မိုးေရမ်ားေဖြးေနေသာ ကြင္းျပင္ထဲတြင္ လယ္ေစာင့္တဲေလးရိွသည္။ ၾကာျဖဴတစ္ပြင့္၊ အနီတစ္ပြင့္ ပြင့္ေနသည္။ ဆိုလိုရင္းကထိုမွ်သာ။ သို.ေသာ္ ထိုကဗ်ာ၏ၾသဇာႀကီးလွပါသည္။ ဆရာ တင္မိုး၏ ကဗ်ာေရးသူႏွင့္ ကဗ်ာေမြ.သူအေတြ.အႀကံဳ(စာတမ္း၊ေခါင္းစဥ္မေသခ်ာပါ) တြင္ ခံစားျပထားသည္။ ေမာင္သာခ်ိဳက ဂ်ပန္ဟိုကၠဴ ကဗ်ာႏွင့္ယွဥ္၍ ရွင္းထားသည္။

မိုးေရတက္ေရ တေဖြးေဖြး
ကြင္းက်ယ္အေ၀းေ၀း
လယ္ေစာင့္ထံေလးေျခတံရွည္
မိုးကုတ္ေအာက္မွာတည္။

ၾကာနီတစ္ပြင့္ျဖဴတစ္ပြင့္
တဲႏွင့္ပနံတင့္။  ။

ျမန္မာတိုင္းခံစားတတ္ပါမည္။(အႏုပညာႏွင့္ေ၀းသူမ်ားကိုမဆိုလိုပါ) သို.ေသာ္ခံစားခ်က္မ်ား၊အလြမ္းအေဆြးမ်ားမပါပဲနွင့္ လြမ္းလာေစပါသည္။ေနာက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျပပါမည္။(ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ၏ အာေဘာ္ကိုရွင္းေနျခင္းျဖစ္၍ သူ.ဥပမာကိုသံုးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္)

အိုင္အိုႀကီးတစ္ခု။
ဖားခုန္ခ်။
ေရသံ။

ဘာမွမခံစားရပါ။နိပြန္တို.ကေတာ့ အေသအလဲႀကိဳက္သည္ေျပာပါသည္။ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကေတာ့ ျမန္မာနားနွင့္ကိုက္ေအာင္ျပန္ဘူးပါသည္။

အလို အိုင္အိုႀကီးပါလား
ဖားတစ္ေကာင္ခုန္ဆင္းသြား
ပလံုေရသံၾကား။

နည္းနည္းေတာ္လာေသးသည္။ထားပါ။ေျပာခ်င္သည္ကို အခုမွေျပာမည္။

++++++++++

လယ္ေစာင့္ထဲကဗ်ာတြင္ စကားေျပကမေပးသည္ကို ကဗ်ာကေပးသည္။ ကြင္းက်ယ္ အေ၀းမဟုတ္ပါ။ အေ၀းေ၀း ဟု ႏွစ္လံုးဆင့္ကာ ျမင္ကြင္းကိုေနာက္သို.ဆက္ႏွင္ထားသည္။ (ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း၏ ေမ်ွာ္တလင့္္္လင့္တြင္ လင့္ႏွစ္လံုးထပ္ထား၍ ဆက္ကာဆက္ကာေမ်ွာ္ေနရပံု၊မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနရေသာသေဘာေပၚေနပံုကိုသတိရမိပါသည္။)

ကြင္းျပင္က အလ်ားလိုက္ ၊လယ္ေစာင့္တဲေလးက ေျခတံရွည္ရွည္ႏွင့္ေထာင္လိုက္ ၊မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း၀ယ္ အထီးက်န္သေဘာက ပိုထင္ရွားလာသည္။ၾကာနီၾကာျဖဴပြင့္ကတစ္ပြင့္ဆီ၊ ျမင္ကြင္းက သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုလွပလြန္းေနသည္။ ဘာသာစကားအရ ကဗ်ာကပို၍ႂကြတက္လာသည္။

ထိုထက္ပိုသည္က ျမန္မာတို.ႏွလံုးသား၀ယ္ ခ်ိတ္ထားေသာႀကိဳး။ လယ္ေစာင့္တဲ ၊ၾကာနီၾကာျဖဴတို.သည္ ျမန္မာတို.ႏွလံုးအိမ္၀ယ္ရိွၿပီးျဖစ္သည္။ ကဗ်ာေရးသူက ထိုႀကိဳးကို ကိုင္လွဳပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရေဖြးေဖြးကြင္းျပင္သည္ ျမန္မာတို.၏ နွလံုးအိမ္နိမိတ္ပံု။

+++++++
ဂ်ပန္၊တရုတ္တို.၏ (အေရွ.တိုင္းဘာသာတရား)ကြန္ျဖဴးရွပ္၀ါဒ၊တာေတအိုခ်င္၀ါဒ၀ယ္ ၿငိမ္သက္မွဳကို ဦးစားေပးသည္။ ၿငိမ္သက္မွဳကိုေစာင့္ၾကည့္သည္။ေရကိုၾကည့္၍ သီအိုရီထုတ္သည္။(သက္လံု၏ ေစ့ထားေသာတခါးမ်ားတြင္အက်ယ္ဖတ္ပါ)

သူတို.အတြက္ ၿငိမ္သက္ျခင္း၊ေရ စသည္တို.သည္သူတို.ႏွလံုးအိမ္၀ယ္ တတ္ဆင္ၿပီးေသာႀကိဳးမ်ားသာျဖစ္သည္။

ျပခဲ့ေသာကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္သည္ ကဗ်ာေကာင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သို.ေသာ္ ကာလ၊ေဒသကိုလြန္ေျမာက္ေသာကဗ်ာမ်ားဟုတ္ပါ၏ေလာ။ဆက္ရပါဦးမည္။