ဒီကဗ်ာကို တိုးတိုးေလးဖတ္ပါညီမေလးေရ….။

ရာသီအလီလီသာ ဂိုးတိုင္ႏွစ္တိုင္ၾကားဝင္သြားတယ္
ဖလားတစ္လံုးမွမဂေသး
ရွံုးခ်င္တဲ႔အခါ
စိတ္ကူးနဲ႔ ကန္တာေတာင္
ကန္ခ်က္တိုင္းလြဲေခ်ာ္ေနတယ္
ဒီလိုပဲ တစ္ေနဝင္တစ္ေနထြက္
သန္းေခါင္ယံထက္ ညဥ့္နက္ခဲ႔တယ္ ညီမေလးေရ…။

ေတာင္စဥ္ေတြကာရံထားတဲ႔ ဘဝ
ဒီလိုဖုန္းဆိုးေျမကႏၱာရမွာ
ဘယ္သူေတြက
အိုးဖြဲ႔ အိမ္ဖြဲ႔ ေနခ်င္မွာလဲ ညီမေလးေရ…
ေနဝင္လို႔ လထြက္တာေတာင္
ေသာကေတာင္တန္းေတြပဲ လွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ေကာင္
တစ္ေန႔တာကုန္ဆံုးဖို႔
ဘယ္ကစားကြက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတယ္ဆိုတာ
ကၽြံက်ေနတဲ႔ ငါ႔မ်က္လံုးေတြက
သက္ေသပါကြာ..။

ဘဆိုတာ……..
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ႔
အရသာရွိသင္႔တာေပါ႔ကြာ
ေပ်ာ္စရာေတြမေပးႏိုင္တဲ႔ ခ်စ္သူအျဖစ္နဲ႔
နင္ ငါ႔ကို ခြင္မလႊတ္ပါနဲ႔ ညီမေလးေရ…..။

ေၾသာ္…..
ဘဝေတြမ်ားေျပာပါတယ္
ျမိဳ႔နဲ႔ရြာလိုျခားခဲ႔ၾက
မင္းကေကာင္းကင္ကို  ငံု႔ၾကည္႔ေနတဲ႔အခ်ိန္
ငါက…….ေျမၾကီးကိုပဲ ေမာ႔ေမာ႔ၾကည္႔ေနရ
မင္းလက္ကမ္းတဲ႔အခ်ိန္ ငါဟာေနာက္က်ေနခဲ႔ျပီး
ငါလွမ္းေခၚတဲ႔အခါ မင္းကခရီးလြန္ေနေရာ႔မယ္..။

အခ်စ္ဆိုတာ…….
စနစ္တက်လြဲေခ်ာ္ျခင္းလား ညီမေလးေရ…။
ေဝးေနစိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ခဲ႔တဲ႔ ညေတြဟာ
တံခါးပိတ္သြားျပီဆိုေတာ႔လည္း
မ်က္လံုးဖြင္႔ျပီး အိပ္ရဦးမွာေပါ႔ ညီမေလးေရ..။
ဒီလိုပါပဲကြာ
လူ႔ဘဝဆိုတာ
သူ႔ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ သူပါ
ျပီးေတာ႔တက္သံက်သံေတြနဲ႔
အခ်ီအခ်သေဘာဆန္လြန္းလွပါတယ္။
ေတြခါနီးမွ လမ္းညႊန္ေျမပံုက ေပ်ာက္တယ္
ဒီေနရာေရာက္မွ ဇာတ္ကနာတယ္
တစ္ခါတစ္ေလေတာဗ႔လည္း သတိရမိတယ္ ညီမေလးေရ..။

ေအးေပါ႔ေလ…
ညီမေလးရဲ႕ ေမးခြန္းေတြကိုမွ မေျဖဆိုနိုင္ခဲ႔တာ
ငါ႔ စိတ္ကူယဥ္အိမ္ကေလးကို
ကံ႔ေကာ္ပြင္႔ေျခာက္ေတြနဲ႔အတူ ထားခဲ႔ပါေတာကြာ…။

အတိတ္ေတြကိုလည္း လွည့္ၾကည့္မေနပါနဲ႔ေတာ႔ ညီမေလးေရ…
တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ကမာၻဟာမလည္ေတာ႔ပါဘူးကြာ
လူဆိုတာ
ကိုယ္႔ဝင္ရိုးေပၚ ကိုယ္တိမ္းေစာင္းျပီး လည္ေနၾကတဲ႔
ျဂိဳဟ္သိမ္ျဂိဳဟ္ငယ္ျဂိဳဟ္မႊားေလးေတြပါ
တကယ္ေတာ႔…
တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကမၻာဟာ
မလည္ေတာ႔ပါဘူးကြာ……………..။  ။