ပ်ဥ္းမငုတ္တို (မင္းသုဝဏ္)
ဖုထစ္ရြတ္တြ၊ ငွက္ဠင္းတသို႔၊
ပ်ဥ္းမငုတ္တို၊ သက္က်ားအိုသည္၊
ကုန္းမိုထက္တြင္ တပင္တည္း။
ခြဆံုအေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း၊
အေဖးတက္လွာ၊ အိုင္းအမာသို႔၊
က်ယ္စြာဟက္တက္၊ ျခအိမ္ပ်က္။
ကုန္းမိုကမ္းပါး၊ ေျမပက္ၾကားတြင္၊
စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း၊
စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပၫႊန္း။
ထိုပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္၊
စစ္ကိုလည္းႀကံဳ၊ ျခအံုလည္းျဖစ္၊
ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတိုက္၊
ေလျပင္းခိုက္လည္း၊ မငိုက္ဦးေခါင္း၊
ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္၊
ရြက္ေဟာင္းၫွာေျြက၊ ရြက္သစ္ေဝ၍၊
ေလျပည္ထဲတြင္၊ ငယ္႐ုပ္ဆင္သည္၊
အသင္ေယာက်ာ္းေကာင္းတကား။ ။
္
မင္းသုဝဏ္
၁၁ရက္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔ဆိုခဲ့သည္။
Comment #3
This poem gives me strength and powers. I love it so much. It makes me active, alert , stronger and have a very huge perseverence.
By: Marie James at Nov 22, 2013
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service
Comment #1
ႀကိဳက္ပါ၏…..