ၾကယ္စံု…..လစံု
နကၡတ္စံုမဟုတ္ေပမယ့္
အဲ့ဒီညမွာပဲ…………
ေရႊအိုေရာင္ဆံႏြယ္ေလးတစ္စ
ငါ့ကိုအသက္သြင္းခဲ့တယ္။

ဟန္ေဆာင္ျခင္း….လိမ္ညာျခင္း
ယႏၱရားေတြကင္းတဲ့
ကေလးဆန္ဆန္
ရုိးသားမႈ  ့မႏၱာန္နဲ ့ပဲ
ယံုၾကည္ျခင္းေတြကို
အဆံုးမဲ့ကူးခတ္ေစတယ္……..။

ႏုိးေလာ့…………။
ထေလာ့…………။

ရြတ္ဆိုစရာမလိုေအာင္ပဲ
အသက္မသြင္းခင္ကတည္းက
အရိပ္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ပါ။
အဲ့လိုနဲ ့………….
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ သံဓိဌာန္ခ်
ငါဆိုတဲ့ရွင္သန္ျခင္းဟာ….
အသင္ရဲ  ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအတြက္
ျဖစ္ေစရမယ္…………….။

အသင္……….
အလိုရွိမယ္ဆိုရင္
အခ်ိန္မဟုတ္ အခါမဟုတ္လည္း
ကၽြႏု္ပ္ ၀ိဥာဥ္ကိုႏႈတ္ယူႏုိင္ပါတယ္

အသင္….
စိတ္ညစ္တဲ့အခ်ိန္ၾကရင္လည္း
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္လို
အလြမ္းေတြကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ရင္း
ၾကည္ႏုူးျခင္းအနားေဖာက္ထားတဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ………….
ေရာက္လာေစရပါမယ္။

အသင္…..
အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္လို ့
မလိုအပ္ဘူးလို ့ထင္ရင္လည္း
စကၠဴတစ္ရြက္လိုေခါက္သြား
ေခ်ာင္ထဲမွာလည္း….ပစ္ထားလို ့ရတယ္။

သခင္မ……
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္
မ်က္ရည္က်ျပမွာေတာ့
မဟုတ္ဘူး…………။
ကၽြႏု္ပ္က
ရင္ဘတ္ထဲမွာပဲ
ငိုတတ္တယ္…………။

စိုးရိမ္မႈ ့နဲ ့ခရီးသြားသူေတြရဲ ့
ဆုေတာင္းမွာ……..
ေၾကာက္တဲ့အရာေတြ
မျဖစ္ပါေစနဲ ့လို ့ပဲမ်ားတယ္….။

ဒါေပမယ့္
သခင္မရယ္….
ကၽြႏု္ပ္လိုအရုပ္တစ္ရုပ္က
ဆုေတာင္းဖို ့
မလိုအပ္ဘူးလို  ့ထင္ပါတယ္။

သခင္မရဲ  ့……
အမိန္ ့ေပးျခင္းေတြကပဲ
ကၽြႏု္ပ္ရဲ  ့….
ဆုေတာင္းေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္……။