါစို႔
မင္းထားရစ္ခဲ့
မင္းရဲ႕ ၿမဴခိုးေတြ
ငါ့ႏွလံုးသားကိုေလာင္ၿမိဳက္ေနမွာေပါ့
ကဲကြယ္
တို႔တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္သက္လံုး
ဘယ္ေတာ့မွ အၿပံဳးမရွိဘူးဆိုေတာင္မွ
ငါ့ႏွလံုးသားဟာ
မင့္အတြက္ တစ္ဘဝလံုးပါ။

ေမာင္လူေခ်ာ
ေတာင္တန္းေတြက ၿပာမႈိင္းရီေဝစြာ
သူမကိုေငးၾကည့္
တကယ္ဆို
အိပ္မက္ထဲမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
မင္းေရာက္လာသင့္ရဲ႕။

ကိုလူညိဳ
မီးခိုးေတြအူေနတဲ့
ဝါးကပ္မိုး အိမ္ကေလးေပၚ
လာနားမိတဲ့ ငွက္ကေလးေရ
မင္းဒုကၡေတြဆီမင္း အေသာ့ႏွင္ေပေရာ့
သူ႔မွာ
မေဆာက္ၿဖစ္တဲ့ အိမ္ကေလးတစ္လံုးရွိတယ္။
ငါ့မွာ
မေရးၿဖစ္ေသးတဲ့
ဝါက်ေတြရွိရဲ႕။

ေမာင္လူေခ်ာ
ဒီလိုနဲ႔သူမဟာ
သူမရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ၿခင္းဟာ
ပူၿပင္းေတာက္ေလာင္ၿပီး ဆူညံတဲ့
အသံေတြနဲ႔ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ
ေၾကာက္ခမန္းလိလိအသံေတြနဲ႔။

ကိုလူညိဳ
ရပ္ေနတဲ့နာရီေတြကို
သြားေစလုိ႔ ငါ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္
နာရီေတြ တကယ္သြားတာ မသြားတာ
ငါနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္
အမိန္႔မေပးဖို႔ရာ ငါ့တာဝန္ပဲ
သူ႔ေမြးေန႔ ဇာတာကို သူမမွတ္မိေတာ့
သြားေပါ့ငွက္ကေလးေရ …တဲ့။

ေမာင္လူေခ်ာ
စမူဆာထဲက အပ္သြားခၽြန္ၿမၿမေတြကို
မ်ိဳခ်လိုက္တယ္
ဂၽြန္တာဂရပ္ရဲ႕ တင္းဒရမ္ ကို
ငါ သတိရမိ။

ကိုလူညိဳ
ငါ့ကံၾကမၼာပါ
အၿပစ္မရွိတဲ့ အပင္တစ္ပင္မွာ
အသီးသီးဖို႔ အကင္းၿဖစ္လိုခဲ့
ေၾကြက်ဖုိ႔ရာ ဝန္မေလးေပမယ့္
ခဏေလးမွ နားခိုခြင့္မရတာ
ငါ ဝမ္းနည္းတယ္။

ေမာင္လူေခ်ာ
ပိုက္ဆံမရွိၿခင္းဆိုတဲ့အရသာဟာ
အရမ္းကို ခါးသီးလြန္းသပ။
ဘဝကို
အစက ၿပန္စဖုိ႔ရာ
ဘယ္သူမွ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ဘူး။

ကိုလူညိဳ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဆိုတာ
မၿဖစ္စေလာက္ ဂုဏ္ပုဒ္ေလးတစ္ခုလို႔
ဘယ္တုန္းကမွငါမထင္ခဲ့ဘူး
ခ်ဥ္ ငန္ စပ္ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးေရ
ငါ့ခံစားမႈေတြကို တြန္းအားေပးမယ့္
စကားလံုးေတြ ရြာခ်လိုက္စမ္းပါ။

ေမာင္လူေခ်ာ
နားလည္ၿခင္းဆိုတဲ့အရာကို
လြဲမွားမႈနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေပးဆပ္ေနရသူ
ဟိုလူရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ
ကပ္ဖ္ကာေရာက္ေနတာ
အဲဒါ လြဲမွားမႈတစ္ခုေပါ့။

ကိုလူညိဳ
ေနရာထိုင္ခင္းတစ္ခုရထားတဲ့မင္းက
ဘဝကို မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
နံရံၾကီးကို မၾကည့္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာ
တကယ္တမ္းက
မင္း ငါ့ကိုၾကည့္ေနတာပါ။

ေမာင္လူေခ်ာ
မီးေတာက္ေနသလား
စိတ္ကိုေရနဲ႔ၿငိမ္းလို႔မရ
ေနာက္ဆံုးမီးေတာက္ကေလးပါ
သူ ရူးသြပ္စမ္းပါေစ
ေလာင္စာေတြထည့္ေပးလိုက္။

ကိုလူညိဳ
ထီးတစ္လက္
အေရးတၾကီးဝယ္ဖို႔လိုအပ္ေနတာ
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေရစိုလြန္းလို႔မဟုတ္
သိကၡာတရားကိုေရစိုလြန္းလို႔ပါ
ခံႏိုင္ရည္မရွိလုိ႔ေသသြားရင္လည္း
ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္ပံုခ်လို႔မရ
ကိုယ့္အေလာင္းကိုယ္ထမ္းၿပီး
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ေနရံုပ
ရာသီဥတုကေတာ့
သူ႔ဟာသူ ဆိုးခ်င္ဆိုးေနမွာပဲ။

ေမာင္လူေခ်ာ
ကံၾကမၼာကသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီး ေပးထားစမ္းပါေစ
လူေတြအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မယ္
ေတြ႕သမွ်လူတိုင္းကို ကူညီမယ္
သူတို႔စားခ်င္တာေတြ အဝေကၽြးမယ္
ၿမစ္တစ္ၿမစ္ဟာ
သူ႔လွ်ာေပၚမွာ အလ်ားလိုက္စီးဆင္း၏
ထိုလွ်ာေပၚ၌
ငါ့ရာဇဝင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီ။

ကိုလူညိဳ
အာရံုေတြရရဲ႕လား
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ႕အပူေငြ႕ေတြ
မင့္ဆီ ကူးရဲ႕လား
ဘယ္သူဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူမွ ဘာမွေတာ့မၿမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့
ေမွာင္မိုက္ၿခင္းမ်ိဳးၾကီးက
ငါ့ကို လႊမ္းၿခံဳေပါ့။

ေမာင္လူေခ်ာ
ရာဇဝင္ကို တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့
ဝိုင္ယာၾကိဳးတစ္စလို
လွ်ပ္စစ္စီးေမ်ာေနတဲ့
ေၿမဆြဲအားနဲ႔ ငါဂၽြိဳင္းလိုက္တယ္။

ကိုလူညိဳ
ဆင္ၿခင္ေတြးေတာမႈက
သဘာဝတရားဆီပ်ံသန္းၿပီး
ငါ့ရဲ႕ယံုၾကည္သက္ဝင္မႈကေတာ့
ထာဝရဘုရားဆီ အေရာက္လွမ္းခဲ့ေပါ့
ေဟ့ .. မိဝင္း
မင္းက ငါ့ကိုနားမလည္ဘူး
ဟုတ္လား
ဟား ….. ….. ….
….. ….. ……. အားးးး။

ပင္လယ္မဂၢဇင္း
၁၉၉၃