ေကာင္းကင္က ျပာတယ္ … ေနေရာင္က ဝါတယ္
( ေရြးစမ္းကြာ ) … စိတ္မခိုင္ရင္ ရူးသြားမယ္ ။

မိသားစု ဝမ္းေရးေတြ ဖ်ားနာေနခ်ိန္မွာ
အေညွာင့္မထြက္ေသးတဲ့ အႏုပညာနဲ႔
နာလန္ထလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ။

ကဲ့ရဲ႕တတ္သူေတြက ( လံုးဝ ) ရံႈခ်တယ္
ဦးေႏွာက္ကိုေတာ့ ဓားနဲ႔ လာမဆြၾကပါနဲ႔ …
စိတ္ဓာတ္ကို အဝီစိက ဆယ္ယူေနတုန္းမို႔ပါ ။

မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိပါတယ္ … ( ဒါေပမယ့္ )
ဘဝဟာ စာတစ္အုပ္ ေပတစ္အုပ္သာဆိုရင္
အႏုပညာနဲ႔ စိမ္းလန္းတဲ့ ရာသီေတြက လြဲလို႔
က်န္တာ အားလံုးကို စုတ္ၿဖဲ ပစ္လိုက္ခ်င္တာ ။

တိမ္မည္းေတြရဲ႕ ေရႊေရာင္ အနားသတ္ဆိုတာ
ကိုင္ေဆာင္ ရြတ္ဖတ္ ရလြန္းေတာ့လည္း ရိုးပါတယ္ ။

ေလာကနဲ႔ သဘာဝကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္တတ္ဖို႔
တိုက္ဖူးတဲ့ ခလုတ္နဲ႔ … စိုက္ဖူးတဲ့ ငုတ္ေတြက သင္ရမယ္ ။

ဆင္တံဆိပ္ စကၠဴ အင္ပါရာကို မထူေထာင္ႏိုင္ေပမယ့္
ငါ ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ … ငါ့ကမၻာမွာ … ငါကေတာ့ ဘုရင္ပါပဲ ။

စိတ္ခ် … ဒီဘဝမွာ မေဝဆာခဲ့ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ( ေသခ်ာ ) ျပန္လာမယ္ ။             ။

လူေမာ္ၿငိမ္း
Sunday , May 08 , 2011