ေမတၱာတရားေတြ  စိမ့္၀င္ေနတယ္
ငါ့ရဲ႔ေသြးသားထဲမွာ
အမွန္တရားရဲ႔  ဘက္ေတာ္သားလို႔
ငါ့ကိုယ္ငါေၾကြးေၾကာ္
ဘယ္သစၥာရွင္မွ  မတိုက္ထုတ္ႏိုင္တဲ့အရာ
” သစၥာမဲ့ျခင္းတရား ” လား
ဘယ္ဂရုဏာရွင္မွ  မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့အရာ
” ေသျခင္းတရား ” လား
ဘယ္ေမတၱာရွင္မွ  မပုန္ကန္ႏိုင္တဲ့အရာ
” အမုန္းတရား ” လား
ဘယ္မီးအိမ္ရွင္မွ မထြန္းညိွႏိုင္တဲ့အရာ
” ေမွာင္မိုက္ျခင္းတရား ” လား
လားေပါင္းမ်ားစြာ  ေျဖရွင္းဖို႔
လူသားေပါင္းမ်ားစြာကို
သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္မ်ားစြာနဲ႔
ေျဖၾကည့္ခုိင္းမယ္
ပိတ္ဆို႔ၾကစမ္း
ငါ့လက္ဖ်ံမွာ  ကေလာင္ေသြးေတြစီးဆင္းေနမယ္
ေလွာင္ပိတ္ထားဦး
ငရဲခန္းမွာ  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထိုင္စပ္ခ်င္တယ္
နားမလည္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔  ငါ့ကိုယ္ငါ
သိခ်င္ေယာက္ေဆာင္ဖူးတယ္
ခက္ခဲျခင္းမ်ားစြာနဲ႔  ငါ့ကိုယ္ငါ
လြယ္သေယာင္ေဆာင္ဖူးတယ္
နားခိုရာေတြဘာေတြ  မသိဘူး
ငါ့အတြက္ သာလာယံဇရပ္တစ္ေဆာင္ရွိရင္
ျပည့္စံုျပီ
တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ေပမဲ့
ျပဳတ္ျပဳတ္က်လာတဲ့  အေတြးေတြနဲ႔
ႏုတ္ႏုတ္စင္းျပီး  ကဗ်ာလုပ္ဖူးရဲ႔
လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ ကဗ်ာေတြနဲ႔
ေလးဖက္ေထာက္လည္း  သြားႏုိင္တယ္
စကားတတ္စ  ကဗ်ာေတြနဲ႔
တီတီတာတာလည္း ခြ်ဲခ်င္တယ္
ခမ္းနားဖို႔ ၾကီးက်ယ္ဖို႔မလိုပါဘူး
ငါ့ကိုယ္ငါ  ျဖဴစင္တယ္လို႔ထင္ရင္
ကမာၻၾကီး  ေအးခ်မ္းပါလိမ့္မယ္
ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာ တံတားေတြထိုးၾက
လမ္းေတြခင္းၾက  တိုင္ေတြစိုက္ၾကနဲ႔
ငါ့အတြင္းမွာ ဘာသယံဇာတေတြရွိလဲ
မင္းတို႔မျမင္ပါဘူး
မင္းတို႔ျမင္တာ
အေပၚယံ  ေရျပင္က်ယ္ပါ…။