၀ါတြင္းခ်ိန္ (မင္းသုဝဏ္)

Professional Authors

PoemsCorner Choices

၀ါတြင္းခ်ိန္ (မင္းသုဝဏ္)

ငွက္ကေလးက စိုးစီ စိုးစီ
ဝင္းေပါက္မွာျမည္။
ခ်ိန္တန္ၿပီ ညီမေထြးရဲ့
ဆြမ္းခ်က္စို႔ေလး … ။ ။

ဦးေပါင္းကို ဆြမ္းေတာ္တင္
သံုးေခ်ာင္းေထာက္ျပင္။
သံလြင္လြင္ ေၾကးစည္တီး
ထြန္းတဲ့ဆီမီး။ ။

အမွ်တဲ့ သံုးႀကိမ္ေဝ
သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ။
မာပါေစ ကမၻာသား
ထက္ေအာက္နံလ်ား။ ။

ရြာဦးက ေၾကးစည္သံ
ေက်ာင္း ေဝဠဳဝန္။
ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ျြကလိမ့္
ဆြမ္းအုပ္ျပင္ပ။ ။

ကိုရင္ႀကီးပ်ိဳတို႔ေမာင္
ၫွိဳးႏြဲ႔ေယာင္ေယာင္။
ပ်ိဳတို႔ေမာင္ မာပါစ
ေမးလိုက္ပါၾက။ ။

မာပါရဲ့ အေထြးရယ္
ေျပာလိုက္ပါကြယ္။
ရြာလယ္မွာ ကိုရင္ပန္းလို႔
ၫွိဳးလ်ရိႏြမ္း။ ။

ကပၸိယ အဘိုးအို
ဆိုးလွတယ္ဆို။
တို႔ကိုရင္ ထိပ္ေျပာင္သားကို
ေခါက္လိမ့္ေလလား။ ။

ဟင္းေလးကို က်ိဳခ်က္လို႔
မနက္က ထည့္လိုက္တယ္
ကိုရင့္ဖို႔ကြယ္။
ရြာလယ္မွာ သူငယ္လဲတယ္
ဆြမ္းေတာ္ခြက္ကြဲ။ ။

ခ်ာရစ္ေလးမေပ်ာက္ခင္
ထြက္ခဲ့ေစခ်င္။
လိင္ျပန္ရင္ ဆံေရွထားပါနဲ႔
သန္းေတြကမ်ား။ ။

လိင္ျပန္ရင္ ကိုရင္ဝတ္ဖို႔
ပေလကပ္ အနံက်ယ္
ေဈးႀကိဳက ဝယ္။
အနံက်ယ္ ခါးပံုႏြဲ႔တယ္
ဆုတ္လိုက္ပါ … တဲ့။ ။

ဆြမ္းေတာ္ခံ ကိုရင္ျြကေတာ့
မယ္ စလို႔ ေမးလိုက္တယ္။
ရွင္လိင္ျပန္ ဘယ္ေတာ့ရက္
ထြက္ခဲ့ပါမယ္။
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္
ဘယ့္ႏွယ္မွ မမိန္႔။
သည္တဝါ အႏိုင္ခဲလို႔
ႏႊဲရရွာလိမ့္။ ။

ကိုရင္ႀကီးလာမယ္ဆို
ဝင္းေပါက္ကႀကိဳ။
အို .. အလို ကိုရင္ထြက္ကယ္
ငါး ငပိခ်က္။ ။

မင္းသုဝဏ္
(၂၁၊ ၅၊ ၁၉၃၆)

In: ကဗ်ာ,မင္းသုဝဏ္ Posted By: poemscorner Date: May 3, 2010

Leave comment commentinfo

1 Comment & 766 views

Comment #1