ဒီည . . .

ေကာင္းကင္မွာ

ၾကယ္ေရာင္လည္း မလင္းလတ္ဘူး

ေလေျပေတြလည္း မတုိက္ခက္ဘူး

ၾကယ္ေရာင္လည္း မလင္းလတ္

ေလေျပလည္း မတုိက္ခက္တဲ့ ဒီည . . .

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေဘးမွာ

ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္

ဆာေလာင္မႈေတြကုိ မ်ဳိသိပ္လို႔

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္အေတြးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေတြးေလးနဲ႔

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔  ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္က

လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀ေလးကုိ ပုိင္ဖုိ႔

လမ္းခုလတ္အေရာက္မွာ

ဆန္႔က်င္ဘက္လမ္းက လာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြတယ္

သူနာမည္က “အေတြးသမား”တဲ့

အေတြးသမားကေျပာတယ္

“မိတ္ေဆြတုိ႔ ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ”

ကၽြန္ေတာတုိ႔ကလည္း

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ လြတ္လတ္မႈ ပန္းတုိင္ကုိ သြားမလုိ႔ မိတ္ေဆြေကာ

ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ လြတ္လတ္မႈပန္းတုိင္က ျပန္လာတာလား ”

အေတြးသမားက

“ေအးကြဟုတ္တယ္”

ကၽြန္ေတာ္က

“ဘာလုိ႔ျပန္လာရတာလဲဗ်ာ

ဟုိမွာ လြတ္လြတ္လတ္လတ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္

ဘ၀ေလးထဲမွာ ေနေရာေပါ့ ”

အေတြးသမားက ထပ္ေျပာတယ္

““ဒီမွာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း . . .

လြတ္လတ္တုိင္းလည္း ေကာင္းမယ္လို႔ထင္လား

သူငယ္ခ်င္း . . . မွတ္ထား

ဘ၀ဆုိတာ အခက္အခဲေတြရွိမွ

ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ

လြတ္လတ္မႈပန္းတုိင္ေရာက္မွ

ငါသိခဲ့တာကြ ” တဲ့

“ ဘယ္လုိ႔ . . . ဘယ္လုိ . . . ဘယ္လို . . .”

ကၽြန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာေတာ့

ဘ၀ဆုိတာ အခက္အခဲေတြ . . . . . .

. . . . . . .  ရွိမွ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာတဲ့လား

ကၽြန္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါၿပီ

ကၽြန္ေတာ္လွမ္းေတြကေတာ့

လာလမ္းအတုိင္းျပန္လို႔

ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ . . . . . . သြားၿပီး . . ။